Written by London Swaminathan

 

Date: 30 August 2016

 

Time uploaded in London: 8-48 AM

 

Post No.3103

 

Pictures are taken from various sources; thanks for the pictures.

 

பழங்கால இந்தியாவில், இந்துக்களுக்கு உலகில் வேறெங்கும் இல்லாத அளவுக்கு, நிறைய சட்ட புத்தகங்கள் இருந்தன. அதில் ஒன்றான மனு ஸ்மிருதி பற்றி இன்றும் பலரும் ‘கதைத்து’க் கொண்டிருப்பதால் இதை கொஞ்சம் அலசுவோம்.

 

‘சுருதி’ என்றால் காதால் மட்டும் கேட்டவை; கேட்கப்பட வேண்டியவை; அதாவது வேதங்கள்; இதை சங்க கால தமிழ்ப் புலவர்கள் “எழுதாக் கிளவி” என்றும் “நான் மறை” என்றும் “எழுதாக் கற்பு” என்றும் அற்புதமாக வருணித்துப் போற்றியுள்ளனர். இதற்கு அடுத்த படியாக இந்துக்கள் போற்றுவது ‘ஸ்மிருதி’; அதாவது நினைவில் வைத்துக்கொள்ளப் படவேண்டியவை. இதில் ஒன்றுதான் மனு ஸ்மிருதி. உலகில் மிகப் பழைய சட்டப்புத்தகம். கிருத யுகத்தில் ஒரு லட்சம் பாடல்களாக இருந்தது. இப்பொழுது 12 அத்தியாயங்களில் 2685 பாடல்களாகச் சுருங்கிவிட்டது.

 

மனு ஸ்மிருதியை கம்பனும், தமிழ்க் கல்வெட்டுகளும் போற்றுகின்றன. ஆனால் இதில் உள்ள “சூத்திரர்கள்” பற்றிய குறிப்[பு காரணமாக அவ்வப்பொழுது அரசியல்வாதிகளும், வெளிநாட்டுக்காரர்களும் சர்ச்சையை எழுப்புவர். இதில் சூத்திரர்களுக்கு எதிரான கருத்துகள், சுங்க வம்ச பிராமண ஆட்சிக்காலத்தில் இடைச் செருகலாக வந்தவை என்பது பலருக்கும் தெரியாது. மேலும் கி.மு.2600-ல் ஹமுராபி எழுதிய சட்டக்குறிப்புகளுக்கும் முந்தியது இது என்பதும் பலருக்கும் தெரியாது. மேலும் மனு எழுதிய புத்தகத்தில் இது வட  இந்தியாவுக்கு மட்டும்தான் என்று எழுதியிருப்பதும் பலருக்கும் தெரியாது. மேலும் மனு எழுதியது கிருதயுகத்துக்கு மட்டும் தான் என்று வடமொழி ஸ்லோகம் கூறுவதும் பலருக்கும் தெரியாது. மேலும் பலவேறு மனுக்கள், உலகின் மிகப் பழைய நூலான ரிக்வேதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதும் பலருக்கும் தெரியாது. மேலும் இப்போதைய மனுஸ்மிருதி அவரது மகன் பிருகுவின் பெயரில் இருப்பதும் பலருக்கும் தெரியாது.

 

இந்துக்களுக்குப் பல்லாயிரம் நூல்கள் இருப்பதால் அதில் ஒன்றைக்கூட இந்துக்கள் படிக்காமலேயே திண்ணையில் உட்கார்ந்து கதைப்பது வெளிநாட்டுக்காரனுக்குத் தெரியும் . ஆகையால அவ்வப்பொழுது எங்காவது ஒன்றை எடுத்து சர்ச்சையை  உண்டாக்குவான். அவர்களிடம் காசு வாங்கும் டெலிவிஷன் நிலலையங்கள் அதைப் பூதாகாரமாகப் பெரிதுபடுத்துவர். உடனே ஜவஹர்லால் நேரு பலகலைக் கழக மார்கசீய ஆசிரியர்கள் மாணவர்களை உசுப்பிவிடுவர்.

 

நிற்க.

மனு நீதி என்று பிற்கால நூல்கள் குறிப்பிடுவது நேர்மையான, நீதியான நடைமுறை என்பதை முதலில் நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். ஒரு குறிப்பிட்ட நூலை அன்று. இதனால்தான் தேர்க்காலில் மகனை முறை செய்த மனு நீதிச்சோழனை இன்றும் புகழ்கிறோம்.

 

மனு பற்றிய ஸ்லோகம் இதோ:-

க்ருதே து மானவா: ப்ரோக்தாஸ் த்ரேதாயாம் யாக்ஞவல்க்யஜா:

த்வாபரே சங்கலிகிதா: கலௌ பராசரா: ஸ்ம்ருதா:

 

“மனுவினுடைய சட்ட நூல் கிருத யுகத்துக்கும் யாக்ஞவல்கியரின் நூல் த்ரேதா யுகத்துக்கும், சங்க, லிகிதர் எழுதிய நூல்கள் த்வாபர யுகத்துக்கும், பராசர நூல் கலி யுகத்துக்கும்  உரியவை.”

 

இதிலிருந்து இப்போதுள்ள மனு நூல், முழுக்க நம்பக்கூடியது அல்ல என்பது தெள்ளிதின் விளங்கும்.

 

நாரத ஸ்மிருதி என்னும் நூல் யுகந்தோறும் மனு ஸ்மிருதி எப்படிச் சுருங்கியது என்று சொன்ன விஷயத்தை முன்னொரு கட்டுரையில் தந்தேன். அதாவது “கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பு ஆயிற்று” அல்லது, “வர வர மாமியார் கழுதை போல ஆனாளாம்” என்ற கதை ஆயிற்று.

 

மனு ஸ்மிருதி தவிர வேறு என்ன சட்ட நூல்கள் உள்ளன:

 

நாரத ஸ்மிருதி

யாக்ஞவல்கியர் ஸ்மிருதி

 

பராசரர் ஸ்மிருதி

சங்க ஸ்மிருதி

லிகித ஸ்மிருதி

 

விஷ்ணு ஸ்மிருதி

இது தவிர

 

ஆபஸ்தம்ப சூத்ரம்

போதாயன தர்ம சூத்ரம்

கௌதம தர்ம சூத்ரம்

வசிஷ்ட தர்ம சூத்ரம்

 

இது தவிர பொருளாதார குற்றங்கள் பற்றியும் தண்டனைகள் பற்றியும் கூறும் அர்த்தசாத்திரம், ப்ருஹஸ்பதி நீதி, சுக்ர நீதி இப்படி எத்தனையோ நூல்கள்!!

மனு சொல்கிறார்:

ச்ருதிஸ்து வேதோ விக்ஞேயோ தர்மசாஸ்த்ரம் து வை ஸ்ம்ருதி:

தே சர்வார்தேஷ்வமீமாஸ்யே தாப்யாம் தர்மோ ஹி நிர்பபௌ

–மனு 2-10

 

“வேதமே ச்ருதி எனப்படுகிறது தர்ம சாத்திரங்களே ஸ்மிருதி எனப்படும்; இவைகளை சந்தேகித்தல் ஆகாது. கவனமாக ஆராயப்பட வேண்டியவை; ஏனெனில் இவற்றிலிருந்துதான் தர்மம் என்பதே தோன்றியது.

 

என் கருத்து:

 

மேற்கூறிய விஷயங்களில் இருந்து நாம் அறிவது என்ன?

1.தர்மம் என்பது காலத்துக்கு காலம் வேறுபடும். பூகோள எல்லைக்கு எல்லை வேறுபடும்; சமூகத்துக்கு சமூகம் வேறுபடும் ஆகையால் புதிய நூல்கள் தேவைப்படும். அதனால்தான் இவ்வளவு நூல்கள்.

 

2.தர்மம் என்பது காலத்துக்கும், தேசத்துக்கும், சூழ்நிலலைக்கும் ஏற்பட மாறுபடும். மாற்றம் என்பது இயற்கை நியதி. எதுவும் மாறாமல் நிலையாக நிற்காது. இப்படி நூல்களை அவ்வப்பொழுது மாற்றி எழுதியதில் சில “சூத்திரர் எதிர்ப்புகள்” பிற்காலத்தில் நுழைக்கப்பட்டன. இப்படிச் சில குறிப்புகளை வைத்து அவை பிற்காலத்தவை என்று தவறாக தேதி குறிக்கவும் வாய்ப்புளது. ஆகையால் நம் நூல்களுக்கு வெளிநாட்டார் தரும் தேதியும் தவறு; விளக்கங்களும் தவறு. தனக்கு வேண்டாத விஷயங்களை இடைச் செருகல் என்று வெளிநாட்டார் ஒதுக்குவர். தனக்கு வேண்டிய ஸ்லோகங்களை மட்டும் பெரிதுபடுத்துவர்; அதுதான் நூலின் ஒட்டு மொத்தக் கருத்து என்று பொய்மை உரைப்பர்.அவர்களின் நரித் தந்திரத்தை நாம் உணர்தல் வேண்டும்

 

3.இந்தியாவின் 5000 ஆண்டு வரலாற்றில் தோன்றியது போல உலகில் வேறு எங்கும் சட்ட நூல்கள் தோன்றியது இல்லை. இது உலகில் இந்தியாதான் மிகவும் முன்னேறிய நாடு என்பதைக் காட்டும்.

 

4.சட்ட நூல்கள் அதிகம் இருப்பது குற்றங்கள் அதிகம் இருப்பதைக் காட்டாதா? என்று ஒரு கேள்வி எழும். “காட்டாது” என்பதற்கு யுவாங் சுவாங், பாஹியான் போன்ற யாத்ரீகர்களின் குறிப்பும், காளிதாசன் போன்ற காவியங்களும் சான்று பகரும்.

 

5.பிராமணர்கள், பெரியோரை வணங்கும்போது சொல்லும் “அபிவாதயே” என்று துவங்கும் வணக்க மந்திரத்தில், என்ன சட்டப் புத்தகதைப் பின்பற்றுபவன் என்றும் சொல்லி அவர்கள் காலில் விழுந்து வணங்குவர். இன்று வரை சட்டப் புத்தகத்தின் பெயரைச் சொல்லி வணங்கும் முறை வேறு எங்கும் இல்லை. இது நாகரீகத்தின் உச்ச கட்டத்தை நாம் எய்தியதைக் காட்டுகிறது. (எடுத்துக்காட்டாக நான் என் வீட்டிற்கு வரும் பெரியோரின் காலில் விழும்போது என் கோத்திரம் கௌசிக கோத்திரம், நான் யஜுர் வேதத்தை அத்யயனம் செய்பவன், நான் ஆபஸ்தம்ப தர்ம சூத்திரத்தைப் பின்பற்றுபவன், எனது ரிஷிகள் யார் யார், என் பெயர் என்ன என்று சொல்லி வணங்குவேன். உலகில் சட்ட நூலின் பெயரைச் சொல்லி வணங்கும் சமூகம் வேறு எங்குளது?

“வேதம் என்றும் வாழ்க என்று கொட்டு முரசே” — பாரதியார்

 

வாழ்க ச்ருதிகள்! வளர்க ஸ்மிருதிகள்!!