Compiled by London Swaminathan
Date: 9 September 2018
Time uploaded in London – 17-27 (British Summer Time)
Post No. 5409
Pictures shown here are taken from various sources including google, Wikipedia, Facebook friends and newspapers. This is a non- commercial blog.
மாக்ஸ்முல்லர் இறந்தவுடன் விவேக சிந்தாமணி வெளியிட்ட அனுதாபச் செய்தி நேற்று பிரிட்டிஷ் லைப்ரரியில் கிடைத்தது. இதோ அந்த இணைப்பு.
–xxx-xxx
Posted by Tamil and Vedas on September 9, 2018
https://tamilandvedas.com/2018/09/09/%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%b8%e0%af%8d%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%b2%e0%af%8d%e0%ae%b2%e0%ae%b0%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%be%e0%ae%b2%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%a9%e0%ae%be%e0%ae%b0%e0%af%8d/
Direct Disciples of Sri Ramakrishna Paramahamsa. Swami Vievekananda, Swami Abhedanadda and others are in the picture.
WRITTEN BY LONDON SWAMINATHAN
Date: 25 August 2018
Time uploaded in London – 8-13 AM (British Summer Time)
Post No. 5361
Pictures shown here are taken from various sources including google, Wikipedia, Facebook friends and newspapers. This is a non- commercial blog.
நான் ஏன் இந்து? அபேதாநந்தா- PART 2
மாக்ஸ்முல்லருக்கு ஸம்ஸ்க்ருதம் ‘புரியாது’ – (Post No.5361)
ராமகிருஷ்ண வேதாந்த மடத்தின் ஸ்தாபகரான சுவாமி அபேதாநந்தா, எப்படி ராமக்ருஷ்ண பரமஹம்ஸரால் ஈர்க்கப்பட்டார் என்பதை நேற்று முதல் பகுதியில் கண்டோம். இதோ இரண்டாவது பகுதி:-
“பின்னர் நான் அக்காலத்திய பிரபலங்கள் எழுதிய வானவியல், உளவியல், இயற்பியல் புஸ்தகங்களைப் படித்தேன். சுவாமி விவேகாநந்தருடன் சேர்ந்து புத்த மத நூல்களையும் அத்வைத வேதாந்தத்தையும் கற்றேன். ராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸரிடமிருந்து த்வைதம், விசிஷ்டாத்வைதம் ஆகியவற்றையும் அறிந்தேன்.
1886-ல் ராமகிருஷ்ணர் சமாதி அடைந்தவுடன் நான் சந்யாசம் எடுத்தேன். அப்போதுதான் அபேதாநந்தா என்ற பெயரைப் பெற்றேன். இந்து மதத்தின் ஆறு பிரிவுகள், உபநிஷத்துகள், பாணினியின் ஸம்ஸ்க்ருத இலக்கணம், வல்லபர், நிம்பகர் எழுதியவற்றையும் படிக்க நேரம் கிடைத்தது.
காலில் செருப்பு இல்லாமல் ஊர் ஊராகச் சுற்றினேன். மக்கள் இட்ட பிச்சை உணவை மட்டுமே சாப்பிட்டேன். வாழ்க்கையின் நிலையாமை, ஆத்மாவின் நிலைத்த தன்மை ஆகியன மனதில் நின்றதால் நிறைய கஷ்டங்களை வலிய ஏற்றேன். பல விரதங்களையும் நோன்புகளையும் அனுஷ்டித்தேன். கங்கை, யமுனை நதிகள் தோன்றுமிடம் வரை சென்று இமய மலைக் குகைகளில் மூன்று மாதம் வசித்தேன். கடல் மட்டத்திலிருந்து 14,000 அடி உயரத்தில் இருந்த அந்த இடத்தில் இருந்துகொண்டு தியானம் செய்தேன். இப்போதைய வாழ்வு ஒரு கனவு போன்றது என்று உணர்ந்து பத்து ஆண்டுகளுக்கு பாரத நாட்டை வலம் வந்தேன்.
கேதார்நாத், பத்ரிநாத், த்வாரகா, புரி, ராமேஸ்வரம் முதலிய புண்ய ஸ்தலங்களுக்குச் சென்றேன். பெரிய மஹான்களான த்ரைலிங்க ஸ்வாமி, பாஸ்கராநந்தா ஆகியோரை வாரணாசியில் தரிசித்தேன். காஜிபூரில் பவஹரி பாபா தரிசனம் கிடைத்தது. பிருந்தாவனத்தில் வைஷ்ணவப் பெரியோர்களையும், ரிஷிகேஷில் வேதாந்த விற்பன்னர்களையும் பார்த்தேன். அந்தக் காலத்தில் வேதாந்த விஷயத்தில் கீர்த்திவாய்ந்த தனராஜ் கிரியிடம் ரிஷிகேஷில் வேதாந்தம் படித்தேன்.
1893-ல் சுவாமி விவேகாநந்தர் சிகாகோ சர்வமத பார்லிமெண்டில் பேசிய பின்னர் மூன்றாண்டுகளுக்கு மேலை நாடுகளில் புகழ்பெற்ற பிரசங்கங்களை நிகழ்த்தினார். லண்டனில் ராஜ யோகம், ஞான யோகம் பற்றி உரைகள் ஆற்றினார். 1896-ல் என்னையும் உதவிக்கு அழைத்தார். 1896-ஆகஸ்டில் கப்பலில் கலகத்தாவிலிருந்து லண்டனுக்குப் பயணமானேன். என்னுடைய முதல் லண்டன் சொற்பொழிவு கிறிஸ்தவ-பிரம்மஞான சபையில் நிகழ்ந்தது. என்னை லண்டனில் ஞான யோக, ராஜ யோக வகுப்புகளை எடுக்கச் சொல்லிவிட்டு சுவாமி விவேகாநந்தா 1897- இந்தியாவுக்குப் புறப்பட்டார்.
லண்டனில் நான் இருந்தபோது மாக்ஸ்முல்லரையும் 60 உபநிஷத்துகளை ஜெர்மன் மொழியில் மொழிபெயர்த்த பால் டாஸன் (MAX MULLER AND PAUL DEUSSEN) என்பவரையும் பார்க்க, விவேகாநந்தர் அழைத்துச் சென்றார். மாக்ஸ்முல்லருக்கு ஸம்ஸ்க்ருதம் பேசவும் தெரியாது; பேசினால் புரிந்து கொள்ளவும் முடியாது. ‘எனது நாக்கும் காதுகளும் ஸம்ஸ்க்ருத உச்சரிப்புகளுக்குப் பழக்கப்படவில்லை’ என்று அவரே ஒப்புக்கொண்டார். ஆகையால் அவரிடம் ஆங்கிலத்தில் பேசினேன். ராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸர் விஷயத்தில் அவர் மிகவும் அக்கறை காட்டினார். மாக்ஸ்முல்லர் சொன்னார், ” ராமகிருஷ்ணர் சுயமாக சிந்திப்பவர். ஏனெனில் அவர் பல்கலைக்கழகங்களில் வேதாந்தம் கற்கவில்லை; இதனால் அவரது உபதேசங்களும் புதுமையாகவும் பூர்வீக உண்மைகளாகவும் உள.” அவர் இப்படிச் சொன்னது என் மனதில் அவர் பற்றி ஒரு நல்ல எண்ணத்தை உண்டாக்கியது. இதற்குப் பின்னர் மாக்ஸ்முல்லர் ராமகிருஷ்ணரின் வாழ்வும் உபதேசங்களும் (LIFE AND SAYINGS OF RAMAKRISHNA) என்ற ஆங்கில நூலை வெளியிட்டார்.
1897-ல், சுவாமி விவேகாநந்தர் கேட்டுக்கொண்டதற்கு இணங்க கப்பலில் அட்லாண்டிக் கடலைக் கடந்து நியூயார்க் சென்றேன். அங்கு அவர் துவக்கி இருந்த வேதாந்தக் கழகத்தில் (VEDANTA SOCIETY) ஆறே மாதங்களில் வேதாந்தம் பற்றியும் பதஞ்சலியின் யோக சாஸ்திரம் பற்றியும் 90 சொற்பொழிவுகள் நிகழ்த்தினேன். நல்ல கூட்டம் வந்தது. வேதாந்தக் கழகத்தின் தலைவர் என்ற அந்தஸ்தில் நாள்தோறும் கடோபநிஷத், பகவத் கீதை வகுப்புகளையும் எடுத்தேன்.
1898ல் பேராசிரியர் வில்லியம் ஜேம்ஸ், (PROFESSOR WILLIAM JAMES) அவரது இல்லத்தில் பரப்பிரம்ம ஐக்கியம் பற்றி (UNITY OF THE ULTIMATE REALITY) ஒரு கூட்டம் ஏற்பாடு செய்திருந்தார். நான்கு மணி நேரத்துக்கு விவாதம் நடந்தது. பேராசிரியர்கள் ராய்ஸ், லான்மேன், ஷேலர், கேம்பிரிட்க் டாக்டர் ஜேம்ஸ் (PROFESSORS ROYCE, LANMAN, SHALER AND DR JAMES OF CAMBRIDGE) ஆகியோர் எனது வாதத்தை (UNITY) ஆதரித்துப் பேசினர்.
அமெரிக்கா, கனடா, மெக்ஸிகோவில் விரிவான சுற்றுப் பயணம் செய்து, ஜொராஸ்தர், டாவோ, ஷின்தோயிஸம், புத்தர், கிறிஸ்து, முகமதுநபி ஆகியோரின் போதனைகள் பற்றிப் பேசினேன். திபெத்தில் வழங்கும் லாமாயிஸம் முதலிய எல்லாம் ‘உலகத்தை உய்விக்க வந்த மஹான்கள்’ (GREAT SAVIOURS OF THE WORLD LECTURES) என்ற தலைப்பில் இடம்பெற்றன.
1921ம் ஆண்டில் பஸிபிக் மஹா சமுத்திரத்தைக் கடந்து ஹவாய், ஜப்பான், சீனா, பிலிப்பைன்ஸ், சிங்கப்பூர் மலேயா முதலிய நாடுகளில் சொற்பொழிவாற்றிவிட்டு கல்கத்தாவுக்குத் திரும்பினேன்.
1922ம் ஆண்டில் கால்நடையாக இமயமலையில் நடந்தேன்; காஷ்மீரிலிருந்து திபெத்துக்குச் சென்று லாமாயிஸம் (திபெத்திய பௌத்தம்) பற்றி அறிந்தேன். எனது இலக்கு லடக்கிலுள்ள லே என்னும் இடத்திலிருந்து 25 மைல் தொலைவில் இருந்த ஹெமிஸ் பௌத்த மடாலயம் (HEMIS MONASTERY, 25 MILES FROM LEH) ஆகும்.
1923ம் ஆண்டில் கல்கத்தவுக்குத் திரும்பினேன். ராமகிருஷ்ண வேதாந்த கழகத்தைத் துவங்கி இன்று வரை அதன் தலைவராக இருக்கிறேன் . டார்ஜிலிங் நகரில் வேதாந்த ஆஸ்ரமத்தைத் துவக்கினேன்.
என்னுடைய இந்த வாழ்க்கைச் சரிதம் எனது மதத்தில் நான் ஏன் ஆழ்ந்த பற்றுக் கொண்டேன் என்பதையும் அதற்குக் காரணமாக இருந்த அம்சங்களையும் சக்திகளையும் விளங்கிக் கொள்ள வாசகர்களுக்கு உதவும்”.
1936 ஆம் ஆண்டில் வெளியான புஸ்தகத்தில் உள்ள கட்டுரை இது.
சுவாமி அபேதாநந்தா-
தோற்றம் -2-10-1866;
மறைவு- 8-9-1939
–சுபம்-
Posted by Tamil and Vedas on August 25, 2018
https://tamilandvedas.com/2018/08/25/%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%b8%e0%af%8d%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%b2%e0%af%8d%e0%ae%b2%e0%ae%b0%e0%af%81%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%af%81-%e0%ae%b8%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%b8%e0%af%8d/
Written by London Swaminathan
Date: 16 September 2017
Time uploaded in London- 16-51
Post No. 4217
Pictures are taken from various sources; thanks.
வேதத்தை மொழிபெயர்த்து வெளியிட்ட மாக்ஸ்முல்லருக்கு பாம்பு போல இரட்டை நாக்கு; சில இடங்களில் வேதத்தைப் புகழ்வார்; சில இடங்களில் வேதத்தை இகழ்வார்; அவர் செய்தது கூலி வேலை. முதலில் கிழக்கிந்திய கம்பெனியும் அப்புறம் இங்கிலாந்திலுள்ள பல்கலைக்கழகங்களும் அவருக்கு கூலி கொடுத்தன. அதாவது கூலிக்கு மாரடித்த குப்புசாமி! கூலி போட்டவர்களின் நோக்கம் என்ன? எப்படியாவது இந்துமதத்தை மட்டம் தட்ட வேண்டும் என்பதே. ஆனால் அவர்கள் பாச்சா பலிக்வில்லை. வேதத்தில் உள்ள துதிகள் உலகையே வியக்கவைத்தன. பிக் பேங்(Big Bang) பற்றியும் உலக சமாதானம் பற்றியும், பூமித் தாய் பற்றியும், நதிகள் பற்றியும், இயற்கையின் விந்தைகள் பற்றியும், காலைக் கதிரவனுக்கு முன்னர் தோன்றும் உஷா தேவி பற்றியும்’ அளவற்ற வளம் படைத்த அதிதி தேவி பற்றியும், மாயாஜாலம் புரிந்து கடலில் சென்றவர்களை மீட்ட அஸ்வினி தேவர்களைப் பற்றியும், அக்கினி தேவன், வௌணன், உலக மஹா வீரன் இந்திரன் ஆகியோர் பற்றியும் சரமா என்ற நாய் பற்றியும், கணித வரிசைப்படி யாப்பு இலக்கணம் ( மீட்டர்) பற்றியும், டெஸிமல் ஸிஸ்டம் பற்றியும் வேத கால ரிஷிகள் பாடிய பாடல்கள்- அதுவும் மாக்ஸ்முல்லர் கணக்குப்படி 3200 ஆண்டுகளுக்கு முன் பாடிய பாடல்கள் எல்லோர் மூக்கிலும் விரல்களை வைத்து வியக்க வைத்தன.
துப்புகெட்ட மாக்ஸ்முல்லர் ஒரு தப்புக் கணக்குப் போட்டார். வேதத்துக்கு காலம் நிர்ணயிக்கிறேன் என்று கடலாழம் தெரியாமல் காலைவிட்டார்; உலகில் எல்லா மொழிகளும் 200 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை மாறும். புத்தமத வாசனையே இல்லாத உபநிஷதங்களுக்கு கி.மு 800 என்று காலம் சொல்வேன். அதற்கு முந்தைய ஆரண்யக, பிராமண நூல் களுக்கு கிமு.1000 என்று காலம் சூட்டுவேன்; அதற்கு முந்தைய சம்ஹிதையிலுள்ள துதிகளுக்கு கி.மு 1200 என்று முத்திரை குத்துவேன் என்றார்.
மொழிகள் மாறுமென்பது உண்மையே. புற நானூற்றுத் தமிழ் இன்று இல்லை; தொல்காப்பிய விதிகளை நாம் இன்று பின்பற்றுவதில்லை. ஆனால் மண்டு மாக்ஸ்முல்லர் தெரிந்தும் மறைத்த உண்மை- வேத மொழி மாறாதது; மாற்ற முடியாதது; அதில் இலக்கணப் பிழைகள் இருந்தாலும் ரிஷிகள் சொன்னது சத்தியம் என்று சொல்லி யாரும் அதை மாற்றிவிடக்கூடாது என்பதற்காக உலகம் வியக்கும் அதிசயமான கண பாடம், ஜடா பாராயணம் என்றெல்லாம் சொல்லைப் புரட்டிப் புரட்டி பாடம் கற்பித்தனர். உலகில் இந்த அற்புதத்தை வேறு எந்த மொழியிலும் காண முடியாது.
அது மட்டுமல்ல; திருட்டு மாக்ஸ்முல்லர், நுழை நரிக்குப் பிறந்த தந்திரசாலி மாக்ஸ்முல்லர், இன்னொரு உண்மையையும் மறைத்தார். அவர் சொன்ன 200 ஆண்டு மொழிமாற்றக் கணக்கை வேறு எந்த பழைய மொழிக்கும் ஒப்பிட்டுக் காட்டவில்லை. எடுத்துக் காட்டாக தமிழ இலக்கியத்தில இந்தக்கொள்கையை புகுத்தினால் பழைய நூல்களின் காலம் உல்டா (அந்தர் பல்டி) அடிக்கும். சிலப்பதிகாரம், பொருள் அதிகாரம், திருக்குறள் அதிகாரம் ஆகியன ஆறாம் நூற்றாண்டுக்குத் தவ்விக் குதிக்கும்! ஆக மாக்ஸ்முல்லர் போட்டது குத்து மதிப்பான பால்காரிக் கணக்கு!
மாக்ஸ்முல்லர் கி.மு 1200 என்று ரிக் வேதத்துக்கு முத்திரை குத்தியவுடன் அவர் காலத்தில் வாழ்ந்த ஏனைய வேதம் படித்த வெள்ளையர்கள் அவர் மீது பாய்ந்து குதறினர். உடனே அவர் ‘ஜகா’ வாங்கினார். நான் சொன்னது இதற்கும் கீழாக எவரும் ரிக் வேத காலத்தைக் குறைக்க முடியாது என்பதே; உண்மையில் ரிக்வேத காலத்தை எவரும் சொல்ல முடியாது. அது 5000 ஆண்டுகளுக்கும் முன்னதாக இருக்கலாம் என்று பின்வாங்கினார்.
விஞ்ஞானிகள் நிரூபணம்
கடந்த 25 ஆண்டுகளில் பாபா அணுசக்தி ஆய்வுக் கேந்திர விஞ்ஞானிகள், நிலத்தடி நீர்க் கமிஷன் விஞ்ஞானிகள், பல்வேறு பல்கலைக்கழக ஆய்வுத் துறை விஞ்ஞானிகள் ஆகியோரும், விண்வெளி விண்கல புகைப்படமும் காட்டிய பேருண்மை, மாக்ஸ் முல்லருக்கும் இந்துக்களை மட்டம் தட்டும் மார்கசீய வாதிகளுக்கும் செமை அடி– அடி மேல் அடி — வகையடி- தொகையடி– கொடுத்தது. அதாவது ரிக்வேதம் 50-க்கும் மேலான இடங்களில் விதந்து ஓதும் பிரம்மாண்டமான, கடல் போன்ற சரஸ்வதி நதி கி.மு 2000க்கு முன் வட மாநிலங்க களை ள வளப்படுத்தி பாய்ந்தது என்றும் அது மறைந்த பின்னரே ஹரப்பா மொஹஞ்சதாரோ நாகரீகம் உச்ச கட்டத்தை அடைந்தது என்றும் காட்டினர்.
இது மேலும் ஒரு புதிரைப் போட்டது. சரஸ்வதி நதி ஆய்வுக்கு முன்னர், ரிக் வேதத்தின் பத்து மண்டலங்களையும் பல்வேறு அறிஞர்கள் பல்வேறு முறையில் கால வரிசைப்படுத்தினர். இப்பொழுது அவர்களுக்கும் அடி விழுந்தது. ஏனேனில் சரஸ்வதி நதியைப் புகழும் பகுதிகள் பல மண்டலங்களில் பரவி விரவிக் கிடக்கின்றன. ஆகவே அவை அனைத்தும் கி.மு.2000க்கு முன்னரே — அல்லது மிகமிக முன்னரே பாடப்பட்டிருக்க வேண்டும். நல்ல ஆராய்ச்சியளர்கள் சரஸ்வதி நதிக் குறிப்பு களைக் கொண்டே வேதத்துக்கு காலம் நிர்ணயிக்க முடியும்.
போகிறபோக்கைப் பார்த்தால் வியாசர் கி.மு 3102 வாக்கில் (கலியுக துவக்கம்) வேததங்களை நான்காக வகுத்ததாக இந்துக்கள் நம்புவது விஞ்ஞான உண்மையே என்று முடிவு செய்து விடுவார்கள்.
வானவியல்
வேதத்தில் உள்ள வானவியல் குறிப்புகளைக் கொண்டு ரிக்வேதத்துக்கு கி.மு4000 என்று திலகரும், கி.மு 4500 என்று ஜெர்மானிய அறிஞர் ஹெர்மன் ஜாகோபியும் கால நிர்ணயம் செய்தனர். இதை ப்யூலர், பார்த், வின்டெர்நீட்ஸ், ப்ளூம்பீல்ட் ஆகியோர் ஏற்றதாகவும் அவர்களுடைய கணக்கீட் டில் எந்த தவற்றையும் எவரும் காணவில்லை என்றும் திரு சட்டோபத்யாயா கூறினார். பேராசிரியர் சென் குப்தா பழங்கால இந்திய காலவரிசை என்ற நூலில் ரிக் வேதத்துக்கு கி.மு 4000 என்று காலம் காட்டினார்.
ஆக பாபா அணுசக்தி கேந்திர நிலத்தடி நீர் ஆய்வு, ஐசடோப் ஆய்வு, கார்பன் 14 தேதி நிர்ணயம் — எல்லாம் சரியே; அவை அனைத்தும் சிந்து சமவெளி நாகரீகத்துக்கு முன்னரே சரஸ்வதி நதி ஓடியது என்று காட்டுகின்றன.
இந்தியாவுக்கு 3 சாபக்கேடுகள்/ பரிசுகள்
சீன, எகிப்திய, பாபிலோனிய, கிரேக்க, மாயன் நாகரீகத்துக்கும் இந்திய நாகரீகத்துக்கும் ஒரு பெரிய வேறு பாடு உண்டு.
இந்திய நாகரீகத்தை தடயங்களை மூன்று விஷயங்கள் அழித்தன
பருவக்காற்று- தென் மேற்குப் பருவக் காற்றும் வடகிழக்குப் பருவக் காற்றும் ஆண்டுதோறும் மழையைக் கொட்டி, நதிகளை வெள்ளப் பெருக்கெடுக்க வைத்து பல ஊர்களை அழித்தன. நாம் அசோகர் காலத்துக்கு முன்னர் கல்லில் எதையும் வடிக்காததால் தடயங்கள் அழிந்தன. பருவக்காற்றுகளை இயற்கை தந்த பரிசு என்றும் சொல்லலாம். ஜீவநதிகளால் பாசனம் பெருகியது
இரண்டாவது சாபக்கேடு; நில அதிர்ச்சி/ பூகம்பம்
நமது காலத்திலேயே தென்னாட்டில் தனுஷ்கோடி கடலுக்குள் போனதைப் பார்த்தோம். நேபாளக் கோவில் கோபுரங்கள் உருண்டோடி மொட்டைக் கோபுரம் ஆனதைக் கண்டோம். 1000 அல்லது 2000 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை உண்டாக்கும் மாபெரும் பூமி அதிர்ச்சி நதிகளைப் பிறட்டி,உருட்டி அட்டஹாசம் செய்தன. ஆகையால் நமது நாகரீக தடயங்கள் அழிந்தன. மொஹஞ்சதாரோவில் கல்லில் முத்திரை களை உருவாக்காவிடில் நாம் முக்கிய தடய ங்களை இழந்திருப்போம்.
மூன்றாவது சாபக்கேடு வெளி நாட்டினரின் படை எடுப்பும் அவர்களின் அழிவு வேலைகளும் ஆகும். நமது கண்ணுக்கு முன்னாலேயே முஸ்லீம் பயங்கரவாதிகள் ஆப்கானிஸ்தானிலுள்ள பாமியன் குகை புத்தர் சிலைகளை — மிக உயரமான புத்தர் சிலைகளை –அழித்ததைக் கண்டோம். கிமு ஆறாம் நூற்றாண்டு டேரியஸ் (Darius) காலம் முதல் 2600 ஆண்டுகளாக இந்தியா தாக்குதலுக்கு உள்ளானது; கஜினி முகமதுகளும் மாலீக்காபூர்களும் உலகிலேயே செல்வச் செழிப்புள்ள நாடு இந்தியா என்பதை அறிந்து கொள்ளையோ கொள்ளை என்று அடித்துச் சென்றனர். இது வெள்ளையரின் கோஹினூர் வைரக் கொள்ளை வரை நீடித்தது.
உலக மஹா எஞ்சினீயர் பகீரதன், அகத்தியன்!
இவ்வாறு சரஸ்வதி நதி மஹாபாரத காலத்திலேயே (கி.மு3102) வற்றி பூமியில் மறையவே கங்கை என்னும் நதி புனிதம் பெற்றது. அதன் தடைபட்ட பாதையை மாற்றி அதை உத்திரப் பிரதேச, வங்காள பூமியில் திசை திருப்ப பல இந்து மன்னர்கள் முயன்றனர். இறுதியில் உலகப் புகழ்பெற்ற — உலகின் முதல் நதி நீர் பொறியியல் வல்லுனன்– பேரரசன் பகீரதன் அந்த கங்கை நதியை மாற்றினான். அதைக் கடல் வரை- வங்காள விரிகுடா சாகர் தீவு வரை பாய வைத்தான். அவனது எஞ்சினீயரிங் வேலலைகளை நாம் இன்றும் புராணக் கதைகளாகப் படிக்கிறோம். இதைப் பார்த்து அகத்தியர் என்னும் எஞ்சினீயர்/ முனிவர் காவிரி நதியையும் திசை திருப்பி கர்நாடகம், தமிழ் நாடு வரை பாயவைத்தார். விந்திய மலை மீது முதல் முதல் நில மார்க்க சாலைகளைப் போட்டார் அகத்தியர். இதை விந்திய கர்வபங்கம் என்ற புராணக் கதைகளாக நாம் படிக்கிறோம். மூன்றாவதாக தென் கிழக்காசியாவுக்கு கடல் வழி மூலம் இந்து நாகரீகத்தை எடுத்துச் சென்றார். இதனால் அவரது சிலைகள் தென் கிழக்காசியா முழுதும் பரவிக்கிடக்கின்றன.
மார்கஸீயத் திருடர்கள்!
இந்திய கல்வித்துறை காங்கிரஸ் ஆட்சிக்காலத்தில் வெளிநாட்டு அடிவருடிகள்– மார்கஸீயத் திருடர்கள் கைகளில் இருந்ததால் பல தொல்பொருத்துறை உண்மகைள் எழுதப்படவில்லை. போர்னியோவில் மனிதரே நுழைய முடியாத காட்டில் நாலாம் நூற்றாண்டு மூலவர்மனின் யூபஸ்தம்பம் இருந்தது. துருக்கி-சிரியா எல்லையில் பொகஸ்கோய் நகரத்தில் வேத மந்திரம் எழுதிய க்யூனிபார்ம் கல்வெட்டு கண்டுபித்தது, தசரதன், பிரதர்தனன் முதலிய பெயர்களில் சிரியா-துருக்கியை இந்து மன்னர்கள் ( மிடன்னி நாகரீகம்) ஆண்டது முதலியவைகளை காஞ்சி பரமாசார்ய சுவாமிகள் தனது உரைகளில் 75 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் குறிப்பிட்டும் கூட கல்வித்துறை கயவர்கள் நமது சரித்திரப் புத்தகத்தில் அதைச் சேர்க்கவே இல்லை. வெள்ளைத் தோல் அறிஞர்களும் மிட்டனி நாகரீகம் குறித்தோ இந்திரன், மித்திரன், வருணன் ஆகிய வேத கால தெய்வங்களின் பெயரில் உடன்படிக்கை கைச்சாத்திட்டதையோ பேசாமல் ‘கப் சிப்’ என்று வாய் மூடி இருந்தனர்.
கிக்குலி என்பவன் துருக்கி நாட்டில் (துரகம்= குதிரை) வடமொழியைப் பயன்படுத்தி கி.மு 1400ல் குதிரைப் பயிற்சி கொடுத்த நூல் கிடைத்துள்ளது.
இது தவிர எகிப்திய மன்னன் மூன்றாவது அமெனோபிஸ்ஸுக்கு தசரதன் மகளை மணம்புரிவித்து, அவன் எழுதிய தசரதன் கடிதங்கள் இன்னும் எகிப்தில் உள்ளன. இவை அனைத்தையும் காங்கிரஸ் ஆட்சிக்கால கயவர்கள்- திருடர்கள் – வரலாற்றுப் புத்தகத்தில் சேர்க்காமல்- மார்கஸீயவாதிகள் எழுதிய அசிங்கங்களையும் வெள்ளைக்காரர்கள் தங்களை இந்திரனே சந்திரனே என்று புகழ்ந்து எழுதிய விஷயங்களையும் மட்டும் சிலபஸில் சேர்த்தனர்.
ராமாயாண தசரதனையும் இந்த தசரதனையும் குழப்பிக்கொண்டு விடாதீர்கள் மாமன்னர் அசோகனின் பேரன் பெயர் கூட தசரதன்தான்.
மேற்கூறிய கட்டுரையின் சாரம்:–
பாபா அணுண்சக்தி ஆராய்ச்சியாலரின் அறிவியல் கூற்றுகளும்
திலகர் ஜாகோபியின் வானவியல் கூற்றுகளும்
பொகஸ்கோய் க்யூனிபார்ம் கல்வெட்டு தரும் தொல்பொருத் துறை ஆதாரங்களும்
எகிப்திலுள்ள தசரதன் கடிதங்களும்
ரிக் வேதத்திலுள்ள சரஸ்வதி நதியின் பிரம்மாண்ட வர்ணனைகளும்
மாக்ஸ்முல்லரின் வேத காலக் கொள்கைகளைப் பொடிப் பொ டியாக்கி பொய்யாய் பழங்கதையாய்ச் செய்துவிட்டன.
வேத காலம் என்பது வியாசரின் காலத்துக்கும் (கி.மு.3102) முந்தையது என்பது நிரூபிக்கப்ப ட்டுவிட்டது.
வேத காலத்துக்கு இந்திய அறிஞர்களால் கொடுக்கப்பட்ட தேதி
ஜி.கே பிள்ளை- கி.மு4000 முதல் கி.மு 3000 வரை
ராஜேஸ்வர் குப்தா- கி.மு 4000
உ.வி.ராவ்- கி.மு.5000
வெளிநாட்டு அறிஞர்கள்
எஹ்.டி.கிரிஸ்வால்ட்- கிமு 1200 முதல் கி.மு 4000
டி.பர்ரோ- கி.மு 1200
இவர்களுக்கு எல்லாம் அ ண்மை க் கால சரஸ்வதி நதி பற்றிய ஆராய்ச்சிகள் தெரியாததால் அறியாத பிள்ளைகளை மன்னித்துவிடலாம்.
சிலர் குதிரை, இரும்பு பற்றிய குறிப்புகள் இருப்பதால் வேதங்களை கி.மு1500 க்கு முன்னர் வை க் கமுடியாதென்று வாதிடுவர். ஆனால் அந்த குதிரைக்கும் இரும்புக்கும் தேதி நிர்ண யிப்பது வெள்ளைத் தோல், உள் நோக்கப் பேர்வழிகள். இவை இரண்டும் இந்துக்களின் கண்டுபிடிப்பு; உலகம் முழுதும் சென்றது இந்தியாவில் இருந்துதான். நாம் நிர்ண யிக்கும் தேதியே சரி. மேலும் அஸ்வ (குதிரை) அயஸ் (பொன்) என்பது பல பொருள் உடைத்து.
இதையெல்லாம்விட மிக முக்கிய சான்று சங்கத் தமிழில் உள்ளது. புற நானூற்றின் முதல் பாடல் முதல் கடடைசி பாடல் வரை வேதக் குறிப்புகள், வேதச் சடங்கு குறிப்புகள் உள. இவை 2200 ஆண்டுகளுக்கு முந்தையவை. நாட்டில் இமயம் முதல் குமரி வரை – போர்னியோவின் மூல வர்மன் ஆட்சி வரை- வியட் நாமின் பாண்டிய மன்னன் ஸ்ரீமாறன் வரை ஒரே கலாசாரம் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் இருக்க வேண்டும் என்றால்– போக்குவரத்தும் இன்டெர்நெட்டும் மொபைலும் இல்லாத காலத்தில் பரவ வேண்டுமானால் – அதற்கு 1000 அல்லது 1500 ஆண்டுகளாவது ஆகும்.
எல்லாவித தடயங்களையும் சான்றுகளை யும் ஒட்டு மொத்த முகமாக நோக்குமிடத்து பாபா அணு சக் தி ஆய்வுகளும் வியாசரும் சொல்லுவதே சரி.
TAGS: மாக்ஸ்முல்லர், வேத காலம், தேதி
–சுபம்—
Posted by Tamil and Vedas on September 16, 2017
https://tamilandvedas.com/2017/09/16/%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%b8%e0%af%8d%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%b2%e0%af%8d%e0%ae%b2%e0%ae%b0%e0%af%8d-%e0%ae%ae%e0%ae%a3%e0%af%8d%e0%ae%a3%e0%af%88%e0%ae%95%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%b5/
written by London swaminathan
Date: 25 September 2016
Time uploaded in London:12-35
Post No.3188
Pictures are taken from various sources; thanks.
ரிக் வேதம், யஜூர் வேதம், சாம வேதம், அதர்வண வேதம் ஆகிய நான்கு வேதங்களின் காலம் பற்றி பல்வேறு கருத்துகள் உண்டு. ஆயினும் இதை முதல் முதலில் ஆராய்ச்சிக்கு எடுத்துக்கொண்டோர் வெளிநாட்டினர்தான். அவர்களில் எந்த இரண்டு ஆட்களும் ஒரே கருத்தைத் தெரிவிக்கவில்லை. ஆனால் எல்லோரும் மாக்ஸ்முல்லர் (Friedrich Max Muller 1823-1900) சொன்ன ஒரு கருத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். யாரும் இதை கி.மு.1200–க்குக் குறைத்து மதிப்பிட முடியாது என்றார். பலர் இதிலுள்ள தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டியபோது இதற்கும் கீழே கொண்டுவர முடியாது என்றுதான் நான் சொன்னேன். அதற்கு முன்னாலும் இருக்கக் கூடும் என்றார்.
இந்துக்களைப் பொறுத்தமட்டில் வேதத்துக்கு காலம் என்பதே இல்லை. ஏனெனில் அது எப்போதுமே வானத்தில் உள்ளது. ஒவ்வொரு யுகத்திலும் ரிஷி முனிவர்கள் தங்கள் தவ வலிமையால் — நாம் ரேடியோ கேட்பது போல — கேட்டு அறிகிறரர்கள். அதனால் அதற்கு சுருதி (கேள்வி) என்று பெயர். மனிதனால் இயற்றப்படாததால் அதை ‘அபௌருஷேயம்’ என்றும் சொல்லுவார்கள்.
ரிக் வேதத்திலேயே (10-90-9), யாகத்திலிருந்து வேதங்கள் தோன்றியதாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அதாவது ஞான வேள்வி இயற்றுகையில் இந்த உண்மை அறிவு அவர்களுக்குப் புலப்பட்டது. வேதம் என்பதை அப்படியே மொழி பெயர்த்தால் “அறிவு” என்றே சொல்ல வேண்டும்.
தஸ்மாத் யக்ஞாத் சர்வ ஹுத: ருச: சாமானி யக்ஞிரே
சந்தாம்ஸி ஜக்ஞிரே தஸ்மாத் யஜுஸ் தஸ்மாத் அஜாயத
– ரிக் வேதம், புருஷசூக்தம், 10-90-9
ரிக்வேதத்துக்குள்ளேயே (1-1-2) முற்கால ரிஷிகள் பற்றிய குறிப்புகள் உளதால் அவைகளுக்கு 300 ஆண்டுக்கால வீச்சு கொடுத்து மிகப் பழைய மந்திரம் கி.மு.1500 வாக்கில் வந்திருக்கலாம் என்றும் ஊகிப்பர்.
தமிழில் சங்க இலக்கியத்திலும் ரிக் வேதம் போலவே 400 புலவர்களுக்கு மேல் உள்ளனர். அவை அனைத்தும் உருவாக 300 ஆல்லது 400 ஆண்டுகள் வீச்சு கொடுக்கப்படுகிறது.
மாக்ஸ்முல்லரது ஊகம் (hypotheses):
ஒரு மொழி 200 ஆண்டுக் காலத்துக்கு ஒரு முறை வேறு ‘நடை’ அல்லது
‘பாணி’யில் (literary Style) எழுதப்படும் என்பது மாக்ஸ்முல்லரது “கண்டுபிடிப்பு”.
வேதத்தின் “அந்த”ப் பகுதி (முடிவுப் பகுதி) உபநிஷத். இதை வேதாந்தம் (வேத+ அந்தம்) என்பர். இதில் புத்தமத தாக்கம் எதுவும் இல்லை. ஆகையால இது புத்தருக்கு முந்தியது என்று சொல்லி அவருக்கும் வேதாந்தத்துக்கும் இடையே 200 ஆண்டு இடைவெளி கொடுத்து, மாக்ஸ்முல்லரே தன்னிச்சையாக கி.மு.800 என்று முத்திரை குத்தினார். இந்திய வரலாற்றில் எல்லாவற்றையும் புத்தரின் காலத்தை (கி.மு. ஆறாம் நூற்றாண்டு) வைத்துதான் நிர்ணயித்துள்ளார்கள். உபநிஷத்துக்கு முந்தைய ‘பிராமண’ங்களுக்கு கி.மு 1000 என்றும் அவைகளுக்கும் முந்தைய சம்ஹிதை எனப்படும் மந்திரப் பகுதிகளுக்கு குறைந்தது கி.மு 1200 என்றும் மாக்ஸ்முல்லர் சொல்லிவிட்டார்.
உபநிஷத் காலம் – 600 முதல் 800 வரை
பிராமணங்களின் – 800 முதல் 1000 வரை
சம்ஹிதைகளின் காலம் – 1000 முதல் 1200 வரை
மாக்ஸ்முல்லர் கையாண்ட முறையை வேறு எந்த நாட்டு இலக்கியத்துக்கும் யாரும் பின்பற்றவில்லை. அது தவறு என்பதை நான் தமிழ் இலக்கியத்தைக் கொண்டு நிரூபிக்கிறேன்.
தமிழில் திருக்குறளுக்கு ‘கட்டைப் பஞ்சாயத்து’ முறையில் சில அறிஞர்கள் சண்டை போட்டு கி.மு. 31 என்று தன்னிச்சையாக முடிவு செய்தனர். சிலப்பதிகாரத்தில் “கடல் சூழ் இலங்கைக் கயவாகு வேந்தனை” (C.E.132) செங்குட்டுவனின் சம காலத்தை சேர்ந்தவனாகக் காட்டுவதால் செங்குட்டுவன் இரண்டாம் நூற்றாண்டு என்று கொள்ளப்பட்டது. சங்க இலக்கியம் அனைத்தும் முதல் மூன்று நூற்றாண்டுகளை சேர்ந்தவை என்று எல்லோரும் ஒப்புக் கொள்கின்றனர். ஏனெனில் அதில் ரோமானிய சாம்ராஜ்யத் தொடர்பு பேசப்படுவதாலும் அக்காலக் காசுகள் தமிழ் நாடு முழுதும் கிடைப்பதாலும் அது ஐயம் திரிபற நிரூபிக்கப்பட்டுவிட்டது.
ஆனால் சங்க இலக்கிய நடை வேறு; சிலப்பதிகார நடை வேறு; திருக்குறள் நடை வேறு. நாமோ இவை அனைத்தையும் 200 ஆண்டுக்குள் வைக்கிறோம்! மாக்ஸ்முல்லர் விதிப்படி இவை ஒவ்வொன்றுக்கும் இடையே 200 ஆண்டுக் கால இடைவெளி இருக்க வேண்டும்.
வையாபுரிப் பிள்ளை போன்ற அறிஞர்கள் திருக்குறளின் காலத்தை மிகவும் பின்னுக்குத் தள்ளியதற்கு அதிலுள்ள வடமொழிச் சொற்களும், அதிலுள்ள புதிய இலக்கணப் பிரயோகங்களும் காரணம். சிலப்பதிகாரத்திலோ வடமொழி புராணங்களைப் போல அத்தியா யத்துக்கு அத்தியாயம் (காதைக்கு காதை) மாயாஜாலம், மந்திரம் கடவுள் வழிபாடு, கோவில்கள், பார்ப்பனர் புகழ்ச்சி முதைலியன உள்ளன. இதை ஏழாம் நூற்றாண்டுக் காவியம் என்பார் டாக்டர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் Dr S R K of Madurai). நானோ மொழி நடை முதலியனவற்றைக் கொண்டு தொல்காப்பியம், திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம் ஆகிய மூன்றும் நாலு அல்லது ஐந்தாம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தது என்று காட்டியுள்ளேன். சுருக்கமாகச் சொல்லப்போனால் மாக்ஸ்முல்லரின் விதி உலகில் எந்த மொழிக்கும் பொருந்தியதாக இதுவரை நான் படித்ததில்லை.
காலப்போக்கில் “நடை” (Style and language) மாறும் என்பது உண்மையே. சொல்லப்போனால் மாறுதலுக்கு உள்ளாகாத விஷயம் (Change is inevitable) எதுவுமே இல்லை.
மேலும் நாங்கு வேதங்களும் உலகில் வேறு எந்த இடத்திலும் இல்லாத புதுமை உடைத்து. அதாவது மற்ற மொழிகள் எல்லாம் பேசப் பேச மாறும் ஆனால் வேதம் மட்டும் மாறாது. ஏனெனில் அதை கிளிப்பிள்ளை மாதிரி அப்படியே மனப்பாடம் பண்ணி ஒப்பிப்பதால் மாற முடியாது. மற்ற மொழியினரைப் போல பரப்பி இருந்தால் அதில் மாறுதலைத் தவிர்க்க முடியாது.
யாஸ்கர் என்பவர் ‘நிருக்தம்’ எழுதினார். அவருடைய காலம் கி.மு.800 என்று வெளிநாட்டினர் கணிக்கிறார்கள். அவரே வேதத்தின் பல சொற்களுக்கு பொருள் தெரியாமல் போய்விட்டது என்று சொல்லுகிறார். அப்படியானால் அவருக்கு 1000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னராவது இந்த மந்திரங்கள் (சம்ஹிதை) சொல்லப்பட்டிருக்க வேண்டும். அவருக்குப் பின்னர் வந்த பாணினியோ புதிய சம்ஸ்கிருத அமைப்புக்கு இலக்கணம் எழுதியுள்ளார். அவர் எழுதிய சம்ஸ்கிருத மொழி இலக்கணம் வேத கால சம்ஸ்கிருத இலக்கணத்திலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டது. ஆகையால் ஒரு ஆயிரம் ஆண்டு இடைவெளியாவது கொடுக்கவேண்டும்.
இவை அனைத்தும் உலகிலுள்ள சாதாரண மொழிகளுக்கு கொடுக்கப்படும் விதிகள். வேதமோ இன்று வரை மாறாத- மாற்ற முடியாத — அமைப்பு கொண்டது. அதாவது ஒரு சொல்லைக் கூட எழுத்தைக்கூட மாற்ற முடியாமல் மனப்பாடம் மூலம் — வாய்மொழி (அத்யயனம்) மூலம் பரப்பப்பட்டது. சங்கப் புலவர்கள் இதை “எழுதாக்கிளவி” என்று போற்றுகின்றனர். உலகில் எழுதாமல் காக்கப்பட்ட புத்தகம் இது ஒன்றே. ஆகையால மற்ற மொழிகளுக்குப் பொருந்தும் விதிகள் இதற்குப் பொருந்தா. அப்படியே பொருந்தும் என்று வாதாடினாலும் ஆயிரம் ஆண்டு இடைவெளி கொடுக்க வேண்டும் என்பதே மேலே கூறப்பட்டுள்ளது.
வானவியல் முறை பற்றி அடுத்த கட்டுரை யில் காண்போம்
தொடரும்…………………………………….
Posted by Tamil and Vedas on September 25, 2016
https://tamilandvedas.com/2016/09/25/%e0%ae%b5%e0%af%87%e0%ae%a4%e0%ae%99%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%b3%e0%ae%bf%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%be%e0%ae%b2%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%af%88%e0%ae%95%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%a3%e0%af%8d/
Article No.1975
Date: 5 July 2015
Written by London swaminathan
Uploaded from London at 12-55
இலங்கையிலுள்ள மட்டக்களப்பு, புளியநகர் ச.பூபால பிள்ளையவர்கள் 1920 ஆம் ஆண்டில் எழுதிய தமிழ் வரலாறு என்னும் நூலில் காணப்படும் தகவல்:
தமிழ் நலப்பேறு
தமிழிலே பிறந்து தமிழிலே வளர்ந்து தமிழையே பயின்று பாண்டித்தியமடைந்த தமிழர்க்கே தமிழ் நூல்கள் பலவும் இருப்புக் கடலை யொக்குமெனில் பிறசாதியார்க் கவை யென்னொக்குமெனப் பேசவும் வேண்டுமா?
தமிழ் உழைப்பிலே தன் வாழ்நாளைச் செலவிட்டு முப்பகுதியாய் இயற்றமிழிலக்கண மியற்றியும் பல தமிழ் நூலKஅலி அங்கிளத்தில் மொழிபெயர்த்தும் புகழ் நிறுவிய “போப்” ஐயர் தமது திருவாசக மொழிபெயர்ப்பில் “இருகை யானையை யொத்திருந்தென்னுள்ளக் கருவையான் கண்டிலேன் – என்பதனை “Like elephant two handed I saw not my mind’s germ” என்று மொழிபெயர்த்து, இரண்டு கரங்களையுடைய யானையே இரு கை யானை எனப்பட்டதாகத் தாங்கொண்ட விபரீத கருத்தை விளக்கிவிட்டனர். இவர் மயக்கத்தை எடுத்துக்காட்டி விளக்கப்புகுந்த மற்றோர் இந்திய தமிழ் பண்டிதர் யானையினது துதிக்கை கரம் போலப் பரிசித்தலும், நாசிபோல முகத்தலுமாகிய இரு தொழிற்குரிய ஒரு கருவியாகலின் “இருகை யானை” எனப்பட்டதென்றனர். இவ்விருவரோ சிறந்த மகா பண்டிதராயிருந்தும் ஒரு அற்ப சொல் விளக்கத்தில் தன் வலி தானறியா யானைபோல் மயக்கமுற் றிருநிலத் தியானை கண்ட குருடரை யொத்தனர். “தென்மொழி” நாளடைவிற் கறைப்பட்டுத் “தமிழ்” என வந்ததாகச் சாதிப்பவருள் இப் “போப்” ஐயரும் ஒருவரே. திருவாசக மொழிபெயர்ப்பில் விபரீதார்த்தங்கள் இன்னும் பல காணலாம்.
வீரமாமுனிவர் (ரெவரெண்ட் பெஸ்கி) எனப்பெயர் கொண்ட மற்றொருவர் தொன்னூல் விளக்கம், தேம்பாவணி முதலிய நூல்களியற்றிய பெருந்திறர் கவிஞரென்றாலும் அவரிடமும் தமிழ்நலம் வாய்க்கவில்லை யென்பதற்குச் சான்று தேம்பாவணியிற் செறிந்துள்ள வழூவுக்களேயாம்.
இயல்பிலே சிறந்த நாடகமயிலினாட்டத்துக்கும் கற்று நடிக்கும் வான்கோழியினாட்டத்துக்குமுள்ள தாரதம்மியம் எத்தூரமோ அத்தூரமே நாநலம் வாய்ந்த செந்தமிழ்ப் புலவர் கவிக்கும் அஃதமையாக் கற்றுச் சொல்லியோர்க் கவிக்குமிடையிலு மென்றுணர்க. இயல்பில் ஐரோப்பியரின் தேச நிலையும் மனக் கிளர்ச்சியும் பழக்கவழக்கங்களும் கீழ்திசையினர்க்கு முற்றாய் மாறுபடலின் இரு கவிதைகளுமொக்கு மாறில்லை.
வடமொழிக் கடலி னெடுநாட் டிளைத்துப் பல நூல்களை அங்கிளத்தில் மொழிபெயர்த்தருளிய “மாக்ஸ்முல்லர்” ஏமாந்த விதத்துக்கோருதாரணம் வேண்டின் மெய்மையாகியாகிய இருக்குவேத சுத்தப் பிரதியொன்றையும் அவர் செய்த ருக்வேத மொழிபெயர்ப்பையும் பொருந்த ஒட்டிப்பார்த்துத் தெளிக. தமிழ் ஆராய்விற் புக்க மற்றும் ஐரோப்பிய பண்டிதர்களான “கால்டுவெல்”, “உவில்சன் ஆசிரியர்” அதியோர்தாமும் என் கண்டனர்? என் உணர்ந்தனர்? தமிழ் நூல்களை உண்மை தெளிய உணர்ந்தாராயின் தமிழர்க்குரிய சமய உண்மையையுஞ் சிறிதாயினும் கண்டுணர்ந்திருப்பர். அங்ஙன முணர்ந்தஞான்றே தங்கள் மதாசாரங்களை யெல்லாம் கைவிட்டிருப்பரன்றோ?
தமிழ் ஞான குரவர்கள் எவ்வாற்றானும் பக்குவமுள்ள சீடர்க்கேயன்றி மற்றெவர்க்கும் வேத மெய்ப்பொருள்களையும் ஞானோபதேசங்களையும் எளிதில் வெளிவிடார்.
பிராஞ்சி தேசத்தவரும் தமிழிலே மிக்க பண்டிதரெனக் கவனிக்கபடுபவருமான யூலியன் வின்சன் என்பவர் தமிழிலே ஆதி நூல்களாயுள்ளன கி.பி. ஐந்தாம், ஆறாம் நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிற்பட்டவைகளன்றி முன்னெழுதப்பட்டவைகள் இல்லை என்றும் தென் இந்தியாவில் தமிழ் எழுத்துக்கள் வழக்கத்தில் வந்தது கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் மத்தியென்றும் ஆறாம் நூற்றாண்டுக்கு முன் எழுதியதான கல்வெட்டு முதலிய குறிப்புகள் யாதும் காணப்பட்டதாகத் தாமறியவில்லை யென்றும் சென்னையிற் பிரசுரமாகுஞ் சித்தாந்த தீபிகையில் 1901 ஆம் ஆண்டு வைகாசி மாதம் 31ந் திகதி எழுதிவிட்டனர். அம்மம்ம! இவர் எழுத்து யாருக்குத்தான் நகையை விளைவிக்காது?
இன்னோரன்ன பண்டிதர் பலரும் தாந்தாஞ் சென்ற துறைதொறும் அனுமான அளவையால் கண்டுபெற்ற யொன்றை மாத்திரமே நிசமெனக் கொண்டு பிற அளவைகலால் சாதித்துப் பெறக்கூடியவற்றைப் பேணாதகன்றனர்”.
மேற்கண்டது ச.பூபால பிள்ளியவர்கள் எழுதியது.
எனது கருத்து
இரு கை யானை என்றால் என்ன?
திருவாசகத்துக்கு விளக்கவுரை எழுதிய சுவாமி சித்பவானந்தர் போன்றோரும் இரு கை யானைக்கு இரண்டு கைகளையுடைய யானை என்றே எழுதியுள்ளனர். அதாவது ஜி.யு.போப் போலவே எழுதியுள்ளனர். திருவவடுதுறை ஆதீன வித்துவான் ச.தண்டபாணி தேசிகர் எழுதிய உரையில் பல விளக்கங்களைக் கொடுத்துள்ளார்.
இரு கை யானை = இரண்டு கைகளையுடைய யானை போல; அதாவது ஒரு கையால் உண்டால் போதாது என்று இரண்டு கைகள் இருந்தால் எப்படி உண்ணுமோ அப்படி இரண்டு கைகளால் உண்பது போல நான் இருக்கிறேன்
இரு கை யானை = யானை ஒரே துதிக் கையால் சுவாசிக்கிறது. அதே கையால் உணவையும் உண்ணுகிறது. அதாவது மூக்கும், கையும்.
இரு கை யானை= யானை அறிந்தறிந்தும் பாகனையே கொல்லும். அதே போல உன்னுடைய அருளைப் பெற்றும் பரகதி என்பதை மறந்தேன். நீ வா என்று அழைத்தும் யானை நன்றி மறப்பது போல உன்னை மறந்தேன்.
இரு கை யானை = இது இரண்டு கைகளையுடைய ஆசானைக் குறிக்கும். யானை தன்னுடலை அறியாதது போல என்னுள்ளக் கருவை நான் அறியேன்.
இன்னும் சிலர் யானையை பிரணவத்துடன் ஒப்பிடுவர்.
இராமாயணத்தில் கம்பனும் “இருகையின் கரிநிகர் எண்ணிறந்தவர்” என்று ஒரு பாடலிலும், “இருகை வேழத்திராகவன்” என்று இன்னொரு பாடலிலும் சொல்லுவார். இரு கை ராகவன் என்பது இராமனையும் மந்திரிமார்களையும் குறிப்பிடும் என்பர்.
சங்க இலக்கியத்தில் பல இடங்களில் இரு என்பது இருங்கடல், இருங்கண், இருங்கதிர்கள், இருங்கதுப்பு, இருங்கரை, இருங்கயம் என்று பல இடங்களில் வரும். அங்கு எல்லாம் ‘இரு’ என்பது ‘பெரிய’, ‘நீண்ட’, ‘கரிய’ என்ற பொருளிலேயே வருகிறது. இதை அப்படியே யானைக்கும் ஒப்பிட்டால் மிகவும் சரியாக இருக்கும்:
இருங்கை யானை = பெரிய யானை, கரிய யானை, நீண்ட கையுடைய யானை. ஆகவே இரண்டு (2) என்று எண்ணுப் பொருள் கொடுப்பது தவறே. பூபாலபிள்ளையவர்கள் கூறுவது சரியே என்பது என் கருத்து.
Posted by Tamil and Vedas on July 5, 2015
https://tamilandvedas.com/2015/07/05/%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%b8%e0%af%8d%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%b2%e0%af%8d%e0%ae%b2%e0%ae%b0%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%be%e0%ae%b2%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%af%81%e0%ae%b5%e0%af%86%e0%ae%b2/
ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை எண்– 1933
எழுதுபவர் – லண்டன் சுவாமிநாதன்
தேதி:- 15 ஜூன் 2015
லண்டனில் பதிவேற்றப்பட்ட நேரம்- காலை 10-30
முன்னூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இந்தியாவுக்குள் ஐரோப்பியர்கள் நுழைந்தனர். போர்ச்சுகீசியர், ஆங்கிலேயர், பிரெஞ்சுகாரர்கள், ஹாலந்து நாட்டு டச்சுக்காரர்கள் ஆகிய நான்கு இனத்தினர் பல இடங்களைப் பிடித்து ஆண்டனர். அவர்களை இப்பொழுது விரட்டி அடித்து வெற்றிவாகை சூடிவிட்டோம். ஆயினும் அவர்கள் இருந்த காலத்தில் எப்படியாவது ஆட்சியைத் தக்கவைத்துக்கொள்ள வேண்டும், எப்படியாவது இந்து மதத்தின் அஸ்திவாரத்தை அசைத்துவிட்டால் பின்னர் கிறிஸ்தவ மதத்தைப் பரப்பலாம், அதன் மூலம் ஆட்சி நீடிக்க அதிக வாய்ப்புகள் கிட்டும் என்று கணக்குப் போட்டார்கள் – அது அது தப்புக் கணக்காகிவிட்டது. இதற்காக இந்து மதத்தின் மூல வேரான வேதங்களைத் தகர்க்க வேண்டும் என்று திட்டமிட்டனர். உடனே இதில் தீவிரமாக இறங்கினர் சுமார் 35 பேர்.
ஆட்சி அஸ்தமனமானபோதும், அவர்கள் அப்போது ஊன்றிய விஷ வித்து மட்டும் செடியாகி மரமாகி பழுத்தும் விட்டது. அதுதான் ஆரிய-திராவிட இனவெறி வாதம். இப்பொழுது அந்த மரம் ஆடத் துவங்கிவிட்டது. விரைவில் அழியும் அறிகுறிகள் தென்படுகின்றன. தமிழ்நாட்டில் கிடைக்கும் பழைய கல்வெட்டுகளில் எல்லாம் சம்ஸ்கிருதச் சொற்கள் இருப்பதாலும் அது வடக்கத்திய பிராமியில் இருப்பதாலும் போலி திராவிடங்களின் வாதங்களும் பிசுபிசுத்துப் போய்விட்டது. பழனியில் கிடைத்த மிகப்பெரிய கல்வெட்டில் வஜ்ரம் என்ற சம்ஸ்கிருதச் சொல் இருந்தவுடன் முழுப் பூசனிக்காயை சோற்றில் மறைக்க முயன்றனர். முடியவில்லை. எல்லா பழைய கல்வெட்டுகளிலும் இப்படி சம்ஸ்கிருதச் சொற்கள்!
அட, தமிழின் பழம்பெரும் நூலான தொல்காப்பியத்தை வைத்தாவது பூச்சாண்டி காட்டலாம் என்று எண்ணும் திராவிடங்களின் வாயில் பனம்பாரனாரும் தொல்காப்பியரும் மண்ணைப் போட்டுவிட்டனர். நான்கு வேதங்களையும் படித்த பிராமணன், அதங்கோட்டு ஆச்சார்யார்தான் தொல்காப்பியத்தை ஏற்றுக் கொள்ளலாம் என்று அரங்கேற்ற ‘சர்ட்டிபிகேட்’ கொடுத்து இருக்கிறார். தொல்காப்பியரோ நூலில் பல இடங்களில் வேதங்களையும் வேத வழக்குகளையும், வேத கால தெய்வங்களையும் பாடிப் பரவிப் போற்றியுள்ளார். இது எல்லாம் போலி திராவிடங்களின் வாதங்களைத் தகர்த்துவிட்டது.
இது தவிர வெள்ளைக்காரன் சூழ்ச்சியாலும், காந்தி போன்றவர்களின் பலவீனத்தாலும் இந்தியா இருக்கும் வரை நிரந்தர தொல்லை கொடுப்பதற்காக பாகிஸ்தான் உருவாக்கப்பட்டது. வேலியில் போகும் ஓணானை வேட்டிக்குள் விட்டுக் கொண்டு குடையுதே குடையுதே என்னும் பழமொழி போல ஆகிவிட்டது. இதற்கு முடிவுகட்டுவது வலுவான இந்திய அரசால்தான் முடியும்.
இன்றும் இந்த வெளிநாட்டுச் சதி நீடிக்கிறது. வெண்டி டோனேகர் போன்ற எழுத்தாளர்களை விட்டு, இந்து மதம் பற்றி வாழைப் பழத்தில் ஊசி ஏற்றுவது போல விஷத்தை ஏற்றுவது — எங்கோ கொட்டாம்பட்டியிலும், ஈரோட்டிலும் எவனாவது ஒரு தமிழ் எழுத்தாளன் இந்து மதத்துக்கு எதிராக கதை எழுதினால் அதை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து அதை வெளி நாட்டு பல்கலைக் கழகங்களில் பாடப் புத்தகமாக வைத்து அவன் பாங்குக் கணக்கில் பல லட்சங்களைச் சேர்ப்பது — இதற்கு ஆதரவாக மார்க்சிஸ்ட்களை ஏவிவிடுவது — இப்படி எவ்வளவோ சதி நடக்கிறது. எங்களைப் போன்ற 40 ஆண்டு அனுபவ ‘ஜர்னலிஸ்டுகள்’ அந்தச் செய்தியைப் படித்த மாத்திரத்தில் சூட்சுமம் புரிந்துவிடும்.
நிற்க. வேதங்களை உருக்குலைக்க வெளிநாட்டினர் சதி பற்றிப் பார்ப்போம்.
வேதங்களை ஆராயவந்த வெளிநாட்டினரில் மூன்று வகையினர் உண்டு. முதல் வகை சூரியனைக் கண்டு குலைக்கும் நாய் வகை. அதாவது வேதம் முழுவதையும் திட்டித் தீர்ப்பது. சாயணர் என்பவர் 700 ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதிய உரை முழுவதையும் குதறிக் கிழிப்பது – இந்த வகை
இரண்டாவது வகை: நடுவழி. குற்றமும் சொல்ல வேண்டாம்- புகழவும் வேண்டாம். சாயணர் சொன்னதை ஒட்டியும் வெட்டியும் வாதாடுவது.
மூன்றாவது வகை: சாயணர் சொன்னதை அப்படியே ஏற்பது வேதங்களைக் கொஞ்சம் பாராட்டுவது.
ஆங்கிலேயர்கள், பிரெஞ்சுக்காரகள், ஜெர்மானியர்கள் ஆகிய மூவரும் இத் “திருப் பணியில்” இறங்கினர். ஜெர்மானியர்கள் இந்தியாவை ஆளவில்லையே. அவர்களுக்கு இதில் என்ன உள் நோக்கம்? என்று நீங்கள் வியக்கலாம். சம்ஸ்கிருதத்துக்கு மிகவும் நெருங்கிய மொழி அது என்பதாலும், இந்திய சம்ஸ்கிருதச் சுவடிகளில் பல ரகசியங்கள் இருந்ததால் அதை எடுத்துச் செல்லும் நோக்கத்தாலும் அவர்களும் களத்தில் இறங்கினர்.
இப்படி இறங்கிய பலரில் ஒருவர்தான் மாக்ஸ் முல்லர். அவர் ஒரு ஜெர்மானியர். அவரை இந்தியாவை ஆண்ட கிழக்கிந்திய கம்பெனிக் காரர்கள் வேதங்களை மொழிபெயர்க்க கூலி வேலையில் அமர்த்தினர். முதலில் கைக்கூலி வேலை பார்த்த அவர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேதக்கடலில் மூழ்கிப் போனார். திட்ட முடியவில்லை. கொஞ்சம் பாராட்டியும் கூடப் பேசிவிட்டார்.
எப்படி தமிழ் கூறு நல்லுலகத்தில் கிறிஸ்தவ மததைப் பரப்ப வந்த ஜி.யூ. போப் என்ற பாதிரியார் திருவாசகம் என்னும் கடலில் மூழ்கி தமிழ் அமுதத்தைப் பருகுவதே தன் பிறவிப்பயன் எடுத்ததன் நோக்கம் என்று கருதினாரோ அது போலவே மாக்ஸ்முல்லர் என்னும் உப்பு பொம்மையும் வேதக் கடலின் ஆழத்தைக் காணப்போய், அதன் ஆழத்தை அறிய முடியாமல் அதில் கலந்து விட்டது. நாற்பது ஆண்டுக்காலம் அவர் வேதக் கடலில் நீச்சல் அடித்ததால் அவரை லண்டனில் சந்தித்த பிறகு சுவாமி விவேகாநந்தர், அவரை சாயணரின் மறு அவதாரம் என்று புகழ்ந்தார். ஆனால் மக்ஸ்முல்லர் இந்தியா வராமலேயே உயிர்நீத்தார். இதன் மர்மம் இன்று வரை புரியவில்லை! இந்திய வேதங்களுக்காக தன் வாழ்நாளையே அர்ப்பணித்த மாக்ஸ்முல்லர் இந்தியா வர பயந்தது ஏன்? இன்னொரு நாள் விடை காண்போம்.
இரண்டு கடிகார முள் ஒரே நேரத்தைக் காட்டாது என்று ஆங்கிலத்தில் ஒரு பழமொழி உண்டு. அதே போல வேதங்களை “மொழி பெயர்த்த” எல்லோரும் நவக் கிரகங்களாக ஆளுக்கொரு திசையைப் பார்த்தனர். ஆனால் இவர்கள் எல்லோரும் ஒரே குட்டையில் ஊறிய மட்டைகள் – பெரும் சதிக் கும்பல் என்பதற்கு நல்ல எடுத்துக் காட்டு—இவர்கள் அனைவரும் “இந்தியர்கள் வெளிநாட்டில் இருந்து வந்தவர்கள்” என்று ஆணித்தரமாக வாதாடினர். மேலும் பைபிள் பிரசாரகர்கள் சொல்லுவது போல உலகம் கி.மு.4004-ல் படைக்கப்பட்டது என்று நம்பினர். மேலும் இவ்வளவு தூரத்துக்கு குடைந்து குடைந்து வேதங்களை அக்கு வேறு ஆணி வேராக அலசியோர் தங்கள் ஆப்ரஹாமிக் (யூதம்,கிறிஸ்தவம், இஸ்லாம்) மதங்களை இப்படி ஆராயவுமில்லை; குறைகூற வுமில்லை.
கீழ்க் கண்ட பட்டியலில் உள்ள எல்லோரும் வேதங்களை ஆராய்ந்து கருத்து தெரிவித்தவர்கள் அல்லது கட்டுரை எழுதியவர்கள், பலர் மொழி பெயர்த்தனர்:–
மாக்ஸ்முல்லர் Max Muller Friedrich Max Muller (1823-1900),
ரால்ப் டி.எச்,கிரிப்பித் ( R T H Griffith),
பேராசிரியர் ராத் (Prof R Roth)
பிரெடெரிக் லுட்விக், Ludwig Geldner
பேராசிரியர் வீபர் Prof Weber
பேராசிரியர் கீத் (Prof.Arthur Berriedale Keith).
ஏ.ஏ.மக் டொனல் Prof A A MacDonnell,
வின்டர்நீட்ஸ் Winternitz ,
வில்சன், Prof H H Wilson
கோல்ட்ஸ்டக்கர் Prof Theodore Goldstucker
வில்லியம் ட்வைட் விட்னி William Dwight Whitney (1827-1894),
மோரீஸ் ப்ளூம் பீல்டு Maurice Bloomfield,
பேராசிரியர் ஆர்.பிஷெல் Prof. R Pischel
பேராசிரியர் சார்ல்ஸ் ராக்வெல் லான்மேன் Prof.Charles Rockwell Lanman
ஹெர்மன் ஜாகோபி Herman Jacobi,
ஏ.லாங்ல்வா A Langloi – French Translation
ஆல்ப்ரெட் வீபர் Albrecht Weber – Yajur Veda Vajasaneyi Samhita
ஜே.எக்லிங் J Eggeling
டாஸன் Deussen
கெல்ட்னர் Prof Karl Friedrich Geldner
டாக்டர் ஜார்ஜ் பூலர் Dr Gorge Buhler
பாட்லிங் Bohtlingk
பென்பே Theodore Benfey
கிராஸ்மேன் Grossman
ஆட்டோ Otto
பேராசிரியர் யூஜின் பர்னப் Prof Eugene Burnouf
கிறிஸ்டியன் லாசன் Christian Lassen
பிரெடெரிக் ரோசன் Friedrich Rosen
ஹெர்மன் ஓல்டன்பர்க் Herman Oldenburg – Sankyana Grhya sutra
சர் மோனியர் வில்லியம்ஸ் Sir Monier Williams
ராபர்ட் டி நொபிலி Jesuit Roberto De Nobilius cheated with fake Yajurveda
லிட்லி Lydley Bibliotheca Indica from 1847
டாக்டர் ரோயர் Dr Roer
டாக்டர் பிட்ஸ் எட்வர்ட் ஹால் 1877 Brhatdevata Dr Fitz Edward Hall
பேராசிரியர் மார்ட்டின் ஹாக் 1863 Prof Martin Haugh
பேராசிரியர் ஸ்டென்ஸ்லர் 1864-65 Prof Stenzler
சர் வில்லியம் ஜோன்ஸ் Sir William Jones
இவர்கள் ஒவ்வொருவர் பற்றியும் அடுத்த பகுதியில் சுருக்கமாகப் பார்ப்போம்.
Posted by Tamil and Vedas on June 15, 2015
https://tamilandvedas.com/2015/06/15/%e0%ae%b5%e0%af%87%e0%ae%a4%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%ae%e0%af%80%e0%ae%a4%e0%af%81-%e0%ae%95%e0%af%88%e0%ae%b5%e0%af%88%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%a4-35-%e0%ae%b5/
சிந்து வெளி முத்திரைகளில், ஆண் மிருகங்களின் ஆதிக்கம்
Compiled by London swaminathan
Article No.1902; Dated 1 June 2015.
Uploaded at London time: 9-23 am
தொன்று நிகழ்ந்தது அனைத்தும் உணர்ந்திடும்
சூழ்கலை வாணர்களும் — இவள்
என்று பிறந்தவள் என்றுணராத
இயல்பினளாம் எங்கள் தாய்.
நாவினில் வேதம் உடையவள் கையில்
நலந்திகழ் வாளுடையாள் – தனை
மேவினர்க்கு இன்னருள் செய்பவள் தீயரை
வீழ்த்திடும் தோளுடையாள். –பாரதியார்
பாரத அன்னையைப் புகழ்ந்த பாரதியார், உடனே அவள் நாவினில் வேதம் உடையவள் என்று சொல்லி, பாரதம் எவ்வளவு பழமையானதோ, அவ்வளவு பழமையானது வேதமும் என்பதை உறுதிபடக் கூறுகிறார்.
எக்காலத்தும் இந்தியாவுக்கே வராமல், இங்கிலாந்தில் இருந்துகொண்டே வேதத்தை மொழிபெயர்த்த ஜெர்மானியர் மாக்ஸ் முல்லர், வேதங்களின் காலம் கி.மு.1200–க்கு முன்னதாக இருக்கலாம் என்று சொன்னார். உடனே அதை எதிர்த்து அறிஞர் உலகம் போர்க்கொடி உயர்த்தியது. இப்படி போர்க்கொடி உயர்த்தியவர்களும் மேலை நாட்டவரே! வில்சன், பார்த்தலேமி, செயின்ட் ஹில்லேர், விட்னி, கோல்ட்ஸ்டக்கர் (Wilson, Barthelemy, St.Hillaire, Whitney, Goldstucker)
போன்றோர் மாக்ஸ் முல்லர் கருத்தை ஏற்கவில்லை. உடனே மாக்ஸ்முல்லர் ஜகா வாங்கினார். அறிஞர்கள் அனைவர் சொல்லுவதையும் நான் அப்படியே ஏற்கிறேன். நான் கி.மு.1200–க்கும் கீழாக யாரும் வேதத்தைக் கொண்டுவரக்கூடாது என்று சொன்னேனே தவிர, அதுதான் வேதத்தின் காலம் என்று சொல்லவில்லை என்றார்.
ரிக் வேதத்தில் இருக்கும் வான சாத்திரக் குறிப்புகளைக் கொண்டு, மாக்ஸ் முல்லருக்கு நீண்ட நெடுங்காலம் முன்னரே ஆராய்ச்சி மேற்கொண்ட, இந்திய சுதந்திரப் போராட்ட வீரர் திலகரும், ஜெர்மன் அறிஞர் ஜாகோபியும் (Tilak 1904, Jacobi 1894) வேத காலத்தை கி. மு 4000 என்று காட்டினர்.
Max Muller:–
I need hardly say that I agree with every word of my critics. I have repeatedly dwelt on the hypothetical character of the dates., which I ventured to assign to the first periods of Vedic literature; all I have claimed for them has been that they are the minimum dates………………
If now we ask how we can fix the dates of these three periods, it is quite clear that we cannot hope to fix a terminum a qua. Whether the Vedic hymns were composed 1000 or 1500 or 2000 or 3000 years BC, NO POWER ON EARTH WILL EVER DETERMINE” (Max Muller 1890)
ஆனால் ஆரிய-திராவிட இனவெறிக் கொள்கையைப் பின்பற்றுவோர், ஆரியர்கள் வந்து, கறுப்புத் தோலுடைய பூர்வ குடிமக்களை விரட்டி விட்டதாக நீண்ட நெடுங்காலமாகப் பிரசாரம் செய்துவந்தனர். இந்தப் பிரசாரம் 200 வருடங்கள் நடந்தபின்னர் 1920 ஆம் ஆண்டுக்குப் பின், சிந்து வெளியில் இரண்டு நகரங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. “வேதாளம் மீண்டும் முருங்கை மரத்தில் ஏறியது”. பார்த்தீர்களா, நாங்கள் அன்றே சொன்னோம். ஆரியர்கள் வந்து இந்த மக்களை விரட்டினார்கள் என்று. இது உண்மையானது என்பதற்கு சான்று கிடைத்துவிட்டது என்றனர். ஆக மீண்டும் எல்லோரும் வேதத்தின் காலம் கி.மு. 1200 என்று எழுதத் துவங்கினர். இப்பொழுது இது எல்லாம் பொய்யாய் பழங்கதையாய்ப் போய்விட்டது.
காரணம்?
சிந்து சமவெளியில் ஒரு திராவிடர் எலும்புக்கூடு கூட கிடைக்கவில்லை! கிடைத்தது எல்லாம் ஆரிய எலும்புக்கூடுகளே. அதுவரை ஆகாசத்துக்கும் பூமிக்கும் குதித்தவர்கள் எலும்புக்கூடு விஷயத்தில் கப்புச்சிப்பு என்று வாய் மூடி மௌனம் ஆகிவிட்டனர். கிடைத்த எலும்புக்கூடுகள் எல்லாம் பஞ்சாபியரை போல அந்த இடத்து மக்களின் உடல் ஆகிருதி உடையவர்கள். வேறு சிலவும் உண்டு. ஆனால் திராவிடம் இல்லை. கிடைத்த எலும்புக்கூடுகளும் மிகச் சில. ஆரியர்கள் படுகொலை நடத்தியிருந்தால். பல்லாயிரம் திராவிட எலும்புக்கூடுகள் இருக்க வேண்டுமே என்று யாரவது ஒரு சிலர் கேட்டு விடப் போகிறார்களே என்று எண்ணி, திராவிடர்கள், பயந்துகொண்டு 3000 மைல்களுக்கு ஓடிப் போய் தமிழ் நாட்டில் உகார்ந்து கொண்டனர் என்று சொல்லி திராவிடர்களுக்கு அதி பயங்கரக் கோழை என்று பட்டமும் சூட்டினர்.
சிந்து சமவெளிப் பகுதியில் ஆராய்சி நடத்திய ஜான் மார்ஷல் போன்றவர்களை ஆராய்ச்சியாளர்கள் என்று சொல்லுவதா, மதப் பிரசாரகர்கள் என்று சொல்லுவதா என்று கூட எண்ணத் தோன்றுகிறது ஆராய்ச்சியாளர்கள் யாரும் 30 எலும்புக்கூடுகளைப் பார்த்துவிட்டு இந்திரன் குற்றவாளி என்று சொல்லமாட்டார்கள். ஒரு ஆரய்ச்சியளனுக்குள்ள மனப் பக்குவம் இல்லாத இனவெறியன் என்பது இதன் மூலம் சொல்லாமலே விளங்கும்!
வேத யாக குண்டம், சட்டிஷ்கர்
மேலும் இப்பொழுது சிந்துவெளி முத்திரைகளில் காணப்படும் மர்மச் சின்னம் சோம ரசம் வடிகட்டும் பாத்திரம் என்றும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஒப்புக் கொள்கின்றனர். இதுவரை சிறிதும் பெரிதுமாக 2000 சிந்து வெளி நகர, கிராமங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு விட்டன. மேலும் சரஸ்வதி நதியின் காலமும் அது மறைந்த காலமும் தெரிந்துவிட்டதால், வேதங்களின் பழமையும் குறைந்தது கி.மு 1700 என்று இந்துமத எதிரிகளும் ஒப்புக்கொள்ளத் துவங்கி விட்டனர்.
மொஹஞ்சதாரோ ஹரப்பாவில் பெரிய அகலமான மதில் சுவர்கள் கி.மு 2000 வாக்கிலேயே உள்ளன. இவர்கள் யாரைக் கண்டு பயந்து கி.மு 2000 வாக்கில் அவ்வளவு பெரிய மதில் சுவர்களை எழுப்பினர்? ஒரு வேளை சேர, சோழ, பாண்டியர்கள் 1800 ஆண்டுகளுக்குத் தொடர்ந்து மோதிக் கொண்டது போல ஹரப்பாவும், மொஹஞ்சதாரோவும் சண்டை போட்டார்களா?
மேலும் காலிபங்கன், லோதல், டோலவீரா முதலிய பல இடங்களில் யாக குண்டங்கள், கருகிய ஹோம சாம்பல் ஆகியனவும் கிடைத்திருக்கின்றன.
எல்லா இடங்களிலும் ஏன் முத்திரைகள் கிடைக்கவில்லை? கிடைத்த எல்லா முத்திரைகளிலும் மிருகங்களின் ஆண் வகை மட்டும் காணப்படுகிறதே? இவர்கள் பெண்களை எதிர்க்கும் அல்லது மட்டம் தட்டும் கும்பலா? ஆயிரத்துக்கும் அதிகமான சின்னங்களில் காளைச் சின்னத்தைப் பொறித்த மக்கள் ஏன் பசுமாட்டைப் பொறிக்கவில்லை? ஒருவேளை புனிதச் சின்னம் என்பதால் பசுவை விட்டு விட்டனரா? குதிரை எலும்புகள் கிடைத்தபோது மட்டும் அது மேல் மட்டத்தில் கிடைத்தது என்று சொல்லிவிட்டு, முழு ஒட்டக எலும்புக்கூடு கிடைதது பற்றி மௌனம் சாதிப்பது ஏன்? இப்படிப் பல கேள்விகள் எழுந்து கொண்டே இருக்கின்றன.
ஒட்டுமொத்த முடிவுரை:
1அங்கு வாழ்ந்தவர்கள் ஆரியர்களும் இல்லை, திராவிடர்களும் இல்லை. வேதகால இந்துக்கள்.
2.அவர்களில் இப்பொழுது இந்து மதத்தில் இருப்பது போலவே பலதரப்பட்ட மக்கள் இருந்தனர். சிலர் கிராமதேவதைகளை வழிபடுவது போல பெண் தெய்வங்களையும் மற்றும் பலர் ஆண் தெய்வங்களையும் வணங்கினர்.
3.ஒர்புறம் கந்தர்வர்கள் ஆதிக்கம் இருந்ததால் இசை, நடனம் ஆகியன வளர்ந்தன.
4.உலகிலுள்ள எல்லா பழைய நாகரீகங்களிலும் பெரிய கோவில்கள்/ வழிபாட்டு இடங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் சிந்து வெளியில் அப்படி இல்லை. ஆகவே அது வேத காலத்தை ஒட்டிய– பெரிய கோவில்கள் இல்லாத நாகரீகமே
5.ஹரப்பா நகரத்தில் பல இன மக்கள் வசித்தது குறித்து 2013-ல் நேஷனல் ஜியாக்ரபிக் மேகஸின் ஒரு ஆரய்ச்சிக் கட்டுரையையும் வெளியிட்டு இருக்கிறது.
Posted by Tamil and Vedas on June 1, 2015
https://tamilandvedas.com/2015/06/01/%e0%ae%87%e0%ae%a8%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%ae%aa%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%af%82%e0%ae%b5%e0%af%81%e0%ae%b2%e0%ae%95%e0%ae%bf%e0%ae%b2%e0%af%8d-%e0%ae%af%e0%ae%be%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%b2%e0%af%81%e0%ae%ae/
