Written by London Swaminathan

swami_48@yahoo.com

Date: 19 November 2018

GMT Time uploaded in London –11-17 am
Post No. 5678

Pictures shown here are taken from various sources including google, Wikipedia, Facebook friends and newspapers. This is a non- commercial blog

ஜெர்மானிய தத்துவ அறிஞர் Frederich Schleilermarcher  பிரெடெரிக் ஸ்லைச்மார்ஷெர். அவரிடம் ஒருவர் உங்கள் கூட்டங்களுக்கு நிறைய கூட்டம் வருகிறதே. அது எப்படி? (சாதாரணமாக தத்துவம் போன்ற விஷயங்களை விவாதிக்கும் கூட்டங்களில் அதிக ஆட்கள் வர மாட்டார்கள்.)

அவர் சொன்னார்,

நான் தேர்வுகள் போர்டில் (BOARD OF EXAMINERS) அங்கத்தினர். இதை மனதிற் கொண்டு மாணவர்கள் என்னை மொய்க்கின்றனர். ஆங்கே வரும் மாணவ , மாணவிகளை ஒருவர் ஒருவர் கண்டு மோஹிக்க ( ‘சைட்’ அடிக்க) இரு பாலரும் வருவர். அங்கே வரும்

இளம் பெண்களைக் காண துருப்புகள் (படை வீரர்) வருகின்றனர்!

(எல்லோரும் ஒரு விஷயத்தை எதிர் பார்த்து வருகின்றனரே அன்றி தத்துவத்துக்காக வரவில்லை என்பதை அழகுபட விளக்கினார்).

xxxxx

அமெரிக்க நகைச்சுவை

ஆர்டிமஸ் வார்ட் என்ற பிரபல பேச்சாளரை ஒரு சங்கத்தில் பேச அழைத்தனர் அவருக்கு ‘அமெரிக்க மக்களின் நகைச்சுவை ரசனை’ என்ற தலைப்புக் கொடுத்திருந்தனர். அந்த சங்கத்தின் தலைவர் ‘மைக்’-கைப் பிடித்தார். பேச்சாளரை அறிமுகம் செய்து வரவேற்பதற்குப் பதிலாக, அமெரிக்க   மக்களின் நகைச் சுவை பற்றி தனக்குத் தெரிந்த எல்லா விஷயங்களையும் எடுத்துரைத்து தனது மேதாவிலாஸத்தை காட்டினார்.

முக்கியப் பேச்சாளரின் நேரம் வந்தது. அப்போது ஆர்டிமஸ் சொன்னார்

அன்பர்களே! நண்பர்களே!

எனக்குக் கொடுத்த தலைப்பில் நான் சொல்ல வேண்டிய விஷயங்களை எல்லாம் சங்கத் தலைவரே செப்பி விட்டார். நான் சொல்வதற்கு எதுவும் மிச்சம் வைக்கவில்லை. ஆகையால் நான் ‘’இந்திய உணவு வகைகள்’’ பற்றி உரையாற்றுவேன் என்று உணவு வகைகள் பற்றிப் பேசி முடித்தார்.

xxxx

மார்க் ட்வைனின் பிரபல சொற்பொழிவு

மார்க் ட்வைன் என்ற பிரபல அமெரிக்க எழுத்தாளர், கதாசிரியர், நகைச் சுவை மன்னனை, சான் பிரான்ஸிஸ்கோ நகரிலுள்ள அவருடைய நண்பர்கள் ஒரு முறை பேச அழைத்தனர்.

‘ஐயா, என்னை விட்டு விடுங்கள்; நான் எழுத்தாளனேயன்றி பேச்சாளன் அல்ல’ என்று மன்றாடினார். அதுவும்  இது அவரது படைப்புகளின் ஆரம்ப காலத்தில் நடந்தது.

‘இல்லை, கவலையே படாதீர்கள்; ஹவாய் தீவில் நான் கண்ட அதிசயங்கள் என்று தலைப்பு கொடுக்கிறோம்; சுவையான

விஷயங்களைச் சொல்லுங்களேன் என்றனர்.

அது மட்டுமல்ல; நாங்கள் ஆங்காங்கே நமது ரஸிகர்  பட்டாள ஆட்களை உட்கார வைத்துள்ளோம் அவர்கள் நீங்கள் அடிக்கும் ஒவ்வொரு ‘ஜோக்’குக்கும் பயங்கர கைதட்டல் கொடுத்து உங்களை ஊக்குவிப்பர் என்றனர்

‘சரியப்பா! நான் சொல்லும் ஜோக் புரிந்தாலும் புரியாவிட்டாலும் பலமாகச் சிரிக்கச் சொல்லுங்கள். அது போதும்’ என்றார் மார்க் ட்வைன் (அவரது உண்மைப் பெயர் ஸாமுவேல் க்ளெமென்ஸ்).

ஒருவாறாக கூட்டத்தில் கூலிப் பட்டாளம் கைதட்டவும் சிரிக்கவும் தயாராக வைக்கப்பட்ட நிலையில் மார்க் ட்வைன் மேடைக்கு வநதார். இது அவரது கன்னிப்[ பேச்சு என்பதால் கை, கால் உதறத் தொடங்கியது. ஆள் மயக்கம் போட்டு விழுந்து விடுவாரோ என்று கூட்ட ஒருங்கிணப்பாளர்கள் தீயணைக்கும்படை போல தயார் நிலையில் நின்றனர். அவர் ஒருவாறாகச் சமாளித்துக் கொண்டு தன்னை சுதாரித்துக் கொண்டார்.

எனக்கு முன்னே சித்தர் பலர் இருந்தாரப்பா– என்று பாரதியார் பாடிய ஸ்டைலில் மார்க்கும் சொன்னார்

எனக்கு முன்னே ஜூலியஸ் ஸீஸர் இருந்தான்; செத்தான்

ஷேக்ஸ்பியர்  இருந்தான்; செத்தான்

நெப்போலியன் இருந்தான்; செத்தான்

ஆப்ரஹாம் லிங்கன்  இருந்தான்; செத்தான்

நானும் அவர்கள் நிலைக்கு நெருக்கமாகத்தான் உள்ளேன்-

இப்படித் துவங்கியவுடன் கூட்டத்தில் உண்மையாகவே கரகோஷம் எழுந்து விண்ணைப் பிளந்தது.

அந்த ஊக்குவிப்பில் மார்க், விட்டு விளாசினார். கூட்டம் முடிந்தபோது எல்லோரும் வயிறு வெடிக்கச் சிரித்து ‘ஐயோ, அம்மா, அப்பாடா– சிரித்துச் சிரித்து வயிறு எல்லாம் புண் ஆகிவிட்டதே’ என்று கஷ்டப்பட்டுக்கொண்டே எழுந்தனர். அது மார்க் ட்வைனின் பிரபல சொற்பொழிவு எனப் பெயர் எடுத்தது.

TAGS–மார்க் ட்வைன், அமெரிக்க நகைச்சுவை, கூட்டம் சேருவது 

–சுபம்–

Written by lonon swaminathan

Date: 19 August 2018

Time uploaded in London – 6-54 AM  (British Summer Time)

Post No. 5337

Pictures shown here are taken from various sources including google, Wikipedia, Facebook friends and newspapers. This is a non- commercial blog.

contact swami_48@yahoo.com

மார்க் ட்வைன் (Mark Twain) என்ற புகழ்பெற்ற அமெரிக்க எழுத்தாளர் எங்கு சென்றாலும், சரியான உடைகளை அணிந்து செல்ல மாட்டார்; இது அவரது மனைவிக்குப் பிடிக்காது.

‘வைர நெக்லஸ் வாங்கித் தா’, ‘மாங்கா மாலை பண்ணிப் போடு’, ‘கழுத்துக்கு காசு மாலை வேண்டும்’ என்றெல்லாம் கேட்கவில்லை; ஆனால் ஒழுங்காக ஆடை அணிந்து வாருங்கள் என்பார்.

“என்னாங்க, உங்களைத்தான், கல்யாணத்துக்கும் விருந்துக்கும் போகும்போது நல்ல கழுத்தில் காலரோடு நல்ல ‘டை’ ( Tie) கட்டிக் கொண்டு வரக்கூடாதா?” என்பார்.

மார்க் ட்வைனும் சளைக்காமல், “ம்ம் அடுத்த முறை பார்போம்” என்று புறப்பட்டு விடுவார்.

ஒருமுறை அடுத்த தெருவில் ஒரு  வீட்டில் பெரிய விருந்து நடந்தது.

ட்வைனின் மனைவியும் ஏற்கனவே பாடிய வழக்கமான பல்லவியைப் பாடினார்.

அவரும் ஆகட்டும் பார்க்கலாம் பதிலையே தந்தார்.

அடுத்த வீட்டு விருந்திலோ பல பிரமுகர்கள் வந்திருந்தனர். நல்ல கூட்டம்.

இருவரும் விருந்து முடிந்து வீடு  திரும்பினர். “நான் சொன்னேனே!” என்று ட்வைனைக் குத்திக் காட்டினார் மனைவி. உடனே ட்வைன்

“ஹலோ மை டார்ல்லிங், ஒரு நல்ல (Tie) டை எடுத்துவா என்றார். அவரும் அட, இனிமேல் போட்டுக்கொள்ள தயார் செய்கிறார் என்று எண்ணி ஆவலோடு கொண்டு வந்தார். அதை அழகாக ஒரு பெட்டிக்குள் வைத்து ஒரு கடிதமும் எழுதி வைத்தார்.

“அன்புடையீர்,

நானும் என் மனைவியும் சற்று நேரத்துக்கு முன்னர் உங்கள் வீட்டுத் தேநீர் விருந்துக்கு வந்திருந்தாம். அரை மணி நேரம் உங்களுடன் அமர்ந்திருந்தோம். நான் Tie டை கட்டிக்கொண்டு வரவில்லை. ஆகையால் இதை அரை மணி நேரம் உங்கள் வீட்டில் வைத்திருந்து விட்டு பத்திரமாகக் கொடுத்தனுப்பவும்”.

இப்படி எழுதிய கடிதத்துடன் அந்தப் பெட்டி சென்றது!

யார் இந்த மார்க் ட்வைன் ?

மார்க் ட்வைனின் வாழ்க்கையே சுவையானதுதான். அவருடைய உண்மைப் பெயர் சாமுவேல் லெக்ஹார்ன் க்ளெமன்ஸ் (Samuel Leghorne Clemens).

பிறந்த தேதி – 30 நவம்பர் 1835

இறந்த தேதி – 21 ஏப்ரல் 1910

இறந்தபோது வயது – 74

Publications
1867 The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County and Other Sketches
1869 The Innocents Abroad
1872 Roughing It
1876 The Adventures of Tom Sawyer
1881 The Prince and The Pauper
1884 The Adventures of Huckleberry Finn
1894 Pudd’nhead Wilson A Tale

அமெரிக்காவின் நகைச் சுவை எழுத்தாளர்களில் பெயர் பெற்றவர். அவர் படைத்த டாம் சாயர், ஹக்கிள்பெரி பின் அகிய இருவரையும் அறியாதோர் இல்லை.

அமெரிக்காவில் ப்ளோரிடா (Florida) வில் பிறந்தார்; அவருடைய பெற்றோர்கள் ஈன்ற ஆறு குழந்தைகளில் இவர் ஐந்தாமவர். தந்தைக்கோ உடல்நலக் குறைவு; குடும்பமோ ஏழ்மையில் வாடும் குடும்பம். 1839ல் வேகமாக வளர்ந்து வரும் ஹான்னிபால் ஏன்ற நகருக்குக் குடிபோனார்கள் அங்கேதான் ட்வைனும் பள்ளிக்கூடம் சென்றார்.

ட்வைனுக்கு 12 வயதானபோது அவருடைய தந்தை காலமானார். இதனால் ட்வைன் படிப்பை நிறுத்திவிட்டு வேலைக்குப் போனார்.

22 வயதில் மிஸிஸிபி (Missisipi) நதியில் படகோட்டி ஆனார். அங்கே நாள்தோறும் சென்ற 1000 படகுகளில் இவரது படகும் ஒன்று. ஆயிரத்தில் ஒருவன்! நாலு ஆண்டுகள் உருண்டோடின; அமெரிக்காவில் உள்நாட்டு யுத்தம் (American Civil War) வெடித்தது. இதனால் படகுப் போக்குவரத்து நின்றது.

1862ல் பத்ரிக்கை நிருபர் ஆனார். அபோது முதல் மார்க் ட்வைன் (Mark Twain) என்ற பெயரில் எழுதத் துவங்கினார். கதையும் எழுதினார். 32 வயதில் முதல் கதை அச்சானது. 34வயதில் எழுதிய இன்னோசென்ட்  அப்ராட் (Innocents Abroad) என்ற நாவல் புகழை ஈட்டியது

1870ல் ஒலிவியா லாங்டன் (Olivia Langdon) என்ற பெண்ணை மணந்தார். அவர்களுக்கு ஐந்து குழந்தைகள் பிறந்தன. இதன் பின்னர் ‘டாம் சாயரின் வீரதீரச் செயல்கள்’, ‘ஹக்கில்பெரி பின்னின் சாகசங்கள்’ முதலிய கதைகளை வெளியிட்டார். அவை அமெரிக்கா எங்கும் படிக்கப்பட்டன.

40 வயதில் அவருக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்து விட்டது. காரணம்; குடும்பத்தில் பேரிழப்பு; வாழ்க்கையின் நிலையாமை.

புத்தகங்கள்தான் பழங்கால பொற்காலத்தை நினைவுகூற உதவின. மிஸிஸிபி  நதியில் ஆடிப்பாடி படகோட்டி ஊழியம் செய்த நாட்களை நினைவு கூர்ந்தார் அவரது படைப்புகளில்.

அவரது இந்த இரண்டு புகழ்பெற்ற கதைகளும் மிஸிஸிபி நதியைச் சுற்றி சுழல்பவை. சாகசச் செயல்கள், நகைச் சுவை இரண்டும் கலந்தவை. குறிப்பாக ‘ஹக்கிள்பெரி பின்னின் சாகசச் செயல்கள்’ என்ற நூல் வாலிபப் பருவத்தின் உணர்ச்சிகளை வடித்துக் கொட்டும்; அப்படியே அக்கால வாழ்வை படம்பிடித்துக் காட்டும்.

இந்த அமெரிக்க எழுத்தாளரின் நினைவாக பல நாடுகள் தபால் தலைகளை வெளியிட்டுள்ளன.

–சுபம்–

DON’T REBLOG IT AT LEAST FOR A WEEK!  DON’T USE PICTURES; THEY ARE COPYRIGHTED BY SOMEONE.

WRIITEN BY london swaminathan

Date : 12 September  2015

Post No. 2151

Time uploaded in London: –  காலை 7-02

(Thanks  for the pictures)

‘ஓஸி’ டிக்கெட் கேட்போரை பழி வாங்குவது எப்படி?

மார்க் ட்வைன் என்பவர் பிரபல அமெரிக்க எழுத்தாளர். நகைச் சுவை மன்னர். மற்றவர்களை நையாண்டி செய்வதிலும் வல்லவர். ஒரு நாள் குதிரைப் பந்தயத்தில் ஒரு பேர்வழி அவரிடம் வந்து, அசடுவழிய நின்றான்.

“மிஸ்டர் மார்க் ட்வைன்! என்னிடம் ஊருக்குத் திரும்பிப்போக, டிக்கெட்டுக்குப் பணமில்லை. எனக்கும் சேர்த்து ஒரு டிக்கெட் வாங்குங்கள், ப்ளீஸ்!” என்றான்.

“அன்பனே! நானும் உன்னைப் போல எல்லாப் பனத்தையும் இழந்துவிட்டேன். நானும் ஒரு ஓட்டாண்டிதான். எனக்கு மட்டுமே டிக்கெட்டுக்குப்  பணம் உள்ளது. ஆயினும் உங்களுக்கு உதவி செய்யவேண்டும் என்று மிகவும் ஆசை. ஒன்று செய்கிறேன். ரயிலில் எனக்குக் கீழே சாமான் வைக்கும் இடத்தில் ஒளிந்து கொள்ளுங்கள்; கால்களால் மறைத்துக் கொள்கிறேன். டிக்கெட் பரிசோதகர் வந்து போனபின்னர் நீங்கள் வெளியே வரலாம்” என்றார். அவரும் ஒப்புக் கொண்டார்.

இப்படி மார்க் ட்வைன் சொன்னபோதும் அவருக்குத் தெரியாமல், இரண்டு டிக்கெட் வாங்கி பையில் போட்டுக்கொண்டார். அந்த ‘ஓஸி’ப் பயண ஆசாமி, ரயிலில் சீட்டுக்கு அடியில் ஒளிந்து கொண்டார். டிக்கெட் பரிசோதகரும் வந்தார்.

அவரிடம் மார்க் ட்வைன் இரண்டு டிக்கெட்டுகளைக் கொடுத்தவுடன், அவர் வியப்புடன், மற்றொருவர் எங்கே? என்றார். ஓ, அவரா? இதோ சீட்டுக்கு அடியில் பாருங்கள். ஒரு ஆசாமி இருக்கிறான். அவனுக்குக் கொஞ்சம் பைத்தியம். ஆகையால் பயந்துகொண்டு இப்படித்தான் ஒளிந்துகொள்வான் என்றார். டிக்கெட் பரிசோதகர் அந்தப் “பைத்திய”த்தைப் பார்த்துச் சிரித்துவிட்டுப் போய்விட்டார்.

‘ஓஸி’ டிக்கெட்காரருக்கு பயங்கர கோபம். ஆனால் திருடனுக்கு தேள் கொட்டிய கதையாக அவரால் எதுவும் சொல்லவும் முடியவீல்லை, மெல்லவும் முடியவில்லை!

வேண்டாத புத்தகங்களை வெளியே போடுவது எப்படி?

கொலம்பியா பல்கலைக் கழகப் பேராசிரியர் டாக்டர் க்ளைட் மில்லர். அவருக்கு மற்றவர்களைச் சீண்டிவிட்டு வேடிக்கை பார்ப்பதில் ஒரு தனி மகிழ்ச்சி!

பல பிரபல வெளியீட்டாளர்கள், விலைபோகாத, மட்டரக புத்தகங்களை இவருக்கு அனுப்பிவைப்பர். இவர் தன்னிடமுள்ள இப்படிப்பட்ட புத்தகங்களை அழகாக பார்சல் செய்து தன்னுடைய இனிய நண்பர்களுக்கு அனுப்புவார். அத்துடன் அந்தப் புத்தகத்தின் ஆசிரியர் பெயரில் பொய்க் கையொப்பமிட்டு ஒரு கடிதமும் வைத்துவிடுவார்:

இனிய நண்பருக்கு

வணக்கம். இத்துடன் நான் அண்மையில் வெளியிட்ட புகழ்மிகு நூல் அனுப்புகிறேன். இதை உங்களுக்கு அனுப்புவதற்குக் காரணம், உங்கள் பெயரை சில இடங்களில் குறிப்பிட்டுள்ளேன். அனுமதியில்லாமல் உங்கள் பெயரைப் பயன்படுத்தி விட்டேன். மன்னிக்கவும். இதில் உங்களுக்கு ஆட்சேபணை எதுவுமிராது என்று நம்புகிறேன்.

இப்படிக்கு

(ஆசிரியர் பெயர்)

புத்தகத்துடன் இந்தக் கடிதத்தைப் பெறும் அவருடைய நண்பர்கள், அன்றுள்ள எல்லா முக்கிய வேலைகளையும் பாதியில் போட்டுவிட்டு, குளிக்காமல் சாப்பிடாமல் அந்தப் புத்தகத்தைப் பக்கம் பக்கமாகப் புரட்டி தங்கள் பெயரைத் தேடுவர். பெயரைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் திணறிப்போய், மனைவி மக்களை அழைத்து இதில் என் பெயர் இருப்பதாக பிரபல நாவலாசிரியர் ஒருவர் எனகுப் புத்தகம் அனுப்பி இருக்கிறார். என் கண்ணுக்கு என் பெயர் தெரியவில்லை. நிங்களாவது கண்டுபிடியுங்கள் என்பார். அவர்களும் உட்கார்ந்து தேடுவர். அப்புறம் என்ன என்ன நடக்கும் என்பதை நான் எழுத வேண்டியதில்லை.

இப்படி பல புத்தகங்களை பல நண்பர்களுக்கு அனுப்பிய பேராசிரியர், கண்ணாடி முன் நின்றுகொண்டு, தபால் போய்ச் சேர்ந்த ஒவ்வொரு வீட்டிலும் என்ன நடக்கிறது என்று கற்பனை செய்துகொண்டு நமட்டுச் சிரிப்பு – விஷமச் சிரிப்பு – சிரிப்பார்!!

–சுபம்–