Written by S NAGARAJAN

 

Date: 18 MAY 2018

 

Time uploaded in London –  6-58 AM   (British Summer Time)

 

Post No. 5021

 

Pictures shown here are taken from various sources such as Facebook friends, Books, Google and newspapers; thanks. Pictures may be subject to copyright laws.

 

 

ஒசை இன்பம் கொண்ட வோர்ட்ஸ்வொர்த்தின் டாஃபோடில்ஸ் -2

 

ச.நாகராஜன்

 

3

1807ஆம் ஆண்டு முதல் முதலாக இந்தக் கவிதை அச்சிடப்பட்டது. ஆனால் 1815க்குள் இந்த அழகிய தனது கவிதையில் வோர்ட்ஸ்வொர்த் ஏராளமான மாற்றங்களைச் செய்தார். கருத்து நயம், ஓசை இன்பம் கொண்ட இந்த மாறுதல்களால் கவிதையின் மெருகு அற்புதமாகக் கூடியது.

 

அவர் செய்த மாறுதல்களைப் பார்ப்போம்.

 

நான்காம்  வரியில் இருந்த dancing என்ற வார்த்தையை golden  என்று அவர் மாற்றினார்.

 

A host, of dancing daffodils;

என்பது

 

A host, of golden daffodils;  என்று மாறியது.

அடுத்து ஐந்தாம்  வரியில் இருந்த along என்ற வார்த்தையை beside  என்று அவர் மாற்றினார்.

 

Along the lake, beneath the trees

என்பது

 

Beside the lake, beneath the trees என்று மாறியது.

 

அடுத்து ஆறாம்  வரியில் இருந்த ten thousand என்ற வார்த்தையை fluttering and என்று அவர் மாற்றினார்.

Ten thousand dancing in the breeze. என்பது

Fluttering and dancing in the breeze. என்று மாறியது.

 

 

அடுத்து பதினாறாம்  வரியில் இருந்த laughing என்ற வார்த்தையை jocund என்று அவர் மாற்றினார்.

இரண்டாவது செய்யுளாக – Stanzaவாக – உள்ள – வரிகள் 7 முதல் 12 முடிய உள்ள செய்யுள் புதிதாகச் சேர்க்கப்பட்டது.

 

கடகடவென செய்யுளை வேகமாக தன்னிச்சையாக இயற்றி வந்த கவிஞர் They flash upon that inward eye

 

Which is the bliss of solitude;

 

என்ற  21 மற்றும் 22 வரிகளை இயற்ற முடியாமல் தடுமாறினார்.

அவரது மனைவி மேரி உதவிக்கு வரவே அந்த வரிகள் பூர்த்தி செய்யப்பட்டது.

 

இப்போது முதலில் இருந்த கவிதையையும் மாற்றப்பட்ட கவிதையையும் படித்துப் பார்க்கலாம்.

 

முதலில் இருந்த கவிதை:

 

I wandered lonely as a cloud

That floats on high o’er vales and hills,

When all at once I saw a crowd,

A host, of dancing daffodils;

Along the lake, beneath the trees,

Ten thousand dancing in the breeze. (வரிகள் 1 முதல் 6)

 

The waves beside them danced; but they

Out-did the sparkling waves in glee:

A poet could not but be gay,

In such a laughing company:

I gazed—and gazed—but little thought

What wealth the show to me had brought: (வரிகள் 13 முதல் 18)

 

For oft, when on my couch I lie

In vacant or in pensive mood,

They flash upon that inward eye

Which is the bliss of solitude;

And then my heart with pleasure fills,

And dances with the daffodils.  (வரிகள் 19 முதல் 24)

 

மாற்றப்பட்ட கவிதை அதாவது இப்போது நாம் ரஸிப்பது :

I wandered lonely as a cloud

That floats on high o’er vales and hills,

When all at once I saw a crowd,

A host, of golden daffodils;

Beside the lake, beneath the trees,

Fluttering and dancing in the breeze. (வரிகள் 1 முதல் 6)

 

Continuous as the stars that shine

And twinkle on the milky way,

They stretched in never-ending line

Along the margin of a bay:

Ten thousand saw I at a glance,

Tossing their heads in sprightly dance. (வரிகள் 7 முதல் 12)

 

The waves beside them danced; but they

Out-did the sparkling waves in glee:

A poet could not but be gay,

In such a jocund company:

I gazed—and gazed—but little thought

What wealth the show to me had brought: (வரிகள் 13 முதல் 18)

 

For oft, when on my couch I lie

In vacant or in pensive mood,

They flash upon that inward eye

Which is the bliss of solitude;

And then my heart with pleasure fills,

And dances with the daffodils.  (வரிகள் 19 முதல் 24)

 

ஒரு அற்புதமான கவிதை உருவாவது என்பது சாதாரண விஷயமல்ல. அதை Daffodils நமக்கு உணர்த்துகிறது.

***                       முற்றும்