All posts for the month June, 2013

Jambhudwipa in Tamil Literature and Kalidas

Hindus are unique in preserving their historical and geographical knowledge they have acquired several thousand years ago. During all religious rituals or worship they do announce their intention for the worship in which they say where it is done and when it is done. It is called SANKALPAM in Sanskrit. It is amazing to know their geographical knowledge. They say about their locations. It goes like this: I who live in Jambudwipe….. Bharata Varshe……. Bharat Kande etc. They always say on the banks of which holy river, which holy city, which holy forest area they do it. But Hindus lost much of this wonderful knowledge in the last 3000 years and so they lost the track. Even when they moved to different parts of the earth they were using the same Sankalpa. When you do a thing without proper knowledge and that too in a language (Sanskrit) you don’t know fully, it simply loses its relevance.

 

Their historical knowledge is also amazing. They say in which Manvatare, in which Sahapte/ year, season, month, Thithi (day) etc in the Sankalpa during every puja/worship. Sankalpa is the intention or purpose or vow one makes before starting a puja/ worship. The Manvantara period takes you back to the remotest time in the earth’s history.

 

Jambudwipa means the land of Jhambu trees. Tamils also followed the same method and named their land divisions after plants such as Kurinji, Mullai, Neithal, Marutham etc. This shows that Hindus from Kashmir to Kanyakumari thought alike. Please read my earlier post FLOWERS IN TAMIL CULTURE.

No other religious worship is done like Hindu worship. No one bothers about when it is done or where it is done. Another interesting point is the botanical and ethnic knowledge Hindus have. They named all the areas after an abundant plant or the ethnic people in the area. Jambu, Salmali and such plant names are given to the geographical areas. But Jambudwipa is synonymous with India that is Bharat.. The word Jambu means a tree known by its botanical name Syzigium cumini (Family Myrtaceae). This tree is found all over India. Tamils also translated the word Jambudwipa as Naavalanthivu and used it in their ancient literature. Naaval Pazam means Jambu fruits. Following references are found in the Sangam Tamil Literature:

 

Purananauru is an anthology of 400 Tamil verses. This forms the oldest part of Tamil Sangam literature. It has got some important references to the tree. One of the references in verse 397 refers to the special type of gold called Jambunadham. Kalidas refers to this Jhambunadam in Ragu Vamsam 18—44. The same is repeated in Sangam Tamil verses (Puram 397 and Thirumurugatru Padai –Line 18).

Since Kalidas’s hundreds of similes were used by 2000 year old Sangam Tamil poets, I have placed Kalidas before the Sangam period. I have written about it in my previous posts comparing Tamil poets and Kalidas.

Following references are found in Tamil about the tree and the Land of Jhambu tress (Jambudwipa): Paripatal 5-8,9 ,Puram 397, 177-11 ,Perum 465 ,Malai 135, Akam 380, Narr 35-2, Thiru 18, Post Sangam Literature: Mani 25—2—12/16, Silambu 17-15

KALIDAS: Megha 19 talks about the Jambu forests. Ragu 18—44 refers to Jhambu land.

Later Tamil poets such as Appar  (in marmaatrah thiruth thandakam) use this more times in their poems.

(This article is posted also in Tamil)

Pictures are taken from other websites;thanks.

 

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 29, 2013  •  Permalink
Posted in Sanskrit Literature, Tamil
Tagged ,

Posted by Tamil and Vedas on June 29, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/29/jambhudwipa-in-tamil-literature-and-kalidas/

ஜம்புத்வீபம்=நாவலந்தீவு

இந்து மதம் ஒரு ஒப்பற்ற மதம், ஈடு இணையற்ற மதம். இசை,நடனம்,,கோலம் போடுதல், பூ அலங்காரம் செய்தல், வித விதமான பலகாரங்கள், இனிப்புகள் செய்தல், அறிவியல், வரலாறு, நிலவியல், உளவியல், இயற்பியல், மருத்துவம், சுகாதரம், புறச் சூழல் பாதுகாப்பு—இப்படி எத்தனையோ விஷயங்களை அன்றாட வாழ்வில் கலந்து அதற்கு மதச் சடங்குகள் என்ற முத்திரையையும் குத்திவிட்டது. இதை உலகில் வேறு எந்த இனத்திலும், கலாசாரத்திலும், மதத்திலும் காணமுடியாது. இது பற்றி நான் ஒவ்வொரு கட்டுரையிலும்  ஒரு சில துறைகளைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லி வருகிறேன். இந்தக் கட்டுரையில் பூகோளம், சரித்திரம் ஆகிய இரண்டு அம்சங்களை மட்டும் தொட்டுக் காட்டுவேன்.

 

பிராமணர்கள் அன்றாடம் பூஜை, சடங்குகள் செய்யும்போதும் மற்றவர்களுக்கு செய்துவைக்கும் போதும் பூவையோ, மஞ்சள் அட்சதையையோ கொடுத்து வலது தொடையின் மீது இரு கைகளையும் வைக்கச் சொல்லி வடமொழியில் ‘’சங்கல்பம்’’ என்று ஒன்று செய்வார்கள். இது வட மொழியில் இருப்பதால் தற்கால மக்களுக்கு அர்த்தம் புரிவதில்லை. ஒரு காலத்தில் எல்லோருக்கும் பொருள் தெரிந்திருந்தது! சிலப்பதிகார கதாநாயகன் கோவலனுக்கும் கூட வடமொழி தெரிந்திருந்ததை வேறொரு கட்டுரையில் கொடுத்திருக்கிறேன்.

 

சங்கல்பம் என்பது, இன்ன நாளில், இந்த இடத்தில், இன்ன நோக்கத்திற்காக, இந்த பூஜையை செய்யப் போகிறேன் என்ற அறிவிப்பதாகும். இப்படி பகிரங்கமாக உறுதி மொழி எடுப்பதால் அதிலேயே மனம் குவிந்திருக்கும். இந்த சங்கல்பத்தில் காலத்தைக் குறிப்பிடும்போது, இந்த மன்வந்தரத்தில், இந்த யுகத்தில் ,இந்த ஆண்டில், இந்த ருது, மாதம், நட்சத்திரம், திதியில் இதைச் செய்கிறேன் என்பதை அறிவிப்பார்கள். இப்படிக்கூறும் காலத்தைக் கணக்கிட்டால் பூமி தோன்றிய காலம் வரை செல்லும்! உலகில் அரசியல் கூட்டம் நடத்துவோரோ, வரலாற்றுப் புகழுடைய சுதந்திர பிரகடனத்தில் கை எழுத்திடுவோரோ கூட, அந்த தேதி வருஷத்தை மட்டுமே கூறுவர். ஆனால் இந்துக்களோவெனில் உலகம் தோன்றிய காலத்தைக் கணக்கிட்டு அது முதல் இன்றுவரை உள்ள காலத்தைப் பற்றிப் பேசுவர். இது உலக மஹா அதிசயம். பார்த்திவபுரம் கல்வெட்டில் கோ கருநந்தடக்கன் என்ற மன்னன் கலியுகம் தோன்றியது முதல் அந்தக் கல்வெட்டு பொறிக்கப்பட்ட தேதிவரையுள்ள காலத்தை நாட்கணக்கில் சொல்லுகிறான்!!!

எந்த இடத்தில் பூஜை நடைபெறுகிறது என்பதை பூகோள/ நிலவியல் குறிப்புகளுடன் அறிவிப்பர். இந்தப் பூமியில் உள்ள பல பிரதேசங்களீல், மேரு மலைக்குத் தெற்கில், ஜம்புத்வீபத்தில், பாரத வர்ஷத்தில், பரதக் கண்டத்தில், குறிப்பிட்ட……. இந்த நதிக்கரையில்……….. இந்த நகரத்தில்………. இந்த காட்டிற்கு அருகில் பூஜை/ ஹோமம் செய்கிறேன் என்பர். இது முழுதும் பூகோள விஷயங்கள்! என்ன அதிசயம்….காலாகாலமாக தங்கள் நதி ஊர் மலை, காடுகளின் பெயர்களை நினைவு கூறுகின்றனர். கடவுளுக்கு நாம் இந்த பூமியில் எங்கே இருக்கிறோம் என்று தெரியாதா என்ன? மக்களுக்கு பூகோளம், சரித்திரம் மறந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காகத் தான் இத்தனையும்.

 

இதில் வரும் ஜம்புத்வீபத்தைப் பார்ப்போம். தமிழ்ப் புலவர்கள் இதை அழகாக நாவலந்தீவு என்று மொழி பெயர்த்துள்ளனர். ஜம்பூ பழம் என்பது, நாவல் பழம் என்பதாகும். இது நாடு முழுதும் வளரும் மரம். பிள்ளாயாருக்கும் முருகனுக்கும் பிடித்த பழம். ஒரு தாவரம் எங்கே அதிகம் விளைகிறதோ அதன் பெயரில் அந்த நாட்டிற்குப் பெயரிட்டனர் இந்தியர்கள். ஜம்பூ, சால்மலி என்றும் அது இல்லாவிடில் கிரவுஞ்ச என்று பறவையின் பெயரில் அல்லது அதிகமாக வசிக்கும் மக்கள் இனத்தின் பெயரில் (காம்போஜ) என்றும் பெயரிட்டனர். தமிழரும் கூட குறிஞ்சி, நெய்தல், முல்லை, மருதம் என்று தாவரங்களின் பெயரையே பயன் படுத்தினர்.

புறநானூறு 397 (எருக்காட்டூர் தாயங்கண்ணனார்= தாசன்+கண்ணனார் =கண்ணதாசன்)

சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவனைப் பாடிய தாயங்கண்ணனார் கூறுகிறார்:

 

அறுதொழில் அந்தணர் அறம்புரிந்து எடுத்த

தீயொடு விளங்கும் நாடன், வாய்வாள்

வலம்படு தீவிற் பொலம்பூண் வளவன்

என்று பாடுகிறார். வலம்படு தீவு என்பதற்கு வெற்றிகொண்ட தீவின் என்று உரையாசிரியர்கள் எழுதுவர். இது உண்மையில் ஜம்பூத்வீபம் என்னும் தீவில் கிடைக்கும் சம்பூநதம் என்னும் ஒருவகைத் தங்கமாகும்.

திருமுருகாற்றுப்படையின் வரி 18, இதை உறுதி செய்கிறது:சம்பூநதம் என்னும் பொன்னைக்குறிக்க நாவலொடு பெயரிய பொலம்புனை என்று பாடுகிறார்.

 

நாவலொடு பெயரிய பொலம்புனை அவரிழைச்

சேணிகந்து விளங்கும் செயிர்தீர் மேனி

கடுவன் இளவெயினனார் பாடிய ஐந்தாம் பரிபாடலில் (5-8/9) நேரடியாகவே குறிப்பிடுகிறார்:

 

‘’ நாவல் அம் தண்பொழில் வட பொழில் ஆயிடை’’—என்று. மேலும் நாட்டின் வடக்குப் பக்கத்தில் கிரவுஞ்ச மலை உள்ளது என்ற பூகோள உண்மையயும் வெளிப்படுத்துகிறார். இன்றும் இமய மலையில் ஒரு குறிப்பிட்ட கணவாய் வழியாக வெளிநாட்டுப் பறவைகள் வருகின்றன. தற்போது இது லடாக் பகுதியில் நீதி கணவாய் என்று அழைக்கபடுகிறது

தொண்டைமான் இளந்திரையனைப் பாடிய கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனாரும் ‘’நாவல் அம் தண்பொழில்’’ (வரி 465) என்று சொல்கிறார்.

 

ஆவூர் மூலங்கிழார் என்ற புலவர் மல்லிகிழான் காரியாதி மேல் பாடிய பாடலில் (புறம் 177) தேன் சிந்தும் நாவல் கனி பற்றிக் கூறுகிறார்.

சங்ககாலத்துக்குப் பிற்காலத்திய நூல்களான சிலப்பதிகாரம் (17-1), மணிமேகலை(25-2-12/16)ஆகிய நூல்களில் நாவலந்தீவு பற்றிய தெளிவான குறிப்புகள் வருகின்றன.

நாவல் ஓங்கிய மாபெருந் தீவு (மணி 2-1) நாவலந்தீவு, நாவலொடு பெயரிய பெருந்தீவம்

பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்கள், தேவாரம் (அப்பரின் மறுமாற்றத் தாண்டகம்) முதலிய பல இடங்களிலும் நாவல் தீவைக் காணலாம்.

 

காளிதாசன் கவிதைகள்

காளிதாசனுடைய 1000க்கும் மேலான உவமைகளில் நூற்றுக் கணக்கானவற்றை சங்க காலப் புலவர்கள் பயன்படுத்துவதால் காளிதாசன் அவர்களுக்கு முன் வாழ்ந்தவன் என்பதை ஆறு ஏழு கட்டுரைகளில் எழுதிவிட்டேன். ஜம்பூத்வீபம் பற்றியும் காளிதாசன் பாடியிருக்கிறான். மேகதூதம் 19-ஆம் பாடலில் நாவல் மரக் காடுகள் பற்றிப் பாடுகிறான்.

 

ரகுவம்சம் 18-44 இல் ஜாம்பூநதம் என்னும் தங்கவகை பற்றிப் பாடுகிறான். இதையே மேற்கூறிய புறப் பாடல் 397—லும், திருமுருகாற்றுப்படை வரி 18—லும் கண்டோம்.

Pictures are taken from various websites. Thanks.

1 Comment
by Tamil and Vedas on June 29, 2013  •  Permalink
Posted in Sanskrit Literature, Tamil
Tagged , , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 29, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/29/%e0%ae%9c%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%aa%e0%af%81%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%b5%e0%af%80%e0%ae%aa%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%a8%e0%ae%be%e0%ae%b5%e0%ae%b2%e0%ae%a8%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%af%80%e0%ae%b5%e0%af%81/

Valmiki in Tamil Sangam Literature

Sangam Tamil Literature has several poets with Sanskrit names. Mostly they are Hindu God names. The British rulers who followed the policy of divide and rule coined some artificial words like Dravidian and Aryan. Of these two words Aryan is known from the days of Rig Veda and Dravidian from very late stages of Indian literary history. But both the words had no racial meaning in which the scholars use them today. The scholars only have given them racial connotation. Because of this distorted picture, everything in history was written with a bias. But those who read Sanskrit and Tamil literature will find more similarities than differences in the Indian culture.

 

Every country, every culture has regional differences which are normal and superficial. There is no place in the world without such differences. Tamils of ancient Tamil Nadu had so many differences in the five different land divisions known as Kurinji, Mullai, Marutham, Neithal and Palai. These were natural. The three kingdoms fought among themselves for 2000 years without stopping. But nobody interpreted them as enemies of one race or another.

 

Hindu customs, Sanskrit words, Hindu Gods, Sanskrit proper names are in every ancient Tamil book. Kanchi Paramacharya has pointed out the unity in thought beautifully well in one of his lectures. He pointed out that there are very pure Tamil words for all the Sanskrit words from very ancient times : (Yagam= Velvi, Brahmin=Anthanar, Veda= Marai, River Jamuna= Thozunai etc.). So there is no wonder that there were poets with Sanskrit names in ancient Tamil Nadu. I have pointed out that Brahmins contributed one third of Sangam Literature in my post ‘’NO BRAHMINS, NO TAMIL’’.

 

Sanskrit names found in the Sangam Tamil literature sound very interesting. When they give the name of a Brahmin poet they give the Gotra name as well. We can understand the reason for it. Same name is used by many poets and to differentiate them either town name or the Gotra name was used.

 

Following are some of the SANSKRIT names of Tamil Poets:

Damodaran, Kesavan, Vishnu Dasan (Vinnanthayan), Kamakshi (Kamak Kanni), Maha Devan (Maathevanar), Kausika (Kosikan), Kapila (very pouplar Rishi’s name), Parana (Parana is a Gotra name),Nagaraja (Mudinaagaraayar),Maha Sastha (Maasaaththan), Lochana(ulochanar), Bhutapandya, Krishna (Kannan), Arudra (Aththirai), Kumara (kumaranar), Gauthama (Gothamanar), Sanga Varunan, Rudra (Nalluruththiranar), Nagas (at least 20 names with Naga as surname)Brahma (piramanar), Brahma Dutt ( Yaz piramathaththan), Uthra (Uththiraiyar), Maha Chitra (perumsiththiranar), Maha Padma (perumpathumanar), Atreya, Kavya (kappiynaar) Yagna Acharya (Velaasaan), Beri Sastha. (This is not an exhaustive list. This is only a sample. More in my post  ‘’No Brahmins, No Tamil’’.

 

Tamil kings performed Rajasuya, Asvamedha and Soamyaga (Avvaiyar attended the Rajasuya Yagna and praised the Tamil unity which was very rare. Kalidasa praised Pandyan king’s (probably Mudukudumi Peru Vazuthi’s ) Asvamedha Yangna indirectly by referring to Avabrudha Snana. Peruvazuthi coins have been discovered with Yupa pillar and horse/Asva.

 

Tamil Epic Silappadikaram has Gopalan (Kovalan), Madhavi, Maha Nayak (Maanayakan), Maha Shastha (Maasaaththan),Parasaran, Dakshinamoorthy etc.

Of these names, the word Valmiki (written as Vanmeekanar) raised the eye brows of many a scholar. The most famous Valmiki was the author of Ramayana in Sanskrit. From Sanskrit poet Kalidas to Tamil poet Kamban, all praised him as the Adi Kavi (meaning the original poet, the first poet). He gave the most interesting epic Ramayana in the simplest language. Many people learnt Sanskrit just by studying Valmiki Ramayana.

 

Hindus knew the story of original Valmiki- the hunter turned poet-saint. The best example for the English saying ‘’every sinner has a future and every saint had a past’’. But who is this Tamil Valmiki (Vanmeekan) mentioned in the oldest part of Sangam literature? He was the author of verse 358 in Pura Nanauru which is a collection of 400 verses.  Purananuru is like an encyclopaedia of Tamil culture. We knew a lot about the Tamil life 2000 years ago through the commentaries on the 400 verses (a few verses were lost).

 

Who was Tamil Valmiki?

Vanmikam in Sanskrit means ant hill. This hunter turned saint did penance for a long time and ant hill grew over him and he got the name Valmiki. His original name was Prachedas. We have this name associated with several saints with the same experience of long penance and ants building a hill over them. Gods in several Shiva temples had his name in Tamil Nadu. Vanmeekanathar is found in Tiruvarur, Sankarankoil, Kudavasal, Kancheepuram, Thiruvetriyur and Valmiki Samadhi (grave) in Ettukkudi. Every temple had its own story of that particular Valmiki. Slowly priests and tourist guides or Sthala Puranas (Local Temple History) identified them with the most famous Valmiki.

 

My research shows that Valmiki was a Gotra (clan) name like Agastya, Kausika, Kavya, Atreya  and other seers. Research scholars report 20+ Vyasas, 6 Avvaiyars, 2 or 3 Kapilas, Paranas etc. It is not uncommon. We find kings names in plenty like Ramses, Alexander, Vikramaditya, Rajendra, Ptolemy, Sri Maran, Veera Pandya, Vikrama Pandya. These names were repeated umpteen times in history.

Valmiki Gotra

The following note was copied by me on 5th May 2002 from the book ‘’Retrieval of History from Puranic Myths’’ by P.L.Bhargava (available at SOAS Library, University of London):

“Pravaradhyaya of the ancient Baudhayana Srauta Sutra (800 to 400 BC) mentions Valmiki as a Gotra in the Vatsa Paksha of the family of Bhrgu. This name thus could be borne by other persons of this gotra and this is proved by the fact that we learn from the Taitriya Pratisakhya of a Phoenician Valmiki who was different from the famous poet Valmiki.’’

 

So I think the author of Puram 358 verse was a seer cum poet of this Gotra. He was very religious and he praised penance sky high. Penance or ascetic life is greater than house holder’s life. He adds that Goddess Sri (Lakshmi) always stays with those who sacrificed everything. She would not stick to those who have desires. The wealth he is talking about is the spiritual wealth. Talking about the impermanence of the world, he said that this earth had seven kings within a single day.

The name Valmiki always commands respect.  Now the riddle of Tamil Valmiki is solved.

Pictures are taken from various other blogs. Thanks.

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 27, 2013  •  Permalink
Posted in Tamil, Tamil Literature
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 27, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/27/valmiki-in-tamil-sangam-literature/

அதிசயத் தமிழ் முனிவர் / புலவர் வால்மீகி

சங்க இலக்கியத்தில் பல புரியாத புதிர்கள் உண்டு. உ.வே.சாமிநாத அய்யராலும் விடை காண முடியாத புதிர்களுக்கு இப்போது விடை கிடைத்துவிட்டது. சங்க இலக்கியத்தில் இந்து மதக் கடவுள் பெயர் இல்லாத நூலெதுவும் இல்லை. சங்க இலக்கியத்தில் சம்ஸ்கிருத சொல் இல்லாத நூல் எதுவும் இல்லை. சங்க இலக்கியப் புலவர்களுக்கு சிந்து சமவெளி என்பது தெரியாது, சிந்து நதி தெரியாது. ஆனால் கங்கையையும் இமயமலையையும் புனித நதி, மலை என்று போற்றிப் புகழ்ந்து தள்ளி இருக்கிறார்கள். சேரன் செங்குட்டுவன் இரண்டு முறை கங்கை நதிக்குச் சென்றான். ஒரு முறை கண்ணகி சிலைக்கு அபிஷேகம் செய்யவும் அதற்கு முன் அவனுடைய அம்மா சொர்ணாவை புனித நீராட்டவும் சென்றான்.

 

சங்க இலக்கியத்தில் திராவிட என்ற சொல்லே கிடையாது. ஆரிய என்ற சொல் உயர் பொருளில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இனத்தைச் சுட்டும் எந்த ‘விஷ’மும் ‘விஷம’மும் கிடையாது. ஆனால் நாட்டைப் பிரித்தாள வந்தோரும் மதத்தைப் பரப்பி நாட்டைச் சீர்குலைக்க சதி செய்தோரும் பரப்பிய ‘’ஆரிய திராவிட’’ வாதத்தால் பல உண்மைகள் மறைக்கப்பட்டன. முழுப் பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைக்கவும் முடியாது. முழுச் சூரியனை மேகங்கள் மறைக்கவும் இயலாது.

 

சங்க இலக்கியத்தில் மூன்றில் ஒரு பங்கு பாடல்களை இயற்றியோர் கபிலர், பரணர் போன்ற எண்ணற்ற பிராமணப் புலவர்கள் என்பதை முன்னரே எழுதிய நீண்ட ஆங்கிலக் கட்டுரையில் ‘’நோ பிராமின்ஸ், நோ டமில்ஸ்’’ ‘’NO BRAHMINS, NO TAMIL’’=இல் காணவும்.

 

தமிழ் கலாசாரம் வேறு, வடக்கத்திய கலாசாரம் வேறு என்று பிரசாரம் செய்தவர்களுக்கு காஞ்சி பரமாசார்ய சுவாமிகள், அவருக்கே உரித்தான எளிய நடையில் ,அன்பான மொழியில், அழகான தமிழில் பதில் கூறியுள்ளார்: தமிழில் உள்ள மிகப்பழைய சொற்களான வேள்வி, அந்தணர், மறை போன்ற சொற்கள்– இவை எல்லாம் நீண்ட காலமாக இந்த மண்ணிலேயே நிலைத்து நின்றதை அவர் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். யமுனை நதிக்கு தொழுனை என்ற பெயர் இருப்பது, தமிழ் மன்னர்கள் ராஜ சூயம், அஸ்வமேதம், சோமயாகம் செய்தது ஆகியனவும் குறிப்பிடத் தக்கது.

 

(காளிதாசனும் சங்கத் தமிழ் இலக்கியமும் என்ற பொருளில் நான் எழுதிய ஆறு ஏழு கட்டுரைகளிலும் வாகனங்கள் பற்றி எழுதிய பத்து ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகளிலும் சிந்து சமவெளி பற்றிய எனது பல கட்டுரைகளிலும் இவைகளைச் சுட்டிக் கட்டியுள்ளேன்).

 

இந்திய கலசாரம் இமயம் முதல் குமரி வரை 2000 ஆண்டுகளாக ஒன்றே. வான் புகழ் வள்ளுவன், முதல் குறளிலேயே அகரம், உலகம், ஆதி, பகவன் என்று பல சம்ஸ்கிருத சொற்களைப் பயன்படுத்துவதையும் அதிகாரத்துக்கு அதிகாரம் சம்ஸ்கிருத சொற்களை விடாமல் பயன்படுத்துவதையும் ‘’வள்ளுவன் ஒரு சம்ஸ்ருத அறிஞன்’’ என்ற கட்டுரையில் எழுதிவிட்டேன்.

தமிழ் மன்னர்கள் மூன்று பேரும் 2000 ஆண்டுகளாக இடைவிடாமல் சண்டை போட்டு சாதனைப் புத்தகத்தில் இடம் பெற்றுவிட்டார்கள். இதற்காக இவர்களை வேறு வேறு இனம் என்று யாரும் சொல்லவில்லையே!! குறிஞ்சி முதலான ஐவகை நிலங்களுக்கும் வெவ்வேறு ஜாதி, கடவுள் பெயரைச் சொல்லி இருக்கிறோம், இதனால் வெவ்வேறு இனம் ஆகிவிட முடியாதே. கோவில்பட்டி கடலை மிட்டாய், மணப்பாறை முறுக்கு, திருநெல்வேலி பெட்டி வெல்லம், அல்வா, மதுரை மல்லிகை போல நாடு முழுதும் ஒரு சில இடங்களில் ஒரு சில சிறப்புகள் இருக்கும். ரிக்வேதத்தில் போர் இருந்தால் அதெல்லாம் இனச் சண்டை, தமிழ் இலக்கியத்தில் போர் இருந்தால் அதெல்லாம் உள்வீட்டுச் சண்டை என்றெல்லாம் எழுதி நம் எல்லோரையும் முட்டாளாக்கிவிட்டார்கள் ‘’அறிஞர்கள்’’!

 

நான் வாழும் பிரிட்டன் ஆந்திர பிரதேசம் அளவுடையதே. அங்கும் ஐரீஷ், ஸ்காட்டிஷ், வெல்ஷ், இங்கிலீஷ் என்று நாலு கலாசாரங்கள் இருக்கின்றன. இவர்களில் திராவிட, ஆரிய வாதத்தை யாரும் புகுத்தவில்லையே. மேம்போக்கான வேறுபாடுகள் உலகில் இல்லாத இடம் இல்லை. இல்லவே இல்லை!!!

 

சங்கப் புலவர் பெயர்களில் பலருடைய பெயர்கள் சம்ஸ்கிருதப் பெயர்கள்: தாமோதரன், கேசவன், விஷ்ணு தாசன் (விண்ணந்தாயன்), உத்தரா, ஆருத்ரா, ருத்ரன், கௌசிகன், ஆத்ரேயன், பிரம்மா, சங்க வருணன், காமாக்ஷி (காமக்கண்ணி), மஹாதேவன் (மாதேவன்), தேவன் ,ஸாஸ்தா (சாத்தன்), மஹா சித்ரன் (பெருஞ்சித்திரனார்), மஹாபத்மன் (பெரும்பதுமனார்), கபிலர், பரணர், பூதப்பண்டியன், மஹா தேவி (பெருந்தேவி), பிரம்ம தத் (யாழ் பிரமதத்தன்)— இப்படி ஏராளமான பெயர்கள் உள்ளன. அத்தனையும் கொடுக்க இடம்போதா. எனது முந்தைய கட்டுரைகளைக் காண்க.

 

பிராமணர் கோத்ரங்களான கௌசிக, ஆத்ரேய, கவுண்டின்ய, காவ்ய (காப்பியனார், தொல் காப்பியனார்) ஆகியனவும் இருக்கின்றன. கோபாலன் (கோவலன்), மாதவி, மஹா (தண்ட) நாயகன் (மாநாய்க்கன்), மஹா சாஸ்தா (மாசாத்தன்), பராசரன், தட்சிணாமுர்த்தி ஆகிய பெயர்களை சிலப்பதிகாரதில் பார்க்கிறோம். மணிமேகலையில் முழுக்க முழுக்க சம்ஸ்கிருத பெயர்களே.

 

வால்மீகி மர்மம்

சங்க இலக்கியத்தில் மிகவும் பழைய பகுதி புறநானூறு. இதில் 358–ஆவது பாடலை இயற்றியவர் வால்மீகி (வன்மீகனார், வான்மீகனார் என்று எழுதப்பட்டுள்ளது). யார் இந்த வால்மீகி என்று தெரியாமலேயே இருந்தது. இவரும் உலகப் புகழ்பெற்ற ராமாயணப் புகழ் வால்மீகி போலவே தவத்தின் பெருமையைப் பாடி இருக்கிறார். துறவறமே பெரிது, இல்லறம் அதற்குப் பக்கத்தில் கூட வரமுடியாது. யார் வேண்டாம் என்று சொல்லி ஒதுங்குவார்களோ அவளிடம் தான் லெட்சுமி தேவி ஒட்டிக்கொள்வாள். யார் பற்று வைத்திருக்கிறார்களோ அவர்கள் மீது லெட்சுமி தேவிக்குப் பற்று இராது. உலகம் நிலயற்றது. ஒரே நாளில் ஏழு மன்னர்களைக் கண்டது இந்த உலகம் என்று தத்துவ விஷயங்களைக் கூறியுள்ளார். இவர் ராமாயண வால்மீகியாக இருக்கலாம் என்று கூட சில அறிஞர்கள் கருதினர். அனால் உண்மையில் வால்மீகி என்பது ஒரு கோத்திரப் பெயர்.

வால்மீகி கோத்திரத்தில் பிறந்த எல்லோரும் அப்பெயரைவைத்துக் கொள்ளமுடியும். இது போதாயன ஸ்ரௌத சூத்திரத்தில் உள்ளதை பி.எல்.பார்கவா எழுதிய ‘’புராணத்தில் வரலாற்றுச் செய்திகள்’’ என்ற நூலில் எழுதியிருக்கிறார். கீழே ஆங்கிலப் பகுதியில்  இருப்பது அவருடைய வாசகம்:

 

The following note was copied by me on 5th May 2002 from the book ‘’Retrieval of History from Puranic Myths’’ by P.L.Bhargava (available at SOAS LiBrary, University of London):

 

Pravaradhyaya of the ancient Baudhayana Srauta Sutra (800 to 400 BC) mentions Valmiki as a Gotra in the Vatsa Paksha of the family of Bhrgu. This name thus could be borne by other persons of this gotra and this is proved by tha fact that we learn from the Taitriya Pratisakhya of a Phoenician Valmiki who was different from the famous poet Valmiki.’’

 

ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகி கொள்ளைக்காரனாக இருந்து—முனிவராகவும், உலக மஹா கவிஞராகவும் மாறினார். அவர் ராம ராம என்று செபித்து தவம் செய்த காலத்தில் அவர் மீது புற்று வளர்ந்தது. கறையான் புற்றுக்கு வன்மீகம் என்று சம்ஸ்கிருதத்தில் பெயர். அதன் காரணமாக அவர் வால்மீகி என்று பெயர் பெற்றார். ஆனால் புறநானூற்று வால்மீகி அவர் பிறந்த குலம், கோத்திரம் காரணமாகப் பெயர் பெற்றார்.

 

பிற்காலத்தில் பல முனிவர்களும் சித்தர்களும் இதே பெயரில் இருந்து சித்தி அடைந்திருக்கிறார்கள். எட்டுகுடியில் ஒரு வால்மீகியின் சமாதி இருக்கிறது. அவர்கள் எழுதிய பாடல்களே அவர்களைப் பிற்காலத்தியவர் என்று காட்டிக் கொடுத்துவிடுகிறது. திருவாரூர், சங்கரன்கோவில், குடவாசல், திருவெற்றியூர், காஞ்சீபுரம் இப்படிப் பல கோவில்களில் வன்மீகநாதர் சந்நிதியும், திரு உருவங்களும் உண்டு. இவை எல்லாம் வன்மீகர் என்பது எவ்வளவு பொதுவாகப் புழங்கப்பட்ட பெயர்கள் என்பதற்குச் சான்று பகரும். ஒருவேளை ராமாயண வால்மீகியின் மீது அன்பு கொண்டு அவர் பெயரையே பலரும் சூட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை.

 

படங்கள் வெவ்வேறு பிளாக்குகளில் இருந்து எடுக்கப்பட்டன.நன்றி.

1 Comment
by Tamil and Vedas on June 27, 2013  •  Permalink
Posted in Tamil Literature
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 27, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/27/%e0%ae%85%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%9a%e0%ae%af%e0%ae%a4%e0%af%8d-%e0%ae%a4%e0%ae%ae%e0%ae%bf%e0%ae%b4%e0%af%8d-%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%a9%e0%ae%bf%e0%ae%b5%e0%ae%b0%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%af%81/

Why do Hindus Worship Bell?

 

I have already written about Hindus’ worship of Cows (Go Puja), Elephants (Gaja Puja), Snakes (Naga Panchami), Scorpions, Sandals (Paduka Puja), Fossils (Salagrama Puja), Gem Stones(Spatika/crystal), Conches (Shanka Puja) and flowers (Pushpanchali). I have also written that the calling bell was invented by the Hindus in my post ‘’Hindus invented the Calling Bell’’. Now I give some details about Bell Puja! Yes, Hindus worship bells as well. You know the story of Manu Neethi Choza who followed Manu Dharma Shastra during his rule. When the palace bell was rung by the cow which lost its calf under the wheels of his son’s chariot he killed his own son in the same way under the wheels of the palace chariot (for details go to my earlier post).

 

Bell Worship is called Ghanta Puja (Ghanta is bell in Sanskrit). The sound that comes out of the sacred bell is called Jaya Dwani (Victorious Sound). This sound helps to drive away the demonic forces and brings in the auspicious and positive forces. This has a deeper and inner meaning as well. This will drive away the evil thoughts from us. The bell will ring from inside us giving us positive energy.

From Hindujagruti.org _ghanta

When the priest or the performer of puja puts some flowers on the bell and rings it loud he recites a Sanskrit mantra echoing this meaning –‘Agamanartham thu Devanam, Gamanartham thu Rakshasam’. This Ghanta Puja is done in the beginning of Goddess worship and other rituals.

Every Hindu temple has a bell big or small. As soon as the devotee enters he or she rings the bell. During the main Arti all the bells in the temple will be used. This big sound improves one’s concentration. It helps devotees to focus their attention on the finale i.e. the main Arti. Hindus consider bell sound as a good omen. If they hear bell sound while discussing something important, they take it as positive sign or a Big YES.

 

Hanging a bell in front of the palace so that people can represent their grievances easily, was a great Hindu invention. The Hindu Kings who ruled from Sukothai in Thailand also followed this custom. We read about such bells in the Stories of Vikramaditya and other literature. Nowadays people in distress send SOS messages ( Save Our Souls ) from air planes and ships. In those days they rang a bell.

Ancient Ships also carried such bells. They used to ring it for giving messages. I have written about the Tamil Bell recovered from a ship and kept in New Zealand Museum. London is the Head Quarters for the Ship insurance company Lloyds. They have installed a bell that was recovered from HMS Lutine ship lost in sea in 1799. After that time the Lutine Bell was used by Lloyds to signal the loss of a ship at sea. Every time a ship was lost it was rung. Nowadays it is used for ceremonial occasions. So the custom of ringing a bell during  distress has spread to different parts of the world, probably from India. We have proof for this in Tamil and Sanskrit literature.

 

In Japan, bronze bells date back to 300 AD. They hang it at the entrance of Shinto shrines. In China people believed bells can fly. Christian churches used it to summon worshippers. Larger bells have been used in the monastery from sixth century. Bells were used in exorcism and in the rites of excommunication. Shakespeare knew this and used it in his King John (‘’bell .book and candle’’). Many cultures believed that the bell dispelled the demons.

 

Lutine Bell at London Lloyds

Ring out the old, ring in the new,

Ring happy bells, across the snow:

The year is going, let him go;

Ring out the false, ring in the true.

 

Ring out the grief that saps the mind

For those that here we see no more

Ring out the feud of rich and poor,

Ring in redress to all mankind –(Lord Alfred Tennyson)

 

 

Read my earlier posts:

Why do Hindus Worship Shoes?

The Great Scorpion Mystery in History

Hindus Invented Calling Bell

Hindu Gods and Animals

Pictures are used from other websites.Thanks.

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 25, 2013  •  Permalink
Posted in Religion
Tagged ,

Posted by Tamil and Vedas on June 25, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/25/why-do-hindus-worship-bell/

How did Rama fly his Pushpaka Vimana/ Plane?

Picture shows Prof. Bin He pf Minnesota University with his thought powered helicopter.

Those who use this article in other blogs must name the author London Swaminathan and Blog name.

Ramayana wonders part -8

How did Rama fly his Pushpaka Vimana/ Plane?

1.This is the first time a flying robot has been controlled by human thought

2.Technique, called electroencephalography, used to record brain waves

3.These recordings then transmitted to the helicopter via WiFi to control it

4.May lead to technology that restores independence of paralysed patients


 

Kubera, the Lord of Wealth, had an air plane according to Valmiki Ramayana. It was called Pushpaka Vimana. That was the earliest plane that the human beings knew. Ravana confiscated it from Kubera. After Ravana’ death Vibhshana, brother of Ravana, presented the air plane to Lord Rama. This was the fastest plane in those days. How did Rama fly his plane? Who piloted the plane? What fuel did Rama use? Yuddha Kanda , Chapter 123 answers these questions.

 

An interesting news item in western science magazines throw new light on planes flown by THOUGHT POWER. Now we know the secret of Lord Rama’s plane (Pushpaka Vimana).

Ram flew the plane by THOUGHT POWER! says Valmiki Ramayana.

It took only ONE DAY to cover the distance between Sri Lanka and Ayodhya in Uttar Pradesh of India. It flew that fast.

 

Vibhishana says to Rama (chapter 123, Yuddha Kanda, Valmiki Ramayana):

“ I will arrange for thee to reach that city in one day, O Prince! May happiness attend thee! There is an aerial car named Pushpaka that shines like the sun, which powerful Ravana forcibly took from Kubera, having overcome him in combat. That celestial and marvellous chariot, going everywhere AT WILL, is at thy disposal. That car, bright as a white cloud which will transport thee to Ayodhya in perfect SAFETY, is here”.

 

This beautiful description gives some idea about the plane that Rama operated. Like modern planes it was in silvery white in colour (shiny). It can fly fast, like modern Boeing or Airbus planes. Normally the jet planes fly 500 to 600 miles an hour during long distance flights. But Rama’s plane took one day from somewhere in Sri Lanka to Ayodhya in North India. We did not know the exact location of Lankapuri  of Ramayana. My studies show that it was devoured by sea in one of the Tsunamis. The distance between the two cities was approximately 3000 miles. Rama’s plane flew low (unlike modern jet planes) only during day time. Vibhishana assured Rama SAFETY! Now a days we hear safety instructions before plane takes off. It was same in Rama’s days! We wish everyone ‘’Have a safe journey’’. Vibhishana said the same to Rama. Anyone who refuses to believe Valmiki, should at least give the credit of First Science Fiction writer in the world to Valmiki! But if you read the following science news, you will believe Valmiki.

volunteers send commands to the helicopter by thinking.

Picture from Minnesota University, US

Interesting Science News from London Metro, June 5, 2013:-

A model helicopter was flown by thought power. The model was flown in an orderly fashion across a college gymnasium, by volunteers wearing caps fitted with electrodes.

Instead of using a remote control to manoeuvre it, they simply thought about what they wanted it to do. The resulting electrical impulses inside their brains were detected by the electrodes and used to guide the helicopter through a series of foam hoops.

 

For the first time, humans are able to control the flight of flying robots using just their thoughts, sensed from non invasive brain waves, said Prof Bin He.

The breakthrough is perhaps unlikely to provide a solution for weary airline pilots who want to work from home. But the lives of paralysed survivors left unable to speak after accidents could be transformed by the research at the University of Minnesota College of science and engineering, in the U.S.

 

Using similar technology, they could give wordless orders to robots to fetch and carry for them. Participants in the helicopter experiment—reported in the Journal of Neural engineering—were shown pilot’s view images from an on board camera.

By imagining they were using either their left hand or right hand or both hands

Together, they could make the helicopter turn left, right, lift or fall.

Read my earlier posts on Ramayana Wonders:

1.Ramayana Wonders- 1st part  2.How Many Miles Did Rama walk? ( Ramayana Wonder –Second part  3.Rama and Sanskrit G’ramma’R (Ramayana Wonder part 3), 4.Who can read all 300 Ramayanas? (Ramayana Wonder part 4), 5.Indus Valley Cities in Ramayana (Ramayana wonder part 5), 6.Aladdin’s Magic in Valmiki Ramayana (Ramayana Wonder part 6), 7.Where is Rama Setu (Rama’s Bridge)? 8.Miracles by the Departed Souls from two epics 9.Why Hindus Worship Shoes? 10. சுவர்க்கத்துக்கு நேரடி விமான சர்வீஸ் 11.மாண்டவர் மீண்டுவந்த மூன்று அதிசய நிகழ்ச்சிகள் 12.ராமாயண வினா விடை 13.Maruti Miracle: 600 kilometres per hour! 14.அதிசய அனுமார் சிலை 15.Superman of India: Anjaneya 16.Do Hindus believe in Aliens and ETs? 17. Hindus’ Future Predictions (parts 1 and 2) 18.Time Travel by Two Tamil saints 19. Is Brahmastra a Nuclear Weapon? 19.தியாகராஜ சுவாமிகளுடன் 60 வினாடி பேட்டி 20..நாமும் அனுமார் ஆகலாம் 21.கம்பனுடன் 60 வினாடி பேட்டி 22. Free Charter Flight to Heaven

(Two articles on Subbaraya Shastry, author of Vaimanika Shastra, written by my brother S Nagarajan have been posted in this blog last year.)

Contact: swami_48@yahoo.com

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 22, 2013  •  Permalink
Posted in Science & Religion
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 22, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/22/how-did-rama-fly-his-pushpaka-vimana-plane/

ராமரின் புஷ்பக விமானம் எப்படி பறந்தது?

Picture shows Prof. Bin He pf Minnesota University with his thought powered helicopter.

Those who use this article in other blogs must name the author London Swaminathan and Blog name.

 

(English version of this article is posted separately)

வால்மீகி ராமாயணத்தில், யுத்த காண்டத்தில், ஸ்ரீராமரின் விமானம் பற்றிய ஒரு தகவல் வருகிறது. இதுவரை புரியாதிருந்த இவ்விஷயம் இப்போது வெளியான அறிவியல் செய்தியால் நன்கு விளங்குகிறது. பாரத்வாஜ மஹரிஷி சம்ஸ்கிருதத்தில் எழுதிய வைமானிக சாஸ்திரம் ‘’விமானம் செய்வது எப்படி?’’ என்று கூறுகிறது. ஆனால் அவை எல்லாம் காற்றடைத்த பலூன் விமானங்களைப் போன்றவை. ராமரின் விமானமோ அதி நவீன விமானம். நினைத்த மாத்திரத்தில் பறக்கும், இறங்கும். இதை அமெரிக்க பல்கலைக்கழக ஆய்வாளர்கள் இப்போது செய்து காட்டியுள்ளனர்.

ராவணனை வதம் செய்த ராம பிரான் உடனே அயோத்தி திரும்ப வேண்டும் என்று துடியாய் துடிக்கிறார். ஆனால் விபீஷணனோ கொஞ்சம் குளித்துவிட்டுப் போகலாமே. இதோ பாருங்கள் நறுமணப் பொருட்கள்; அதை உடலில் தேய்த்துவிட  அழகான நங்கைகள் என்று கூறுகிறான். அப்படிபட்ட ஆடம்பர வேலைகளுக்கு நேரமில்லை என்று ராமன் கூறவே விபீஷணன் கூறுகிறான் (வால்மீகி ராமாயணம், யுத்த காண்டம், அத்தியாயம் 123)

 

“ஓ, ராஜனே, கவலைப்படாதீர்கள். குபேரனிடம் இருந்த புஷ்பக விமானத்தை என் அண்ணன் ராவணன் வலுக் கட்டாயமாக பறித்து வந்தான்; அது ஒரே நாளில் உங்களை அயோத்தியில் சேர்த்துவிடும். அது வெள்ளை நிற மேகம் போல வண்ணமுடையது. சூரிய வெளிச்சத்தில் தக தக என்று மின்னும். பாதுகாப்பாகச் செல்லாலாம்; நினைத்த மாத்திரத்தில் பறக்க வல்லது”

 

விபீஷணனின் கூற்றில் நான்கு முக்கிய விஷயங்கள் உள்ளன: 1.நினைத்த மாத்திரத்தில் பறக்கும், அதாவது எண்ண அலைகளால் பறக்க வல்லது, 2.வெள்ளி போல, அலுமினியம் போல, வெள்ளை மேகம் போல, நிறம் உடையது 3.பயப்படவேண்டாம், பாதுகாப்பானது 4.ஒரே நாளில் அயோத்திக்குப் போகும் அளவு வேக்மானது!!

இந்த 4 விஷயங்களும் இக்காலத்திலும் பொருந்தக் கூடியவை: வெள்ளி போல நிறம் மற்றும் பாதுகாப்பு; நாங்கள் லண்டனில் ஏறி சென்னை வரும் போதெல்லாம் விமானம் புறப்படுவதற்கு முன் முதலில் பாதுகாப்பு அறிவிப்பும் ‘’டெமான்ஸ்ட்ரேஷனும்’’ வரும். அந்தக் காலத்தில் விபீஷணன் சொன்ன பாதுகாப்பு விஷயம் இன்று வரை நடை முறையில் உள்ளது!

volunteers send commands to the helicopter by thinking. Picture from Minnesota University, US

 

புதிய கண்டு பிடிப்பு!

ஸ்ரீ ராமர் விமானம் எப்படிப் பறந்தது? தற்கால விமானம் போல உயர் ரக பெட்ரோல் ஊற்றினாரா? அல்லது ஹைட்ரஜன் வாயுவால் பறந்ததா? என்று எல்லாம் கேட்போருக்கு இப்போது விடை கிடைத்துவிட்டது. லண்டன் ‘மெட்ரோ’ பத்திரிகையில் எண்ண அலைகளால் பறந்த ஹெலிகாப்டர் பற்றிய செய்தி ஜூன் 5ஆம் தேதி (05/06/2013) வெளியாகி இருக்கிறது. அமெரிக்காவில் மின்னசோட்டா பல்கலைக் கழக அறிவியல், பொறியியல் துறை செய்த ஆராய்ச்சியை ‘’ஜர்னல் ஆF ந்யூரல் எஞ்சினீரிங்’’ சஞ்சிகை வெளியிட்டுள்ளது.

 

கல்லூரி வளாகத்தில் ஒரு மாடல் (மாதிரி) ஹெலிகாப்டர் செய்தனர். இதைப் பறக்கவைக்க சில ஆய்வாளர்கள் தங்கள் தலைகளில் ‘’எலெக்ட்ரோட்ஸ்’’களைப் பொருத்திக் கொண்டனர். நாம் பொம்மை விமானத்தைப் பறக்கச் செய்யும் ‘’ரிமோட் கண்ட்ரோல்’’ கருவிகள் எதையும் பயன்படுத்தவில்லை. அதற்குப் பதிலாக ‘’விமானமே பற, விமானமே இறங்கு, வலது பக்கம் போ, இடது பக்கம் போ’’ என்று மனதில் நினைத்தனர். மூளையில் இருந்து கிளம்பிய எண்ண அலைகள், எலெக்ட்ரோட்ஸ் மூலம் விமாத்துக்குச் செல்ல அதில் இருந்த கருவிகள் விமானத்தைப் பறக்க வைத்தன.

இதே தொழில் நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி எதிர்காலத்தில் ரோபோ எனப்படும் இயந்திர மனிதர்களை இயக்கமுடியும். விபத்துக்களில் சிக்கியோரை மீட்க இது உதவும். இன்னும் எவ்வளவோ அற்புதங்களைச் செய்ய முடியும்.

 

ராம பிரானின் விமானம் இலங்கையின் ஏதோ ஒருபகுதியில் இருந்த இலங்காபுரி நகரில் இருந்து 3000 மைல்கள் பறந்து அயோத்திக்குப் போக ஒரே நாள்ததன் ஆனது! மேலும் 3000 ஆண்டுகளுக்கு முன் விமானங்கள் பகல் நேரத்தில் மட்டுமே பறந்திருக்கும். ஆக, 12 மணி நேரத்துக்குள் 3000 மைல் பறந்தார் ராமர்! இப்பொழுதைய விமானங்கள் சராசரியாக மணிக்கு 500 முதல் 600 மைல்கள் செல்லுகின்றன.

 

ராமபிரான் விமானத்தில் கருவிகள் இருந்தனவா? அவை என்ன? என்பதை நாம் அறியோம். ஆனால் எண்ணத்தினால், நினைத்த மாத்திரத்தில் விமானங்களைப் பறக்கவைக்கமுடியும் என்பது நிரூபிக்கப்பட்டுவிட்டது. ஒருவேளை சில “பகுத்தறிவுகள்” இதை நம்ப மறுத்தாலும் இன்னும் பல விஞ்ஞான செய்திகள் வரும் வரை பொருத்திருக்கலாம். அதுவரை சிறந்த விஞ்ஞான புனைக் கதை எழுதிய பரிசையாவது வால்மீகி முனிவருக்கு அளிக்கலாம்.உலகில் முதல் முதலில் நினைத்தமாத்திரத்தில் பறக்கும் ஏரோ பிளேன் பற்றி 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே எழுதிவிட்டாரே!

சங்க இலக்கியத்தில், புறநானூற்றில் உள்ள, ஆள் இல்லாத விமான சர்வீஸ் பற்றி “சுவர்க்கத்துக்கு நேரடி விமான சர்வீஸ்” என்ற கட்டுரையில் ஏற்கனவே எழுதிவிட்டேன்.

Read my earlier posts on Ramayana Wonders:

1.Ramayana Wonders- 1st part  2.How Many Miles Did Rama walk? ( Ramayana Wonder –Second part  3.Rama and Sanskrit G’ramma’R (Ramayana Wonder part 3), 4.Who can read all 300 Ramayanas? (Ramayana Wonder part 4), 5.Indus Valley Cities in Ramayana (Ramayana wonder part 5), 6.Aladdin’s Magic in Valmiki Ramayana (Ramayana Wonder part 6), 7.Where is Rama Setu (Rama’s Bridge)? 8.Miracles by the Departed Souls from two epics 9.Why Hindus Worship Shoes? 10.சுவர்க்கத்துக்கு நேரடி விமான சர்வீஸ் 11.மாண்டவர் மீண்டுவந்த மூன்று அதிசய நிகழ்ச்சிகள் 12.ராமாயண வினா விடை 13.Maruti Miracle: 600 kilometres per hour! 14.அதிசய அனுமார் சிலை 15.Superman of India: Anjaneya 16.Do Hindus believe in Aliens and ETs? 17. Hindus’ Future Predictions (parts 1 and 2) 18.Time Travel by Two Tamil saints 19. Is Brahmastra a Nuclear Weapon? 19.தியாகராஜ சுவாமிகளுடன் 60 வினாடி பேட்டி 20..நாமும் அனுமார் ஆகலாம் 21.கம்பனுடன் 60 வினாடி பேட்டி 22.Free Charter Flight to Heaven

(Two articles on Subbaraya Shastry, author of Vaimanika Shastra, written by my brother S Nagarajan have been posted in this blog last year.:-London swaminathan)

 

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 22, 2013  •  Permalink
Posted in Science & Religion, Tamil
Tagged , , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 22, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/22/%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%ae%e0%ae%b0%e0%ae%bf%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%af%81%e0%ae%b7%e0%af%8d%e0%ae%aa%e0%ae%95-%e0%ae%b5%e0%ae%bf%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%a9%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%8e/

Guru’s Veto Power over God!

3bd17-ramanaspose

 

Picture of Sri Ramana Maharishi

Hinduism is a unique religion. The concept of Guru is unique to Hindu religion. Guru has got more powers than God. Other religions do not have this concept. Guru can ‘veto’ (nullify, annul, invalidate)  one’s fate or  boons and curses of God. But they will use it very rarely. I have already written about the power of Bhaktas/devotees. When someone does something wrong to a devotee God never interferes. He leaves it to his devotee to punish or pardon the offender. In the article about curses and boons, I have pointed out Hindu gods obey certain rules. They can’t even violate their own words. Truth is God. (Please look at the list of earlier posts on this subject at the bottom of this post).

 

We know five big powers Russia, United States, China, France and Britain have got veto power in the Security Council. Security Council of the United Nations has the responsibility of maintenance of peace and military action towards this goal. But if one of the five powers uses the veto power it can’t pass a resolution. Indian Gurus have the same power. If they decide something, God has to obey it.

Sanskrit word Guru has entered even Oxford English dictionary. According to OED, Guru means: Hindu spiritual teacher or Head of a religious sect. Now the meaning has expanded to an influential teacher or a revered mentor in any field. E.g Financial Guru, Advertising Guru.

17383-kanchiandsanthananda

 

Picture of Swami Shanthananatha and Kanchi Sri Paramacharya

Guru is praised as Brahma, Vishnu, Maheswara in the famous Sanskrit hymn Gurur Brahma, Gurur Vishnu…………

Guru initiates his or her disciples into new ritual or a mantra. S/He takes all responsibilities of the omissions and commissions of his/her devotees or disciples. S/He passes all his/her powers to a favourite disciple. Ramakrishna Paramahamsa passed his powers to his disciple Swami Vivekananda. Guru can do it by looking at his disciple (Nayana Diksha= power transfer by sight) or by touching (Sparsa Diksha= transfer of power by touch). There are other methods as well.

Look at the following anecdotes that illustrate Guru’s veto power:

Sundarar was one of the Four Great Tamil Saivite Saints. He lived in Tamil Nadu in the eighth century. He maintained good friendship with the Chera (Now Kerala) king Cheraman Perumal Nayanar. Chera king was also a Shiva devotee and considered Sundara as his mentor. When Sundarar was 18 year old, Shiva decided to take him to his abode Kailash. He sent the celestial white elephant Airavata to bring him to Kailash. Sundarar left the world happily. Chera king learnt it by intuition. Immediately he commanded his horse to take him to Kailash. It was after all a horse on the earth. It can’t go to heaven. But Cheraman knew the power of Pachakshara and said it in the ears of the horse. It flew like a space vehicle and left him at the gates of Kailash.

 

(Panchakshara is OM “NAMA SIVAYA”. It is found in the middle of Rudram/ Chamakam of Yajur Veda )

At the gate of Kailash, Sundrar was allowed, but not the Chera king. He was treated like a person without ticket. When Sundarar represented his case to Shiva, he asked his gate keeper Nandikeswara to bring him in. Shiva asked him why he came without a ticket ( permission). He told him that he cant live without Sundarar. When Sundarar praised Lord Shiva with a hymn, Shiva allowed Cheraman in to Kailash. The moral of the story is, Even if the devotee (cheraman) is undeserving, if he is devoted to a Guru, he will also find a place in the kingdom of god.

967e3-shankarastatuePicture of Adi Shankara

 

Narada’s Clash with Vishnu

Narada was going to Vaikunda, abode of Lord Vishnu, through a village. A devotee saw him and asked him to do a favour. Narada was ready to help him because the villager was an ardent devotee of Vishnu. The villager told Narada, “Oh, Guru, I have no children even though I was married several years ago. Please find out from Vishnu when I would get a child. Narada faithfully did what he was asked to do. Unfortunately Narada came back to the village to give him the bad news that he would not get a child at all.

Several years passed and Narada happened to pass through the same village again. He saw three children playing in the villager’s house. Narada’s curiosity knew no bounds. Immediately he went into the house and found out the three children were villager’s own children! The villager told that he met a Guru/saint and that he served that Guru for some time. And he blessed him that he would get three children.

Narada rushed back to Vaikunda and accused Lord Vishnu of speaking untruth. Vishnu smiled at him and asked why he was very angry. Then Narada told Vishnu what he saw at the villager’s house.  Vishnu laughed and said, “That must be surely the work of some saint, for saint alone can change one’s destiny!”

 

Tamil Saint Valluvar

Tamil saint Valluvar in his Tirukkural praises Great men in Chapter 45.In another Chapter (90) he severely warns not to offend the great men (Gurus).

“If those of rigorous penance become enraged, even Indra will crash from power and position” (Kural 899)

“To please great men and make them one’s own is the rarest of all rare blessings” (Kural 443)

Pictures are taken from different sites.

shirdi sai

 

Picture of Shirdi Sri Sai Baba

Source books: Sixty Three Nayanar Saints by Swami Sivananda, Stories as told by Swami

Ramdas; I have compared them and added my comments.

 

Please read my earlier posts on this subject:

1.Do Words Have Power? An interesting Study on curses and Boons.

2.யார் பெரியவர்? கடவுளா? பக்தனா?

Those who reproduce  my articles should publish the Blog name and author’s name London Swaminathan.

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 21, 2013  •  Permalink
Posted in Religion
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 21, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/21/gurus-veto-power-over-god/

குருவின் “வீட்டோ” அதிகாரம்!

shirdi sai

Picture of Shirdi Sai Baba

குருவின் “வீட்டோ” அதிகாரம்!

ஐ.நா. சபையின் பாதுகாப்பு கவுன்சிலில் அமெரிக்கா, ரஷ்யா, பிரிட்டன், பிரான்ஸ், சீனா ஆகிய ஐந்து வல்லரசுகளுக்கு மட்டும் ‘வீட்டோ’ எனப்படும் வெட்டு/ரத்து அதிகாரம் உண்டு. உலக அமைதிக்கான எந்த தீர்மானமும், ஐந்து நாடுகளில் ஒரு நாடு ரத்து அதிகாரத்தைப் பிரயோகித்தாலும் நிறைவேறாது. ராணுவத்தையும் அனுப்ப முடியாது. இதே போல குரு-வுக்கும் அதிகாரம் உண்டு. கடவுளே கூட குருவின் அதிகாரத்துக்குப் பணிய வேண்டும்.

 

இந்து மதம் ஒரு ஒப்பற்ற மதம். இதில் குரு என்பவருக்கு மிகவும் மதிப்பும் மரியாதையும் உண்டு. குருவே பிரம்மா, விஷ்ணு, மஹேஸ்வரன் என்று வடமொழி ஸ்லோகம் புகழுகிறது. மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம் என்ற வரிசையில் அம்மா, அப்பாவுக்கு அடுத்த இடம் குருவுக்கே. நாலாவது இடம்தான் கடவுளுக்கு!

குரு என்ற சம்ஸ்கிருதச் சொல் ஆக்ஸ்போர்ட் ஆங்கில அகராதிக்குள் போனது மட்டுமில்லாமல் இப்போது துறைக்கு துறை குரு என்ற சொல்லும் பயன்படுத்தப் படுகிறது.

இந்து மதத்தில் கடவுளும் கூட சில விதிகளுக்குக் கட்டுப்படே நடக்கவேண்டும். அசுரர்களுக்கோ தேவர்களுக்கோ வரமோ சாபமோ கொடுத்துவிட்டால் அந்தச் சொல்லை அவரே கூட மாற்றமுடியாது என்பதை ‘’சாபங்களும் வரங்களும்’’ ஆங்கிலக் என்ற கட்டுரையில் எழுதியுள்ளேன். இதேபோல பக்தர்களுக்கு யாரேனும் தீங்கு செய்துவிட்டால் கடவுள் தலையிட மாட்டார். அந்த பக்தனிடம்தான் தவறிழைத்தவர் மன்னிப்பு கேட்கவேண்டும் இதையும் ஒரு கட்டுரையில் எழுதிவிட்டேன். (இக்கட்டுரையின் இறுதியில் தலைப்புகளைக் காண்க).

 

குருவின் சக்தி கடவுளுக்கும் மிஞ்சியது என்பதற்கு எவ்வளவோ கதைகள் உண்டு. இரண்டு கதைகளை மட்டும் பார்ப்போம்.

Statue of Adi Shankara

சுந்தரர் வரலாறு

சைவப் பெரியார்களுள் நால்வரில் ஒருவர் சுந்தரர். எட்டாம் நூற்றாண்டில் அப்பருக்கும் சம்பந்தருக்கும் பின்னர் வந்தவர். அவருடைய நெருங்கிய நணபர் சேர மன்னன் சேரமான் பெருமாள் நாயனார். அவரும் பெரிய சிவ பக்தர். சுந்தரரை குருவாகவே நினைத்துப் போற்றியவர். சுந்தரருக்கு 18 வயதானபோது சிவபெருமான் அவரை கைலாயத்துக்குத் திரும்ப அழைக்க எண்ணினார். ஐராவதம் என்னும் வெள்ளை யானையை அனுப்பிவைத்தார். சுந்தரருக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி. உடனே புறப்பட்டு விட்டார்.

 

ஆருயிர்த் தோழரான சேரமானுக்கு உள்ளுணர்வால் இது தெரிந்துவிட்டது. உடனே தனது குதிரையில் தாவி எற்றினார். சிட்டாகப் பறக்கும் குதிரையானாலும் பூலோக குதிரை எப்படி கயிலாயத்துக்குப் போக முடியும்? காதில் நமச்சிவாய மந்திரத்தை ஓதினார். ராக்கெட் போல பறந்து, நேரே கையிலாயத்துக்குப் போய்விட்டது. ஆனால் சுந்தரரை உள்ளே விட்ட நந்திகேஸ்வரர், சேரமானை தடுத்து நிறுத்திவிட்டார். அவரிடம் உள்ளே போக ‘டிக்கெட்’ (அனுமதி) இல்லை. அவர் அழையாத விருந்தாளி!  சுந்தரர் போய் சிவனிடம் சிபாரிசு செய்யவே உள்ளே வர அனுமதிக்கப்பட்டார். அழைப்பில்லாமல் வந்தது ஏன் என்று சிவன் வினவினார். சுந்தரரை விட்டு தனியே இருக்க முடியாது. அவர் என் குரு என்றார். அப்போதும் சிவனுக்கு மனம் இரங்கவில்லை. சுந்தரர் ஒரு பதிகம் பாடி சிவனை வழிபடவே சேரமானுக்கு அனுமதி கிடைத்துவிட்டது. பக்தருக்கு தகுதி இல்லாவிட்டாலும் குருவின் அருள் இருந்தால் இறைவனும் மறுக்க முடியாது!

 

விஷ்ணுவுடன் நாரதர் மோதல்

திரி லோக சஞ்சாரி நாரதர் ,வைகுண்டத்தை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருந்தார். அவர் சென்ற வழியில் விஷ்ணு பக்தனான ஒரு கிராமத்தான் அவரைப் பார்த்துவிட்டான். நாரதரை நலம் விசாரிக்கவே அவர் வைகுண்டத்துக்குப் போவதாகக் கூறினார். கிராமத்தான் கெஞ்சலாகக் கெஞ்சினான், “ஐயா, கல்யாணம் ஆகி பல ஆண்டுகள் ஆகியும் குழந்தை இல்லை. எப்போது எனக்குக் குழந்தை பிறக்கும்? என்று விஷ்ணுவிடம் கேட்டு வாருங்கள்.”என்றான். அவனும் விஷ்ணு பக்தன் ஆதலால் நாரதர் மறுகவில்லை.

 

வைகுண்டம் போனவுடன் மறக்காமல் கேட்டார். விஷ்ணு கொடுத்த செய்தி நல்ல செய்தி இல்லை. அப்படியே கிராமத்துக்கு வந்து, ‘’அப்பனே உனக்கு இப் பிறவியில் குழந்தை பாக்கியம் இல்லை’’ என்று விஷ்ணு சொல்லிவிட்டார் என்றார்.

Picture of Kanchi Paramacharya and Swami Shanthanantha

அந்த கிராமத்தானுக்கு முன்னைவிட பக்தி அதிகரிக்கவே அந்த ஊருக்கு வந்த ஒரு சந்யாசிக்குப் பணிவிடை செய்து அவரை குருவாக ஏற்றான். அவர் அவனது பக்தியை மெச்சி, அவனுக்கு மூன்று குழந்தைகள் பிறக்கும் என்று ஆசிர்வதித்தார்.

பல ஆண்டுகள் உருண்டோடின. நாரதர் அதே கிராமத்தின் வழியாக வைகுண்டம் போய்க் கொண்டிருந்தார். கிராமத்தானைப் பார்த்தபோது மூன்று குழந்தைகளோடு விளையாடிக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டு திடுக்கிட்டார். அவனிடம் சென்று கேட்டபோது குருவின் திருவருளில் குழந்தை கிடைத்ததை அவன் கூறினான்.

 

வைகுண்டம் சென்ற நாரதர், கோபத்தோடு விஷ்ணுவை ஏசினார். ‘’ஏன் பொய் சொல்லி, என் பெயரையும் கெடுத்தீர்கள்?’’ என்று கடிந்தார். என்ன நடந்தாது? ஏன் இவ்வளவு கோபம்? என்று விஷ்ணு கேட்கவே , குழந்தையே பிறக்காது என்று என்னிடம் சொல்லி அனுப்பிய ஆளுக்கு ‘’எப்படி ஐயா மூன்று குழந்தை பிறந்தது?’’ என்று சத்தம் போட்டார்.

 

விஷ்ணுவோ சிரித்துக் கொண்டே, “அட, அவன் யாராவது ஒரு குருவின் காலில் விழுந்திருப்பான். அவனுக்குக் குழந்தை பிறந்திருக்கும். குரு ஒருவருக்கே விதியை மாற்றும் சக்தி உண்டு? இது என்ன உனக்குத் தெரியாதா?” என்று போட்டார் ஒரு போடு!

நாரதரும் குருவைத் தேட ஓட்டம் பிடித்தார்!!

Picture of Sri Ramana Maharishi

வள்ளுவனும் கூட பெரியாரின் (குருவின்) பெருமையை, இரண்டு அதிகாரங்களில் , இருபது குறள்களில் சொல்லி இருக்கிறார்.

 

அரியவற்றுள் எல்லாம் அரிதே பெரியாரைப்

பேணித் தமராக் கொளல் (குறள் 443)

 

ஏந்திய கொள்கை உடையார் சீறின் இடைமுரிந்து

வேந்தனும் வேந்து கெடும் (குறள் 899)

 

உயர்ந்த கொள்கை உடைய பெரியோர்களை பகைத்துக் கொண்டால் அரசனே ஆனாலும் கெட்டு அழிவது உறுதி.

குருர் பிரம்மா, குருர் விஷ்ணோ, குருர் தேவோ மஹேஸ்வர:

குருஸ் சாக்ஷாத் பரம் பிரம்ம தஸ்மை ஸ்ரீ குரவே நம:

இந்தக் கட்டுரைகளை வேறு இடங்களில் வெளியிட விரும்புவோர், பிளாக்—பெயரையும் கட்டுரையாளர் லண்டன் சுவாமிநாதன் பெயரையும் வெளியிடவேண்டும்.

Pictures are taken from different sites.

 

Source books: Sixty Nayanar Saints by Swami Sivananda, Stories as told by Swami

Ramdas; I have compared them and added my comments.

 

Please read my earlier posts on this subject:

1.Do Words Have Power? An interesting Study on curses and Boons.

2.யார் பெரியவர்? கடவுளா? பக்தனா?

contact: swami_48@yahoo.com

 

Leave a comment
by Tamil and Vedas on June 21, 2013  •  Permalink
Posted in Tamil
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on June 21, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/21/%e0%ae%95%e0%af%81%e0%ae%b0%e0%af%81%e0%ae%b5%e0%ae%bf%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%b5%e0%af%80%e0%ae%9f%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%af%8b-%e0%ae%85%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%95%e0%ae%be%e0%ae%b0/

Alexander and Tamil Saint Pattinathar

 

Alexander and Tamil Saint Pattinathar

 

Alexander the Great (356-323 BC) was the king of Macedonia. He conquered several countries from Greece to India. Pattinathar was a Tamil saint who lived in tenth century AD in Tamil Nadu. Alexander and Pattinathar were born rich. Both of them sent a powerful message by their deeds: “ In the end we leave empty handed”.

 

When death was neaing Alexander reflected within himself: “ I have committed so many evil deeds to amass all this wealth. Now death’s call has come. When departing I have to leave all the riches behind and go alone without taking a single coin”. He told his followers and courtiers : “when my body is taken t the grave, you have to seethat my two hands are stretched out, with palms open, and fully exposed,while the rest of the body is covered, so that my subjects may see that I, a great king, the richest man in the world, went on my final journey, quite empty handed, as I could not take anything with me”. Alexander was buried according to his wish.

 

Happiness does not consist in storing or accumulating wealth. We bring nothing with us when we came in to the world and we take nothing with us when we leave the world. Pattinathar story was another example to emphasize this.

 

Pattinathar was a rich man doing roaring business in the harbour city of Chola country. He had no issue. A bright child was picked up from a garden in Tiruvidaimarudur and was reared by Pattinathar. Ne day the boy disappeared after asking his mother to give a box to Pattinathar. When Pattinathar opened it he found an eyeless needle and a palm leaf on which a conundrum was written. He immediately distributed his wealth, renounced life and became an ascetic. He has sung lot of hymns in praise of Lord Shiva.

 

We see the message of leaving empty handed in most of his hymns. Alexander showed it in body. Pattinathar said it in his poems.

In Thiruvekampamalai, he says,

 

Nothing was brought at the time of birth

Nothing will be taken at the time of death;

What then shall I say of that class which

Knows not giving, well realising that the wealth

Gained in the interval is that which  was given

by Shiva, Oh Kachi Ekampa.

 

Stamp released by Greece in 1968

 

In another verse he says what happens to emperors,

Crowned kings and others , in the end, are burnt

And reduced to a handful of ashes and dirt;

(This article is posted by me in Tamil as well—london swaminathan)

Pattinathar Poems translated by Dr T N Ramachandran.

 

For Tamil readers:

 

பிறக்கும்பொழுது கொடுவந்ததில்லை பிறந்து மண்மேல்

இறக்கும்பொழுது கொடுபோவதில்லை இடை நடுவில்

குறிக்கும் இச்செல்வம் சிவன் தந்ததென்று கொடுக்கறியா

திறக்கும் குலாமருக்கு என் சொல்லுவேன் கச்சி ஏகம்பனே

 

முடிசார்ந்த மன்னரும் மற்றுமுள்ளோரும் முடிவில் ஒரு

பிடி சாம்பராய் வெந்து மண்ணவதுங் கண்டு பின்னும் இந்தப்

படிசார்ந்த வாழ்வை நினைப்பதல்லால்  பொன்னின் அம்பலவர்

அடிசார்ந்து நாம் உய்யவேண்டும் என்றே அறிவாரில்லையே.

 

(பட்டினத்தார் பாடல் கருத்துக்களை நான் முன்னர் எழுதி வெளியிட்ட பட்டினத்தாருடன் 60 வினாடி பேட்டி என்ற கட்டுரையில் காண்க.)

Pictures are taken from other blogs.

Map of Alexander’s empire

 

1 Comment
by Tamil and Vedas on June 19, 2013  •  Permalink
Posted in Alvars &Saints, Religion
Tagged ,

Posted by Tamil and Vedas on June 19, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/06/19/alexander-and-tamil-saint-pattinathar/

« Older Posts