All posts for the month February, 2013

Tamil Astrology: Rope Trick for Predictions!

book 1

Tamil Astrology: Rope Trick for Predictions!

Tamils have novel ways of predicting your future. They listen to lizards and predict what is going to happen. They watch the flight of birds and tell your future. They bring parrots to your door step and the parrot picks up a card to tell what is going to happen at your home, office or school next day! They look at the daily Panchang (almanac) and tell you whether you can travel towards north or south! I have already explained these things in my posts in CAN BIRDS PREDICT YOUR FUTURE? Etc.

Today’s article is about a Rope Trick. It is not a magic like the famous Indian Rope Trick by the magicians. Actually it is a thread trick. What they do is they use a thread to tell you what is going to happen. In Tamil they call it Kayiru Sarrip Parththal meaning using a thread to see (the future).

When you have an unsolvable problem you resort to this technique. I have heard from my friends from other faiths who do the same. When you have a problem and you want a decision from the god then they use this rope or thread prediction.

You hold a holy book in your hand and after deep prayer, you open any page and read what is in it. If there is a positive message then you take it as a YES to your question. If you read anything negative then it says a NO.

 

Achutha Kalappalar’s Strange Experience

Achutha Kalappalar was born in a Saiva Vellalar family in Thiru Pennadagam in Tamil Nadu,India. He had no issue. He was worried about the future because Hindu scriptures insist that you should have a son to avoid the hell called ‘Puth’. So he went to his Guru (Sanskrit word for teacher) Arul Nandhi Sivachariyar to seek his advice. He asked him to sit in his Puja room and took a thread and inserted in to the book of Thevara Hymns. Thevara hymns were sung by three great Tamil Saivaite saints between 7th and 9th centuries.

book 3

Sivachariyar got  a verse when he opened the page where the thread (rope) was lying. That verse was about the god residing in Thiruven Kadu. It said clearly that those who bathe in the tank will get all including sons. Immediately Sivachariyar told Achutha Kalappalar that he would definitely have a child soon. When he went to Thiru Vena du as directed by his Guru he had a strange dream that he could not get a child in this birth. But he prayed intensely for a child and his prayers were answered in ten months.

Achutha Kalappalar named his new born child Suvethana Perumal.  Paranjothi Munivar who saw the child understtod that the chld was not a normal child and gave a new name Mey Kandar (truth Finder). He wrote the Sutras for the Saiva Siddhantam known as Sivangnana Bodham. Those 12 Sutras (short aphorisms) running to 40 lines are considered the authority for Saiva Siddhanta philosophy.

Tamil Reference: Thirugnana Sambandhar’s Thevaram Hymn referred above:

பேயடையா பிரிவெய்தும் பிள்ளையினோடுள்ள நினை

வாயினவே வரம் பெறுவ ரையுற வேண்டாவொன்றும்

வேயனதோ ளுமைபங்கன் வெண்காட்டு முக்குளநீர்

தோய்வினையா ரவர்தம்மைத் தோயாவாந் தீவினையே

 

Contact swami_48@yahoo.com

kili-2

Read my earlier posts:

Amazing Powers of the Human Mind

Can Birds Predict your future?

Birds and Gods

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 27, 2013  •  Permalink
Posted in Astrology
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 27, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/27/tamil-astrology-rope-trick-for-predictions/

ராமர் போற்றிய மஹாத்மா!

6.ராமாயண வழிகாட்டி

அத்தியாயம் – 6     By ச.நாகராஜன்

 

ராமர் போற்றிய மஹாத்மா!

 

கார்யே கர்மணி நிர்திஷ்டே யோ பஹூன் யபி ஸாதயேத் I

பூர்வகார்யாவிரோதேன ஸ கார்யம் கர்து மர்ஹதி II

 

கார்யே –  செய்து முடிக்க வேண்டிய

கர்மணி – ஒரு காரியத்தில்

நிர்திஷ்டே  ஏவப்பட்டபோது

ய: – எவனொருவன்

பூர்வகார்யாவிரோதேன – முதல் காரியத்திற்கு ஒரு கேடுமின்றி

பஹூனி அபி – அனேகங்களையும்

ஸாதயேத் – சாதிக்கின்றானோ

ஸ – அவன்

கார்யம் – காரியத்தை

கர்தும் – செய்து முடிக்க

அர்ஹதி –  திறமை உடையவனாகிறான்

 

-சுந்தரகாண்டம் 41வது ஸர்க்கம் 5ஆம் ஸ்லோகம்

 

அனுமான் சீதையை அசோகவனத்தில் கண்டதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறார். பின்னர்  மனதில் சிறிது ஆராய்ச்சி செய்கிறார். ‘அஸி தேஷணா இயம் த்ருஷ்டா’ – ‘கருங்கண்ணாளான இந்த சீதை என்னால் கண்டுகொள்ளப்பட்டாள்’ என்று  மகிழ்ந்த அவர், “அரக்கர்களிடம் தண்டம் என்ற நான்காவது உபாயமே செல்லுபடியாகும். ஒரு காரியத்தை முடிக்கின்ற போது அத்துடன் பல காரியங்களையும் சேர்ந்து முடிப்பதே சாலச் சிறந்தது” என்று எண்ணுகிறார்.

 

சிறந்த வேலைக்காரனின் வழி அல்லது எக்ஸலண்ட் பெர்பார்மன்ஸ் (excellent performance) என்பதை அவர் விவரிக்கும் இந்த ஸ்லோகம் ஒருவர் வாழ்க்கையில் வெற்றி கொள்வதற்கான வழியைச் சுட்டிக் காட்டுகிறது.

 

சீதை இருக்கும் இடத்தைக் கண்டுபிடிப்பதே அவருக்கு இட்ட பணி.

ஆனால் அவரோ ராக்ஷஸ கிங்கரர்களை வதைத்தார். சுக்ரீவனது ஜெயத்தை கோஷித்தார். பிரஹஸ்தனுடைய மகனான ஜம்புமாலியை வதம் செய்தார். அக்னி ஒளியை உடைய ஏழு மந்திரிகுமாரர்களை வதம் செய்தார். ஐந்து சேனைத் தலைவர்களையும் அக்ஷ குமாரனையும் வதம் செய்தார்.ராவணனை நேருக்கு நேர் சந்தித்து எச்சரிக்கை செய்தார். விபீஷணனையும் இதர மந்திரிமார்களையும் நேரில் கண்டு ராவணனின் பலத்தை நிர்ணயித்தார்.  இலங்கையை எரியூட்டினார். போதாதா, என்ன?

 

அனுமனை ராமர் போற்றிக் கூறும் இடம் ராமாயணத்தில் யுத்த காண்டத்தில் முதல் ஸர்க்கத்தில் அமைகிறது. 7,8,9 ஆகிய மூன்று ஸ்லோகங்களில் ராமர் கூறுவதைப் பார்ப்போம்:

 

யோ ஹி  ப்ருத்யோ  நியுக்த: 

ஸன்பர்த்ரா கர்மணி துஷ்கரே I

குர்யாத் த்தனுராகேன

தமாஹு: புருஷோத்தமம் II

(ப்ருத்ய: – வேலைக்காரன்; பர்த்ரா –  தலைவன்/ எஜமானன்)

 

எந்த ஒரு வேலைக்காரன் தலைவனால் கஷ்டமான ஒரு காரியத்தில் ஏவப்பட்டு அதைக் குறையின்றி செய்வதோடு அநுகூலமான வேறு பல காரியங்களையும் செய்து முடிக்கிறானோ அவனை உத்தம வேலைக்காரனாகச் சொல்வர்.

நியுக்தோ ய:  பரம் கார்யம்

ந குர்யான்ந்ருபதே: ப்ரியம் I

ப்ருக்தோ யுக்த: சமர்த்தஸ்ச

தமாஹுர்மத்யமம் நரம் II

 

(யுக்த – அனுபவசாலி; சமர்த்த- சாமர்த்தியசாலி;ப்ரியம் –நன்மை விளைவிக்கத் தக்கது) 

 

எந்த ஒரு அனுபவசாலியும், திறமைசாலியுமான வேலைக்காரன் தலைவனால்  ஒரு காரியத்தில் ஏவப்பட்டு தலைவனுக்கு மேலான மேலும் பல காரியங்களைச் செய்யவில்லையோ அவனை நடுத்தரமான வேலைக்காரன் என்று சொல்வார்கள்.

 

நியுக்தோ ந்ருபதே: கார்யம் ந குர்யாத்ய: ஸமாஹித:

ப்ருத்யோ யுக்த:  சமர்தஸ்ச  தமாஹு: புருஷாதமம்

 

எந்த ஒரு அனுபவசாலியும், திறமைசாலியுமான வேலைக்காரன் தலைவனால்  ஒரு காரியத்தில் ஏவப்பட்டு தலைவனுக்குக் குறைந்தபட்ச காரியத்தைக் கூடச் சரியாகச் செய்யவில்லையோ அவனை அதம வேலைக்காரனாகச் சொல்வார்கள்

இப்படி வேலை செய்பவர்களை மூன்று விதமாகப் பிரித்துச் சுட்டிக் காட்டும் ராமர் அனுமனால் ‘பரி ரக்ஷிதா:’ (பேருதவிசெய்யப்பெற்றோம்)

என்று மனம் குளிரக் கூறுகிறார்.

 

இந்த பேருதவியைச் செய்த அனுமானை மஹாத்மன: (மஹாத்மா)

என்று அவர் புகழ்கிறார். ராமராலேயே மஹாத்மா என்று புகழப்பட்டார்  என்றால் அனுமனின் பெருமையைக் கூறவும் வேண்டுமோ!

 

அனுமனின் செயற்கரிய செயலுக்கு என்ன கைம்மாறு செய்ய முடியும்? ராமரே,”ஹனூமத: சர்வஸ்வபூதஸ்து ஏஷ பரிஷ்வங்க: து தத்த:”  (ஹனுமானுக்கு எல்லாவற்றிலும் மேம்பட்டதான இந்த ஆலிங்கனம் செய்யப்படுகிறது) என்று கூறி அனுமனை மார்போடு அணைக்கிறார்.

 

 

இதை எண்ணும் போது நம் மெய் சிலிர்க்கிறது. இப்படிப்பட்ட ஆச்சரிய புருஷரான  அனுமனை உலக மஹாகவி கம்பன் நன்கு தேர்ந்தெடுத்த சொற்களால் இப்படித்  துதிக்கிறார் :-

 

 

அஞ்சிலே ஒன்று பெற்றான் அஞ்சிலே ஒன்றைத் தாவி

அஞ்சிலே ஒன்று ஆறு ஆக ஆரியர்க்காக ஏகி

அஞ்சிலே ஒன்று பெற்ற அணங்கைக் கண்டு அயலாரூரில்

அஞ்சிலே ஒன்றை வைத்தான் அவன்  எம்மை அளித்துக் காப்பான்

 

ஐந்து பூதங்களில் ஒன்றான வாயு பகவான் பெற்ற மைந்தனான அனுமன் ஐந்து பூதங்களில் ஒன்றான கடல் நீரைத் தாண்டி, ஐந்து பூதங்களில் ஒன்றான ஆகாயத்தை வழியாகக் கொண்டு ஸ்ரீ ராமனுக்காக ஐந்து பூதங்களில் ஒன்றான பூமி பெற்றெடுத்த புதல்வியான சீதையைக் கண்டு ஐந்து பூதங்களில் ஒன்றான தீயை அயல் தேசமான லங்கையில் வைத்தான். அவன் எம்மை அனைத்தும் அளித்துக் காப்பான்  என்பது இதன் பொருள்.

 

ஐந்து பூதங்களையும் அஞ்சிலே என்ற சொல் சுட்டும் பாங்கு நினைத்து இன்புறுதற்கு உரியது. அனுமனின் சேவையை இதைவிடச் சிறப்பாக  எப்படிச் சொல்ல முடியும்! கம்பனால் மட்டுமே இப்படி முடியும்!

 

இந்த ஸ்லோகங்கள் சுட்டிக் காட்டும் “பணி செய்வதில் சிறப்பு” என்பதை “யோக: கர்மஸு கௌசலம்” என்று பகவத் கீதையில் (இரண்டாம் அத்தியாயம் 50ஆம் ஸ்லோகம்) கண்ணபிரான் சுருக்கமாகக் கூறி விளங்க வைப்பதையும் எண்ணி மகிழலாம்!

கர்ம யோகி அனுமனிடமிருந்து கர்ம யோகத்தையும் கற்கலாம்!!

*************

 

1 Comment
by Tamil and Vedas on February 27, 2013  •  Permalink
Posted in Religion, Tamil
Tagged ,

Posted by Tamil and Vedas on February 27, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/27/%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%ae%e0%ae%b0%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%af%8b%e0%ae%b1%e0%af%8d%e0%ae%b1%e0%ae%bf%e0%ae%af-%e0%ae%ae%e0%ae%b9%e0%ae%be%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%ae%e0%ae%be/

Miracles by the Blind & Oldest Organ Donation

Post No. 470

Lord Krishna listening to blind poet Surdas.

 

Miracles by the Blind & Oldest Organ Donation

God is great. When he shuts one organ he gives more powers to other organs. Hindu scriptures are full of miracle stories by the blind. It gives details about the earliest organ donations as well. The most popular story of eye donation is of a hunter belonging to the scheduled tribe.

Dhinnan was a hunter in Tamil Nadu. One day he went to hunt wild boars. One of the boars was a dodgy animal. It took all his time and energy. When he finished the hunt it was already dark. Next day he was attracted towards a holy place like a magnet attracts iron. It was a Shiva temple. When he went there  he wanted to do the ritual bathing of the Lord. But he was an illiterate and knew nothing about scriptures. So he did the worship in his own way in the temple where a  proper priest was also doing Puja (worship) every day. Dhinnan offered meat pieces to the Lord. When the trained priest saw this next morning he was angry. But he had a dream in the night that he should watch a great devotee next day morning from a hidden place. He did that and saw Dhinnan spitting a mouth full of water on the statue to do Abhishek (ritual bathing) and offered flowers plucked out from his hair. He threw some meat pieces to the Lord.

Lord Shiva wanted to test Dhinnan’s devotion so that the properly trained priest also can see it from his hiding place. Suddenly blood started bleeding from one of the eyes of the Lord. Worried Dhinnan plucked out his eye and applied it to the Lord. When the second eye also started bleeding heavily, Dhinnan plucked out his second eye and applied it to Lord Shiva. Immediately God appeared before him and gave him the name Kan Appan (meaning one who applied eye). He regained his vision in both the eyes by the grace of Lord Shiva. Kannappan (Dhinnan) lived in the fifth century.

Picture shows Kannappa Nayanar placing his foot on Shiva to mark the place for placing the second eye.

Jeevaka’s Eye Operation

There is a similar story that happened in Northern India one thousand years before Kannappan. Jeevakan was a great physician cum surgeon in the days of Buddha. He lived in the Maghada (Bihar) empire during Bimbisaran’s rule(603-551 BC). One of the kings who ruled the north western part of India was Sibi. A blind Brahmin approached him asked for eye donation. The Brahmin asked him because the king had already earned the reputation of a big philanthropist donating any thing you ask for. The king sent a word for Jeevaka and he came and removed both the eyes of the king and fixed them to the Brahmin. This is recorded in the Buddhist chronicles. Both these stories show that the organ donation was in vogue in those days. Big surgeons did eye operations and other surgeries easily.

( I have already explained in my post. Look at the bottom for link)

Story of Upamanyu

Upamanyu was a young student of Vyagrapatha. In those days, students have to live with the teacher (Guru in Sanskrit) for at least 12 years to learn the Hindu scriptures. It is like a residential school. One day Guru asked Upamanyu to take 50 cows for grazing. When he went back to Guru’s house in the night with the cows he was refused dinner for no reason. The kitchen staff told him, ‘It is Guru’s order’. Even after a week, he was hale and healthy doing the same task of cow herding. When the Guru asked him the secret of his good health, he told him he got the food by begging. Guru ordered him to bring all the food to his house. A week passed. Still he was energetic. When the Guru asked the secret of his good health, he told him the cows give him the milk after they fed their young calves. Guru ordered him not to drink the milk any more. He did it as per Guru’s order but drank the milk from the plants. He became blind because it contained poison. He fell in to a disused well on his way home. Guru’s party searched him and ultimately found him in the well. When he was asked to recite the Vedic Mantra on Aswini Dewas, they gave him the eye sight. But he refused to accept it without Guru’s permission. Guru felt very happy about his devotion and loyalty and brought water from the heavenly Soma River and poured it on his eyes. His vision was restored. Thus goes the story in Hindu Mythology. In the ancient India, Gurus gave practical lessons according to the Upanishads. It was more than what a chemistry or physics student can learn in the labs of modern day universities.

Lord Vishnu’s Eye Donation

Thiruvvizimizalai is a small town in Tamil Nadu with a Shiva temple. The resident god is called Nethra Arpaneswarar meaning Eye Donation God. Lord Vishnu was praying here to Shiva to obtain the Sudarsana wheel. It is like Boomerang and will come back to Vishnu after every attack. Vishnu did offer worship with 1000 lotus flowers every day. One day he fell short of one flower. Without any hesitation, he gave his one eye to Lord Shiva. Eye is a synonymous word with lotus in Indian literature. All these stories prove organ donation, Organ transplant and advanced surgery existed in those days. This temple is pretty old and existed at least 1300 years ago.

Miracle by Two Handicapped Tamil Poets

There were two Tamil poets by name Ilam surya and Mudu surya (meaning Junior Sun, Senior Sun). One of them was blind and the other was lame. The lame carried the blind on his shoulder and travelled from one town to another singing the glory of the Lord. When they went to Thiru Amathur in Tamil Nadu they composed some verses and arranged to launch the book at the temple. There was a mistake in the verses rightly pointed out by a scholar in the crowd. The poets sung that the temple is on the western side of the river Pampa. Actually it was on the eastern bank of the river. The crowd teased them saying both of them were not blind! At that time the rain started heavily and the crowd dispersed. In the night the river changed its course due to heavy rain in the hills. When they assembled next day to continue the launching event, they need not correct the verses. The river was running like they sang the previous day!!

Sundarar regained vision

One of the great Four Saivaite saints,Sundarar,  lost vision in one eye and went to Tiruvarur. He begged to Shiva to give him the vision back. He sang a decad there. Immediately he regained his vision in the right eye.

Tamil Reference:

மீளா அடிமை உமக்கே ஆளாய்ப் பிறரை வேண்டாதே

மூளாத் தீப்போலுள்ளெ கனன்று முகத்தால் மிக வாடி…………

Nayana Deeksha (Passing power through eyes)

Hindu goddesses have names with eye: Meenakshi, Kamakshi, Visalakshi, Neelayathakshi, Rudrakshi, Indrakshi etc. It shows that the goddesses always favoured them through their eyes. It is called Nayana Deeksha. A Guru or a god can pass miraculous powers to a devotee just by looking at him or her. Nayana, Akshi are Sanskrit words for eye.

We have got a number of stories about miracles of blind poets like Surdas. We will look at them separately.

Read my previous posts:

1.How did a Pandya King get a Golden Hand?

2.Miracles by the Deaf and Dumb

3.Time Travel by Two Tamil Saints

4.Did Agastya drink the ocean?

5. Great Engineers of Ancient India

6.Amazing Powers of the Human Mind

There are 15 more posts on Miracles by men and animals.

contact london swaminathan: swami_48@yahoo.com

2 Comments
by Tamil and Vedas on February 25, 2013  •  Permalink
Posted in Miracles
Tagged , , , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 25, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/25/miracles-by-the-blind-oldest-organ-donation/

என் சரித்திரம் – 3

பார்த்ததில் ரசித்தது! படித்ததில் பிடித்தது!! – 16

உ.வே.சாமிநாதையரின் என் சரித்திரம் – 3

ச.நாகராஜன்

 

தமிழர்களின் பெரும் புகழ் கூறும் சிலப்பதிகாரத்தைப் பதிப்பித்த பின்னர் புறநானூறு நூலைத் திருத்தமுறப் பதிப்பிக்கும் முயற்சியில் ஐயர் அவர்கள் ஈடுபட்டார். அதைத் திருத்தமுறை முடித்த அவர் இப்படிப் பெருமிதப்பட்டார்:-

 

“புத்தகம் முடிந்து பார்க்கும்பொழுது, ‘நானா இவ்வளவும் செய்தேன்!’
என்று எனக்கே பிரமிப்பாக இருந்தது. இறைவன் திருவருளை வழுத்தினேன்.புத்தகத்தின் அமைப்பைப் பார்த்து நண்பர்களெல்லாம் பாராட்டி எழுதினர்.”

 

புற நானூறைப் பார்த்து மிகவும் மகிழ்ந்த பாண்டித்துரை தேவர் ஐயரை வெகுவாகப் பாராட்டி அடுத்த நூலுக்கென ஐநூறு ரூபாய் வழங்கினார்.

அடுத்து மணிமேகலை ஆராய்ச்சியில் அவர் தீவிரமாக இறங்கினார். புத்த சமயம் பற்றிய கருத்துக்களையும் புத்தரின் வாழ்க்கை வரலாற்றையும் நன்கு ஓர்ந்து பயின்றார். மணிமேகலையில் வரும் நல்ல கருத்துக்கள் அவரை வெகுவாகக் கவர்ந்தன.

 

அவரே கூறி வியக்கும் சில பகுதிகளைக் காண்போம்:-

“பௌத்த சமயத்தினர் கூறும் நான்கு சத்தியங்களாகிய துக்கம்,
துக்கோற்பத்தி, துக்க நிவாரணம், துக்க நிவாரண மார்க்கம் என்னும்
நான்கையும்,

“பிறந்தோ ருறுவது பெருகிய துன்பம்;
பிறவா ருறுவது பெரும்பே ரின்பம்;
பற்றின் வருவது முன்னது; பின்ன
தற்றோ ருறுவ தறிக”

என்று மணிமேகலை சுருக்கமாகக் கூறுகிறது. புத்த பிரானைப் புகழும்
பகுதிகள் பல. தயாமூல தர்மத்தைக் கடைப்பிடித்து வாழ்ந்த அவர் திறத்தை நன்கு வெளிப்படுத்தும் அடிகளை நான் படிக்கும்போதெல்லாம் என் உடல் சிலிர்க்கும்.

(புத்தரைத்) ‘தனக்கென வாழாப் பிறர்க்குரியாளன், மாரனை வெல்லும் வீரன்,  தீநெறிக் கடும்பகை கடிந்தோன், பிறர்க்கற முயலும் பெரியோன், துறக்கம் வேண்டாத் தொல்லோன்’ என்பன முதலிய தொடர்களால் பாராட்டி இருக்கிறார் மணிமேகலை ஆசிரியர்.

அன்ன தானத்தைச் சிறப்பிக்கும்,

“மண்டிணி ஞாலத்து வாழ்வோர்க் கெல்லாம்
உண்டி கொடுத்தோருயிர்  கொடுத்தோரே”

என்ற அடிகள் என் உள்ளத்தைக் கவர்ந்தன.”

பல்வேறு அறிஞர்களை நாடி தகுந்த விளக்கங்களை எல்லாம் பெற்று மணிமேகலை நூல் வெளியிடப்பட்டவுடன் தமிழ் உலகம் வியந்தது,

1897-ஆம் வருஷம் பிப்ரவரி மாதம் மகாமகம் நடந்தது. அப்போது

கும்பகோணத்திற் கூடிய கூட்டம் கணக்கில் அடங்காது. திருவாவடுதுறை  ஆதீனகர்த்தராக விளங்கிய அம்பலவாண தேசிகர் தம்முடைய பரிவாரங்களுடன் கும்பகோணம் பேட்டைத் தெருவிலுள்ள மடத்தில் விஜயம் செய்திருந்தார். பல தேசங்களிலிருந்தும் பிரபுக்களும் வித்துவான்களும் வந்து  கூடினர்.

அப்போது தினந்தோறும் அம்பலவாண தேசிகருடைய முன்னிலையில்வித்துவான்களுடைய உபந்நியாசங்களும் சல்லாபங்களும் நடைபெற்றன. ஒரு நாள் மிகச்சிறந்த வித்துவான்களைப் பூசித்து உத்தம சம்பாவனை செய்வதாக ஏற்பாடாகியிருந்தது. அம்பலவாண தேசிகர் ஆறு ஆசனங்களைப் போடச் சொல்லிப் பிரசித்தமான ஸம்ஸ்கிருத வித்துவான்கள் ஐவரை ஐந்து ஆசனங்களில் அமரச் செய்தார். அவர்கள் அமர்ந்த பிறகு என்னை நோக்கி “அந்த ஆசனத்தில் இருக்க வேண்டும்” என்று ஆறாவது ஆசனத்தைக் காட்டினார். எனக்குத் துணுக்கென்றது. வாழ்நாள் முழுவதும் சாஸ்திரப் பயிற்சியிலே ஈடுபட்டு எழுத்தெண்ணிப் படித்துத் தாம் கற்ற வித்தைக்கே ஒளியை உண்டாக்கிய அந்தப் பெரியவர்கள் எங்கே! நான் எங்கே? நான் யோசனைசெய்து நிற்பதை அறிந்த தேசிகர், “என்ன யோசிக்கிறீர்கள்? அப்படியே இருக்க வேண்டும்” என்றார். “இவர்களுக்குச் சமானமாக இருக்க எனக்குத் தகுதி இல்லையே” என்றேன். தேசிகர், “தகுதி உண்டென்பதை இந்த உலகம் அறியும். இவர்களைப் போன்ற மகா வித்துவான்கள் இந்த நாட்டில் தேடிப்பார்த்தால் ஒருவேளை கிடைத்தாலும் கிடைப்பார்கள். தங்களைப் போல ஒருவர் அகப்படுவது அரிது” என்று அன்பொழுகக் கூறி வற்புறுத்தவே அந்த மகா மேதாவிகளுடைய வரிசையிலே பணிவோடு அமர்ந்தேன். இரட்டைச் சால்வையும் சம்மானமும் பெற்றேன். மணிமேகலையில் மேற்கொண்ட உழைப்பே அந்தப் பெருமைக்குக் காரணமென்று நான் எண்ணி இறைவன் திருவருளை வாழ்த்தினேன்.”

 

இப்படி உத்தம சம்பாவனையை திருவாவடுதுறை ஆதீனகர்த்தரிடம் பெற்று மகிழ்ச்சி அடைந்தார் ஐயர் அவர்கள்.

வாழ் நாள் முழுவதும் தமிழ்ப் பணியே தன் பணி என்ற சீரிய கொள்கையை மேற்கொண்டு அதற்காகவே வாழ்ந்தார் அவர்.

அவரது வாழ்க்கையை ஊன்றிக் கவனித்தால் உழைப்புக்கும் தியாகத்திற்கும் தகுந்த மதிப்பை அவர் பெறவில்லை என்பதை நாம் நன்கு அறிய முடிகிறது.

மஹாகவி பாரதியாரே தம் கவிதையில் இதை எண்ணி வருந்தி அவருக்கு ஆறுதல் கூறி இருக்கிறார்,

மஹாமஹோபாத்தியாய என்ற விருதை பிரிட்டிஷ் அரசு வழங்கி கௌரவித்ததை ஒட்டி பிரஸிடென்ஸி காலேஜ் மாணவர்கள் ஒரு விழாவிற்கு ஏற்பாடு செய்து அதற்கு மஹாகவி பாரதியாரையும் அழைத்தனர். விழாவிற்கு வந்த பாரதியார் ஐயர் அவர்க்ளைப் போற்றிப் பாடிய பாடலில்,

 

நிதியறியோம், இவ்வுலகத்தொரு கோடி

இன்பவகை நித்தம் துய்க்கும்

கதியறியோம் என்று மனம் வருந்தற்க

குடந்தை நகர்க் கலைஞர் கோவே!

பொதியமலைப் பிறந்த மொழி வாழ்வறியும்

காலமெலாம் புலவோர் வாயிற்

துதியறிவாய் அவர் நெஞ்சின் வாழ்த்தறிவாய்

இறப்பின்றித் துலங்குவாயே

 

 

என்று அற்புதமாகக் குறிப்பிட்டு அவர் நிதியின்றியும் உலகத்தின் கோடி இன்பம் துய்த்தலின்றியும் வாழ்ந்ததை வருத்தத்துடன் நினைவு கூர்கிறார். அதனால் என்ன, பொதியமலை பிறந்த தமிழ் உள்ளளவும் அதைப் பாடும் புலவர் உள்ளளவும் அவர் நா உன் துதி செய்யும் என்று அற்புதமாக வாழ்த்துகிறார்.

 

 

அன்னியரே மஹாமஹோபாத்தியாய பட்டம் தருகின்றனர் எனில் முன்னால் இருந்த “அப்பாண்டியர் நாள் இருந்திருப்பின் இவன் பெருமை மொழியாலாமோ” என்று வியக்கிறார்.

 

தமிழ்த் தாத்தா உ.வே.சாமிநாதையரின் சரித்திரம் மகத்தானது. தமிழர்களுக்கு உத்வேகம் ஊட்டுவது.அனைவரும் படிக்க வேண்டியது!

அன்னாரை நெஞ்சின் ஆழத்திலிருந்து துதி செய்து போற்றுவோம்; அவர் புகழ் பரப்புவோம்!

 

அற்புதமான ‘என் சரித்திரம்’ நூலை முழுவதுமாக (122 அத்தியாயங்கள் சுமார் 772 பக்கங்கள் அடங்கியது)  ஒரு முறையேனும் தமிழர் என நாமம் கொண்டோர் படிக்க வேண்டும். இணையதளத்தில் அதைக் கட்டணமின்றிப் படிக்கலாம்; இலவசமாக தரவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்; பிறருக்கும் அனுப்பலாம்.

அதற்கான இணையதளத் தொடர்பு இதோ:-

http://www.tamilvu.org/library/lA471/html/lA471ind.htm

**********************

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 25, 2013  •  Permalink
Posted in Tamil Literature
Tagged ,

Posted by Tamil and Vedas on February 25, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/25/%e0%ae%8e%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%9a%e0%ae%b0%e0%ae%bf%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%b0%e0%ae%ae%e0%af%8d-3/

Miracles by the Deaf and Dumb

Picture of sign language used by the deaf and dumb

 

Miracles by the Dumb and Deaf

In Western Countries, it is impolite to call a person, deaf and dumb or blind. They have coined new words to give them more respect and recognition. They call them people with hearing impairment or hard of hearing (deaf and dumb) and visually impaired (for the blind). Hindus have several stories of miracles surrounding the deaf and dumb or the blind. They believe that God’s grace can make even a dumb, a great speaker. There is a Sanskrit sloka:

Mookam karoti vachalam, Pangum langhayate girim

Yat krupa tamham vande, Paramanand Madhavam

(I salute Lord Madhava by whose grace the dumb can become eloquent and the lame can cross over mountains).

There are several stories like Kalidasa, Tenali Rama who have become men of wit and wisdom by the grace of Goddess Kali. Hindus believe that Goddess Kali appeared before them and wrote Mantras in their tongues.

Tamil Dumb Miracle

There is an interesting story about a dumb person settling the dispute among Tamil Sangam poets. Though this story comes from a very late book like Tiruvilaiyadal Puranam of 17th century, it is not impossible to come across a situation like this. 2000 years ago, Tamil Sangam poets fought among themselves due to jealousy. They blamed each other of writing sub standard poems. When they went to Madurai temple to pray to god Shiva to solve their problem, a poet appeared before them and told them to go to a dumb child of Madurai to settle their dispute. They were surprised to hear that a person who could not even hear them is capable of finding a solution. But the saintly poet told them to recite their verses in front of him. He told them, “If he listens to you and enjoies he will shed tears of joy, then that poem is of high standard. If he remains indifferent or doesn’t shed tears of joy, then that poem is not of high quality.

The dumb boy’s name was Rudra Sarman. He was the son of a wealthy business man called Upprikudi kudi Kizan. Rudra Sarman could not speak. When all the poets went to him and recited their poems one by one, he shed tears of joy to the poems of Nakkeeran, Kapilar and Paranar. This standardization settled their dispute and the poets became friends again.

 

Hasthamalakar Miracle

Adi Shankara, the giant among the Indian philosophers travelled through the length and breadth of India. He went to Mahabaleswar Temple at Gokarna and did Bilvarchana to Shiva on a Shivratri day. Then he went to Mukambika and to Srivali. He was lecturing about Advaita every day. Prabhakara Bhattar was the most reputed scholar in the town. But his son was dumb. His parents were very much worried about the future of the handsome teenager. They took him to Shankara. The dumb youth fell at his feet and did not get up. When Shankara lifted his head and asked who he was, he started talking high philosophy: “ I am not a human being, I am not a Deva; neither  I am a Brahmin nor a Kshatriaya, Vaisya or a Shudra. Neithr I am a Brahmachari (bachelor) nor a Grahastha  (house holder), nor  a Sanyasi (ascetic). I am Brahmam”.

Hearing this Shankara told him that you have explained what you are ‘like a goose berry in the hand’ (Hastha Amalaka). This is a phrase in Tamil and Sanskrit used to express extreme clarity of a thing or subject. From that day he was known as Hasthamalaka and he became one of the main disciples of Shankara.

Nammazvar and Kumarakuruparar

Nammazvar, one of the 12 Vaishnavaie saints of Tamil Nadu also did not speak a single word for long time. He was under a tamarind tree in Azvar Thirunagari for 12 years. When saint Madhurakavi went to him and asked questions, he opened his mouth to answer his question. Nammazvar became the foremost among the 12 saints.

Kumarakuruparar  who was born dumb developed eloquence at the age of five when he went to Tiruchendur temple. Both Nammazvar and Kumarakuruparar composed verses of high literary merit. Their hymns were sung by millions of Tamils every day. Nammazavar lived 1200 years ago. Kumarkurupara lived in 17th century.

Manikkavasagar episode

Manikkavasagar is one of the Four Great Saivaite saints of Tamil Nadu. He must have lived some time before Gnana Sambandhar who lived around 7th century. Mankikkavasagar’s Tiruvasagam is very popular. During his life time he had to meet many challenges from the king and the scholars from rival religions. One of them was a Buddhist leader (Bhikshu) who travelled all the way from Sri Lanka to Chidambaram with the Sri Lankan king whose daughter was dumb. It is said that the Buddha Bikshu came with a group to challenge the 3000 Priests of Chidmbaram ( Thillai 3000). They asked Manaikkavasagar  to represent them. While the heated argument reached its peak, Manikkavasagar made the Buddhist leader literally speechless.  Sri Lankan king was amazed to see this and requested the saint to make his dumb daughter speak. The saint  made her  not only to speak but also to answer the questions of the rest of the Buddhist team. Sri Lankan king embraced Hinduism.

There are innumerable anecdotes in Hindu scriptures o show that faith can work miracles. Faith can cure illness. It will make even the dumb speak, sing and compose poems and songs.

1 Comment
by Tamil and Vedas on February 23, 2013  •  Permalink
Posted in Miracles
Tagged , , , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 23, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/23/miracles-by-the-deaf-and-dumb/

உற்சாகமே உயிர்!

5.ராமாயண வழிகாட்டி

அத்தியாயம் – 5 By ச.நாகராஜன்

 

உற்சாகமே உயிர்!

 

ராமாயணத்தில் அற்புதமான கதாபாத்திரமாக மிளிர்பவர் அனுமான்.

இறைபக்திக்கும், செயல் திறமைக்கும், மதியூகத்திற்கும், சீலத்திற்கும், அர்ப்பணிப்பு மனப்பான்மைக்கும் இன்ன பிற அனைத்து தெய்வீக குணங்களுக்கும் ஒரு எடுத்துக்காட்டாகத் திகழ்பவர் அனுமான். அவர் வாய் வழியே வரும் கருத்துக்கள் அனைத்துமே சிறப்பானவை.

 

சீதையைத் தேடச் சென்ற அனுமனின் வாயிலாக ஒரு அற்புதமான வாழ்வியல் கருத்தைச் சுந்தர காண்டத்தில் காண்கிறோம்.

இலங்கையில் சீதையை மாளிகைகளிலும் சித்திர வீடுகளிலும் பூங்கொடி வீடுகளிலும் காணாமல் அனுமான் மனம் கலங்குகிறார்.”ஆஹா, சீதையைக் காணவில்லை என்றால் அனைவரும் நிச்சயமாய் பட்டினி கிடந்து அல்லவா உயிர் துறப்பார்கள்” என்று அவர் வேதனைப் படுகிறார்.

 

ஆனால் நல்ல ஒரு செயல் வீரன் மனம் தளர்ந்தால், அவன் எப்படி வெற்றி பெற முடியும்? ஆகவே அவர் அற்புதமான இரண்டு ஸ்லோகங்களைக் கூறி தன்னைத் தானே ஊக்குவித்துக் கொள்கிறார்.

 

அனிர்வேத: ஸ்ரியோ மூல மனிர்வேத: பரம் ஸுகம் I

அனிர்வேதோ ஹி ஸததம் ஸர்வார்த்தேஷு ப்ரவர்த்தக: II

 

கரோதி ஸபலம் ஜந்தோ: கர்ம யத்தத் கரோதி ஸ: I

தஸ்மாதனிர்வேதக்ருதம் யத்னம் சேஷ்டேஹமுத்தமம் II

சுந்தரகாண்டம் பன்னிரண்டாவது ஸர்க்கம் 10,11 ஸ்லோகங்கள்

 

அனிர்வேத: – மனம் தளராமையே

ஸ்ரியோ – செல்வத்திற்குக்

மூலம் – காரணம்

அனிர்வேத: – மனம் தளராமையே

பரம் ஸுகம் – மேலான சுகம்

ஸததம் – எப்பொழுதும்

ஸர்வார்த்தேஷு – எல்லா விஷயங்களிலும்

ப்ரவர்த்தக: – முயலும்படி செய்வது

அனிர்வேத: ஹி – மனம் தளராமையே

 

ஜந்தோ: – மானிடரின்

கர்ம – காரியத்தை

ஸபலம் –பயனுடையதாக

யத் – எது

கரோதி – செய்கிறதோ

த த் – அதை

ஸ: – அது (மனம் தளராமை)

கரோதி – செய்கிறது

தஸ்மாத் – ஆகையால்

அஹம் – நான்

அனிர்வேதக்ருதம் – உற்சாகத்தினால் ஏற்பட்ட

உத்தம்ம் – உத்தம மான

யத்னம் – முயற்சியை

சேஷ்டே – மேற்கொள்கிறேன்.

 

அனிர்வேதம் என்ற சொல்லுக்கு உற்சாகம், மனம் தளராமை என்ற பொருள் உண்டு.அனுமான் உற்சாகம் மனிதனுக்கு எவ்வளவு இன்றியமையாதது என்பதைத் தனக்குத் தானே சொல்லி தன்னைத் தானே ஊக்கப்படுத்திக் கொள்கிறார். முயற்சியைத் தொடர்கிறார். வெற்றியும் பெறுகிறார்.

 

செல்வத்திற்கும் அனைத்து காரியங்களிலும் வெற்றிக்கும் மூலம் உற்சாகமே என்ற அற்புத வெற்றி சூத்திரத்தை அனுமார் விளக்கும் இடமும் பொருத்தமாக அமைகிறது.

 

வால்மீகி இந்த காண்டத்தில் ஒரு அற்புதமான உண்மையைப் பொதிந்து வைத்திருக்கிறார்.

உற்சாகத்துடன் தேடும் பணியைத் தொடர்ந்த அனுமான் அதுவும் பயன்பெறாத நிலையில் பின்னர் இறைவன் அருளை வேண்டுவது தான் அது.

 

மனித யத்தனமும் இறை அருளும் இருந்தால் தான் ஒரு காரியம் வெற்றி பெறும் என்பதை சுந்தர காண்டம் சுட்டிக் காட்டுகிறது.

வாழ்க்கையில் வெற்றி பெற உன்னதமான சூத்திரத்தைச் சுட்டிக் காட்டும் சுந்தர காண்டத்திற்கு ஈடு இணை இல்லை!

 

(இந்தக் கட்டுரையைப் படித்தோர் ஆசிரியரின் வெற்றிக்கலை நூலில் உள்ள ‘உற்சாகமே உயிர்’ என்ற அத்தியாயத்தையும் அனுமானின் உற்சாகத்தையும் ராம பக்தியையும் விளக்கும் சுந்தரகாண்டம் பற்றிய கட்டுரையையும் படித்துப் பயன் பெறலாம்)

 

************

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 23, 2013  •  Permalink
Posted in Self Improvement, Tamil
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 23, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/23/%e0%ae%89%e0%ae%b1%e0%af%8d%e0%ae%9a%e0%ae%be%e0%ae%95%e0%ae%ae%e0%af%87-%e0%ae%89%e0%ae%af%e0%ae%bf%e0%ae%b0%e0%af%8d/

‘ரொம்ப நாளாக எனக்கு ஒரு ஆசை’

‘ரொம்ப நாளாக எனக்கு ஒரு ஆசை’ (கற்பனைப் படைப்பு- ச.சுவாமிநாதன்)

புலவர்கள் மாநாட்டுக்கு வருகை தந்த அனைவருக்கும் வணக்கம். என் பெயர் நக்கீரன். ‘நெற்றிக் கண்ணைத் திறப்பினும் குற்றம் குற்றமே’ என்று சிவ பெருமானையே கண்டித்தவன் நான். ‘சங்கு அறுப்பது எங்கள் குலம், சங்கரனார்க்கு ஏது குலம்?’ என்று சிவனையே தட்டிக் கேட்டவன் நான். கவனமாக உண்மையை மட்டும் பேசுங்கள். இன்றைய தலைப்பு:

“ ரொம்ப நாளாக எனக்கு ஒரு ஆசை ”:

 

1.சேக்கிழார்: என் பெயர் சேக்கிழார். நான் முதலில் பேசிவிடுகிறேன். நான் எழுதிய பெரிய புராணத்திலிருந்து ஒரு சில வரிகள்:

அளவு கூட உரைப்பரிதாயினும்

அளவிலாசை துரப்ப அறைகுவேன்

Though impossible to reach its limits

Insatiable love(desire) drives me to the task

 

2.கம்பன்: என் பெயர் கம்பன். நான் எழுதிய ராமாயணத்தில் சேக்கிழார் அய்யா சொன்னதையே சொல்லி இருக்கிறேன்:

ஆசைபற்றி அறையலுற்றேன் மற்றிக்

காசு இல் கொற்றத்து இராமன் கதை அரோ!

 

3.அப்பர் பெருமான் எழுந்தார். கருவில் இருந்தபோதே எனக்கு ஒரு ஆசை:

“கருவுற்ற நாள் முதலாக உன் பாதமே காண்பதற்கு

உருகிற்றென் உள்ளமும்…………………….”

 

4.என் பெயர் அருணகிரிநாதன். சுமார் 550 ஆண்டுகளுக்கு முன் திருவண்ணாமலையில் தறுதலைக் காலியாகத் திரிந்தேன். வாழ்க்கையே வெறுத்து தற்கொலை செய்ய கோபுரத்தில் இருந்து குதித்தபோது முருகன் அருள் பெற்று திருப்புகழ் பாடினேன். இதோ ஆசை பற்றி:

புலையனான மாவீனன் வினையிலேகு மாபாதன்

பொறை இலாத கோபீகனந்———- முழு மூடன்

புகழிலாத தாமீகன் அறிவிலாத காபோதி

பொறிகளோடி போய்வீழு————- மதி சூதன்

நிலையிலாத கோமாளி கொடையிலாத ஊதாரி

நெறியிலாத வேமாளி—————-  குலபாதன்

நினது தாளை நாடோறு மனதில் ஆசை வீடாமல்

நினயுமாறு நீமேவி—- யருள்வாயே

4444444

 

சீத தொங்கலழ காவணிந்து மணம்

வீச மங்கையர்கள் ஆட வெண்கரி

சீற கொம்பு குழல் ஊத தண்டிகயில் ——– அந்தமாகச்

சேர்கனம் பெரிய வாழ்வு கொண்டுழலும்

ஆசை வெந்திட உன் ஆசை மிஞ்சி சிவ

சேவை கண்டுனது பாத தொண்டன் என—— அன்புதாராய்.

5555555

 

5.என் பெயர் திருமூலர், ஆசையே துன்பத்துக்கு காரணம் என்று புத்தர் மட்டுமா சொன்னார். நானும்தான் பாடி இருக்கிறேன்:

‘ஆசை அறுமின்கள் ஆசை அறுமின்கள்

ஈசனோடாயினும் ஆசை அறுமின்கள்

ஆசைப்படப்பட ஆய்வரும் துன்பங்கள்

ஆசை விடவிட ஆனதம் ஆமே’ (திருமந்திரம் 2615)

 

6.என் பெயர் திருவள்ளுவர். இதே கருத்தை நான் இவருக்கும் முன்னரே சொல்லிவிட்டேன். ஆசை என்ற சம்ஸ்கிருத சொல்லுக்குப் பதிலாக பற்று என்ற தூய தமிழ் சொல்லைப் பயன்படுத்தி இருக்கிறேன்:

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப்

பற்றுக பற்று விடற்கு (திருக்குறள்)

 

7.என் பெயர் சுப்பிரமணிய பாரதி.இதோ பாருங்கள், நான் பாஞ்சாலி சபதத்துக்கு எழுதிய முன்னுரை: “ காரியம் மிகப் பெரிது; எனது திறமை சிறிது. ஆசையால் இதனை எழுதி வெளியிடுகின்றேன், பிறர்க்கு ஆதர்சமாக அன்று, வழிகாட்டியாக”.

இது மட்டுமா: நான் பாடிய

“ஆசை முகம் மறந்து போச்சே—இதை

ஆரிடம் சொல்வேனடி தோழி?

நேச மறக்கவில்லை நெஞ்சம்—எனில்

நினைவு முகம் மறக்கலாமோ?” என்ற பாடல் மிகவும் கீர்த்தி பெற்றுவிட்டது.

 

நன்று நன்று, வேறு யாராவது ஏதேனும் சொல்ல விரும்புகிறீர்களா?

8.என் பெயர் கண்ணதாசன். நான் ஒரு கவிஞன். திரைப் படங்களுக்கும் பாடல் எழுதுபவன். என் கருத்தையும் சொல்லிவிடுகிறேன்:

ஆசையே அலை போலே நாமெல்லாம் அதன் மேலே,
ஓடம் போலே ஆடிடுவொமே வாழ் நாளிலே
பருவம் என்னும் காற்றிலே, பறக்கும் காதல் தேரிலே
ஆணும் பெண்ணும் மகிழ்வர் , சுகம் பெறுவர் – அதிசயம் காண்பார்
நாளை உலகின் பாதையை இன்றே யார் காணுவர்?

English 
With passions as waves
we dance like the boat
in our passage of life
With the wind of youth,
by flying in the chariot of love,
man and woman make merry, enjoy
and surprise themselves
but who can guess tomorrow’s path
today itself?

 

நன்று நன்று. இன்னும் ஒருவர் பேசலாம். அத்தோடு கூட்டம் முடிவடையும்.

 

9.என் பெயர் வைரமுத்து. என் பாட்டுகளும் தமிழ் கூறு நல்லுலகத்தில் பிரசித்தம். இதோ சாம்பிளுக்கு ஒன்று:

சின்ன சின்ன ஆசை சிறகடிக்க ஆசை

முத்து முத்து ஆசை முடிந்துவிட ஆசை

வெண்ணிலவுதொட்டு முத்தமிட ஆசை

என்னையிந்த பூமி சுற்றிவர ஆசை.

 

இன்றைய கூட்டம் இத்தோடு நிறைவடைந்தது. அடுத்த வார தலைப்பு: “கறுப்புதான் எனக்கு பிடிச்ச கலரு”.

எல்லா புலவர்களும் பலத்த கரகோஷம் செய்தனர். கூட்டம் இனிதே முடிந்தது.

(முந்தைய கட்டுரை மன்னிக்க வேண்டுகிறேன். அதனையும் படித்து மகிழ்க)

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 21, 2013  •  Permalink
Posted in திருப்புகழ், Tamil
Tagged , , , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 21, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/21/%e0%ae%b0%e0%af%8a%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%aa-%e0%ae%a8%e0%ae%be%e0%ae%b3%e0%ae%be%e0%ae%95-%e0%ae%8e%e0%ae%a9%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%af%81-%e0%ae%92%e0%ae%b0%e0%af%81-%e0%ae%86/

False Rape Complaint in ‘Ramayana’

Picture:Goddess of Justice, Old Bailey, London

 

 

False Rape Complaint in ‘Ramayana’

We read lot of news stories in Western Newspapers about false rape complaints. Women do this when they are jilted by their lovers or to black mail a male to get money or to take revenge upon him for some reason or other.

We have more than 300 versions of Ramayana. I have already written several posts about Ramayana wonders. I have also mentioned that 2000 year old Sangam Tamil literature give some interesting information which is not found in Valmiki Ramayana or Kamba Ramayana. Now Thiruppugaz gives a strange story of a false rape complaint about a Ramayana character.

Thiruppugaz consists of 1311 verses sung by the Tamil saint Arunagirinathar in fifteenth century. It has got innumerable references to Ramayana and Mahabharata, though the book is about Lord Muruga/Skanda.

 

Krupananda Variar (1906-1993)  became popular by giving talks on Saivaite literature in simple Tamil mixed with a sense of humour. He was a great exponent of Thiruppugaz. He explained very minute, but interesting, details from the book. Several secrets of Ramayana were known to Tamils for two thousand years. One of them was a false rape complaint. Krupananda Variar while explaining the meaning of a Thirupugaz gave this interesting story (Talk at Sakthi Sangam, Virudunagar on 9-1-1977)

“ Why did Arunagirinathar in this Thiruppugaz verse called Surpanaka as Vibheesana’s sister? He should have sung Surpanaka, Ravana’s sister to show both were wicked. But he did not compose the verse that way. The reason is:

Satyavrathan was a good king. He had only one son by name Sangachudanan.  He went to a Guru/teacher called  Ananda Guru for learning the scriptures. That teacher had a beautiful daughter named Sumuki. She also joined other students when she was young. She fell in love with Sangachudanan. When she attained puberty, her father did not allow her to sit with other students.

 

A few months passed. Sangachudanan needed some clarification regarding a lesson and so he went to Guru’s house at night. Guru went to temple for the last puja of the day known as Arthajama puja. Sumuki opened the door for Sangachudanan and felt very happy. After all the formalities, she revealed her love for him. Sangachudanan was shocked to hear that because he considered Guru’s daughter as his sister. All his explanation and reasoning fell in deaf ears.

Sangachudanan ran away from the house. Sumuki was furious. She thought he insulted her by rejecting her love. When her father returned home from the temple she cried loudly and shed tears. She told her dad that Sangachudanan raped her in his absence. Next morning Ananda Guru went to the king and accused his son Sangachudanan of raping his daughter. When such a respected Guru says something like this the king thought there was no need for any enquiry. The king ordered to cut one hand and one leg of his son for the ‘rape’ . He was banished to the forest.

Sangachudanan was very sad. He wondered why it happened to him though he was honest. The earth trembled and Sangasudanan was taken in by the Mother Earth. Adiseshan came out from the earth and promised to punish his accusers. To take revenge upon Sumuki, Sangachudanan was born as Vibheesanan and Sumuki was reborn as Surpanaka. Adiseshan was born as Laksmana.

This was the reason for Thiruppugaz saying Surpana=Vibhieesana’s sister, explained Sri Krupananda Variar. The above details are in a Thiruppugaz verse sung at Thiruththani.

For the sake of Tamil readers, I have given the quoted verse below

 

மூக்கறை மட்டை மகாபல காரணி

சூர்ப்பநகைப் படுமூளி உதாசணி

மூர்க்க குலத்தி விபீஷணர் சோதரி           முழுமோடி

மூத்த  அரக்கனி ராவணனோடு இயல்

பேற்றி விடக்கம லாலய சீதையை

மோடன் வளைத்தொரு தேர்மிசையே கொடு   முகிலே போய்

மாக்கன சித்திர கோபுர நீள்படை

வீடில் இருத்திய நாளவன் வேரற

மார்க்கமும் முடித்த விலாளிகள் நாயகன் மருகோனே (திருத்தணி)

 

Contact: Swami_48@yahoo.com

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 20, 2013  •  Permalink
Posted in Ramayana & Mahabajarata
Tagged , , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 20, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/20/false-rape-complaint-in-ramayana/

உ.வே.சாமிநாதையரின் என் சரித்திரம் – 2

 

பார்த்ததில் ரசித்தது! படித்ததில் பிடித்தது!! – 16

உ.வே.சாமிநாதையரின் என் சரித்திரம் – 2

                                                                                                                  By ச.நாகராஜன் 

 

தமிழ்த் தாத்தா எனக் கொண்டாடப்படும் உ.வே.சாமிநாதையரையும் தமிழ் மக்கள் சரியாகக் கௌரவிக்கவில்லை என்பதை எடுத்துக் காட்ட கீழே குறிப்பிடப்படும் இரு செய்திகளே போதும்.

அவர் அரும்பாடுபட்டுச் சேர்த்த கைப்பிரதிகள், சுவடிகள், புத்தகங்களை பேணிக் காப்பாற்ற இயலாத நிலை ஏற்பட்டது. அரசும் இதர “தமிழுக்காகவே வாழ்பவர்களும்” ஒன்றும் செய்யாத நிலை!இந்த நிலையில் கை கொடுத்தவர் ருக்மிணி அருண்டேல்!

மதுரை நீலகண்ட சாஸ்திரியாருக்கு மகளாகப் பிறந்து தியாஸபி இயக்கத்தில் அவர் ஈடுபட்டதால் சென்னையில் வாழத் தொடங்கி அவ்வியக்கத்தில் ஈடுபட்டுப் பின்னால் சதிர் என்ற வார்த்தையை நீக்கி பரத நாட்டியம் என்ற வார்த்தை மூலம் நாட்டியக் கலைக்குத் தனித்தொரு அந்தஸ்தைத் தந்த ருக்மிணி அவர்களே சுவாமிநாதையர் நூலகத்தை தனது கலாக்ஷேத்ராவில் ஏற்படுத்தினார். ஜார்ஜ் அருண்டேலை மணம் செய்து கொண்டதால் ருக்மிணி அருண்டேல் என்று பின்னால் பிரசித்தமான இவர் ஜனாதிபதி தேர்தலுக்குப் பரிந்துரை செய்யப்பட்ட போது அதை வேண்டாமென்று மறுத்தவர். அவரால் ஐயர் அவர்களின் அரிய தமிழ்ச் செல்வம் காப்பாற்றப்பட்டது.

 

 

இப்போது சமீபத்தில் நாளிதழ்களில் (17-9-2012 அன்று) வந்த செய்தியின் படி ஐயர் அவர்கள் திருவல்லிக்கேணியில் திருவேட்டீஸ்வரன் பேட்டையில் 1903ஆம் ஆண்டு குடியேறி வாழ்ந்த வீடு இடிக்கப்பட இருக்கிறது. தமிழ் ஆர்வலர்கள் வேதனைப் பட்டுக் குரல் கொடுத்துள்ளனர்; அரசு தலையிட்டு இதை வாங்கிப் பேணிப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளனர்.

இது தான் தமிழர்களின் இன்றைய போக்கு!வேதனையுடன் இதைக் குறிப்பிடாமல் இருக்க முடியவில்லை.

 

என் சரித்திரத்திற்குத் திரும்புவோம்.

 

திருவாவடுதுறை ஆதீனகர்த்தர் ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய தேசிகர், ஐயர் பால் பெரும் அன்பு பாராட்டியவர். அவரைப் பற்றிய அரிய செய்திகளை என் சரித்திரத்தில் ஐயர் அவர்கள் பதிவு செய்துள்ளார். ஒரு சிறிய சம்பவத்தை உதாரணத்திற்காக இங்கு பார்ப்போம்:

 

“மகாவைத்தியநாதையரும் அவர் தமையனாராகிய இராமசாமி ஐயரும் அணிந்திருந்த ருத்திராட்ச கண்டிகளை வாங்கி அவற்றிற்குத் தேசிகர் தங்க வில்லை போடச்செய்து அளித்தனர். எனக்கு திருவிடைமருதூரில் அளித்த கண்டியில் தங்க முலாம் பூசிய வெள்ளி வில்லைகளே இருந்தன. அந்தக் கண்டிக்கும் தங்க வில்லைகளை அமைக்கச் செய்து எனக்கு அளித்தார். அப்போது இராமசாமி ஐயர் சிலேடையாக, “வெள்ளி வில்லை தங்க வில்லை” என்றார். யாவரும் கேட்டு மகிழ்ந்தனர்.

 

வெள்ளியையும் தங்கத்தையும் வில்லையையும் தேசிகரது அன்பையும் ஒரு சேர இணைத்த “வெள்ளி வில்லை தங்க வில்லை” ஒரு அற்புதமான சிலேடை அல்லவா!

 

ஐயர் அவர்கள் ஜைன காப்பியமான சீவக சிந்தாமணியைப் பதிப்பித்தார். பின்னர் ஊர் ஊராகச் சென்று பதிற்றுப்பத்து ஓலைச் சுவடிகளைக் கண்டுபிடித்து அதையும் பதிப்பித்தார். பொறாமைக் காரர்கள் அவரை வம்புக்கு இழுத்தனர். அதில் சிக்காமல் தமிழ்ப் பணியே தன் பணி என்று இருந்த ஐயர் அவர்கள் சிலப்பதிகாரச் சுவடிகளைத் தேடலானார். இதற்காக வரதுங்க பாண்டியரின் ஊரான கரிவலம்வந்த நல்லூர் சென்றார். அங்கு பால்வண்ண நாதர் ஆலயம் சென்றார். அங்கு இறைவனை வேண்டினார். அதற்குப் பிறகு நடந்தவற்றை அவர் சொற்களிலேயே பார்ப்போ“உன்னுடைய திருவருளைத் துணையென நம்பித் தமிழ்த் தொண்டை மேற்கொண்டிருக்கிறேன். சிலப்பதிகாரப் பிரதி கிடைக்கும்படி செய்ய வேண்டும்” என்று பிரார்த்தித்துக் கொண்டேன். பிறகு சுவடிகள் எங்கே உள்ளனவென்று விசாரிக்கலானேன். தேவஸ்தானத்தின்

தர்மகர்த்தாவைத் தேடிச் சென்றபோது அவரைச் சேர்ந்த ஒருவரைக்
கண்டேன். வரதுங்கராம பாண்டியருக்கு வருஷந்தோறும் ஆலயச் செலவில் சிராத்தம் நடந்து வருவதாகக் கேள்வியுற்றிருந்தேன். அது நடந்து வருகிறதா என்று கேட்டேன்.

நடந்து வருவதாக அவர் சொன்னார்.

நான்:- வரகுண பாண்டியர் வைத்திருந்த ஏட்டுச் சுவடிகளெல்லாம்
ஆலயத்திலே இருக்கின்றனவாமே?

அவர்: அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது. என்னவோ வைக்கோற்கூளம்
மாதிரி கணக்குச் சுருணையோடு எவ்வளவோ பழைய ஏடுகள் இருந்தன.

நான்: அப்படியா! அவை எங்கே இருக்கின்றன? தயை செய்து அந்த
இடத்திற்கு அழைத்துப் போவீர்களா?

அவர்: அதற்குள் அவசரப்படுகிறீர்களே? வரகுணபாண்டியர் இறந்த
பிறகு அவர் சொத்தெல்லாம் கோயிலைச் சேர்ந்துவிட்டதாம். அவர்
வைத்திருந்த ஏட்டுச் சுவடிகளெல்லாம் அப்போது தான் கோவிலுக்கு
வந்தனவாம்.

நான்: அது தெரியும். இப்போது அவை எங்கே இருக்கின்றன?

அவர்: குப்பை கூளமாகக் கிடந்த சுவடிகளை நான் பார்த்திருக்கிறேன்.
எந்தக் காலத்துக் கணக்குச் சுருணைகளோ!

நான்: வேறே ஏடுகள் இல்லையா?

அவர்: எல்லாம் கலந்துதான் கிடந்தன.

எனக்கு அவர் தாமதப்படுத்துவதனாற் கோபம் வந்தது.

நான்: வாருங்கள் போகலாம்.

அவர்: ஏன் கூப்பிடுகிறீர்கள்? அந்தக் கூளங்களையெல்லாம் என்ன
செய்வதென்று யோசித்தார்கள். ஆகம சாஸ்திரத்தில் சொல்லியிருக்கிறபடி
செய்துவிட்டார்கள்.

எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. “என்ன செய்து விட்டார்கள்?” என்று
பதற்றத்துடன் கேட்டேன்.

“பழைய ஏடுகளைக் கண்ட கண்ட இடங்களிலே போடக் கூடாதாம்.
அவற்றை நெய்யில் தோய்த்து ஹோமம் செய்துவிட வேண்டுமாம்; இங்கே
அப்படித்தான் செய்தார்கள்.”

“ஹா!” என்று என்னையும் மறந்துவிட்டேன்.

 

“குழி வெட்டி அக்கினி வளர்த்து நெய்யில் தோய்த்து அந்தப் பழைய

சுவடிகள் அவ்வளவையும் ஆகுதி செய்து விட்டார்கள்” என்று அவர்
வருணித்தார். இப்படி எங்காவது ஆகமம் சொல்லுமா? ‘அப்படிச்
சொல்லியிருந்தால் அந்த ஆகமத்தையல்லவா முதலில் ஆகுதி செய்ய
வேண்டும்!’ என்று கோபம் கோபமாக வந்தது. பழங்காலத்திற் பழைய

சுவடிகள் சிதிலமான நிலையில் இருந்தாற் புதிய பிரதி பண்ணிக்கொண்டு

பழம்  பிரதிகளை ஆகுதி செய்வது வழக்கம். புதுப்பிரதி இருத்தலினால்

பழம் பிரதி  போவதில் நஷ்டம் ஒன்றும் இராது. பிற்காலத்து மேதாவிகள்

பிரதி செய்வதை  மறந்துவிட்டுச் சுவடிகளைத் தீக்கு இரையாக்கும் பாதகச்

செயலைச்  செய்தார்கள். என்ன பேதைமை! இத்தகைய எண்ணத்தால்

எவ்வளவு  அருமையான சுவடிகள் இந்த உலகிலிருந்து மறைந்தன!

வரகுண பாண்டியர் ஏடுகள் அக்கினி பகவானுக்கு உணவாயிற்றென்ற
செய்தியைக் கேட்டது முதல் என் உள்ளத்தில் அமைதி இல்லாமல் போயிற்று.

‘இனி இந்த நாட்டிற்கு விடிவு உண்டா!’ என்றெல்லாம் மனம் நொந்தேன்.

 

நான் இரண்டு நாட்கள் தங்கிப் பார்க்கலாமென்ற விருப்பத்தோடு
வந்தேன். எனக்குச் சிரமம் கொடுக்காத நிலையில் அவர்கள் செய்து
விட்டார்கள். மறுபடியும் ஆலயத்துள் சென்றேன். “இந்த அக்கிரமம்
இனியாகிலும் நடவாதபடி திருவுள்ளம் இரங்க வேண்டும்” என்று இறைவனிடம்
முறையிட்டேன். “

இது போல ஐயர் அவர்கள்  மேற்கொண்ட இரண்டு பயணங்களாலும் பலன்  ஏதுமில்லை. பின்னர் பல இடங்களிலும் தேடலானார். ஒரு வழியாக மிகுந்த முயற்சியை மேற்கொண்டு அரிய சிலப்பதிகாரத்தைத் தமிழ் மக்கள்  முன்னர் சமர்ப்பித்தார்.

தமிழ் உலகம் வியந்து களித்தது. ஐயரைக் கொண்டாடியது.

தொடரும்

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 20, 2013  •  Permalink
Posted in Tamil
Tagged , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 20, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/20/%e0%ae%89-%e0%ae%b5%e0%af%87-%e0%ae%9a%e0%ae%be%e0%ae%ae%e0%ae%bf%e0%ae%a8%e0%ae%be%e0%ae%a4%e0%af%88%e0%ae%af%e0%ae%b0%e0%ae%bf%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%8e%e0%ae%a9%e0%af%8d-%e0%ae%9a%e0%ae%b0-2/

Two Wonder Boys who controlled Floods

Picture of Dike Boy Statue in Holland

Two Wonder Boys from Holland and India who controlled Floods

Two boys have become immortal due to their hard work and humility; one is from India and the other is from Holland. The Dutch (Holland) is an imaginary boy and Indian boy is a real boy. The story of Indian Hindu boy is attested by the Upanishads and Mahabaharata. The imaginary Dutch boy is from the novel of American writer Mary Mapes Dodge.

The Hindu boy lived at least 3000 years ago. The Dutch boy story appeared first in 1865. The name of the Hindu boy is Uddalaka Aruni and the name of the imaginary Dutch boy is Hans Brinker.

The pity is most of us knew about the imaginary Dutch boy, but not about the real Hindu boy. But the moral of the story is same. Dutch have erected his statues in three towns for the imaginary non –existent boy just to attract tourists. It is a shame Indians never erected a statue or issued a stamp for the great Indian boys Dhruva, Nachiketas, Upamanyu, Uddlaka Aruni, Svetaketu, Satyakama Jabala and Veda.

 

‘Vidya Vinayanna Sampathe’ is the Sanskrit saying. ‘Education shines through humility (humbleness)’.

Tamil saint Tiruvalluvar in his Tirukkural says:

The angel of virtue will willingly abide in a person who gains self possession through his learning and self control (self restraint).

An echo is heard in what Erasmus said:

“The spirit of God, delighteth to dwell in the hearts of the humble”.

This is the moral of the stories given below:

Story of the Dutch Boy

A long time ago there lived in Haarlem, an important town in the Netherlands (Holland), a blond-haired boy. His father was the lockkeeper and had to make sure that the locks were opened and closed to keep the water in the canals at the right level.

On a beautiful day in Autumn this boy, he was 8 years old, went to visit an old blind man and bring him some home made biscuits. After about an hour he went home, but the weather had changed; it was raining and the water in the canal was rising.

All of a sudden he heard the sound of trickling water and he wondered where it came from. Then he saw a very small hole in the dike (Dyke)! A dyke is an embankment built along the coastline of  the Netherlands to prevent flooding of low lying areas. With the pressure of the water the hole won’t stay small for long and that means flood! He knew what to do. He climbed onto the dike and put his finger in the hole. Now he hoped for someone to come past soon, because he started to feel quite cold, but no one came. When dawn broke, the priest, who had been spending the night at the bedside of a very sick parishioner, was walking home and saw the boy.

“What are you doing there”? he asked when he saw the boy lying on his tummy, halfway up the dike. “I am holding the water back,” was the simple answer. “Please get help!” And of course help came soon after that. Everyone in Holland was very proud of the boy.

Picture of Nachiketas facing Yama; he is one of the Hindu Boy Heroes

Story of Uddalaka Aruni from Maha Bharata

Ayoda Dhaumya was a famous teacher who lived before Buddha, at least 3000 years ago. Princes and paupers came to him to learn the scriptures. In those days one has to stay with the Guru for twelve years and learn the lessons. They have to serve the Guru/teacher every day and get food items for him. Aruni was a young prince who came to study under him. Guru gave him a difficult task. He asked him to go to his field and  fix the breach in the sluice. Though he was a prince he took his spade and basket and rushed to the field. In spite of his repeated attempts to repair the breach and stop the water, he did not succeed. The sun started setting. He did not want to return home without finishing the task. He managed to put his body across the breach and stop the water with the help of leaves and mud.

In the meantime Guru started his evening lesson after sunset. One boy, Aruni, was missing. He was shocked and asked other students where he was. All of them gave the same message: they saw him repairing the breach till late evening. Guru ran to the field holding a fire torch in his hand and called several times “Aruni, Where are you?” After a while, a faint voice came from Aruni saying that he was lying in the mud across the breach. Guru lifted him and hugged him lovingly.

 

When he came to Guru’s house he put his hand on his head and said to him: Aruni, You have learnt what you are expected to learn. Your education is complete. Go home. My full blessings are with you. The boy was called Uddalaka Aruni.

This was education in ancient days. In addition to learning scriptures by heart, they have to apply it practically in everyday life. He learnt humility, obedience to elders, faith in what teachers say and above all hard work.

These two wonder boys will inspire generations to come.

Picture of Dykes.

Contact Swami_48@yahoo.com

This is Post No 463; Hits so far 87,346.

 

Leave a comment
by Tamil and Vedas on February 18, 2013  •  Permalink
Posted in Miracles
Tagged , , ,

Posted by Tamil and Vedas on February 18, 2013

https://tamilandvedas.com/2013/02/18/two-wonder-boys-who-controlled-floods/

« Older Posts