1 Comment

1. 

   R.Nanjappa (@Nanjundasarma)

    /  July 19, 2018

   சட்டம், சமுதாயப் பழக்க வழக்கங்கள் காலதேச வர்த்தமானத்துக் குட்பட்டவையே. இருந்தாலும் சில சட்டங்களும் வழக்கங்களும் எக்காலத்துக்கும் பொருந்தும்.
   வைத்தியர்கள், ஜோசியர்கள், நடிகர்கள் ஆகியோரை ஏன் மநு விலக்கிவைக்கவேண்டும்? இதற்கான காரணத்தை நாம் யூகிக்கத்தான் முடியு,ம், பொதுவாக வைத்தியர்களூம் ஜோசியர்களும் பிறருடைய கர்ம வினையில் தலையிடுகிறார்கள்.;அதனால் தங்கள் கர்ம வினையை ஏற்றிக் கொள்கிறார்கள்! தக்க பரிகாரம் செய்துகொள்வதில்லை; இன்று இத்துறைகள் தொழிலாக மட்டுமின்றி வியாபாரமாகவே ஆகிவிட்டன! அதனால் எந்தக் கட்டுப்பாடுமின்றிச் செயல்படுகின்றன. நடிகர்களோ, காசுக்காக எந்த வேஷமும் போடுவார்கள்! [ ஹாலிவுட் நடிகர் சார்ல்டன் ஹெஸ்டன் Ten Commandments படத்தில் மோஸஸாக நடித்தார். இந்தப் பாத்திரம் அவர் மன நிலையே மாற்றிவிட்டது! அதற்குப்பின், அவர் பிற ஹாலிவுட் ஹீரோக்களைப் போன்ற பாத்திரங்களை ஏற்க மறுத்து விட்டார்!] ஆகவே இவர்கள் சிராத்தம் போன்ற சடங்குகளுக்கு அழைக்கத் தகுதியானவர்கள் இல்லை எனலாம்.

   இன்று இந்தப் பட்டியலில் வக்கீல்கள், அக்கவுன்டன்டுகள் , சில வகை எஞ்சினீயர்கள் ஆகியவர்களையும் சேர்த்துக்கொள்ளலாம். வக்கீல்கள் தெரிந்த போக்கிரிகளுக்கும் காசுக்காக ஆஜராவார்கள். இது professional ethics என்பார்கள்.உண்மையையும் திரிப்பார்கள். அக்கவுன்டன்டுகளோ ஒரு தொழிலின் நிதி நிலையையே புரட்டிக்காட்டுவார்கள், ஊழல்களுக்குத் துணைபோவார்கள். [பல அமெரிக்க நிறுவனங்கள் இவர்களாலல்லவோ பாழ்பட்டன!] சில எஞ்சினீயர்கள் இயற்கை வசதிகளைப் பாழ்படுத்துவார்கள். ஆக இம்மூவகையினரும் விலக்கவேண்டியவர்களே!

   இதைப் பெரியோர்கள் வாழ்விலும் வாக்கிலும் பார்க்கலாம். ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸர் வைத்தியர்களிடமிருந்தும் வக்கீல்களிடமிருந்தும் எதையும் பெறமாட்டார். இவர்கள் பிறருடைய கஷ்டத்தில் பொருள் சம்பாதிக்கிறார்கள், அவர்களிடமிருந்து எதையும் பெறுவது பாவம் என்பது அவருடைய கருத்து! ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணருக்கு [ அவர் காலத்திய நாடக] நடிக- நடிகைகளின் மேல் ஒருவித பரிவும் அனுதாபமும் இருந்தது, அது அவர்கள் நடித்த பக்தி நாடகங்களினால் விளைந்ததாக இருக்கலாம். ஆனால், ஒரு நடிகர் நாடகத்தில் கூட போக்கிரி-பொல்லாதவன் பாத்திரம் ஏற்கக்கூடாது என்பார். இன்று வில்லன் இல்லாத படமோ நாடகமோ ஏது!

   ஒருவன் சிராத்தத்தில் சோர்ந்து வந்த ஒரு வழிப்போக்கனுக்குச் சோறு போட்டானம். அவன் சிராத்த உணவு சாப்பிட்டபின், ஒரு பசுவை கசாப்புக்கடைக்கு ஓட்டிச்சென்றானாம்; இதனால் வந்த பாபம் அந்த சிராத்தம் செய்தவனுக்கும் சேர்ந்தது என்று இந்தக் கதையையும் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் சொல்லுவார்! ஆக, சிராத்தத்தில் யார் சாப்பிடுகிறார்கள் என்பது முக்கியம்தான்!

   காந்தியடிகள் 1909ல் எழுதிய “ஹிந்த் ஸ்வராஜ்” புத்தகத்தில் இந்தியா சுதந்திரமிழந்ததற்கு காரணகர்த்தாக்களில் வக்கில்களையும் வைத்தியர்களையும் சேர்த்துக்கொள்கிறார். இந்தியா தன் தேசீயத் தன்மையை இழந்ததற்கு இவர்களும் காரணம் என்கிறார். இவை ஏதோ மதிப்புமிக்க தொழில்கள் என்ற ஒரு மாயையைத் தோற்றுவித்து பொருள் ஈட்டுகிறார்கள் என்று எழுதியிருக்கிறார்.

   நெருப்புடன் புகை சூழ்ந்திருப்பது போல எந்தத் தொழிலிலும் ஏதோ தோஷம் இருக்கத்தான் செய்கிறது; மனத் தூய்மைதான் முக்கியம்; ஒருவன் புதிய தொழிலில் இறங்காமல் தன் இயல்பான தொழிலிலேயே ஈடுபவேண்டும் என கீதையில் பகவான் சொல்கிறார். “யத் லபஸே நிஜ கர்மோபாத்தம் வித்தம் தேன வினோதய சித்தம்” = ஒருவன் தன் சொந்தத் தொழிலில் ஈடுபட்டு அதனால் வரும் பொருளால் திருப்தியடையவேண்டும் என்று ஆதி சங்கரர் பஜகோவிந்தத்தில் சொல்கிறார். இன்று நிஜத்தொழிலும் இல்லை; மனத்திருப்தியும் இல்லை!
   பாவம் மநு ! இன்று அவர் என்ன எழுதுவாரோ! யாரை விலக்குவது என்பதல்ல- யாரைச் சேர்த்துக்கொள்வது என்பதுதான் இன்று அவர் பிர்ச்சினையாக இருக்கும்!