அருணகிரிநாதர் இயற்றிய திருப்புகழில் 1300-க்கும் மேலான பாடல்கள் நமமக்குக் கிடைத்துள்ளன இதில் ஒரு பாடலில் அவர் ஒரு அட்வைஸ் தருகிறார். ஏன் துபாய், பங்களாதேஷ் முதலிய துலுக்க நாடுகளுக்கும் சீனாவுக்கும் போய் கஷ்டப்படுகிறீர்கள் ? முருகனைச் சிந்தித்து அருள் பெறுங்கள் என்கிறார். 500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அவர் இதை எழுதியபோது வணிகத்திற்காக பலரும் பல நாடுகளுக்குச் சென்றிருக்கிறார்கள். திசை ஆயிரத்து ஐந்நூற்றுவர் போன்றோர் தென் கிழக்கு ஆசிய நாடுகளில் வியாபாரம் செய்த செய்திகளைக் கல்வெட்டுகள் நமக்குத் தெரிவிக்கின்றன;.சீனாவிலும் ஒரு தமிழ் கல்வெட்டு இருக்கிறது.
இப்போதுதான் நம்மவர்கள் மத்திய கிழக்கிலுள்ள துபாய், எமை ரேட்ஸ் நாடுகள், சவுதி அரேபியா ,ஈரான் இராக் ஆகிய நாடுகளுக்குச் செல்கிறார்கள் . அருணகிரிநாதர் பாடிய பாடலில் சீனம், சோனம், வங்கம் ஆகிய மூன்று நாடுகளைக் கூறுகிறார். சோனம் என்பது அவரது காலத்தில் அரேபிய தீபகற்பத்தைக் குறித்தது . சீனாவுடனான வணிகம் நீண்ட காலமாக உள்ளது. சில்க் ரூட் என்றும் பட்டு வணிக்கப் பாதை என்றும் வெளியேயான பல ஆராய்ச்சி நூல்களில் 2000 ஆண்டுகளாக நடைபெறும் வணிகம் பற்றிய தகவல்கள் உள்ளன
அருணகிரிநாதர் பர்மா, மலேசியா சிங்கப்பூர், தென் கிழக்கு ஆசிய நாடுகளைக் குறிப்பிடாமல் ஏன் சோனம் வங்கம் சீனம் என்று குறிப்பிட்டார்? என்பது ஆராய்ச்சிக்கு உரியதே
அந்தக் காலத்திலிருந்தே நம்மவர்களுக்கு சீனா மீது ஒரு அவ நம்பிக்கை! பாரதியாரும்
ஜாதி மதங்களைப் பாரோம் – உயர்
ஜன்மம்இத்தேசத்தில் எய்தினராயின்
வேதியராயினும் ஒன்றே – அன்றி
வேறு குலத்தினராயினும் ஒன்றே
ஈனப் பறையர்களேனும் அவர்
எம்முடன் வாழ்ந்திங்கிருப்பவர் அன்றோ?
சீனத்தராய்விடுவாரோ? – பிற
தேசத்தர் போற்பல தீங்கிழைப்பாரோ?
ஆயிரம் உண்டிங்கு ஜாதி – எனில்
அன்னியர் வந்து புகல் என்ன நீதி ? – ஓர்
தாயின் வயிற்றில் பிறந்தோர் – தம்முள்
சண்டைசெய்தாலும் சகோதரர் அன்றோ?
ஒன்று பட்டால் உண்டு வாழ்வே – நம்மில்
ஒற்றுமை நீங்கில் அனைவர்க்கும் தாழ்வே
நன்றிது தேர்ந்திடல் வேண்டும் – இந்த
ஞானம் வந்தாற்பின் நமக்கெது வேண்டும்?
…………………..
என்று சீனாவை ஏசுகிறார்
***
இதோ திருப்புகழ் பாடலும் பொருளும் :
வெங்கா ளம்பா ணஞ்சேல் கண்பால்
மென்பா கஞ்சொற் …… குயில்மாலை
மென்கே சந்தா னென்றே கொண்டார்
மென்றோ ளொன்றப் …… பொருள்தேடி
வங்கா ளஞ்சோ னஞ்சீ னம்போய்
வன்பே துன்பப் …… படலாமோ
மைந்தா ருந்தோள் மைந்தா அந்தா
வந்தே யிந்தப் …… பொழுதாள்வாய்
கொங்கார் பைந்தே னுண்டே வண்டார்
குன்றாள் கொங்கைக் …… கினியோனே
குன்றோ டுஞ்சூ ழம்பே ழுஞ்சூ
ரும்போய் மங்கப் …… பொருகோபா
கங்கா ளஞ்சேர் மொய்ம்பா ரன்பார்
கன்றே வும்பர்க் …… கொருநாதா
கம்பூர் சிந்தார் தென்பால் வந்தாய்
கந்தா செந்திற் …… பெருமாளே.
……… சொல் விளக்கம் ………
வெங்கா ளம்பாணஞ்சேல் கண் … கொடிய நஞ்சு, அம்பு, சேல் மீன்
– இவற்றை ஒத்த கண்கள்,
பால் மென்பாகு அஞ்சொற் குயில் … பால், மென்மையான
வெல்லப்பாகு போன்ற இனிமையான, குயிலை நிகர்க்கும் சொற்கள்,
மாலை மென் கேசந்தா னென்றே கொண்டார் … இருளை ஒத்த
மெல்லிய கூந்தல்தான் என்று இவ்வகையாகக் கொண்டுள்ள பொது
மாதர்களின்
மென்றோள் ஒன்றப் பொருள்தேடி … மென்மையான தோள்களைத்
தழுவுவதற்காகப் பொருள் தேட வேண்டி,
வங்காளஞ் சோனஞ் சீனம்போய் … வங்காள நாடு, சோனக நாடு*,
சீனா முதலிய தூரமான இடங்களுக்குப் போய்
வன்பே துன்பப் படலாமோ … வம்பிலே கொடிய துன்பத்தைப்
படலாமோ?
மைந்து ஆருந்தோள் மைந்தா அந்தா … வலிமை மிகுந்த
தோள்களைக் கொண்ட குமரனே, அழகனே,
வந்தே யிந்தப் பொழுதாள்வாய் … வந்து இந்த நொடியிலேயே
அருணகிரிநாதர் காலத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட பொருள் இஸ்லாமியர், துலுக்கர்
யவனர் என்ற சொல்லும் காலப்போக்கில் அர்த்தம் மாறிக்கொண்டே வந்த சொல்லாகும்.
கால யவனர் என்ற கருப்பு யவனர், கிருஷ்ண பரமாத்வை ஓட ஓட விரட்டி ,அவரை உத்தரப்பிரதேச மதுராவிலிருந்து குஜராத்திலுள்ள துவாரகைக்கு யாதவர்களுடன் குடிபெயரச் செய்தான் என்று பாகவத புராணம் கூறுகிறது; இதுவரை யாரும் இது பற்றி ஆராயாமல் கப்புச்சிப்பு என்று மவுனியாக இருக்கிறார்கள். நான் மட்டும் சுமேரியராக இருக்கலாம் என்று கட்டுரை எழுதியுள்ளேன்.
***
சங்க இலக்கியத்தில் யவனர் மர்மம்!
ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை வரைபவர்: லண்டன் சுவாமிநாதன் கட்டுரை எண்.:–1207; தேதி:- ஆகஸ்ட் 1, 2014.
Pictures are taken from various sources for spreading knowledge.
this is a non- commercial blog. Thanks for your great pictures.
tamilandvedas.com, swamiindology.blogspot.com
xxxx
தினமணி கதிர் 12-10-25 இதழில் வெளியான கட்டுரை!
ஏ.ஐ. தரும் ஆனந்தச் சிரிப்பு!
ச. நாகராஜன்
“வெவ்வேறு இடங்களுக்குச் சென்று ஆராய்வதே நமது இயற்கையாகும். நாம் அங்கும் இங்கும் சுற்றித் திரிந்தவர்களாகவே ஆதி காலத்தில் இருந்தோம். இப்போதும் நாம் அங்கும் இங்கும் சுற்றித் திரிந்து ஆய்பவர்கள் தாம்” என்று பிரபல விஞ்ஞானியும் எழுத்தாளருமான கார்ல் சகன் ஒரு முறை கூறினார்.
அது அப்படியே இன்று வரை உண்மையாக இருக்கிறது.
இப்போது நம்முடன் சுற்றித் திரிய விஞ்ஞான சாதனங்களும் கூடவே வருகின்றன.
வெவ்வேறு அயல்கிரகங்களில் நம்மால் சென்று ஒரு கணம் கூட இருக்க முடியாத நிலையில் நாம் அங்கெல்லாம் ரோவர்களை (ROVER)
அனுப்புகிறோம்,
இந்த ரோவர்களின் பணி என்ன?
அது வேற்று கிரகங்களில் இறக்கி விடப்பட்டவுடன் அங்குமிங்குமாக அலைந்து திரியும். அதனுள்ளே காமராக்கள், சாம்பிள்களை எடுத்து ஆய்வதற்கான சாதனங்கள் இருக்கும்.
அவை மெதுவாக ஒவ்வொரு இடமாகச் சென்று போட்டோக்களைப் பிடித்து பூமிக்கு அனுப்பும். சாம்பிள்களை சேகரிக்கும்.
ஆயிரத்தி தொள்ளாயிரத்து எழுபதுகளிலிருந்து இப்படி செலுத்தபப்ட்ட ரோவர்களில் செவ்வாய் கிரகத்தில் ஏழு ரோவர்களும் சந்திரனில் ஏழு ரோவர்களும் குறுங்கோள்களில் மூன்று ரோவர்களும் நமக்காக வேலை செய்கின்றன. இந்த ரோவர்களை அமெரிக்கா, ரஷியா, சீனா, இந்தியா, ஜப்பான் ஆகிய ஐந்து நாடுகள் அனுப்பி உள்ளன.
ஒரு ரோவரை உருவாக்க 7440 லட்சம் அமெரிக்க டாலர்கள் செலவாகிறது. இந்த தயாரிப்புச் செலவு இப்போது சற்று குறைவாக ஆகி இருக்கிறது.
ரோவரில் உள்ள கம்ப்யூட்டர்கள் மற்றும் மின்னணு சாதனங்களை இயங்க வைக்கவும் அவற்றைப் பாதுகாக்கவும் உரிய முறையில் மேல் கூடுகள் அமைக்கபப்ட்டுள்ளன.
2019ம் ஆண்டு நாஸா அனுப்பிய ஆப்பர்சூனிடி ரோவர் தனது கடைசி செய்தியாக இப்படி ஒரு செய்தியை அனுப்பியது : “எனது பேட்டரி மிகவும் மெதுவாக இயங்குகிறது. ஒரே இருள் மயமாக இருக்கிறது,”
இந்தச் செய்தியைக் கேட்ட விண்வெளி ஆர்வலர்கள் பலரும் அழுது புலம்பினர்.
ரோவருக்கும் இப்படி ஒரு முடிவா?
ஆனால் காலம் வேகமாக மாறி வருகிறதில்லையா?
இப்போது செயற்கை நுண்ணறிவு எனப்படும் ஏ ஐ தொழில்நுட்பம் எல்லாத் துறைகளிலும் பரவி விட்டது.
ரோவரிலிருந்து பல லட்சம் கிலோமீட்டர்கள் தூரத்தைக் கடந்து சிக்னல்கள் நமக்கு வந்து சேர, அவற்றிக்கான தரவுகளை ஆராய்ந்து நாம் முடிவு எடுக்க வேண்டும்.
இதற்கு ஆகும் காலத்தைக் குறைக்க முடியுமா?
செயற்கை நுண்ணறிவு இதற்குப் பதிலைத் தந்து விட்டது.
அந்த ரோவர்களையே சமயத்திற்குத் தக்கபடி முடிவுகளை எடுக்கச் செய்து விட்டால் என்ன?
ஏராளமன டேட்டா எனப்படும் தரவுகளை ரோவரிலேயே தந்து விடலாம். ரோவர்கள் அவற்றை அலசி ஆராய்ந்து உரிய முடிவுகளை உடனுக்குடன் தானே எடுக்கும்.
ஏஐயின் உதவியால் ஒரு ரோவர் பழைய கால மைக்ரோபியல் வாழ்க்கையைச் சுட்டிக் காட்டினால் அதனால் உலகம் எவ்வளவு பயனை அடையும்! அது நீர் இருக்கும் தடயங்களைச் சுட்டிக் காட்டினால் உலகமே மகிழ்ச்சிக் கடலில் ஆழ்ந்து விடும் இல்லையா?
எலும்புகளையே உறைய வைக்கும் செவ்வாய் கிரகத்தின் குளிராகட்டும், பூமியை கடுகில் ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கு சிறிதாகக் காட்டும் தொலைதூரத்தில் உள்ள கிரகம் ஆகட்டும் இங்கெல்லாம் உள்ள நிலையை உள்ளது உள்ளபடி காட்ட வல்லதாக ஏஐ சாதனங்கள் இனி உதவப் போகின்றன.
எந்த இடங்களுக்கு முதலில் செல்லலாம் என்பதையும் அவை நிர்ணயித்துச் சுட்டிக் காட்டப் போகின்றன.
ரோவர்கள் மட்டுமின்றி மனிதனும் வேற்று கிரகங்களுக்குச் சென்று தங்கி இருக்க வேண்டுமில்லையா? இதற்காக பிள்ளையார் சுழியை ஏஐ சாதனங்கள் போட இருக்கின்றன.
எந்த ஒரு விண் பொருளிலும் மோதாமல் பத்திரமாக விண்ணில் பறந்து சென்று மீள்வதற்கு ஏஐயின் துல்லியமான கணக்கீடுகளும் அல்காரிதங்களும் இனி உதவப் போகின்றன.
நம்பும்படியாகச் சொல்லுங்கள் என்பவர்களுக்கு ஒரு உதாரணத்தைச் சொல்லலாம்.
ஆதி காலத்தில் நெடுந்தூரம் கப்பலில் பயணிக்கலாம் என்ற போது சிரித்தார்கள்; அடுத்த கட்டத்தில் ஆகாயத்தில் விமானத்தில் பறந்து நெடுந்தூரத்தை சில மணி நேரங்களில் அடைந்து விடலாம் என்ற போதும் சிரித்தார்கள். அடுத்த கட்டத்தில் சந்திரனுக்கு ராக்கெட் மூலம் செல்லலாம் என்ற போதும் சிரித்தார்கள்.
ஆனால் மனித சாதனை இந்த சிரிப்பையெல்லாம் வியப்பாகவும் பிரமிப்பாகவும் மாற்றியது.
இப்போது ஏஐயின் காலம். ஏஐ செய்யவிருக்கும் மாயாஜாலங்களை பூமி வாழ் மக்கள் மட்டும் பேசப்போவதில்லை. பிற கிரகங்களில் இருக்கும் நமது வாரிசுகளும் பேசுவார்கள் என்பதில் ஐயமில்லை!
அங்கே சிரிப்பவர்கள் சிரிக்கட்டும் அது அறியாமையின் சிரிப்பு; ஆக வேண்டிய காரியத்தைப் பார்ப்போம்; ஏஐ தரும் இனி ஆனந்தச் சிலிர்ப்பு!
History of the National Song, how it was called ‘anti-Muslim’ and given a communal colour, and how Congress found it ‘not suitable as national anthem’
Posted from OP India on 7-11-2025
Muslims argue that since the Vande Mataram song was an ode to Mother India, singing it is against the “tenets of Islam” and a “sacrilege against Allah” because a Muslim can bow to only Allah and no one else.
7th November 2025 marks the 150th anniversary of India’s National Song ‘Vande Mataram’. Today, Prime Minister Narendra Modi inaugurated the year-long commemoration of the iconic song at the Indira Gandhi Indoor Stadium in the national capital.
150 years ago, Bankimchandra Chatterji, also known as Bankim Chandra Chattopadhyay, wrote the Vande Mataram song on the auspicious occasion of Akshay Navami, which was on 7th November 1875. Appearing first in the literary journal “Bangdarshan” as a part of Chatterji’s iconic novel Anandamath in 1882, the song invoked the motherland as a shining embodiment of strength, unity, prosperity and divinity. The song became synonymous with devotion to Bharat.
Chatterji’s composition transcended its literary origins and became a rallying cry for freedom fighters and nothing short of a national anthem during the independence struggle. Decades later, Vande Mataram became the national song of India, connecting Indians of independent Indian with those who fought and won freedom from the British colonial rule.
In the year 1896, Gurudev Rabindranath Tagore sang the poem for the first time at the Kolkata session of the Indian National Congress. It was officially adopted as the national song by the Constituent Assembly of India on 24th January 1950. At that event, Dr Rajendra Prasad had declared that Vande Mataram should be honoured equally with the national anthem, Jana Gana Mana.
Set against the backdrop of the Bengal famine of 1770, which claimed 10 million lives, the novel Anandamath portrays a dystopian Bengal ravaged by exploitation, starvation, deaths and oppressive foreign rule.
Vande Mataram is a lyrical ode to the motherland. It personifies India as a divine feminine figure akin to Goddess Durga. Rabindranath Tagore performed the song for the first time in front of an audience in 1896 during a meeting of the Indian National Congress.
Vande Mataram and the Fakir-Sanyasi Rebellion
At the heart of Anandamath and Vande Mataram lies the Sanyasi-Fakir Rebellion of the 18th century. The rebellion was a gritty precursor to the intensified resistance against British colonial rule.
Spanning 1763-1800, the Sanyasi-Fakir Rebellion united Hindu Sanyasis and Sufi fakirs or Derveshis in guerrilla warfare against the East India Company and its puppet Nawabs in Bihar and Bengal. The rebellions torched British outposts, raided Company treasuries, and disrupted revenue collection over the British bans on pilgrim taxes, tolls and grants by Zamindars. Earlier, when Zamindars were affluent, they used to give grants to ascetics; however, since the East India Company seized the Diwani or tax collection rights, demands for tax from zamindars increased. Resultantly, the zamindars were neither able to pay taxes to the Company nor give grants to Sanyasis and Fakirs.
Back in 1771, over 150 Hindu Sanyasis were killed for no apparent reason, triggering an uproar and violence in Natore (now in modern-day Bangladesh). The Britishers deemed the Sanyasis as plunderers and wanted to stop them from collecting money from zamindars or headmen en route to shrines. Many sects of Hindu ascetics, including the Dasanami Naga Sadhus, participated in this rebellion.
Drawing heavily from the history, Bankim Chandra fictionalised the Sannyasis as secret warrior-monks in Anandamath, the abbey of bliss or sacred abbey. These warrior-monks rise against a famine-stricken Bengal struck by the dual tyrannies, British mercantilism led by Governor Warren Hastings and the misrule of Nawab Mir Qasim. The rebels chanted Vande Mataram as their rallying cry, and the song went on to become the paean of Indian resistance against British colonial rule.
Vande Mataram given a communal colour due to its critique of the Bengal Nawab’s misrule, which led to famine
Anandamath was founded during the Bengal agrarian crisis, when the region was struck by three successive famines in the early 1770s, against the backdrop of the Fakir-Sannyasi Rebellion. However, interestingly, the novel blamed the agonising conditions on the ruler Nawab Mir Qasim and charged that the state’s downfall was caused by his tacit consent to the East India Company.
In Anandamath, Bankim Chandra Chattopadhyay unflinchingly depicts the Muslim Nawab of Bengal, modelled on Mir Qasim, as an absolutely corrupt tyrant whose policies exacerbated the famine in 1770. While the scenes of Nawab’s soldiers looting granaries and oppressing peasants, while the East India Company pulled the strings from afar, the novel fuelled allegations by the Muslims that it vilified Muslims as oppressors.
This, however, was far from the truth. The Bengali Muslim elite at that time, installed by the Mughal tyrants and subsequently co-opted by the British, were indeed complicit in the oppression of common people.
Muslims had a special objection to the invocation of Maa Durga and Hindu temple imagery in the Vande Mataram song, arguing that it was idolatrous and against Islamic monotheism.
“The East India Company was then calling the shots from behind the facade of a puppet Muslim Nawab. It was rack-renting peasant surplus to augment revenues from which the Company extracted a massive tribute. The drive was so relentless that three successive droughts produced a famine of catastrophic proportions in 1770. Much of the land returned to waste and approximately one-third of the population starved to death,” noted historian Tanika Sarkar in “Birth of a Goddess: Vande Mataram, Anandamath and Hindu Nationhood.”
The account, according to her, held “the Nawab responsible not just for widespread death and starvation, but also for a deliberate and total destruction of Hindus, of their honour, faith, caste and women. In other words, it forces a split between the agents and victims of the famine: the agents are Muslims and the starving and dying people are always identified as Hindus.”
All India Muslim League to Mohammed Ali Jinnah, Vande Mataram got characterised as an ‘anti-Muslim’ song
First sung by Rabindranath Tagore in 1896, Vande Mataram evolved into a battle cry during the 1905 partition of Bengal and quickly advanced to become a strongly evocative representation of the freedom movement. However, the Muslim leadership at that time failed to see and embrace the nationalistic song beyond their narrow fundamentalist mindset. They argued that since the Vande Mataram song was an ode to Mother India, singing of Vande Mataram is against the “tenets of Islam” and a “sacrilege against Allah” because a Muslim can bow to only Allah and no one else.
Sadly, this Islamist viewpoint remains prevalent even in contemporary India, as many Muslim maulvis and Islamists in general refuse to sing Vande Mataram.
Many of the Muslim leaders in British-ruled India, who labelled Vande Mataram as some sort of ‘anti-Muslim’ or ‘Hindu nationalist’ song, ended up being the proponents of the separatist agenda that culminated in the creation of Pakistan. These Islamists not only derided Vande Mataram as idolatrous and anti-Muslim but also argued that the deification of the motherland amounts to ‘shirk’.
All India Muslim League President Syed Ali Imam while speaking at the organisation’s second session in December 1908, declared, “I cannot say what you think, but when I find the most advanced province of India put forward the sectarian cry of ‘Bande Mataram’ as the national cry, and the sectarian Rakhi-Bandhan as a national observance, my heart is filled with despair and disappointment; and the suspicion that, under the cloak of nationalism, Hindu nationalism is preached in India becomes a conviction.”
Three decades later, Mohammed Ali Jinnah, who partitioned the country on Islamic lines, echoed similar views in an article dated 1st March, 1938, published in The New Times of Lahore:
“Muslims all over India have refused to accept Vande Mataram or any expurgated edition of the anti-Muslim song as a binding national anthem.”
Muslim League members walked out and Jinnah used the episode for his divisive agenda and to rally Muslim support for the same.
Notably, the main offence over the full Vande Mataram song stemmed from the lyrics “त्वंहिदुर्गादशप्रहरणधारिणीकमलाकमलदलविहारिणीवाणीविद्यादायिनी, नमामित्वाम्नमामिकमलांअमलांअतुलांसुजलांसुफलांमातरम् (Thou art Durga, Lady and Queen, With her hands that strike and her swords of sheen, Thou art Lakshmi lotus-throned, And the Muse a hundred-toned, Pure and perfect without peer, Mother lend thine ear, Rich with thy hurrying streams, Bright with thy orchard gleams, Dark of hue O candid-fair In thy soul, with jewelled hair And thy glorious smile divine, Loveliest of all earthly lands, Showering wealth from well-stored hands! Mother, mother mine! Mother sweet, I bow to thee, Mother great and free.)
Jawaharlal Nehru truncated Vande Mataram to placate Jinnah and other Islamists
The Congress party’s ‘placate the Muslims at the cost of Hindus’ policy is not a post-independence phenomenon. Rather, the INC began to cede Hindu interests one at a time to appease Muslims, even in the pre-independence era. Since the Muslim community was offended by the Vande Mataram song due to its later stanzas mentioning Maa Durga, the Congress, instead of countering the Islamists by emphasising Bharat’s Hindu cultural and traditional foundation, chose to genuflect before the Islamist intransigence.
In consequence of Congress’s abject surrender, the Vande Mataram song was mutilated, and four stanzas were dropped out of six to satisfy those who, just years after, betrayed the nation.
It would not be wrong to say that, besides the support of Islamists, Mohammed Ali Jinnah’s biggest strength was Mohandas Karamchand Gandhi. M.K. Gandhi’s suicidal empathy for Jinnah and the ‘Muslim cause’ and undeserved attention helped Jinnah stay relevant and influential.
In 1937, Gandhi, apparently wary of alienating his Muslim ‘allies’, advocated that only the first two stanzas, which do not mention overt Hindu religious imagery, be sung. Thus, in the Faizpur Congress Session in that year, only the first two stanzas of Vande Mataram were sung. Prime Minister Narendra Modi also highlighted this fact in his speech on Friday.
To understand how submissively the Congress leadership acquiesced to appease Jinnah and other Islamists, one needs to go through the correspondence and addresses of India’s first prime minister, Jawaharlal Nehru.
In a letter to Urdu poet Ali Sardar Jafri, Nehru stated that the song Vande Mataram is unrelated to the Congress and is “not suitable as a national anthem.”
“The Congress has not officially adopted any song as a kind of national anthem. In practice however the Bande Mataram is often used in national gatherings together with other songs. The reason for this is that 30 years ago this song and this cry became a criminal offence and developed into a challenge to British imperialism,” Nehru wrote.
Although Nehru acknowledged the popularity and significance of the Vande Mataram song in uniting Indians against the British, he further tried hard to reinforce Congress party’s secular credentials and wrote, “I do not think anybody considers the words to have anything to do with a goddess. That interpretation is absurd. Nor are we concerned with the idea that the author of the book, which contains this song, had in his mind when he wrote it, because the public does not think on these lines.”
In his pursuit of distancing Congress from ‘Hindu nationalism’, Nehru went on to write, “It contains too many difficult words which people do not understand and the ideas it contains are also out of keeping with modem notions of nationalism and progress. We should certainly try to have more suitable national songs in simple language.”
Similarly, in his letter to Subhash Chandra Bose dated 20th October 1937, Nehru said that the Vande Mataram song was meant to “irritate the Muslims.”
“I have managed to get an English translation of Ananda Math and I am reading it at present to get the back- ground of the song. It does seem that this background is likely to irritate the Muslims…There is no doubt that the present outcry against Bande Mataram is to a large extent a manufactured one by the communalists. At the same time there does seem some substance in it and people who are communalistically inclined have been affected by it. Whatever we do cannot be to pander to communalists’ feelings but to meet real grievances where they exist,” Nehru wrote.
Similarly, in his letter to Subhash Chandra Bose dated 20th October 1937, Nehru said that the Vande Mataram song was meant to “irritate the Muslims.”
“I have managed to get an English translation of Ananda Math and I am reading it at present to get the back- ground of the song. It does seem that this background is likely to irritate the Muslims…There is no doubt that the present outcry against Bande Mataram is to a large extent a manufactured one by the communalists. At the same time there does seem some substance in it and people who are communalistically inclined have been affected by it. Whatever we do cannot be to pander to communalists’ feelings but to meet real grievances where they exist,” Nehru wrote.
Gandhi and Nehru’s arbitrary truncation of Vande Mataram to appease Muslims reminds of another similar doing of MK Gandhi. The corruption of the Hindu bhajan ‘Raghupati Raghav Raja Ram’ to secularise it and include ‘Allah’.
Although Gandhi is credited with popularising this hymn by using it during his famous Dandi March in 1930, the lyrics were taken from Shri Nama Ramayanan, an old religious text penned by Sri Lakshmanacharya, and modified by Gandhi.
While Gnadhi inserted “Ishwar Allah tero naam, sabko sammati de Bhagwan”, the original lyrics made no mention of Allah. Raghupati raghava rajaram, patita paavana sitaram, Sundara vigraha meghashyam, Ganga tulasi shaligram. Bhadra girishwara sitaram, Bhagat janapriya sitaram. Janaki ramana sitaram, Jaya jaya raghava sitaram.
Be it the truncation of Vande Mataram or bastardisation of Raghupati Raghava Raja Ram song, these episodes showed unmatched alacrity in stripping Hinduness of a song evoking nationalist fervour and distorting a Hindu religious song to address the reservations held by Muslims showed that just like in the post-independence Congress era, even in pre-independence times, it was always the responsibility of the Hindu majority to accommodate the demands of the Muslim minority while expecting nothing but betrayal in return.
Neither Gandhi nor Nehru nor the Congress party ever denounced the verses in the Holy Quran that call idol-worshipping a shirk/sin and ordain capital punishment for idolatry. Gandhi embraced the Khilafat Movement, which eventually gave strength to Muslims in Malabar and resulted in the Hindu genocide, also known as the Moplah riots of 1921. Gandhi embraced Jinnah, who eventually declared Direct Action Day, resulting in the killings and rape of thousands of Hindus, Sikhs and other non-Muslim communities.
History tells us that a Hindu departure from its religious roots has only pushed Muslims towards their religious extremist foundation. The more secular the Hindu leadership becomes by ceding its religious ground, the further Islamists expand their tentacles.
Vande Mataram: India’s National Song that does not get celebrated by all Indians
On 24th January 1950, Vande Mataram was adopted as independent India’s national song by the constituent assembly based on a proposal by President Rajendra Prasad. While the song is sung in school assemblies, Independence Day events, and patriotic programs, the portions truncated by Congress back in 1937 remain comparatively lesser known and sung. Such is the impact of Congress’s surrender.
Even today, the Muslim bodies in Jammu and Kashmir, including Mutahida Majlis-e-Ulema (MMU) and Anjuman-e-Ahl-e-Hadith, have come out in opposition against a government directive asking schools across Jammu and Kashmir to commemorate the 150th Vande Mataram anniversary.
These Muslim bodies have given the same old excuse of infringement upon Muslim religious freedom and “against our religious beliefs”. They have also called an order to commemorate Vande Mataram, as “a deliberate attempt to impose an RSS-driven Hindutva ideology on a Muslim-majority region under the guise of cultural celebration.”
Islamists in general, too, have been opposed to singing Vande Mataram or raising Bharat Mata ki Jai slogans, calling it against their religious tenets. As the nation commemorates the sesquicentennial of Vande Mataram, India must remember the historical communalisation and derision of the song by Islamists and take measures not to repeat the sinful mistake Congress leadership made back then. Accommodating the unreasonable demands of Islamists does not bolster secularism or ensure peace; it rather amounts to tightening the noose around one’s own neck.
Shraddha Pandey is a Senior Sub-Editor at OpIndia, where she has been sharpening her edge on truth and narrative. With three years in experience in journalism, she is passionate about Hindu rights, Indian politics, geopolitics and India’s rise. When not dissecting and debunking propaganda, books, movies, music and cricket interest her. Email: shraddha@opindia.com
Pictures are taken from various sources for spreading knowledge.
this is a non- commercial blog. Thanks for your great pictures.
tamilandvedas.com, swamiindology.blogspot.com
xxxx
அகநானூறு பாடல் 113 சுவையான செய்தி தருகிறது. இந்தக் கருத்து எகிப்து நாட்டிலும் இருப்பது வியப்புக்குரியது மனிதனுடைய உடலுக்குள் உள்ள உயிர் ஒரு பறவையின் உடம்பு என்னும் கூட்டிலிருந்து வெளியே போவது போலத்தான் மரணம் என்பது.
இது திருக்குறளிலும் இருக்கிறது பகவத்கீதையில் கிருஷ்ண பரமாத்மா , ஆத்மா உடலில் இருந்து பிரிந்து செல்வது –அதாவது இறப்பது— மனிதன் நைந்துபோன ஆடைகளை களைந்து விட்டு புத்தாடை போட்டுக்கொள்வது போலத்தான் ஏனெனில் ஆன்மாவுக்கு இறப்பு இல்லை என்று ஒரு உவமை கூறுகிறார்
பகவத் கீதையில் நைந்து போன உடைகளுக்கு உடலை உவமையாகக் கூறியுள்ளார் கிருஷ்ண பரமாத்மா
ஒருவன் கந்தலாய்ப்போன ஆடைகளை அகற்றிவிட்டு, புதிய ஆடைகளை அணிவது போல, மரணத்தின் போது, ஆன்மா தனது தேய்ந்து போன உடலைக் களைந்துவிட்டு புதியதொன்றில் நுழைகிறது.
ஆனால் அகநானூற்றிலும் குறளிலும் ஆன்மா என்பதை பறவைக்கு ஒப்பிடுகிறார்கள். இது கல்லாடர் பாடலிலும் வள்ளுவர் திருக்குறளிலும் வரும் கருத்தாகும்..
அறுதுறை அயிர் மணற் படுகரைப் போகி,
சேயர்’ என்றலின், சிறுமை உற்ற என்
கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க,
அழாஅம் உறைதலும் உரியம்-பராரை
அலங்கல் அம் சினைக் குடம்பை புல்லெனப்
புலம் பெயர் மருங்கில் புள் எழுந்தாங்கு,
மெய் இவண் ஒழியப் போகி, அவர்
செய்வினை மருங்கில் செலீஇயர், என் உயிரே!–அகநானூறு 113
***
குடம்பை தனித்துஒழியப் புள்பறந் தற்றே
உடம்பொடு உயிரிடை நட்பு— குறள் 338
உடம்போடு உயிர்க்கு உள்ள உறவு, தான் இருந்த கூடு தனியே இருக்க அதை விட்டு வேறிடத்திற்குப் பறவை பறந்தாற் போன்றது.
உடம்பினை ஒன்பது வாசல் வீடு என்று வருணிப்பதைப் பகவத் கீதை முதல் பல நூல்களில் காண்கிறோம். அதை வருணிக்கும் வள்ளலார், வள்ளுவர் போல பறவைக்கூடு என்றும் பாடுகிறார்
17. உப்புற்ற பாண்டம்என ஒன்பது துவாரத்துள்
உற்றசும் பொழுகும்உடலை
உயர்கின்ற வானிடை எறிந்தகல் என்றும்மலை
உற்றிழியும் அருவிஎன்றும்
வெப்புற்ற காற்றிடை விளக்கென்றும் மேகம்உறு
மின்என்றும் வீசுகாற்றின்
மேற்பட்ட பஞ்சென்றும் மஞ்சென்றும் வினைதந்த
வெறுமாய வேடம்என்றும்
கப்புற்ற பறவைக் குடம்பைஎன் றும்பொய்த்த
கனவென்றும் நீரில்எழுதும்
கைஎழுத் தென்றும்உட் கண்டுகொண் டதிலாகை
கைவிடேன் என்செய்குவேன்
***
“பா” Ba என்னும் மனித முகப் பறவை ஆன்மா ஆகும்
எகிப்து நாட்டில் இந்த உருவத்தை மனித முகமும் பறவை உடலும் உள்ள ஒரு கடவுளாக சித்தரித்திருக்கிறார்கள் .அந்த மனித முக பறவைக்கு “பா” என்று பெயர்; இதேபோல மாமூலனார் பாடிய பாடல் ஒன்றில் இன்னும் ஒரு எகிப்திய கருத்தினை உரைத்தார் .சூரியனை வானத்தில் செல்லும் ஓடம்/ கப்பல் என்று உவமித்து இருந்தார். மாமூலனார் காலத்தைச் சேர்ந்த கல்லாடரும் இவ்வாறு ஒரு எகிப்திய கருத்தினை சொல்லுவது வியப்புக்குரியது.
****
பல்லி சொல்லுக்கு பலன்
கல்லாடர் பாடிய இன்னும் ஒன்று பாடலைக் காண்போம்
அகநானூறு ஒன்பதாம் பாடலில் அவர் இரண்டு சுவையான செய்திகளை நமக்கு அளிக்கிறார் தலைவனுக்காக காத்திருக்கும் தலைவி பல்லியின் சொல்கேட்டு நன் நிமித்தத்தை அறிகிறார் பல்லி சொல்லுக்கு பலன் என்று இன்று கூட நாம் பஞ்சாங்கத்தில் படிக்கிறோம். இது அந்த காலத்திலிருந்து இருந்து வரும் வழக்கமாகும். பல்லி ஜோதிடத்தைக் கேட்டு ஒரு பன்றி கூட வேட்டையாடாமல் குகைக்குள் திரும்பிச் சென்றதாக இன்னொரு பாடலில் காண்கிறோம். இது 2000 ஆண்டுகளாக இருந்து வரும் தமிழர்களின் நம்பிக்கையாகும்.
***
உலக்கைப்பாட்டு
இரண்டாவது செய்தி பெண்கள் உலக்கையால் நெல்லைக் குத்தும் ஒலி/ சப்தம் மலையில் உள்ள ஆந்தைகளின் குரல் ஒலி போல இருந்ததாம். இது ஒரு உவமை .உலக்கை குத்தும் போது பெண்கள் பாடும் பாட்டு பாணி என்று சொல்லப்படுகிறது இதுபோன்ற உலக்கைப் பாட்டுகளை சைவத் திருமுறைகளிலும் காண்கிறோம்.
***
கல்லாடர் பாடிய அகநானூற்றுப் பாடல் 83ல் , வேங்கட மலையில் உள்ள புல்லி பற்றி மீண்டும் கேட்கிறோம். மலையில் வாழும் வேடர்கள் யானைக் குட்டிகளைப் பிடித்து வந்து கள் விற்கும் கடைகளின் வாசலில் கட்டுவார்களாம்! இது ஒரு காட்சி.
***
கரடிகள் இருப்பை மரத்தின் மீது ஏறி பூக்களை உண்ணும் காட்சி பாடல் 171 ல் வருகிறது .கரடிகளின் சப்தத்தைக் கேட்டு அவைகளை வேட்டையாட வேடர்கள் வில்லுடன் வந்தவுடன் அவை பயந்து போய் மரத்தின் மீது ஏறி பூவை சாப்பிட்தாம்.
***
பாடல் 199 இதில் இரண்டு இயற்கைக் காட்சிகள் வருகின்றன. செந்நாய்கள் மான் கூட்டத்தைத் தாக்கியவுடன் அவைகள் வெவ்வேறு திசையில் ஓடின பெண் மான்களைக் கூப்பிடுவதற்காக ஆண் மான்கள் குரல் எழுப்பின. இந்த குரல் சத்தத்தை பயன்படுத்தி வேட்டைக்காரர்கள் மான்களை பிடிப்பதை ஆதிசங்கரர் முதல் பலரும் உவமையாக பயன்படுத்தினார்கள். ஐம்புலன்களில் குரலை கேட்டு உயிரிழக்கும் மான்களை புலன்கள் செய்யும் தீங்கினுக்கு உதாரணமாகக் காட்டி உள்ளார்கள்
***
இரண்டாவது இயற்கைக் காட்சி: காற்று காற்று வீசியபோது வெண்கடம்பு மலர்கள் தரையில் விழுந்தனவாம். யானைகள் மழை பெய்கிறது என்று எண்ணி நீரைக் குடிப்பதற்காக அந்த மலர்களை மேய்ந்தனவாம்! அதாவது வறண்ட பாலைவனத்தில் தண்ணீருக்காக ஏங்கிய யானைகள் கீழே விழுந்த மழைத்துளிகள் என்று கருதி ஏமாந்தன.
***
களம் காய் நார் முடிச் சேரல்
இதைவிட முக்கியமான செய்தி ஒரு வரலாற்றுச் செய்தி.
இதில் களம் காய் நார் முடிச் சேரல் என்ற மன்னனைப் பற்றிய செய்திகள் வருகின்றன அவன் முன்னோர் இழந்த நாட்டினைப் பெறுவதற்காக நன்னன் என்ற மன்னனுடன் போரிட்டு வெற்றி பெற்றான். அந்தப் போர் நடந்த இடம் வாகைப் பரந்தலை எனப்படுகிறது. மற்றொரு பெயர் பெருந்துறை. நன்னனுக்கு உரிய காவல் மரம் வாகை. அதை அவர் தங்கத்தால் அலங்கரித்து வைத்திருந்தாராம். நார்முடிச்சேரல் என்ற பெயர் பற்றி இன்னும் ஒரு சங்க நூலான பதிற்றுப்பத்து சுவையான செய்தி தரிகிறது. அவள் முடி சூட்டும் சமயத்தில் உரிய கிரீடம் கிடைக்காதால் களம் காயால் ஆன மாலையையும் (கண்ணி) நாரால் செய்த முடியையும் அணிந்தான். அதனால் அவன் பெயர் களம் காய் கண்ணி நார் முடிச் சேரல் என்று ஆனது! IVVAARU PALA வரலாற்றுச் செய்திகள் கல்லாடர் பாடல்கள் மூலம் நமக்குக் கிடைக்கின்றன.
—SUBHAM—
Tags- அகநானூற்றில், எகிப்திய கடவுள் Ba ‘பா’,களம் காய் நார் முடிச் சேரல்
Pictures are taken from various sources for spreading knowledge.
this is a non- commercial blog. Thanks for your great pictures.
tamilandvedas.com, swamiindology.blogspot.com
xxxx
Part 30; Item 180 (Egyptian ‘Ba’ in Akananuru)
180
Akananuru verse113 composed by Kalladanar (kallaadanaar) gives us an interesting simile which is found in Valluvar’s Kural 338 and Egyptian Book of the Dead
Ancient Egyptians called a bird with human head BA. It is the symbol of soul. Valluvar and Kalladanar also compared the soul or life breadth to a bird. When a man dies it flies away from the cage, that is human body.
அறுதுறை அயிர் மணற் படுகரைப் போகி,
சேயர்’ என்றலின், சிறுமை உற்ற என்
கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க,
அழாஅம் உறைதலும் உரியம்-பராரை
அலங்கல் அம் சினைக் குடம்பை புல்லெனப்
புலம் பெயர் மருங்கில் புள் எழுந்தாங்கு,
மெய் இவண் ஒழியப் போகி, அவர்
செய்வினை மருங்கில் செலீஇயர், என் உயிரே— அகநானூறு 113
The disembodied human soul is depicted as a bird with a human head. It was other way round in pre- historic drawings. The soul flew away with a bird head and human body.
***
Tiru Valluvar in Kural 338 says,
குடம்பை தனித்துஒழியப் புள்பறந் தற்றே
உடம்பொடு உயிரிடை நட்பு— குறள் 338
The nexus between the soul and the body is as between the fledgling bird
And its erstwhile nest, from which it flies away -338
Earth is a temporary abode for the soul in its passage through eternity.
Dr.S M Diaz ( D I G of Police) in his excellent book on Tirukkural compared it with Longfellow’s poem Slave’s Dream:
For death had illumined the land of sleep
And his lifeless body lay
A worn out fetter, that the soul
Had broken and thrown away.
And in Bhagawad Gita, Lord Krishna gave us another comparison,
वासांसि जीर्णानि यथा विहाय
नवानि गृह्णाति नरोऽपराणि |
तथा शरीराणि विहाय जीर्णा
न्यन्यानि संयाति नवानि देही || B G 22||
vāsānsi jīrṇāni yathā vihāya
navāni gṛihṇāti naro ’parāṇi
tathā śharīrāṇi vihāya jīrṇānya
nyāni sanyāti navāni dehī (BG.2-22)
Translation
Bhagavad Gita 2.22: As a person sheds worn-out garments and wears new ones, likewise, at the time of death, the soul casts off its worn-out body and enters a new one.
****
181
In Akam verse 83, Kalladanar described the forest in the Venkatam Hills controlled by chieftain Pulli. The hunters living there captured an elephant calf and tied it in front of the toddy shop in the village. When this male calf grows as an adult they get good money through its tusks.
***
182
In Akam verse 199, we get some important historical details. Poet reports two scenes from the forest. In the gusty winds, the white flowers from the white Kadampa trees fall on the ground and the thirsty elephants run for them mistaking them for rain drops or hail storm.
Another picture drawn by the poet is wild dogs attacking the herds of deer. After that, the male deer calling their dear ones who ran away fearing the attack. This is the voice the hunters use to catch the deer. It is described by Adi Shankara and others.
Vaakai Paranthalaai Battle
The historical account is about a Chera King called Kalankai Naarmudich Cheral . he defeated Nannan, a chieftain, and recovered the lost land. Chera king’s forefathers had lost them to Nannan
Here we get some interesting details. The place where the battle took place is known as Perunthurai and Vaakaip Paranthali. Since Nannan hd Vaakai Tree as his symbol that was destroyed by the Chera King That Vaakai tree was covered with God!
We are told by another Sangam book Pathirup Paththu that the Chera king was called KalamkaaiNaarmudich cheral because at the tie of coronathion he did not have his propwer crown. So he was crowned with a fibre crown and with agarland of Kalam Kai
In Akam verse 171, we see bears climbing the Iruppai trees and consumed its flowers because the hunters chased them away.
***
184
Lizard Omens, Predictions
Tamils believe in Lizard Astrology . They listen to the clicks of house lizards and find out whether it is good or bad. It is based on the direction of the lizard voice, tee number of clicks etc. Even today Tamil almanacs have this lizard omens. In another verse we even read that a boar went back into its cave because it heard negative signs. In Akam verse, the woman in the house listens to the lizard clicks and feels hay. She hopes that her lover would return soon from his foreign trip.
In describing some natural sceneries in the forests, the poets indicate hidden meanings. For instance, if a male and female animal enjoy life in the forest, it reminds the traveller about his wife or lady love in the house.
Pictures are taken from various sources for spreading knowledge.
this is a non- commercial blog. Thanks for your great pictures.
tamilandvedas.com, swamiindology.blogspot.com
xxxx
20-8-25 கல்கிஆன்லைன் இதழில் வெளியான கட்டுரை!
உலகின் அதிசய இடங்கள்!
அதிசயமான நினைவுச்சின்னப் பள்ளத்தாக்கு!
(MONUMENT VALLEY)
ச. நாகராஜன்
உலகின் மிக அதிசயமான நினைவுச்சின்னப் பள்ளத்தாக்கு இருக்கும் இடம் எது தெரியுமா?
உடா-அரிஜோனா எல்லையில் அமைந்திருக்கும் நினைவுச்சின்னப் பள்ளத்தாக்கு (MONUMENT VALLEY) தான் அது!
இருபது கோடி வருடங்களுக்கு முன்னால் சிவப்பு மணல் கொண்ட பாலைவனமாக இது இருந்தது. காலப் போக்கில் கடல் நீர் இங்கு புகவே மணல் எல்லாம் அழுத்தமடைந்து களிமண் பாறையாக ஆனது. ஆறரைக் கோடி வருடங்களுக்கு முன் இது அழகிய மணல் பரப்பாக ஆனது.
விளைவு, பிரம்மாண்டமான மிகக் கெட்டியான மணல் சிகரங்கள் ஆங்காங்கே உருவாயின. தூண்களாக வானளாவி நிமிர்ந்து நின்ற இவைகள் வண்ண வண்ணமாகத் தோற்றமளித்தன. இவற்றில் பலவற்றின் உயரம் நம்ப முடியாத ஆயிரம் அடி உயரம் ஆகும்.
இதைப் பார்த்த பிரபல அமெரிக்க எழுத்தாளரான ஜேன் க்ரே (Zane Grey 1875-1939), மஞ்சளும், இளஞ்சிவப்பும் கலந்த, தூரத்தில் உள்ள உலகம் என்று வர்ணித்தார்.
ஆங்காங்கே எழுந்து நிற்கும் இந்த நினைவுச் சின்னப் பள்ளத்தாக்கைப் பார்த்த ஹாலிவுட் டைரக்டர்கள் சும்மா இருப்பார்களா, என்ன?
25 படங்களுக்கு மேலாக இங்கு படப்பிடிப்பு நடந்திருக்கிறது.
அனைத்தும் வெற்றிப் படங்களாக ஆயின.
அமெரிக்க லெஜண்ட் டைரக்டரான ஜான் ஃபோர்ட் எடுத்த ஸ்டேஜ்கோச் (1939) உள்ளிட்ட படங்கள் அபார வெற்றியைப் பெற்றன.
இதன் வரலாறு பிரமிப்பூட்டும் ஒன்று.
இங்கு ஆயிரம் வருடங்களுக்கு முன்னர் அரிஜோனா- உடாவைச் சேர்ந்த இந்தியப் பழங்குடியினர் சிறு சிறு ஊர்களை அமைத்தனர். செங்கல்லாலும் களிமண் பூசப்பட்டவையாயும் உள்ள வீடுகளில் அவர்கள் வசிக்கலாயினர். இவர்கள் அனஸாஜி (ANASAZI) இந்தியர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். அனஸாஜி என்றால் பழங்காலத்தவர் என்று அர்த்தம். பாலைவனத்தில் கால்வாய்கள் வெட்டி விவசாயம் செய்ய ஆரம்பித்தனர் இவர்கள்.
அமெரிக்க இந்தியர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக ஆடுகளையும். செம்மறியாடுகளையும் வளர்த்து இதை குடியிருப்புப் பகுதியாக ஆக்கினர். டர்க்காய்ஸ் கற்களைக் கொண்டு இவர்கள் வியாதிகளைப் போக்கினர். மணலில் இவர்கள் போட்ட சித்திரங்கள் அதிசயமாக நோய்களைத் தீர்த்தது.
நவாஜோ இந்தியர்கள் என்று பெயரிடப்பட்ட பூர்வ குடியினர் அருகிலிருந்த பிரதேசங்கள் மீது அடிக்கடி போர் தொடுப்பதில் ஈடுபட்டனர். அங்கிருந்த மெக்ஸிகோ மக்களும், வெள்ளைக்காரர்களும் இதனால் பெரும் தொந்தரவுக்குள்ளாயினர். 1859ல் அமெரிக்க ராணுவம் இங்கே நுழைந்து அனைத்தையும் ஒழுங்கு படுத்தியது. நவாஜோ இந்தியர்கள் ராணுவத்திடம் சரணடைந்தனர். 1874ல் தான் பிடித்து வைத்திருந்த பல பகுதிகளை ராணுவம் இவர்களிடம் திருப்பிக் கொடுத்தது.
இரண்டாம் உலகப் போரின் போது ஒரு அதிசயமான கண்டுபிடிப்பு இங்கு நிகழ்ந்தது. வனடியம் (VANADIUM) என்ற அபூர்வமான தாதுப்பொருள் இங்கு ஏராளமாக இருப்பது தெரியவந்தது. இது எஃகு மற்றும் இரும்பை வலுப்படுத்தும். விமானக் கலப்பு உலோகங்கள், அணு உலை தயாரிப்பிற்கு இது பெரிதும் உதவும். போதாதற்கு இங்கு யுரேனியமும் கிடைத்தது.
ஆகவே இது முக்கிய பகுதியாக இன்று திகழ்கிறது.
இங்கு வெள்ளியும் டர்க்காய்ஸ் கல்லும் அபரிமிதமாகக் கிடைக்கவே நவாஜோ இந்தியர்கள் இவற்றைப் பதித்து கம்பளங்களையும் விரிப்புகளையும் தயாரிக்க ஆரம்பித்தனர். ஆனால் ஒவ்வொரு தயாரிப்பிலும் நிச்சயம் ஒரு குறை இருக்கும்; இருக்க வேண்டும்! ஏனெனில் குறை இல்லாது பூரணமாக இருக்கும் ஒரு தயாரிப்பானது அதைச் செய்தவரின் ஆயுளைப் பறித்து விடும் என்பது இவர்களது நம்பிக்கை.
இங்குள்ள கற்றாழைகள் பல கிளைகளுடன் ஐம்பது அடி உயரத்திற்கு வளரும்; பார்ப்பதற்கே அழகாக இருக்கும்.
இங்குள்ள டோடம் கம்பம் என்பது(TOTEM POLE) 500 அடி உயரமுள்ளது. சூரியாஸ்தமனத்தில் 35 மைல் நீளத்திற்கு அதன் நிழல் விழுகிறது.
பார்க்கக் கண்கொள்ளா இந்த அதிசயத்தைப் பார்க்கப் பயணிகள் திரளுவதில் என்ன ஆச்சரியம் இருக்கிறது?
உலகின் மகத்தான அதிசயங்களுள் இந்தப் பள்ளத்தாக்கு தாதுப் பொருள்களால் விலை மதிப்புடையது; சரித்திரத்தால் பழமையானது; அதிசயங்களால் பிரமிக்க வைப்பதும் கூட!
Pictures are taken from various sources for spreading knowledge.
this is a non- commercial blog. Thanks for your great pictures.
tamilandvedas.com, swamiindology.blogspot.com
xxxx
அதர்வ வேதம் –
அதர்வண வேதம் என்றும் சொல்லுவார்கள்; நான்குவேதங்கள்- ருக், யஜுர், சாமம் அதர்வண வேதம் ஆகும். இந்த நாலாவது வேதத்தில் 750 துதி களில் ஆறாயிரம் மந்திரங்கள் உள்ளன. மருத்துவம், மந்திர-தந்திர தாயத்துக்கள், காதலில் வெற்றி பெற, செல்வத்தையும் அதிகாரத்தையும் பெற, எதிரிகளை ஒழிக்க, மூலிகைகளை தாயத்துகளைப் பயன்படுத்தி ஆரோக்கியம் அடைய இதில் மந்திரங்கள் உள்ளன.
இதிலுள்ள பூமி சூக்தம் ஒரு அற்புதமான துதி. அதில் விஞ்ஞானம் புவியியல் சுற்றுப்புறவியல், இயற்கைப் பாதுகாப்பு, பூமாதேவியின் வருணனை ஆகியன உள்ளன , அதர்வ வேதம் இருபது காண்டங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
A for Atharva Veda
Vedas are four: Rik, Yajur, Sama and Atharva. The Fourth Veda Atharva Veda is divided into 20 books (Kanda). Atharva Veda consists of approximately 750 hymns and they have around 6000 verses. One sixth of this veda is from the rig veda. It has mantras medicines, talismans. There are curses against enemies. There are also mantras for the attainment of wealth or power, for the downfall of enemies and for the success in love affairs.
Bhumisuktam in the Athava Veda is a brilliant hymn with lot of geographical, environmental, natural and geological facts.
***
புஜங்கம்- பாம்பு ஆதிசங்கரரின் சுப்ரமணிய புஜங்கம் மிகவும் புகழ்பெற்றது . இந்தத் துதியை அவர் பாம்பு செல்லும் நடையில் எழுதியுள்ளார். மேலும் பாம்பு சுப்ரமண்யர் படத்திலும் மயிலின் காலடியில் இருக்கும். புலன்களின் போக்கு பாம்பு போன்றது அதைக் கட்டுப்படுத்துவது மயில் என்றும் சொல்லலாம்
Bhujangam – it means snake. Adi Shankara’s Subrahmanya Bhujangam is very popular and it is written in a metre that is similar to the movement of a snake. Moreover Lord subrahmnya is portrayed with snake and its enemy peacock.
***
பிக்ஷா
பிச்சை என்னும் தமிழ்ச் சொல்லும் BEG /பெக் என்னும் ஆங்கிலச் சொல்லும் பிக்ஷா என்னும் ஸம்ஸ்க்ருத்ச் சொல்லிலிருந்து பிறந்தது குருகுலத்தில் படிக்கும் மாணவர்கள் நாள்தோறும் காலையில் வீடுகளுக்குச் சென்று பவதி பிக்ஷாம் தேஹி என்று குரல் கொடுத்தால் தாய்மார்கள் அன்று சமைத்த உணவினையோ அரிசியையோ அளிப்பார்கள் .புத்த மத சன்யாசிகளும் இந்துக்களை பின்பற்றியதால் அவர்களை பிக்ஷுக்கள் என்று அழைத்தார்கள்.
பிக்ஷாடனர்
பிக்ஷாடனர் என்பது சிவ பெருமானின் கோலங்களில் ஒன்று. பிரம்மாவின் அஹம்காரம் என்னும் தலையைக் கிள்ளிய சிவ பெருமானின் கையில் அது ஒட்டிக்கொண்டது. இதை பிரம்ம கபாலம் என்பார்கள் .அத்துடன் அவர் நிர்வாண கோலத்தில் பிச்சை எடுத்து தனது பாவத்தைப் போக்கிக் கொண்டார். இன்னும் ஒரு பொருள்- இது சிவ பெருமானின் பணிவினைக் காட்டும் செயல்
2) Anything given as alms, alms; भवति भिक्षां देहि (bhavati bhikṣāṃ dehi).
In the olden days students in the Gurukula schools must visit houses and beg for food with the request (bhavati bhikṣāṃ dehi).
English word BEG and Tamil word Pichchai are derived from Sanskrit Bikshaa.
**
Bhikshatana, the wandering mendicant form of Shiva, symbolizes the renunciation of worldly attachments and the transcendence of ego. As the supreme beggar, he embodies humility and the pursuit of spiritual liberation.
Bhikshatana is typically depicted as a youthful, nude, and alluring figure, adorned with minimal ornaments such as garlands of bones or snakes. He is often shown holding a begging bowl made from Brahma’s skull (Kapala) in one hand, and a staff (Danda) in the other. His hair is usually matted, and his body is smeared with ashes, signifying his ascetic nature. The iconography often portrays him in a dynamic, wandering pose, with a mischievous or playful expression, highlighting the paradoxical nature of his asceticism and charm. Sometimes, Bhikshatana is depicted accompanied by ganas (attendants of Shiva), animals, or women representing the illusionary temptations of the world.
Bhikshu
Buddhist monks also followed Hindus and begged for their foods and they were called Bhikshus.
***
பகவதி பார்வதியின் இன்னும் ஒரு பெயர் கேரளத்தில் தேவிக்கு இந்தப் பெயர் வழங்கப்படும் .கன்னியாகுமரியில் உள்ள தேவிக்கும் பகவதி அம்மன் அம்மன் பெயர்.
Bhagavathy
Parvathi’s another name. In Kerala temples she is called Bhagavathy. Famou Devi temple in Kanyakumari I also a Bhgavathy temple.
***
பாரதி
சரஸ்வதியின் மற்றொரு பெயர் தமிழ்நாட்டில் புகழ் பெற்ற கவிஞருக்கும் பாரதி இன்று பெயர் . முழுப்பெயர்- தேசீய கவி சுப்ரமணிய பாரதியார்.
Bharati
Another name of Sarasvati. In Tamil Nadu, most famous modern poet is also called Bharati. His full name is Subrahmanya Bharatiyaar
***
பக்தி இறைவனிடத்தில் செலுத்தும் அன்பு; இதை ஆடல் பாடலில் பூஜை முதலியவற்றின் மூலம் செய்வார்கள்
Bhakti
Devotion in English; devotees show their love and affection towards God by singing and dancing repeatingHis/Her names or hymns .
***
பஜனை
இறைவனின் நாம சங்கீர்த்தனம். ஒருவர் பாடிய பின்னர் மற்றவர்கள் இறைவனின் நாமத்தை சொல்வார்கள். காலையிலும் மாலையிலும் தெருக்களில் பஜனை செய்வதும் மடங்களில் வீடுகளில் செய்வதும் உண்டு. மார்கழி மாதத்தில் இது அதிகம். கார்த்திகை மாதத்தில் ஐயப்ப பக்தர்கள் பஜனை செய்வார்கள்.
Bhajan
Devotional singing. One person says the names of God and the people gathered repeat it in a rhythm. It is done in houses, Mutts and temples on a regular basis. In the olden days devotees do it while going round the town.
Even now it is done during the month of Maarkazi/ Maargaseersha in Tamil Nadu. Ayyappa devotees do it during the month of Kartika.
***
பூத- பவ்ய- பவத் – நாம எண்290
கடந்த காலத்தில் நடந்தது, இனி வரப்போவது, இப்போது நிகழ்வது ஆகிய அனைத்திற்குமிறைவன் என்பது பொருள்.
நானே காலம் என்றும் பகவத் கீதையில் கண்ணன் சொல்கிறான். இறைவன் என்பவன் காலத்திற்கு அப்பாற்பட்டவன். காலத்திராயாதீதஹ – என்று வேதம் சொல்கிறது.
பூத காலம் – இறந்த காலம்; பவ்ய காலம்- நிகழ் காலம்; பவத் காலம்- வருங்காலம் என்பது சம்ஸ்க்ருத இலக்கணம்.
Bhuta Bhavya Bhavat Prabhuh
The fourth name in the Shri Vishnu Sahasranama Stotram is Bhuta-Bhavya-Bhavat Prabhu. Bhuta means the past, bhavya means the future, and bhavat means the present. It means God is beyond the limits of Time.
***
ப்ருகு முனிவர் சப்த ரிஷிகளில் ஒருவர் முனிவர் . அவர் ஸ்தாபித்த கோத்ரம் பார்கவ கோத்ரம்; அதில் ஜமதக்கினி, பரசுராமர் போன்றோர் தோன்றினார்கள்
Bhrigu – one of the celebrated Seven seers, sapta Rishis. He is the founder of Bhargava gotra/clan in which was born Jamadagni and Parasurama.
***
போகவதி – நாக லோகத்தின் தலைநகரம். நாகர்கள் பாதாள லோகத்தில் வசிப்பதாகவும் அவர்களுடைய பாதாள லோகம் பூமியின் கீழ்ப்பகுதியில் உள்ளதாகவும் புராணங்கள் சொல்கின்றன
Bhogavati- capital city of sub terranean Naga loka- abode of people of Naaga race
***
போஜனம் இதன் பொருள் சாப்பாடு எடுத்துக்காட்டு- பிராமணபோஜனம்.
Bhojanam means full meal
***
போகம் என்றால் அனுபவித்தல்
Bhogam- Enjoyment
***
போதனை- புத்திமதி; அறிவுறுத்தல். கிருஷ்ணரின் போதனைகள் பகவத் கீதையில் உள்ளது புத்தரின் போதனைகள் தம்ம பதத்தில் இருக்கின்றன.
Bhodana- Teachings of a saint.
bōdhana (बोधन).—n (S) Explaining or making known; teaching or declaring; indicating or pointing out: also informing or instructing; directing or counselling; apprizing or arousing; making acquainted with or aware of.
2 S Awakening.
Bhagavad Gita contains the teachings of Lord Krishna; Dhammapada contains the teachings of Buddha.
***
புத்தர்
சித்தார்த்தர் கௌதம புத்தர் இன்று சொல்லப்படும் ஞானி; இவரை ஜெயதேவர் அஷ்ட பதிகளில் விஷ்ணுவின் பத்து அவதாரங்களில் ஒன்றாக சேர்த்துவிட்டார்.
Buddha
Born as Siddhartha, he became Buddha (enlightened) under a pipal tree. Jeyadeva made him one of the Avatars of Lord Vishnu.It is in his ashtapathi songs in Gita Govindam.
***
போதம் அறிவு; ஆத்ம போதம் ஆதிசங்கரர் எழுதியது தன்னைப் பற்றிய அறிவு என்பது பொருள்.
Bodham- Knowledge. Adi Shankara’s Atma Bhodam is a famous text in 68 verses.
***
போகர் -18 சித்தர்களின் ஒருவர்; மருத்துவ மருத்துவ நூல்கள் இவர் பெயரில் உள்ளன. பழனியில் இவர் சமாதி ஆனார்.
Bhogar- One of the 18 Siddhas. He is attributed with many medical treatises. He attained Samadhi in Palani in Tamil Nadu.
To be continued…………………..
Tags-HINDU DICTIONARY IN ENGLISH AND TAMIL, இந்துமத கலைச்சொல் அகராதி– Part 12
cooling%20lass.JPG)
Tamil and Vedas 
You must be logged in to post a comment.