சம்ஸ்கிருத செல்வம் by ச.நாகராஜன்–அத்தியாயம் 18

தீரர்கள் நியாயமான வழியை விட்டு பிறழ மாட்டார்கள்!
ஸ்வாமி விவேகானந்தரை அவரது சிஷ்யர் ஒருவர் சந்தித்து 1898ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் உரையாடிக் கொண்டிருந்தார். அப்போது ஸ்வாமிஜியின் அமெரிக்க அனுபவங்களைப் பற்றி விரிவாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். வெறி பிடித்த கிறிஸ்தவர்கள் உங்களை எதிர்க்கவில்லையா என்று அவர் ஸ்வாமிஜியைக் கேட்க ஸ்வாமி விவேகானந்தர் பதில் கூறினார் இப்படி:

“என்னைப் பற்றிய அவதூறுகளை பாதிரிகள் பரப்பினார்கள்.ஆனால் அதைப் பற்றி நான் சிறிதும் கவலைப்படவில்லை.வஞ்சகத்தினால் உலகில் எந்தப் பெரிய காரியமும் நடைபெறாது.ஒரு வீட்டில் என்னை அழைப்பார்கள்.அங்கே நான் செல்வதற்கு முன்னமேயே என்னைப் பற்றிய அவதூறுகள் பரப்பப்பட்டிருக்கும்.அந்த வீட்டிற்குச் சென்றால் அது பூட்டப் பட்டிருக்கும். சில நாள் கழித்து உண்மையை அறிந்து அவர்களே மீண்டும் வந்து மன்னிப்புக் கேட்பார்கள். சிஷ்யர்களாக ஆவர்.”

இதைக் கூறிவிட்டு ஸ்வாமிஜி பர்த்ருஹரியின் ஸ்லோகம் ஒன்றை எடுத்துக் கூறினார். அது இது தான்:-

நிந்தந்து நீதி நிபுணா: யதிவாஸ்து வந்து
லக்ஷ்மீ: ஸமாவிசது கச்சதுவா யதேஷ்டம் I
அத்யைவ வா மரணமஸ்து யுகாந்தரேவா
ந்யாய்யாத் பத: ப்ரவிசலந்தி பதம் நதீரா: II

பர்த்ருஹரியின் நீதி சதகத்தில் 74வது ஸ்லோகம் இது!

நீதி நிபுணா – நீதியில் நிபுணர்களாக விளங்குவோர்
நிந்தந்து – நிந்தித்தாலும் நிந்திக்கட்டும்
யதிவாஸ்து வந்து- அல்லது ஸ்தோத்திரம் செய்தாலும் செய்யட்டும்
லக்ஷ்மீ: – சம்பத்தானாது
ஸமாவிசது – வந்தாலும் சரி
யதேஷ்டம் கச்சதுவா – தன்னிஷ்டப்படி போனாலும் சரி
அத்யைவ வா – இப்போதே
மரணமஸ்து – மரணம் நேர்ந்தாலும் நேரட்டும்
யுகாந்தரேவா –யுக முடிவில் வந்தாலும் வரட்டும்
தீரா: – தீரர்கள்
ந்யாய்யாத் பத: – நியாய,மான வழியிலிருந்து
பத: – ஒரு அடி கூட
ந விசலந்தி – பிறழ மாட்டார்கள்.

தீர்ர்கள் நியாயமான வழியிலிருந்து ஒரு அடி கூடப் பிறழ மாட்டார்கள். நீதி நிபுணர்கள் நிந்தித்தாலும் போற்றினாலும், செல்வம் வந்தாலும் போனாலும் மரணம் இப்போதோ எப்போதோ வந்தாலும் அவற்றை லக்ஷியம் செய்யாமல் நியாயமான வழியையே பின்பற்றுவார்கள்

ஸ்வாமி விவேகானந்தரின் மனம் கவர்ந்த கவிஞர்களுள் ஒருவர் பர்த்ருஹரி.பின் வரும் அத்தியாயங்களில் ஸ்வாமிஜி மொழிபெயர்த்த பர்த்ருஹரி ஸ்லோகங்களையும் பார்க்கலாம்.
ஸ்வாமிஜியின் உரையாடலை அப்படியே படிக்க விரும்புவோர் கீழ்க்கண்ட ஆங்கில மூலத்தைப் படிக்கலாம்:

(Complete Works of Swami Vivekananda Volume 7 – From the Diary of a Disciple)

Disciple: Well, sir, did not the bigoted Christians oppose you?
Swamiji: Yes, they did. When people began to honour me, then the Padris were after me. They spread many slanders about me by publishing them in the newspapers. Many asked me to contradict these slanders. But I never took the slightest notice of them. It is my firm conviction that no great work is accomplished in this world by low cunning; so without paying any heed to these vile slanders, I used to work steadily at my mission. The upshot I used to find was that often my slanderers, feeling repentant afterwards, would surrender to me and offer apologies, by themselves contradicting the slanders in the papers. Sometimes it so happened that learning that I had been invited to a certain house, somebody would communicate those slanders to my host, who hearing them, would leave home, locking his door. When I went there to attend the invitation, I found it was deserted and nobody was there. Again a few days afterwards, they themselves, learning the truth, would feel sorry for their previous conduct and come to offer themselves as disciples. The fact is, my son, this whole world is full of mean ways of worldliness. But men of real moral courage and discrimination are never deceived by these. Let the world say what it chooses, I shall tread the path of duty — know this to be the line of action for a hero. Otherwise, if one has to attend day and night to what this man says or that man writes, no great work is achieved in this world. Do you know this Sanskrit Shloka: “Let those who are versed in the ethical codes praise or blame, let Lakshmi, the goddess of Fortune, come or go wherever she wisheth, let death overtake him today or after a century, the wise man never swerves from the path of rectitude.”

Let people praise you or blame you, let fortune smile or frown upon you, let your body fall today or after a Yuga, see that you do not deviate from the path of Truth. How much of tempest and waves one has to weather, before one reaches the haven of Peace! The greater a man has become, the fiercer ordeal he has had to pass through. Their lives have been tested true by the touchstone of practical life, and only then have they been acknowledged great by the world. Those who are faint – hearted and cowardly sink their barks near the shore, frightened by the raging of waves on the sea. He who is a hero never casts a glance at these. Come what may, I must attain my ideal first — this is Purushakara, manly endeavour; without such manly endeavor no amount of Divine help will be of any avail to banish your inertia.

Contact swami_48@yahoo.com