Written by London swaminathan

Date: 27 November 2016

Time uploaded in London: 7-00 AM

Post No.3393

Pictures are taken by Mr Prabhakar Kaza and Mr Aditya Kaza; thanks.

contact; swami_48@yahoo.com

I have already posted it in English

பிரிட்டிஷ் பார்லிமெண்ட் கட்டிடத்திற்குள் கமிட்டீ ரூம் எண்.12-ல் புதன் கிழமை 23-11-2016 அன்று இந்தியன் போரம் ஆன் பிரிட்டிஷ் மீடியா (INDIAN FORUM ON BRITISH MEDIA) என்ற அமைப்பின் கீழ் ஒரு கூட்டம் நடந்தது. சுமார் 100 பேர் வந்திருந்தனர்.

எதற்காக இந்தக் கூட்டம்?

பிரிட்டிஷ் சமத்துவ சட்டத்தில் (Equality Act 2010) வேற்றுமை ஏற்படுத்தக் கூடிய அம்சங்களில் “ஜாதி” (CASTE) என்ற சொல்லையும் சேர்க்க வேண்டும் என்று சொல்லி கிறிஸ்தவ மற்றும் தலித் அமைப்புகள் குரல் கொடுத்து வருகின்றன. நான் சேர்க்கக்கூடாது என்ற தரப்பில் பேசினேன். அப்போது இரண்டு கதைகள் சொன்னேன். பிரிட்டிஷ் எம்.பி. பாப் பிளாக்மேன் முதலானோர் நான் சொன்ன 2 குட்டிக் கதைகளையும் ரசித்துக் கேட்டனர்.

நண்பர்களே,

ஜாதி பற்றி நமது பிள்ளைகளுக்குத் தெரியும். ஆனால் ஜாதியின் பேரில் வேற்றுமை காட்டுவது பற்றி அவர்கள் ஏதுமறியார். தூய பால் குடித்துக் கொண்டிருக்கும் நமது பிள்ளைகளின் பாலில் ஜாதி வேற்றுமை என்ற விஷத்தைக் கலந்து விடாதீர்கள். இந்தக் கூட்டத்துக்கு வருவதற்கு முன் நான் ஒரு குட்டி சர்வே (Mini Survey)  நடத்தினேன். லண்டனிலுள்ள எல்லா இளைஞர்களும் ஜாதி வேற்றுமை இந்த நாட்டில் இல்லை என்று சொன்னார்கள். ஒரு வேளை லண்டனுக்கு வெளியே அப்படி ஒரு பிரச்சனை சிறிய அளவில் இருந்தாலும் அதைத் தீர்க்க பல வழிகள் உள்ளன. ஒன்றும் அறியா த நமது அப்பாவி இளைஞர்கள் ஜாதி வேற்றுமையை அறியார். வருங்கால சந்ததியில் இந்தப் பிரச்சினை இந்த நாட்டில் இருக்காது.

செருப்பு கண்டுபிடித்த கதை!

உங்களில் பெரும்பாலோருக்கு இக்கதை தெரியுமாதலால் விரிவாகச் சொல்ல மாட்டேன். மிகச் சுருக்கமாக சொல்கிறேன்:-

ஒரு ஊரில் ஒரு அரசன் இருந்தான்.

அவன் மகனின் காலில் முள் குத்தி ரத்தம் குபுகுபு என்று வந்தது.

எல்லா மருத்துவர்களும் வந்து அவனைக் குணப்படுத்தினர்.

ராஜாவுக்கு அப்படியும் கவலை விடவில்லை.

தண்டோரா போட்டான்:

நாட்டு மக்களே! இதனால் சகலமானவர்களுக்கும் நமது மாட்சிமை தாங்கிய மன்னர் அறிவிப்பது யாதெனில்,

இனி, மன்னன் மகன் காலில் முள் தைக்காமல் இருக்க யோசனை சொல்லுவோருக்கு 1000 பொற்காசுகள் அளித்து மன்னன் கவுரவிப்பார்.

ஒரு அறிஞர் சொன்னார்:

மன்னர், மன்னவா!

நாடு முழுவதும் கம்பளம் விரித்து காலில் முள் தைக்காமல் செய்வோம்.

மற்றொரு அறிஞர் சொன்னார்:

ராஜாதி ராஜனே!

நாட்டு மக்களுக்கு உத்தரவிடுங்கள்; முள் செடிகள் அனைத்தையும் அகற்றி விடுவார்கள்.

புத்திசாலி மந்திரி எழுந்து சொன்னார்:

மன்னா, இது எல்லாவற்றையும் செய்தால் நமது கஜானா காலியாகிவிடும். எல்லோரும் காலணி (செருப்பு) அணியலாம்.

காலணியா? அப்படியானல் என்ன?

உடனே அமைச்சர் பெருமான் தான் கண்டுபிடித்த தோல் செருப்பைக் காட்டினார். அன்று முதல் உலக மக்கள் செருப்பு அணியக் கற்றுக்கொண்டார்கள்!

பெரிய பிரச்சனைக்கு சின்ன தீர்வு!

நண்பர்களே!

நம் எல்லோருக்கும் கடவுள் பிரச்சினைகளைக் கொடுத்திருக்கிறான். ஆனால் அதற்கான தீர்வையும் கொடுத்து இருக்கிறான். அதைக் கண்டுபிடித்து எளிய வழியில் தீர்க்கலாம். ஜாதி என்ற சொல்லை சேர்த்து அது பற்றி அறியாத இளம் உள்ளங்களை மாசு படுத்தாமல் அறிவு ஒளி, விழிப்புணர்ச்சியைப் பரப்பி இப்பிரச்சினையை இல்லாமல் செய்வதே புத்திசாலித்தனம் . நாம் எல்லோரும் காலணி போன்ற அறிவு அணியை அணிந்தால் எளிய வழியில் பிரச்சினை தீரும்.

எனக்கு முன் பேசிய தலித் ஆதரவாளர்கள் ஏதோ பெரியபிரச்சினை இருப்பதாக அனல் கக்க பேசினார்கள். இதை ஆங்கிலத்தில் பூதத்தை உருவாக்கி சண்டை போடுவது Creating a phantom and fighting with it என்று சொல்லுவர். ஏன் இல்லாத பிரச்சினைகளை விசிறிவிட்டுப் பெரிதாக்கப் பார்க்கிறீர்கள்?

கிருஷ்ணனை மிரட்டிய பேய்க் கதை

இதோ இந்த பேய்க்கதையைக் கேளுங்கள். மிகச் சுருக்கமாகச் சொல்லுவேன்:

பஞ்ச பாண்டவர்கள் காட்டில் வசித்தனர். அவர்களது கூடாரத்தைக் காவல் காக்கும் பொறுப்பு கிருஷ்ணனுக்கும் சாத்யகிக்கும் வந்தது. இந்துக்கள் இரவு நேரத்தை 4 ஜாமங்களாகப் பிரித்து வைத்துள்ளனர். சாத்யகி சொன்னான்:

கிருஷ்ணா! முதல் ஜாமம் நான் காவல் காப்பேன், இரண்டாம் ஜாமமும் நா லாம் ஜாமமும் உன்னுடைய முறை.

கண்ணனும் சரியென்று தலை அசைத்தான்.

முதல் ஜாமம்; கூடாரத்துக்கு வெளியே சாத்யகி நின்றான். மரத்திலிருந்து ஒரு பேய் (பிரம்ம ராக்ஷசன்) குதித்தான். கடுகு அளவுதான். ஆனால் சத்தமோ இடி முழக்கம் சாத்யகியைக் கேலி செய்து சண்டைக்குச் சீண்டினான்; சாத்யகி அவனைக் காலால் நசுக்க முயன்றபோது அது கால் பந்து (Foot Ball) அளவுக்கு பெருகியது. சாத்யகி ஒரு உதை விட்டவுடன் அது பெரிய பூசனிக்காய் (Pumpkin) அளவுக்கு உருவெடுத்தது . அதை ஓங்கி அடித்தவுடன் அது சாத்யகியையும் விடப் பெரிதாகி ஒரே அடியில் சாத்யகியை விழுத்தாட்டியது. சாத்யகி மயக்கம் அடைந்தவுடன், பேய் மரத்துக்கு மேல் ஏறிவிட்டது.

முதல் ஜாமம் முடிந்தவுடன் தப்பித்தோம், பிழைத்தோம் என்று சாத்யகி ஓடிப்போய்,

கிருஷ்ணா! உன் முறை; வெளியே போய்க் காவலுக்கு நில் என்றான்.

கிருஷ்ணன் வெளியே நின்றான். பிரம்ம ராக்ஷஸ் பேய் மரத்திலிருந்து குதித்தது; கடுகளவே இருந்த அந்த உருவம் கன்னா பின்னா என்று சத்தம் போட்டுக் கிருஷ்ணனைச் சண்டைக்கு அழைத்தது. கிருஷ்ணன அதைப் பார்த்து

அட; ஆணழகா!  உன்னைப் போல அழகான ஒரு உருவத்தை நான் கண்டதேயில்லை; பக்கத்தில் வா என்று அழைத்து தட்டிக் கொடுத்தான். அது கூனிக் குறுகி சிறியதானது. அதைத் தட்டிக் கொடுத்துப் பாராரட்டப் பாராட்ட, அது மிகமிகச் சிறியதாகி மறைந்தே போனது.

மூன்றாம் ஜாமம்; சாத்யகி வந்தான்; பழைய கதைதான்— அடி, குத்து மயக்கம்.

நாலாம் ஜாமம் கண்ணன் வந்தான்; பழைய கதைதான்; பாராட்டு சீராட்டு; பேயின் மறைவு.

காலையில் கிருஷ்ணனுன் சாத்யகியும் சந்தித்தனர்.

சாத்யகி: கண்ணா, நேற்று இரவு எப்படி இருந்தது?

கண்ணன்: சுகம் சுகமே. அருமையாகக் கழித்தேன்.

(எல்லாம் அறிந்த கண்ண பரமாத்வுக்கு தெரியாதது என்ன?)

சாத்யகி வெட்கப்பட்டுக் கொண்டே தனக்கு ஏற்பட்ட அவமானம் அடி, குத்து, உதை, மயக்கம் எல்லாவற்றையும் சொல்லி,

உன்னை அந்தப் பேய் ஒன்றுமே செய்யவில்லையா? என்று கேட்டான்.

எல்லாம் அறிந்த கண்ணன் புனன்னகைத்துச் சொன்னான்:

அப்பனே, சாத்யகி! பிரச்சினை ஒன்று வந்தால் அதை எதிர்த்தால் அது பெரிதாகும்; அதை எதிர்க்காமல் தட்டிக் கொடுத்தால் பிரச்சினை மறைந்துவிடும். உனக்கு விழுந்த அடி,  குத்து, உதை எல்லாவற்றையும் நான் அறிவேன் என்று சொல்லி சிரித்தான்.

நண்பர்களே!

நாம் இந்த ஜாதிப் பிரச்சினையை சாத்யகி போலப் பெரிதாக்க வேண்டுமா? கண்ணன் போல சிறிதாக்கி மறையச் செய்ய வேண்டுமா? தயவு செய்து சிந்தியுங்கள்.

மக்களுக்கு அறிவுபுகட்டி விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்துவதே சாலச் சிறந்தது.

ஆக்ஸ்போர்ட் ஆங்கில அகராதியில் (OXFORD ENGLISH DICTIONARY) பறையன் PARIAH என்ற தமிழ் சொல் இருக்கிறது அதை அகற்ற நான் போராடியதைச் சொல்கிறேன். கேளுங்கள்……………..

தொடரும்………………………..

Written  by London Swaminathan

Date: 26 November 2016

Time uploaded in London:19-11

Post No.3391

Pictures are taken from various sources; they are representational only; thanks.

contact; swami_48@yahoo.com

வினையே ஆடவர்க்கு உயிரே!

நாலு ஆண்டுகளுக்கு (மார்ச் 31, 2012) முன் புறநானூற்றில் பகவத் கீதை-பகுதி-2 ல் குறுந்தொகைப் (135) பாடலைக் குறிப்பிட்டிருந்தேன். இப்பொழுது விரிவாகக் காண்போம்

ஆண்களுக்கு வேலைதான் முக்கியம் (உயிர் போல)

பெண்களுக்கு கணவந்தான் முக்கியம் (உயிர் போல)

யார் இதைச் சொன்னது பாலை பாடிய பெருங்கடுங்ன்கோ; இதோ முழுப்பாடல்.

வினையே ஆடவர்க்கு உயிரே வாணுதல்

மனையுறை மகளிர்க்கு ஆடவர் உயிர் என

நமக்கு உரைத்தோரும் தாமே,

அழா அல் தோழி! அழுஙுவர் செலவே

—குறுந்தொகை 135

பாலை பாடிய பெருங் கடுங்கோ (குறு.135) கூறுகிறார்: தொழில் தான் ஆண் மக்களுக்கு உயிர். இல்லத்தில் வாழும் பெண்களுக்கு கணவனே உயிர்.
இதை நமக்குச் சொன்னவரும் உன் கணவன்தான்.  ஆகையால் அழாதே! கணவர், உன்னை விட்டுப் பிரிந்து செல்ல மாட்டார் (என்று தோழி கூறினாள்).

இதில் உள்ள தொழிலே ஆடவர்க்குயிர் என்ற கருத்து 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கண்ணபிரான் பகவத் கீதையில் சொன்ன கருத்தாகும்

கீதையில் கண்ணன் கூறுகிறான் (3-5, 3-8):

எவனும் ஒரு வினாடி கூட கருமம் செய்யாமல் இருக்க முடியாது. நீ விதிக்கப்பட்ட கடமையைச் செய். கருமம் செய்யாமையினும் கருமம் செய்தல் சிறந்தது அன்றோ.

ந ஹி கச்சித் க்ஷணமபி ஜாது திஷ்டத்ய கர்மக்ருத் (பகவத் கீதை 3-5)

ஜாது- ஒருபோதும்

க்ஷணம் அபி -ஒரு வினாடி கூட

கச்சித் – எவனும்

அகர்மக்ருத்- வேலை செய்யாமல்

ந ஹி திஷ்டதி – நிற்பது இல்லை.

நியதம் குரு கர்ம த்வம் கர்ம ஜ்யாயோ ஹ்யகர்மண:

சரீர யாத்ராபி ச தே ந ப்ரசித்யேதகர்மண: (3-8)

நீ உனக்கு விதிக்கப்பட்ட பணியைச் செய்; ஒன்றுமே செய்யாமல் இருப்பதைவிட ஒரு பணியைச் செய்வது சிறந்ததன்றோ! ஒருவன் ஒன்றுமே செய்யாமல் இருந்தால் உடலைப் பராமரிப்பதும்கூட முடியாது.

கருமம் செய்வதற்கே உனக்கு அதிகாரம். அதன் பற்றில் அல்ல(2-47)

கர்மண்யேவ அதிகாரஸ்தே மா பலேஷு கதாசன (2-47)

கருமமே கண்ணாயினார்

பணியைச் செய்வது உன் கடமை; அதன் பலனை எதிர்பார்த்துச் செய்யாதே

வள்ளுவனும் இக்கருத்தை வலியுறுத்துவான்:-

இன்பம் விழையான் வினை விழைவான் தன் கேளிர்

துன்பம் துடைத்தூன்றும் தூண் (குறள் 615)

தனக்கு என்று ஒரு இன்பத்தையும் விரும்பாமல், மேற்கொண்ட செயலை முடிப்பவன், சுற்றத்தாரைத் தாங்கும் தூண் போன்றவன் ஆவான். அவன் சுற்றத்தாரின் துன்பத்தைத் தீர்ப்பான்.

இந்தக் குறளை குமர குருபரர் எழுதிய பாடலுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கலாம். நீதி நெறி விளக்கத்தில் 53ஆவது பாடலாக இது மலர்கிறது.

மெய் வருத்தம் பாரார், பசி நோக்கார் கண் துஞ்சார்,
எவ்வெவர் தீமையும் மேற்கொள்ளார் – செவ்வி
அருமையும் பாரார், அவமதிப்பும் கொள்ளார்
கருமமே கண்ணாயினார்

இதன் பொருள்: ஒரு காரியத்தைச் செய்ய வேண்டுமென்று முனைப்புடன் இறங்கியவர்கள் தனது உடலில் உண்டாகும் நோவைப் பொருட்படுத்தமாட்டார் பசியைப் பார்க்க மாட்டார், தூங்க மாட்டார், யார் தீங்கு செய்தாலும் அதைப் பொருட்படுத்த மாட்டார்,காலத்தின் அருமையைப் பற்றியும் கவலைப்படமாட்டார். அடுத்தவர் கூறும் அவமதிப்பான சொற்களைக் கேட்கமாட்டார் தங்கள் காரியத்திலேயே கண்ணாயிருந்து அதில் வெற்றி பெறுவதிலேயே கவனமாக இருப்பார்.

 
–Subham–

Written  by London Swaminathan

Date: 25 November 2016

Time uploaded in London:18-59

Post No.3388

Pictures are taken from various sources; they are representational only; thanks.

contact; swami_48@yahoo.com

எண்ணும் எழுத்தும் கண்ணெனத் தகும் என்பதிலிருந்தும், குழந்தைகள்ளைக் “கண்ணே! கண்மணியே!” என்று கொஞ்சுவதிலிருந்தும் கண்ணின் முக்கியத்துவத்தைத் த்மிழர்கள் நன்கு அறிவர். வள்ளுவன் என்ன சலைளைத்தவனா?

கல்லாதவர் அனைவரும் குருடர்களுக்குச் சமம் என்று சொல்லிக் கல்வி அறிவைக் கண்ணுக்கு நிகராக்கினார்:

கண்ணுடையவர் என்பவர் கற்றோர் முகத்திரண்டு

புண்ணுடையர் கல்லாதவர் (குறள் 393)

திருக்குறளிலும் சங்க இலக்கியத்திலும் ஏராளமான இடங்களில் கண் என்ற சொல் கையாளப்பட்டாலும் பெரும்பாலும் பெண்களின் கண், பார்வை என்று காமப் பகுதிப் பாடல்களில் போய்விடுகின்றன.

காளிதாசனின் சில அருமையான கண் உவமைகளைப் பார்ப்போம்:-

சிவனை நோக்கி பார்வதி கடுமையான தவம் நோற்கிறாள். அதை குமார சம்பவத்தில் வருணிக்கும் காளிதாசன் சொல்கிறான்:-

சிலாசயாம் தாமநிகேத வாசினீம்நிரந்தராசு அந்தரவாத வ்ருஷ்டிசு

வ்யலோகயன் உன்மிஷிதை: தடின்மை: மஹாதப: சாக்ஷ்ய இவ ஸ்திதா: க்ஷபா: (5-25)

இரவும் பகலும் பாராது பாறை மீது நின்று, பார்வதி தவம் செய்கிறாள்; அப்பொழுது மின்னல் ‘பளிச் பளிச்’ என்று அடிக்கிறது. அது பார்வதியின் தவத்தைப் பார்க்க விண்ணுலகமே கண் திறந்து பார்ப்பது போல இருந்ததாம். இயற்கையில் நடக்கும் மின்னல் வெட்டை காளிதாசன் அழகாகப் பயன்படுத்தும் போது அவள் இரவு பகல் பாராது, இடி மின்னல் பாராது கடும் தவம் இயற்றிய காட்சி நம் கண்ணுக்கு முன்னே வந்துவிடுகிறது!

இன்னொரு இடத்தில் இரவு நேரத்தில் இதழ் மூடிய தாமரையைநிலவின் கண் என்றும் அவை இரவு நேரத்தை முத்தமிடுகின்றன என்றும் வருணிக்கிறான். இரவு என்னும் காதலியை நிலவு என்னும் காதலன் முத்தமிடுகிறான் என்று சொல்லுவதோடு மேலும் சில காட்சிகளையும் புகுத்துகிறான். நிலவின் கிரணங்கள் இருளில் ஊடுருவிப் பாய்ந்தது, பெண்ணின் தலை முடியைக் கோதி விடுவது போலும் அங்கே இருந்த இதழ் மூடிய தாமரை, இக்காட்சியைக் கண்டு ரசிக்கும் கண் என்றும் சொல்லுவான்.

அங்குலீபி: இவ கேச சஞ்சயம்சன்னிக்ருஹ்ய திமிரம் மரீசிபி:

குட்டமலீக்ருத சரோஜ லோசனம் சும்பதி இவ ரஜனிமுகம் சசி (8-63)

உன்னைப் பார்த்து, நதிக் காதலி கண் அடிப்பாள்!

மேக தூதத்திலும் பல இடங்களில் கண் உவமை வருகிறது.

கம்பீராயா: பயசி சரித சேதசீவ ப்ரசன்னே

சாயாத்யாமபி ப்ரக்ருதி சுபகோ லப்ய்ஸ்யதே தே ப்ரவேசம்

தஸ்மதஸ்யா குமுத விசதான்யர்ஹசி த்வம் ந திர்யதி

மோகிகர்தும் சடுல சபரோ (40)

மேகமே! நீ செல்லும் வழியில் கம்பீரா என்ற நதி வரும். அவள் உன் காதலி. அவளிடம் ஜம்பத்தைக் காட்டாதே. அவள் காதலை பகிரங்கமாக புலப்படுத்த மாட்டாள். ஆனால் அதில் துள்ளி ஓடும் சபரம் என்ற வெள்ளி நிற மீன்கள்தான் அவளுடைய கண்கள். அவற்றின் மூலம் உன்னைப் பார்ப்பாள்; அவள் மிகவும் தெளிவான நதி. ஆகையால் நீ விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் உன் நிழல் அந்த நதியில் விழும். அத்ன் மூலம் நீ அவள் மனதை ஊடுருவிச் செல்லலாம். வாய்ப்பை நழுவ விடாதே (மேகதூதம் 40)