Bhodhidharmar of Kancheepuram and his disciples

Article 10 in the series of Zen Buddhism written by my brother Santanam Nagarajan of Bangalore:-swami

ச.நாகராஜன்

டைடோகுஜி மடாலயத்தின் வாயிலை சோகோ அடைந்தார். தனது தொப்பியைக் கழற்றி வாயிலின் அழுக்குத் தரையில் ஒரு புறமாக வைத்தார்.மடாலயத்தில் மரத்தினாலான படியில் உட்கார்ந்து அனுமதிக்காக இறைஞ்சினார். சாதாரணமாக வாயில் எப்போதுமே அழுக்குப் படிந்திருக்கும். அதிலிருந்து சில அடிகள் தள்ளி விசாலமான நடைபாதைப் பகுதிகள் இருபுறமும் ஆரம்பிக்கும்.

உள்ளே பன்னிரெண்டு துறவிகள் பயிற்சி பெற்றுக் கொண்டிருந்த போதிலும் அங்கு மயான அமைதி நிலவியது.மீண்டும் பாரம்பரிய வழக்கப்படி சோகோ அனுமதி வேண்டிக் கூவினார். ஆனால் அவரது குரல் தேய்ந்து மறைந்தது. யாரையும் காணோம்.

சிறிது நேரம் கழித்து,” யாரது?” என்று கேட்டவாறே வந்த மூத்த துறவி ஒருவர் “நீ எங்கிருந்து வருகிறாய்?”: என்று கேட்டார்.

குனிந்த தலை நிமிராமலே தனது கையை நீட்டி தன்னைப் பற்றிய அனைத்து ஆவணங்களையும் சோகோ தந்தார். அதில் அவரது கல்வித் தகுதிகள், அனுமதி கோரும் விண்ணப்பம். உயிரே போவதாக இருந்தாலும் கூட அங்கு தங்கித் துறவிப் பயிற்சியில் ஈடுபடப் போவதற்கான உறுதி மொழி எல்லாம் இருந்தது.

அவரிடம் மாஸ்டரிடம் குறிப்புகளைத் தந்து தன்னை அனுமதிக்குமாறு சோகோ கெஞ்சினார். அந்த்த் துறவி உள்ளே சென்று சற்று நேரம் கழித்துத் திரும்பி வந்தார். “இங்குள்ள பயிற்சி கடினமானது. அதை உன் நோஞ்சான் உடம்பு தாங்காது.ஆகவே வேறு ஏதாவது ஒரு மடாலயம் பார்த்து அங்கு போய்ச் சேர்” என்றார் அவர்.

• சாதாரணமாக பழைய காலத்தில் 150 பவுண்ட் எடையுள்ள சோகோ இப்போது 105 பவுண்ட் எடை தான் இருந்தார்.சோகோவுக்கு மடாலயம் ஆரம்பத்தில் என்ன பதில் சொல்லும் என்பது நன்கு தெரியும். லேசில் ஒருவரை உள்ளே அனுமதிக்க மாட்டார்கள். “இங்கு இடம் இல்லை. மடாலயம் நிரம்பி விட்ட்து”. “ இந்த மடாலயம் மிகவும் ஏழ்மைப்பட்ட நிலையில் இருப்பதால் உன்னை சேர்க்க முடியாது” இத்யாதி பதில்கள் வருபவரைத் திருப்பி அனுப்பத் தயாராக இருக்கும்..

இந்த பதில்கள் எல்லாம் ‘நிவாஜூமே’ என்ற பெயரிடப்பட்டுள்ள ஒரு சோதனை தான்!ஜென் மடாலயங்களின் பாரம்பரிய வழிமுறைகளில் இந்த சோதனையும் ஒன்று. கௌதம புத்தருக்குப் பின்னால் வந்த 28 வது குரு தான் போதி தர்மர். அவர் தான் ஜென் பிரிவின் முதலாவது குருவும் கூட!

Zen Centre in the USA

போதி தர்மர் சீனாவுக்கு வந்த பின்னர் அவரிடம் சீடராகச் சேர ஹுயிகியோ என்பவர் அனுமதி வேண்டிக் கெஞ்சினார். அவர் பல நாட்கள் போதி தர்மரிடம் நின்றவாறே கெஞ்சியதாக பாரம்பரிய வரலாறுகள் தெரிவிக்கின்றன. பனிக்காலம் வந்து பனி மழை பொழிய ஆரம்பித்து அவர் முழங்கால்கள் வரை பனி மூடி விட்டன! ஆனாலும் அவர் இடத்தை விட்டு நகரவில்லை. தனது வேண்டுகோளில் உறுதியாக இருந்தார். கடைசியில் தனது உறுதியை வெளிப்படுத்திக் காண்பிக்கும் விதமாக தன் இடுப்பில் இருந்த கத்தியை எடுத்து இடது கையை வெட்டி அதை போதி தர்மருக்குச் சமர்ப்பித்தார்.
அப்போது போதிதர்மர் அவரைத் தன் சீடராக ஆக சம்மதித்து அருளினார். ஹுயிகியோவை ஜப்பானிய மொழியில் ஏகா என்பர். இந்த ஏகா தான் போதி தர்மருக்கு அடுத்து இரண்டாவது ஜென் பிரிவு குருவாக ஆனார்.

ஆகவே தான் 1500 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரும் கூட ஜென் மடாலயத்தில் சேர இப்படிப்பட்ட கஷ்டமான அனுமதி முறை நிலவி வருகிறது! இந்தப் பின்னணியை எல்லாம் நன்கு அறிந்திருந்த சோகோ தனது ஆவணங்களை எடுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்த பெஞ்ச் ஒன்றில் அமர்ந்து அனுமதிக்காக இறைஞ்சிக் கூவிய வண்ணம் இருந்தார்.அனுமதி கஷ்டம் தான் என்றாலும் கிடைத்து விடும் என்ற நம்பிக்கையில் இருந்த சோகோ. அது இவ்வளவு கஷ்டமான ஒன்று என்பதை உண்மையிலேயே நினைத்துக் கூடப் பார்த்ததில்லை. சிறிது நேரம் கழித்துக் கையில் ஒரு தடியுடன் ஒரு துறவி வந்தார்.”உனக்கு அனுமதி இல்லை. இருந்தாலும் கூட நீ இங்கேயே இன்னும் இருக்கிறாய். உன்னைப் பார்க்கவே யாருக்கும் பிடிக்கவில்லை. உடனே வெளியே போ!” என்றார் அவர்.

சோகோ அசையவே இல்லை.
இதனால் வெகுண்ட அவர் சத்தம் போட்டு,” என்ன, நீ செவிடா?” என்று கேட்டவாறே தடியால் இரண்டு சார்த்து சார்த்தி சோகோவை வெளி வாயில் கதவை நோக்கி விரட்டினார். சற்று நேரம் கழித்து உள்ளே நுழைந்த சோகோ அங்கே அந்த துறவி இல்லாததைப் பார்த்து தனது வழக்கமான இடத்திற்குச் சென்று அமர்ந்தார். இந்த துரத்தல் சம்பவம் தொடர்ந்து நிகழ்ந்தது. ஆரம்பத்தில் ஓடி ஓடி வெளியே போன சோகோவுக்கு ஒரு கட்டத்தில் கோபம் கொப்பளித்தது. ஆனாலும் மாலை ஆன போது அவர் மனம் கோபத்தைத் ஒதுக்கி விட்டு வருந்த ஆரம்பித்தது.

“நான் யார்? என்ன செய்கிறேன். கசங்கிய துணியைத் துவைப்பது போல என்னை புரட்டிப் புரட்டி அடிக்கிறார்கள். தாயும் தந்தையும் இல்லை தான்! டொயோமோ நகரில் எனக்கு இன்னும் சில உறவினகள் இருக்கிறார்களே! அங்கே அவர்கள் வீட்டிற்குச் செல்லலாமே.இப்படி ஒரு அவமானத்தைச் சகிக்க வேண்டாமே” என்று நெஞ்சமெல்லாம் உருக வருந்தினார் சோகோ.

Japanese trainees

காலையில் தனது குரு தனக்குத் தந்த நிர்வாண பணத்தை எண்ணிப் பார்த்தார். அவர் தனது காலணிகளை முடிந்து இதை என்றும் அவிழ்க்காதே என்று சொன்னதையும் சோகோ நினைவு கூர்ந்தார்.
காலையில் எடுத்த தனது உறுதி மொழி என்ன! மாலையில் இப்போது தான் நினைப்பது என்ன?தனது உறுதியெல்லாம் இவ்வளவு தானா!

மூன்று நாட்கள் ஓடின. சோகோவின் முகமெல்லாம் வீங்கி விட்டது.உடலெல்லாம் வலி. தாங்க முடியாத குளிரினால் அவயங்களெல்லாம் விறைத்து விட்டன. கண்கள் பிதுங்கி வெளியே விழும் நிலை! கால்களையோ அசைக்கக் கூட முடியவில்லை.
பள்ளி நாட்களில் தன் வீரத்தைக் காண்பிக்க, வேண்டுமென்றே யாரையாவது சண்டைக்கு இழுத்துத் தன் வீரத்தைக் காண்பித்த தனக்கா இந்த நிலை! சோகோ வெதும்பினார். இங்கே சண்டை போட முடியுமா என்ன?

மூன்றாம் நாள் மாலை ஒரு துறவி சோகோவிடம் வந்தார்:”உன்னை அடித்து வெளியே அனுப்பினாலும் கூட நீ இங்கேயே மூன்று நாட்களாய் இருப்பது உன் உறுதியைக் காண்பிக்கிறது. நீ உள்ளே வரலாம். ஆனால் உன்னை துறவிப் பயிற்சிக்கு அனுமதித்து விட்டோம் என்று மட்டும் எண்ணி விடாதே” என்றார்.

சோகோ மடாலயத்தின் உள்ளே மெதுவாக அடியெடுத்து வைத்தார்.

சின்ன உண்மை
ஜப்பானிய மொழி வார்த்தையான ஜென் மற்றும் சீன மொழி வார்த்தையான சான் ஆகிய இரண்டும் சம்ஸ்கிருத வார்த்தையான ‘த்யான்’ (தியானம்) என்பதிலிருந்தே பிறந்தன.

-தொடரும்

Zen Centre in California (Pictures rae used from various other sites;thanks.Contact swami_48@yahoo.com

(நான் (London Swaminathan) செப்டம்பரில் இந்தியாவுக்குச் சென்ற போது வழக்கம் போல சென்னை ‘ஹிக்கின்பாதம்ஸ்’ Higginbothams புத்தகக் கடையில் நுழைந்தேன். அதர்வண வேதம் பற்றிய ஒரு நல்ல புத்தகத்தைக் கண்டேன். என்னிடம் ஆங்கிலத்தில் நிறைய வேதப் புத்தகங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் தமிழில் மிகவும் அரிது. அதை உடனே படித்து முடித்தேன் அனைவரும் வாங்கி படிக்கவேண்டிய அந்த நூலின் விவரங்கள் இதோ: அதர்வ வேதம் அருளும் ஆனந்த வாழ்வு- எழுதியவர் கவிமாமணி தமிழ் மாறன், வெளியீடு: ரம்யா பதிப்பகம், தியாகராய நகர், சென்னை-600 017, தொலைபேசி 24340599)
அந்தப் புத்தகத்தில் பக்கம் 212-ல் பொன்மொழிகள் தொகுப்பு உள்ளது. அதிலிருந்து சில பகுதிகள் இதோ:

இனிமை (காண்டம் 1-34)
தேனைப் போல எங்களை இனிமை செய்; என் நாக்கின் நுனியில் தேன்; அடிவரையில் இனிய தேன்; நாம் மொழிவதும் தேன் மயமாகவேண்டும்.
(மனதில் உறுதி வேண்டும், வாக்கினிலே இனிமை வேண்டும் என்ற பாரதி பாடலும் மந்திரம் போல் சொல்லின்பம் வேண்டும் என்ற அவரது வேண்டுதலும் ஒப்பிடற்பாலது)

மருந்து (1-4)
ஜலங்களின் நடுவே அமிர்தம் உண்டு; ஜலங்களில் சிகிச்சை உண்டு.
வானின்று உலகம் வழங்கி வருதலால்தான் அமிழ்தம் என்றுணரற்பாற்று—என்ற வள்ளுவன் வாக்கு ஒப்பிடற்பாலது)

கல் (2-13)
இங்கு வா! கல்லின் மேல் நில்; உனது தேகம் கல் போலாகட்டும். நூறு சரத் காலத்தைக் காண்பாயாகுக!

பயம் (2-15)
வானமும் பயப்படுவதில்லை; பூமியும் பயப்படுவதில்லை. அதனால் துன்பமோ நஷ்டமோ அடைவதில்லை. பிராணனே! நீயும் அங்ஙனே பயப்படாதே! அச்சம் தவிர்.

காதல் (2-30)
எப்படி காற்று பூமியிலுள்ள புல்லை இப்படியும் அப்படியும் அசைக்கின்றதோ, அப்படி உன் மனத்தை என்னிடமிருந்து நீங்காமல் இருப்பதற்கு விருப்பம் உள்ளவளாக, பிரியாதவளாக இருக்க அசைக்கிறேன்

குடும்ப ஒற்றுமை (3-30)
மகன் தந்தையின் ஆணையை அனுசரித்து தாயோடு ஒரு மனம் உடையவன் ஆகுக; கணவனிடம் மனைவி அமைதியுடன் தேனினும் இனிய சொற்களை சொல்பவளாகுக. சகோதரன் சகோதரியை வெறுக்காமல் அனைவரும் ஒற்றுமையாக மங்கல மொழி பேசுங்கள் காலையிலும் மாலையிலும் நல்ல எண்ணம் உங்களுடன் இருக்கட்டும்.

மூன்றும் தெரியும் (4-16)
ஒருவன் நிற்பது, குறுக்கு வழியில் ரகசியமாகப் போவது, மறைந்து உட்கார்ந்து உரையாடுவது போன்ற அனைத்தையும் வருணன் அறிகிறான்.

ஆசிகள் (5-30)
பிராணன் வருக; மனம் வருக. கண் பார்வை வருக! பிறகு பலமும் வருக. அவனது சரீரம் நன்கு சேர்க, அவன் தனது திடமான இரு கால்களால் நிற்பானாக.

தூய்மை (6-19)
தேவர்கள் என்னை தூய்மை ஆக்குக; மனிதர்கள் என்னை தூய்மை ஆக்கட்டும். தூய்மை செய்பவன் என்னைத் தூய்மைப் படுத்தட்டும். நல்லறிவும், பாதுகாப்பும் பெற, தேவ சவிதாவே, என்னைத் தூய்மை ஆக்குக.

ஐக்கியம் (6-64)
தேவர்கள் எப்படி தங்களுக்குள் பங்கைப் பெற ஒரு மனதாக இருக்கிறார்களோ, அப்படி நீங்களும் இணக்கமாகுங்கள். மந்திரம், சபை, விரதம், சித்தம், அவி இவற்றில் சமானமாக நடத்தப்படுகிறார்கள். உங்கள் எண்ணம், இருதயம், இவை ஐக்கியமாகி, நீங்கள் ஒன்று சேர்ந்து செயல்படுங்கள்.
(ஒன்றுபட்டால் உண்டு வாழ்வு நம்மில் ஒற்றுமை நீங்கிடில் அனைவர்க்கும் தாழ்வு- என்ற பாரதியின் மொழி நினைவிற்கு வரும்)

தாய் அன்பு ( 7-10)
சரஸ்வதியே! சாசுவதமான, சுகம் தரக்கூடியதாய், நல் சிந்தனையைத் தருவதாய், வீரியமும், போஷாக்கு ஊட்டுவதாய், உள்ள உனது புனித ஸ்தனத்தின் அமுதத்தை நாங்கள் பருகும்படி செய்து காப்பாயாக.

கொடை (7-26)
விஷ்ணுவே! சுவர்க்கத்தில் இருந்தும், பூமியில் இருந்தும், வானகத்தில் இருந்தும், குறையாத செல்வத்தை உனது இரு கரங்களில், அள்ளி எமது வலது இடது கரங்களில் அளித்து நிரப்புவாயாக!

ஒற்றுமை (7-54)
அஸ்வினிகளே! உறவினருடனும், தெரியாத மற்றவர்களுடனும் ஒற்றுமையுடனிருக்க மனத்தை தாருங்கள். நாங்கள் எண்ணத்திலும் செயலிலும் ஒற்றுமைப்படவேண்டும். முரண்படாத நல்ல மனம் அடைய வேண்டும். எவருடனும் சண்டை போடாமல் இருக்கவேண்டும்.

உயர்வழி (8-1)
புருஷனே! உயர்ந்து செல்வதே உன்வழி. தாழ்ந்து செல்லாதே. நான் உனக்கு நீண்ட வாழ்க்கையும் வலிமையும் தருகிறேன். நீ எளிதாக இந்த அமுத ரதத்தில் ஏறு. அப்பால், நீ முதுமையிலும் சபையில் பிரசங்கம் செய்வாய்.!

கெடுதல் (10-1-5)
கெடுதல் செய்தவரையே கெடுதல் சேரட்டும். பழிச் சொல் சொல்பவரையே பழிச்சொல் அடையட்டும்.
(மறந்தும் பிறன் கேடு சூழற்க—என்ற வள்ளுவன் சொல் நினைவுக்கு வரும்)

பூரணம் (10-8-29)
அவன் பூரணத்தில் இருந்து பூரணத்தை உண்டாக்குகிறான். அவன் பூரணத்துடன் பூரணத்தைப் பொழிகிறான். அது எங்கிருந்து பொழியப்ப்டுகிறது என்பதை நாங்கள் அறியலாமா?

பிரம்மசர்யம் (11.5-17-19)
பிரம்மசரியத்தால், அரசன் தனது ராஜ்யத்தைப் பரிபாலிக்கிறான். குருநாதன் பிரம்மசரியத்தால் பிரம்மசாரியை விரும்புகிறான். கன்னிகை பிரம்ம சரியத்தால் இனிமையான கணவனை அடைகிறாள். குதிரையும் காளையும் பிரம்மசரியத்தால் உணவை அடைகின்றன. தேவர்கள் பிரம்மசரியத்தாலும் தவத்தாலும் மரணத்தை அழித்தார்கள். பிரம்மசரியத்தால் இந்திரன், தேவர்களுக்குச் சொர்க்கத்த்தைக் கொண்டுவந்தான்.

பூமி (12-1, 18, 28, 62, 63)
நீ பெரியவள், நீ பெரிய வசதியுள்ளவள். உனது குலுக்கலும் கலக்கலும் நடுக்கமும் மகத்தானவை. நாங்கள் எழும்போதும் உட்காரும் போதும், நிற்கும்போதும், தாங்கும்போதும், தரையில் கால்கள் தடுமாறாமல் இருக்க வேண்டும். நிலமே உன்னிடத்தில் இருப்போர், நோய்கள் விலகி, துன்பங்கள் விலகி , தீர்க்க ஆயுளுடன் இருக்க நாங்கள் பணிசெய்வோம்! தாயே! தரணி மாதாவே! நீ என்னை க்ஷேமமாக வைத்திரு. செல்வத்திலும் புகழிலும் நிலைக்க வை.
(வந்தேமாதரம் என்னும் பாடலில் நிலமகள் பற்றிப் பாரதி பாடியதை ஒப்பிடுவது இன்பம் தரும்)

வசந்த காலம் (12-2-27/28)
நண்பர்களே எழுமின்! கடந்து செல்மின். இங்கு கல்லாறு ஓடுகிறது. இதைக் கடந்து மங்கலமான இனிமை தரும் மேன்மயை நோக்கிச் செல்லுங்கள்! மனம் தெளிந்து தூயர்களாக , தூய்மை செய்வோராக, விஸ்வே தேவர்களின் அருளோடு, கடினமான பாதைகளைக் கடந்து, சுபிட்சமான இந்த இடத்தில், என் வீரர்களுடன் நூறு வசந்த காலம் அனுபவிக்க வேண்டும்!

சத்யம் (14-1-1)
சத்தியத்தால் பூமி ஸ்தாபிதமாயுள்ளது. சூரியனால் சுவர்க்கம் நிலைபெற்றுள்ளது. நேர்மையினால் ஆதித்தர்கள் நிற்கிறார்கள். சோமனும் சுவர்க்கதிலே ஒளிர்கிறான்.

மணப்பெண் (14-2-26)
சுமங்கலிகளாகவும் வீடுகளை விருத்தி செய்பவளாகவும், கணவனுக்கு மங்களம் சேர்ப்பவளாகவும், மாமனார்க்கு மேன்மையும் மாமியார்க்கு இனிமை வழங்குபவளாகவும் இந்த வீட்டில் நுழைக! மாமனார்க்கு சேவை செய்வாயாக; அதே போல புருஷனுக்கு சுகம் கொடுப்பாயாக; வீட்டிற்கு இன்பம் சேர்ர்ப்பாயாக. குடும்பத்துக்கு இன்பமும் சுகமும் வழங்குவாயாக.
(வேத காலப் பெண்களைப் போற்றி “புதுமைப் பெண்” என்ற பாடலைப் பாரதியார் பாடியுள்ளார். ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பது நலம்)

செல்வம் (16-9)
நலமுடன் வேள்வி செய்ய செல்வம் உள்ளது. நான் செல்வத்தை வெற்றிகொள்ள வேண்டும். செல்வந்தனாக வேண்டும். நீ எனக்கு செல்வம் அளிப்பாயாக.
தீர்க்காயுள் (17-1-27)
நான் பிரஜாபதியின் கேடயமுடன், காஸ்யபரின் மேன்மையான ஒளியுடன், மகிழ்ச்சிகரமான ஆயுளுடன் அதிர்ஷ்டத்துடன் ஆயிரம் ஆண்டுகள் வாழ வேண்டும்.

சரஸ்வதி (18-4-45, 47)
தூயவர்கள் சரஸ்வதியை அழைக்கிறார்கள்; வேள்வி வளரும்போது சரஸ்வதியை அழைக்கிறார்கள்; சரஸ்வதியை புலவர்கள் போற்றி இசைக் கிறார்கள். வேண்டுவோருக்கு வேண்டியதை சரஸ்வதி கொடுப்பாளாக.

சாந்தம் (19-9-1, 11, 2)
சுவர்க்கம் எங்களுக்கு சாந்தி அளிக்கட்டும்’ பூமியும் ஆகாசமும், தண்ணீரும், தாவர மூலிகைகளும் சாந்தி தருக. ருத்திரர்கள், வசுக்கள், ஆதித்தியர்கள், அக்னிகள், மகரிஷிகள், தேவர்கள், பிரகஸ்பதி சாந்தமானவர்களாக இருப்பதும் இருக்கப்போவதும் சாந்தம்; எங்களுக்கு எல்லாம் சாந்தி தருவதாக.
(எனது கட்டுரை “ஓம் சாந்தி, ஓம் சாந்தி, ஓம் சாந்தி” என்பதில் முழு விளக்கம் கொடுத்திருக்கிறேன்)

அச்சமின்மை (19-5)
வானமும், பூமியும், சோதி மண்டலமும் எனக்கு அச்சமின்மை தருக; பின்புறத்திலிருந்தும் முன்புறத்திலிருந்தும், மேலிருந்தும் கீழிலிருந்தும் அச்சமின்மை எங்களுக்கு ஆவதாக. நண்பர்கள், அறிமுகம் இல்லாதவர்கள், மற்றும் அறிந்த விஷயம் அறியாத விஷயம் எதிலும் அச்சமின்மை தருக. இரவிலும் பகலிலும் எமக்கு அச்சமின்மையை நல்கி, எல்லா திசைகளும் நண்பர்களாகுக.
(பாரதியார் “அச்சமில்லை” என்ற பாடலிலும், “ஜயபேரிகை” என்ற பாடலிலும் “தெளிவு” என்ற பாடலிலும் இந்தக் கருத்துகளை எதிரொலிக்கிறார்.வள்ளுவனும் “அச்சமே கீழ்களது ஆச்சாரம்” என்று ஏசுகிறார்.)

அக்னி (19-55)
ஒவ்வொரு மாலையிலும், அக்னியே, எங்கள் இல்லத் தலைவன்; ஒவ்வொரு காலையிலும் அவன் எனக்கு நல்ல மனம் தருபவன்; மிகு செல்வத்தையும் பொருளையும் அளிக்கும் உன்னை வளர்த்து , நாங்கள் வாழ்வில் வளம் பெறுவோமாக.

தேகவலிமை (19-60)
வாயிலே (நல்) வாக்கும், மூக்கிலே பிராண மூச்சும், கண்களிலே தெளிவான பார்வையும், கேட்கும் காதும், நரைக்காத கேசமும், உடையாத பற்களும், கைகளில் பலமும் வேண்டும்! தொடைகளிலே திடம், கால்களில் துரித இயக்கம், பாதங்களில் சுவாதீனம் எங்களுக்கு வேண்டும். நான் துன்பமின்றி, என் ஆன்மா சேதமுறாமல் இருக்க வேண்டும்.
(தேசிய கவி சுப்பிரமணிய பாரதி “சக்திக்கு ஆத்ம சமர்ப்பணம்” என்னும் பாடலில் இந்தக் கருத்தை ஒவ்வொரு உடல் உறுப்பாகச் சொல்லிப் பாடுகிறார்).

நூறு வயது (19-67-1/8)
நாங்கள் நூறு சரத் காலங்களைப் பார்க்கவேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் ஜீவிக்கவேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் விழித்தெழ வேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் ஏறவேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் சிறப்புற வேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் வாழ வேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் நலமுற வேண்டும்; நூறு சரத் காலங்கள் மேலும் மேலும் சிறப்புற வேண்டும்;
(பிராமணர்கள் தினமும் சந்தியாவந்தனத்தில் இந்த மந்திரத்தைச் சொல்லுவார்கள்)

அக்னி பகவான் (20-10)
“அனைத்தும் அறிந்த அறிவுக் கடவுளாக, தேவதூதனாகச் செயல்பட்டு, தேவர்களுக்குத் தரப்படும் ஆஹுதி உணவை மிகச் சிறப்பான முறையில் அவர்களுக்குச் சேர்ப்பிக்கும் உன்னதப் பணியை ஆற்றும் அக்னியே! ஆற்றல் மிக்க உன்னை எங்கள் ப்ரியமுள்ள தேவதையாக வரிக்கிறோம்.
( பாரதியாரின் “தீ வளர்த்திடுவோம்” என்ற பாடலிலும் “வேள்வித் தீ” என்ற பாடலிலும் அக்னி பகவானைப் போற்றும் துதிகள் உள்ளன.).

Contact Santanam Swaminathan :- swami_48@yahoo.com