All posts for the month April, 2015

Ships in the Rig Veda!

Written by London swaminathan

Research paper No.1799; Dated 14^th April 2015

Uploaded at London Time:21-59

Hindus of the Vedic period had big ships and went into the vast and deep ocean for trade and other purposes. Though it was known hundred years ago and lot of things were written about it, there were some counter arguments as well. But their arguments were weak because they argued on the basis of negative evidence, i.e. what is not in the Vedas regarding the ocean going ships. They deliberately forgot that the Vedas are not oceanography manual or marine engineering manual. Vedas are religious books.

After the discovery of Dwaraka under the sea which corroborated the information found in Vishnu Purana and Mahabharata, the counter arguments became weaker. Negative evidence never prove anything. Salt is not mentioned in the Rig Veda and men urinating is never mentioned in the Tamil literature. If one argues that because salt is not mentioned in the Rig Veda, they did not know sea, another stupid would argue Tamils never urinated in their lifetime!!If one wants to enjoy such stupid arguments, one must read Minor Gods in the Rig Veda, where each God has ten to fifteen different interpretations, all by foreign “Scholars”.

Dwaraka was founded on a sacred site where once Kushasthali existed. Krishna built it with copper according to Sangam Tamil literature (Puram verse 201 by Kapilar). Vishnu Purana also corroborated by saying that Dwaraka was defended by high ramparts. Vishnu Purana says, “On the day Krishna departed from the earth dark bodied Kali Age descended. The ocean rose and submerged Dwaraka. Kali Age began in 3102 BCE. It proved that Dwaraka is at least 5000 year old.

Tamil verse spoke about a copper fort at Dwaraka and migration of a particular king around 1000 BCE to Tamil Nadu. So the details given in Vishnu Purana, information given in Tamil verse Puram 201 and the latest discovery of submerged port in Dwaraka prove that there was a port 5000 years ago ( I have already written about Krishna’s Naval Attacks against Nivata Kavachas and Chaldeans in my post Hindu Gods’ Naval Attacks)

Sea Travel and Ship and the Rig Veda

Rig Veda is the oldest book in the world dated at least 1700 BCE. But Vedic scholars like Shrikant Talagheri says that it would have taken at least 500 years to compose such a huge volume of literature.

1.Samudra is frequently mentioned in the Rig Veda

2.Treasures of the ocean are mentioned (RV 1-47-6; 7-6-7; 9-97-44)

3.Pearls and other gains of the trade are found in RV 1-48-3, 1-56-2; 4-55-6

4.Bhujyu was rescued by the Asvins from mid sea after a shipwreck RV 1-116-5. A ship with hundred oars (sataritra) is mentioned.

5.In the Rig Veda (1-56-2; 4-55-6), there are clear references to trading in distant lands for profit (RV 1-48-3)

6.Nau is the word used for boat and ship. The word Navy is derived from this Sanskrit word. It is frequently mentioned in the RV and AV. The term nava is referring to a ship (RV 1-97-8)

Destruction of a kingdom where the Brahmins are harassed is compared to a shipwreck in the Atharva Veda (AV 5-19-8)

8.One passage refers to a well rigged ship in which Varuna and Vasisstha sailed to mid ocean (RV 7-8-3)

9.A prayer for prosperity in distant lands is also found in the Rig Veda(1-97-8)

10.Other words used for vessels and its parts:

Sairavati (sea worthy vessel) – (AB 6-29-5)

Dyumna =small boat- (RV 8-9-14)

Manda = rudder of a ship – SB 2-3-3-15)

Naumanda= deck of the ship – (JB 1-125)

Navaja = sailor or a boatman – (SB 2-3-3-5)

11.A Kind of vessel called plava is described in detail (1-24-35).It is said to be strongly constructed so that it can withstand storms.

12.Satapata Brahmana and Baudhayana Dharmasutra refers clearly to sea travel (SB 2-3-3-15; BD 1-2-4;2-2-2)

13.RV clearly mentions Sarasvati river reaching the sea. RV 10-136-5 also mentioned Dvausamudrava meaning two seas on either side.

14.The knowledge of high tide can be inferred from the RV(1-48—3)

15.The texts speak of inexhaustible sea(RV 5-16-7) and the earth encircled by the sea.

16.Varuna is praised as the God of Sea in the oldest Tamil book Tolkappiam and Rig Veda. Varuna is allocated the direction West and Indra, the East. West signifies sea travel from the Indus Ports and Dwaraka.

17.Two thousand year old Tamil literature called the coastal fishermen as Bharatavas. More research must be done to find the link between the Bharatas of RV and Bharatavas of Tamil Literature

RV mentioned at least 15 types of fishes and crabs though it is a religious book.

19.In many countries we see seas named after Rishis (seers) Caspian Sea= Kashyapa, Adriatic= Atri, Bering Sea=Brgu, Aegean Sea= Agastya. More research is needed in the field of place names.

20.Indus valley has links with the Middle East and Gulf countries justifying Varuna the Guardian of Western Direction and God of Sea.

21.Ancient Egyptians knew shipping; ancient Greeks knew shipping; ancient Middle East knew shipping; why not ancient Indians?

swami_48@yahoo.com

1 Comment

by Tamil and Vedas on April 14, 2015 • Permalink

Posted in Culture, History

Tagged Sea in Vedas, Sea Trade, Ships in Vedas

Posted by Tamil and Vedas on April 14, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/14/ships-in-the-rig-veda/

கண்டோம்! கண்டோம்!! கண்டோம்!!! கண்ணுக்கினியன கண்டோம்!! 2 குட்டிக் கதைகள்

Compiled by London swaminathan

Post No. 1798: Dated 14^th April 2015

Uploaded at London Time 10–28

கண்டோம், கண்டோம், கண்டோம்; கண்ணுக்கு இனியன கண்டோம்;
தொண்டீர்; எல்லீரும் வாரீர்; தொழுது தொழுது நின்று ஆர்த்தும்;
வண்டு ஆர்த் தண்ணந் துழாயான் மாதவன் பூதங்கள் மண்மேல்
பண்தான் பாடி நின்று, ஆடி, பரந்து திரிகின்றனவே. — நம்மாழ்வார்

சேரவாரும் ஜகத்தீரே!!

கிளிகளுக்கு எப்படி பேசுவதற்குக் கற்றுக் கொடுப்பார்கள் தெரியுமா? அதை ஒரு தனி அறையில் கண்ணாடிக்கு முன் உட்கார வைத்துவிட்டு திரைக்குப் பின்னால் பயிற்சியாளர் நிற்பார். அவர் சின்னச் சொற்களைக் கூறுவார். கண்ணாடிக்கு முன் நிற்கும் கிளி, தனது உருவத்தை அதில் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கும். பயிற்சியாளரின் குரலைக் கேட்டவுடன், தனக்கு முன் கண்ணாடியில் உள்ள கிளிதான் பேசுகிறது என்று நினைத்துக்கொண்டு இதுவும் பதிலுக்குக் குரல் கொடுக்கும்.

பயிற்சியாளர் பெரிய பெரிய சொற்களைச் சொல்லச் சொல்ல அதே குரலில் கிளியும் பேசத்துவங்கும். பிறகு இருவர் குரலும் ஒன்றாகவே இருக்கும். குருவும் இப்படித்தான் தனது சீடர்களுக்குப் பாடம் கற்பிக்கிறார். மனிதர்தான் கற்பிக்கிறார் என்றாலும் அவர் பின்னால் ஒளிந்திருப்பவர் கடவுள். குருவுக்கு ஞான ஒளி ஊட்டி குருவின் வாய் மூலமாக நமக்குக் கற்பிக்கிறார். குருவிடமிருந்து வரும் கட்டளைகள் அனைத்தும் கடவுளிடமிருந்து வரும் வாக்கியங்கள் என்பதை சீடன் அறியவேண்டும். கடவுளும் குருவும் ஒன்றே.

இதனால்தான் இந்துக்கள், குருகுலப் பள்ளிகளில் தினமும்

குருர் பிரம்மா, குருர் விஷ்ணு, குருர் தேவோ மஹேஸ்வர:

குரு சாக்ஷாத் பரம் பிரம்ம தஸ்மை ஸ்ரீ குரவே நம:

–என்று சொல்லி வணங்கி விட்டு பாடத்தைத் துவங்குவார்கள். சில இடங்களில் பாடம் முடிந்தவுடனும் சொல்லுவர்.

பறவையும் கைதியும்

ஐரோப்பாவில் எவ்வளவோ யுத்தங்கள் நடந்தன. அதில் ஒரு யுத்தத்தில், சிறைப் பிடிக்கப்பட்ட ஒரு வீரனுக்கு 15 ஆண்டு சிறைவாசம் கிடைத்தது. பின்னொரு காலத்தில் இரு நாடுகள் இடையே சமரச–சமாதான உடன்படிக்கை ஏற்படவே அந்தக் கைதி விடுவிக்கப்பட்டான். அவன் வெளியே வரும்போது அவனை வரவேற்க வந்த ஒரு நண்பன் ஐம்பது பவுண்டுகள் (பிரிட்டிஷ் நாணயம்) உள்ள ஒரு பர்ஸைக் கொடுத்துவிட்டுச் சென்றான்.

கைதிக்கு ஒரே ஆனந்தம், பேரானந்தம்!

“விடுதலை,விடுதலை விடுதலை!!! ((பறையருக்கும் இங்கு தீயர் புலையருக்கும் விடுதலை!!! பரவரோடு குறவருக்கும் மறவருக்கும் விடுதலை!!! (பாரதியார்))”

என்று பாடிக் கொண்டே தெருவில் கூத்தாடிக் கொண்டு வந்தான். வழியில் பறவைகள், செல்லப் பிராணிகளை விற்கும் ஒரு கடையைப் பார்த்தான். கூண்டுக்குள் நிறைய கிளிகள் கீச்சு, கீச்சு என்று கத்திக் கொண்டிருந்தன. கடைக்குள் சென்று எல்லாப் பறவைகளுக்கும் என்ன விலை என்று கேட்டான். கடைக்காரன், 49 பவுண்டுகள் 99 காசுகள் என்று சொன்னான். உடனே கையில் உள்ள எல்லா பணத்தையும் கொடுத்து விட்டு பறவைகளுடன் வெளியே வந்தான். கூண்டின் கதவைத் திறந்து விட்டு, ஒவ்வொரு பறவையாக வெளியே வரும்போது பேரானந்தம் அடைந்து கைகொட்டி ஆரவாரம் செய்தான். எல்லாப் பறவைகளும் விடுதலயானவுடன் தெருவில் ஆனந்தக் கூத்தாடினான்.

இதை எல்லாம் வேடிக்கை பார்த்த கடைக்காரனுக்கு ஒரே ஆச்சரியம். “அன்பரே, கையில் உள்ள பணம் எல்லாவற்றையும் கொடுத்து விலைக்கு வாங்கிய எல்லாப் பறவைகளையும் விடுதலை செய்து இப்படி ஆனந்த நடனம் ஆடுகிறீர்களே, நீங்கள் யார், என்ன செய்தி?” என்று கேட்டான்.

“நண்பரே, நான் ஒரு போர்க்கைதி; 15 ஆண்டு சிறையில் கிடந்துவிட்டு இன்று தான் விடுதலை ஆனேன். இந்த பரந்த வானம், புதிய காற்று, பரிபூரண சுதந்திரத்தின் அருமை பெருமை எனக்குத்தான் தெரியும். யான் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம் என்று கூண்டில் அடைபட்ட இப் பறவைகளுக்கும் விடுதலை தர விரும்பினேன்” — என்று சொல்லிவிட்டு போய் விட்டான்.

நம்முடைய குரு மார்களும் இப்படித்தான். பரமானந்தம். சச்சிதானந்தம், பிரம்மானந்தம் என்றெலாம் வருணிக்கப்படும் இறைவனின் பேரருளைக் கண்ட பின்னர், மற்றவர்களுக்கும் விடுதலை (வீடு பேறு= மோக்ஷம்) கிடைப்பதற்காக நம்மையும் ‘அறியாமை’ என்னும் சிறையில் இருந்து விடுவிக்க ஓடோடி வருகின்றனர்.

சைவ, வைஷ்ணவப் பெரியார்களான நால்வர், பன்னிரு ஆழ்வார்கள், சித்தர்கள் பாடல்களைப் பயில்வோருக்கு இது தெள்ளிதின் விளங்கும்.

“கண்டோம், கண்டோம், கண்டோம்!!!

கண்ணுக்கினியன கண்டோம், தொண்டீர் எல்லோரும் வாரீர்” — என்கிறார் ஒரு ஆழ்வார். “சேரவாரும் ஜகத்தீரே!” –என்று அறைகூவல் விடுக்கிறார்.

இன்னொருவரோ “அடடா! கடை விரித்தோம், கொள்வாரிலையே” – என்று வருந்துகிறார். “மண்ணில் நல்ல வண்ணம் வாழலாம்; எண்ணில் நல்கதிக்கு யாதும் ஓர் குறைவிலை” — என்று உறுதி தருகிறார் சம்பந்தர்.

ஸ்ரீ இராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், இதை இன்னும் அழகாக விளக்குகிறார். சில ஞானிகள் பேரானந்தக் கடலைப் பார்த்தவுடன் ஆர்வம் தாங்க மாட்டாமல், அதில் உடனே விழுந்து நீச்சல் அடிக்கின்றனர். உப்பு பொம்மை கடல் ஆழத்தைக் காணப்போவது போல போய் அவர்கள் ஆனந்தக் கடலில் கரைந்து விடுகின்றனர். இன்னும் சிலர் அடடா! இப்பேற்பட்ட பேரானந்தக் கடலை அறியாமல் சிற்றின்பக் கடலில் மூழ்கித் தவிக்கும் மக்கள் இனத்தை மீட்போம் என்று நினைத்து, மிகவும் கஷ்டப்பட்டு, தங்கள் ஆர்வத்தை அடக்கிக் கொண்டு, திரும்பி வந்து, மக்களிடம் கதறுகின்றனர். யான் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம் என்பது அவர்தம் கொள்கை.

சைதன்ய மஹாப்ரபு எல்லோரையும் பேரானந்தத்தில் மூழ்கடிக்கும் காட்சி.

சுபம்.

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 14, 2015 • Permalink

Posted in சமயம். தமிழ்

Tagged கிளி கதைகள், குருவும் கிளியும், கைதியும் பறவைகளும், சைதன்யர்

Posted by Tamil and Vedas on April 14, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/14/%e0%ae%95%e0%ae%a3%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%af%8b%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%a3%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%af%8b%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%ae%a3%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%af%8b%e0%ae%ae%e0%af%8d/

Two Stories: Guru and Parrot; Guru and Birds

Parrot before a Mirror

Compiled by London swaminathan

Post No. 1797: Dated 13^th April 2015

Uploaded at London time 21-25

God and Guru are one

The method by which a parrot is taught to speak is unique. The trainer places a big mirror in front of the newly caught parrot and talks to it from behind the mirror. The parrot thinks that another parrot is teaching it to talk and imitates the voice of the trainer. Trained in this manner, the parrot, picking up the language of the trainer, begins to talk fluently in the human language.

This is how a saint teaches his disciples. Apparently it is human being who is instructing them, but, verily, it is God hidden in the Guru that gives illuminating advice to the disciples. So, whenever the aspirant receives instructions from the Guru, he should consider that such instructions come from God himself. Truly, God and Guru are one.

Freedom is the Goal

In a war in Europe, a sailor was captured by the enemy and was put into prison. After fifteen years he was released, as the warring countries contracted an alliance through a treaty. On the day of release, a friend placed in his hands a purse containing £50/- When the sailor was passing through the streets, he saw a shop in which he saw various species of birds in cages kept for sale. He went up to the shop and bought all the cages from the money he possessed and, by opening the trap doors of the cages, set free the imprisoned birds one by one. The shop man was astounded at this. He asked why the sailor having bought the birds at such high prices, released them all.

The sailor replied, “You see, I alone know what it is to be in prison, being denied the privilege of freedom. For fifteen years I have suffered prison life. I could not bear to see these birds unhappy in their cages”.

Similarly, a saint having attained spiritual liberation himself is eager to release others from the bondage of ignorance.

Source : Stories as told by Swami Ramdas, B V Bhavan, Mumbai, 1969

Tamil saints shout at the top of their voice, in the Saivaite and Vaishnavite hymns, “I have found out an ocean of happiness. Please join me. I have seen the sweetest; please join me”. Another saint says, “Oh my God! What a shame, I have opened the shop; no one comes to buy the valuable goods”.

Sri Ramakrishna Paramahamsa also says that there are two types of saints. The first type merges into the ocean of bliss like a salt doll. As soon as they see a big ocean full of bliss they simply jump into it. Another type of saints, control their enthusiasm, go back and shout to their disciples, “Come on let us all enjoy the most wonderful things”. Because of those saints only we know what is there at the highest level. They take all their disciples to higher stage along with them.

Swami_48@yahoo.com

1 Comment

by Tamil and Vedas on April 13, 2015 • Permalink

Posted in Culture, Religion

Tagged Gurur Brahma, parrot and guru, Parrot and mirror

Posted by Tamil and Vedas on April 13, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/13/two-stories-guru-and-parrot-guru-and-birds/

தள்ளி வைக்கப்பட்ட ஜாதிகள் யார் எவர்?

Written by London swaminathan

Research Article No. 1796; 13^th April 2015

Uploaded from London at 9-12

(இந்தக் கட்டுரையை ஏற்கனவே ஆங்கிலத்தில் வெளியிட்டுள்ளேன்)

ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் ஒரு தமிழ்ப் பார்ப்பனன், சிவ பெருமானுடன் சண்டை போட்டார்: ஏய், சிவா உனக்கு குலம் கோத்திரம் ஏதாவது உண்டா? பிச்சை எடுப்பது தானே உன் தொழில்? என்று ஏசினார்:

சங்கு அறுப்பது எங்கள் குலம்

சங்கரர்க்கு ஏது குலம்

— என்று சொல்லி எள்ளி நகை ஆடினார். சிவ பெருமானுக்கு மஹா கோபம்; நெற்றிக் கண்ணைத் திறந்தார். அப்போதும் அந்த மதுரை ஆசாமி (நக்கீரர்) விடுவதாக இல்லை:–

நெற்றிக் கண்ணைத் திறப்பினும் குற்றம் குற்றமே

–என்று கொக்கரித்தார். உடல் எல்லாம் பற்றி எரிந்தது இவ்வாறு சண்டை போட்ட சங்கப் புலவன் நக்கீரனுக்கு! இதற்குப் பின்னர் அவர் சிவனுடைய தாள் பணிந்து போற்றிப் புகழ் பாடியதை திருவிளையாடல் புராணம் திரைப் படத்தில் கண்டு களித்திருப்பீர்கள்.

(சங்கறுப்பது எங்கள்குலம் சங்கரர்க்கு அங்கு ஏதுகுலம்
பங்கமுறச் சொன்னால் பழுதாமோ – சங்கை
அரிந்துண்டு வாழ்வோம் அரனாரைப் போல
இரந்துண்டு வாழோமினி — நக்கீரர்;ஆதாரம்—தனிப்பாற்றிரட்டு, ஆண்டு 1897)

நக்கீரன் எனும் பார்ப்பனர் ஒரு பெரும்புலவர். கபிலர் பரணர் என்ற வேறு இரண்டு புகழ்பெற்ற பார்ப்பனர்களுக்குச் சமமாக வைத்து எண்ணப்பட்டவர். அவர் செய்த தொழில் சங்கு அறுத்து வளையல்களை விற்பது ஆகும். புலமை வேறு; தொழில் வேறு.

அது எப்படி பார்ப்பனர்கள் இப்படி வளையல் தொழிலில் இறங்கினர்? குஜராத்தில் ஜேஷ்டிப் பிராமணர்கள் என்பவர்கள் புகழ் பெற்ற மல்யுத்த வீரர்கள். கேரளத்தில் நாடகம் நடிக்கும் (சாக்கைக்கூத்து) பிராமண ஜாதி உண்டு. அவர்களால்தான் புகழ்பெற்ற சம்ஸ்கிருத நாடகங்கள் உலகிற்குக் கிடைத்தன.

இப்படி தனது குலத்தொழிலை செய்யாமல் வேறு தொழில்களைச் செய்யும் மூன்று வருணத்தாரை விராத்யர்கள் என்று மனு சொல்கிறார். பிராமணர்களுக்குக் குலத்தொழில் என்ன என்பதை வள்ளுவரும், சங்கப் புலவர்களும் தெள்ளிதின் புகன்றனர்: “அறுதொழிலோர்” என்று குறளும் சங்க இலக்கியமும் பல இடங்களில் பகரும்:

வேட்டல், வேட்பித்தல் (யாகம்)

கற்றல், கற்பித்தல் ( வேத அத்யயனம்)

கொடுத்தல், வாங்குதல் (தானம்)

இந்த அறுதொழில் போலவே க்ஷத்ரியர்கள், வைஸ்யர்கள் ஆகியோருக்கும் மனு ஸ்மிருதி என்ன என்ன தொழில்கள் என்று சொல்லும். இந்த மூன்று வருணத்தாரும் குறிப்பிட்ட வயதுக்குள் பூணூல் அணிந்து காயத்ரி மந்திரம்( Rig Veda 3-62-10). சொல்ல வேண்டும். அப்படி பூணூல் அணிந்து காயத்ரி சொல்லாதவர்கள் எல்லாம் தள்ளிப்போனவர்கள் – தள்ளி வைக்கப்பட்டவர்கள் அவர்கள் எல்லோரும் விராத்தியர்கள் (Manu 10-20) என்று மனு நீதி நூல் புகலும்.

வேத காலத்தில் இந்து மத விதிகளைப் பின்பற்றாதவர்களை இப்படி விராத்தியர்கள் என்றனர். இன்று அனுதினமும் முறைப்படி மூன்று முறை காயத்ரி ஜபம் செய்பவர்கள்தான் பிராமணர்கள் என்றால், விரல் விட்டு எண்ணக் கூடிய பிராமணர்களே இருப்பார்கள். பிராமணர்களே இப்படி என்றால், மற்றவர்களைக் கேட்பானேன்!!

தமிழ் நாட்டிலும் சித்தர்கள் என்போர் மஹா மேதாவிகள், தத்துவ வித்தகர்கள்; இந்துமதத்தின் காவலர்கள். ஆயினும் இவர்கள் ஆகம விதிகளைப் பின்பற்றி சடங்குகளைச் செய்யாததால், சைவர்கள் இவர்களை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. தள்ளியே வைத்தனர். இது போலத்தான் விராத்தியர்களும்.

ஆயினும் விராத்தியர்கள், மனம் திருந்தி மீண்டும் சடங்குகளைச் செய்ய முன்வந்த போது, அவர்களைத் தூய்மையாக்க சுத்திகரிப்பு சடங்கு ஒன்றையும் வேத நூல்கள் இயம்புகின்றன. அதன் பெயர் விராத்யஸ்டோம.

மூன்று வருணத்தாரும் எவ்வளவு காலத்துக்கு பூணூல் போடுவதை ஒத்திப் போடலாம் என்றும் மனு சொல்கிறார்:

பிராமணர் (புரோகிதர்கள்) -16 வயது

க்ஷத்ரியர் (ஆட்சியாளர்கள்)- 22 வயது

வைஸ்யர் (வணிகப் பெருங்குடி) -24 வயது

இது உச்சபட்ச வயது. மூவருணத்தாரும் 7, 9, 11 வயதிலேயே

பூணுல் போட்டுக் கொண்டனர்.

விராத்தியர் பற்றிய குறிப்புகள் வரும் நூல்கள்:

வேதம் Atharva Veda (15-1-1); VS 30-8, TB; 3-4-5-1

மனு ஸ்ம்ருதி :Manu 2—38 and 39

பிராமணங்கள் Panchavimsa Brahmana (17-1-4)

மனு ஸ்மிருதி, ரிக் வேதம், பிராமணங்கள், பல வகை கிருஹ்ய சூத்திரங்களில் இருந்து வேத காலம் பற்றி பல அரிய பெரிய தகவல்கள் கிடைக்கின்றன:

1.வேத காலத்தில் ஜனநாயகம் தழைத்தோங்கியது. மக்களில் பலர் குலத்தொழிலை விட்டு விலகிச் சென்ர போதும் அவர்களை, ஒரேயடியாக விலக்கிவிடாமல் கர் வாபஸி (தாய் வீட்டுக்குத் திரும்பி வரும்) சடங்கு வைத்து அவர்கலை ஏற்றுக் கொண்டனர்.

2.பிராமணர், க்ஷத்ரியர், வைஸ்யர் எல்லோரும் பூணுல் போட்டுக் கொண்டு சந்தியா வந்தனம் செய்து, காயத்ரீ ஜபித்தனர். (ராமாயணத்தில் கூட ராமன் செய்த சடங்குகள் உள்ளன).

3.விராத்தியர்கள் என்போர் தாங்களாகவே ஒரு குழுவை ஏற்படுத்திக் கொண்டு பல இடங்களில் குடியேறினர். அவர்கள் கருப்பு உடை , தலைப் பாகை அணிந்து மாட்டு வண்டிகளில் பாணர், கூத்தர் போல இசைக் கருவிகளுடன் உல்லாசப் பயணம் செய்தனர் – நாடோடி வாழ்க்கை நடத்தினர்.

4.மொத்தம் நாலு வையான விராத்தியர்கள் இருந்ததாக பஞ்சவிம்ச பிராமணம் சொல்லுகிறது

5.அதர்வவேதம் விராத்தியர்கள் பற்றி புதிய சித்திரம் தருகிறது.

பழங்காலத்தில் விராத்தியர்கள் பற்றி எழுதியவர்கள், இதிலும் ஆரிய திராவிட இனவெறி வாதத்தைப் புகுத்திப் பார்த்தனர். ஆனால் அவர்கள் வாதம் பலிக்கவில்லை. மனு திட்டவட்டமாகப் பேசியிருப்பதும், விராத்யஸ்டோம என்னும் “கர் வாபஸி” (தாய் மதம் திரும்பும் சடங்கு) இருப்பதும் அவர்கள வாதங்களைத் தூள் தூளாக்கிவிட்டது. அவர்களுக்குச் சார்பாக ஆதாரமே இல்லாமல் கட்டுரை எழுதிய இந்துக்களும் இருந்த இடம் தெரியாமல் போனார்கள்.

சுருக்கமாகச் சொன்னால் விராத்தியர்களும், நம் நாட்டு இந்துக்களே. இப்பொழுதும் கூட இந்து என்ற பெயருடைய கோடிக்கணக்கான பேர் பல சடங்குகளே தெரியாமல் வாழ்கின்றனர். மோரீஸ், பிஜி தீவுகள், கயானா, தென் ஆப்பிரிக்காவில் வாழும் இளம் தலைமுறையினர் ஓரளவே மதம் பற்றி அறிந்துள்ளனர். நாளும் தூரமும் அதிகரிக்க, அதிகரிக்க, மதமும் சடங்குகளும் தளர்துகொண்டே வரும். இந்தத் தாக்கத்தை எல்லா மதங்களிலும் காண முடிகிறது. இப்படி இருப்பவர்களை விராத்தியர் என்று வேதகாலத்தில் அழைத்தனர்.

–சுபம்–

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 13, 2015 • Permalink

Posted in சமயம். தமிழ்

Tagged ஜாதிகள், தள்ளிவைக்கப்பட்ட, பிராமணர், விராத்தியர்

Posted by Tamil and Vedas on April 13, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/13/%e0%ae%a4%e0%ae%b3%e0%af%8d%e0%ae%b3%e0%ae%bf-%e0%ae%b5%e0%af%88%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%aa%e0%af%8d%e0%ae%aa%e0%ae%9f%e0%af%8d%e0%ae%9f-%e0%ae%9c%e0%ae%be%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%95%e0%ae%b3/

அபூர்வ ராமாயண படங்கள்: பாலகாண்டம்

தொகுத்தவர்:லண்டன் சுவாமிநாதன்

கட்டுரை எண்:1795; தேதி 13 ஏப்ரல் 2015

லண்டனில் பதிவு செய்த நேரம்: காலை 8-25

படம்1.ஒரு வேடன் , ஆணும் பெண்ணுமாகக் கூடியிருந்த இரு பறவைகளில் ஒன்றை அம்பு எய்து கொன்றான். அதைப் பார்த்த வால்மீகி அவனைச் சபித்தார். அந்த சாபம், அவர் அறியாமலே கவிதையாக மலர்ந்தது. உடனே பிரம்மா தோன்றி, நீ ராமன் என்னும், உத்தம அரசனின் கதையை எழுதலாமே என்றார். அப்பொழுதுதான் உலகம் வியக்கும் வால்மீகி ராமாயணம் தோன்றியது. 24,000 செய்யுட்களாக வடிவெடுத்தது. (பறவைகளைக் கொல்வது வேடர்களினன் தொழில். ஆயினும் ஆணும் பெண்ணுமாகக் கூடியிருக்கையில், எந்த மிருகத்தையும் கொல்லக் கூடாதென்று, இந்துமத நூல்கள் தடை விதிக்கின்றன).

நாடிய பொருள் கைகூடும் ஞானமும் புகழும் உண்டாம்

வீ டியல் வழியதாக்கும் வேரியம் கமலை நோக்கும்

நீடிய அரக்கர் சேனை நீறு பட்டழிய வாகை

சூடிய சிலை இராமன் தோள்வலி கூறுவார்க்கே. –(பால. காப்பு 12)

e0aeb0e0aebfe0aeb7e0af8de0aeafe0aeb8e0af8de0aeb0e0af80e0aea9e0ae95.jpg (960×960)

படம்2.உலகம் வியக்கும் வண்ணம், ஆட்சி புரிந்த கோசல மன்னன் தசரதனுக்குப் பிள்ளைகள் பிறக்கவில்லை. ரிஷ்ய சிருங்கரென்ற முனிவர் நாட்டுக்குள் நுழைந்தால் நல்லது என்றும் அவர் புத்ர காமேஷ்டி யாகம் செய்தால் குழந்தைப் பேறு உண்டாகுமென்றும் பெரியோர்கள் சொன்னார்கள். பெண்ணென்றால் என்ன என்றே தெரியாமல் காட்டுக்குள் வசித்து வந்த முனிவரை அழகிகள் மயக்கி அழைத்து வருகின்றனர்.

img_2767.jpg (2448×2448)

படம்3.புத்ர+ காம + இஷ்டி யாகம் செய்த உடனே ஒரு அற்புதம் நிகழ்கிறது. யாகத் தீயிலிருந்து ஒரு தேவன் வெளியே வந்து அற்புத இனிப்புப் பாயசக் குடத்தைத் தருகிறான். அதை தசரதன், தனது மூன்று மனைவிகளுக்கும் பிரித்துத் தருகிறான். இதற்குப் பின்னர், கௌசல்யா என்பவள், இராம பிரானையும், கைகேயி என்பவள் பரதனையும், சுமித்திரை என்பவள் லெட்சுமணன், சத்ருக்னனனாகிய இரட்டைப் பிள்ளைகளயும் பெறுவதற்கு இந்தப் பாயசம் உதவுகிறது.

நன்மையும் செல்வமும் நாளும் நல்குமே

தின்மையும் பாவமும் சிதைந்து தேயுமே

சென்மமும் மரணமும் இன்றித் தீருமே

இம்மையே இராம என்ற இரண்டெழுத்தினால். –(பால. காப்பு 13)

img_2768.jpg (2448×2448)

படம்4.விசுவாமித்திரனென்ற முனிவன் ((விசுவ+மித்திரன் = உலக நண்பன்)) வந்து, உனது மகன் ராமனை என்னுடன் பாதுகாப்புக்காக அனுப்பு என்கிறார். தசரதனுக்கு பயம், நானே வருகிறேனே, சின்னப் பையன்கள் எதற்கு? என்கிறார். ஆயினும் வசிஷ்டர் சொன்னவுடன் ராம லெட்சுமணர்களை அனுப்பி வைக்கிறார். முக்காலமும் தெரிந்த முனிவன் வசிட்டனுக்கு இதிலும் நண்மை உண்டு என்று தெரிகிறது.

உலகம் யாவையும் தாமுள ஆக்கலும்

நிலைபெறுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா

அலகிலா விளையாட்டுடையார் அவர்

தலைவர்; அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே–(பாலகாண்டம் பாயிரம் 1)

img_2769.jpg (2448×2448)

படம்5.காட்டில் நுழைந்தவுடன் தாடகை என்னும் அரக்கி வருகிறாள். “பெண் என்பதால் நான் கொல்ல மாட்டேன்” – என்கிறார். அவளொரு பெண்ணே இல்லை , இராட்சஸி என்று விசுவாமித்திரன் சொன்னவுடன் ராமன் அவளை ஒரே அம்பில் கொல்கிறார்.

இவ் வண்ணம் நிகழ்ந்த வண்ணம் இனி இந்த உலகுக்கெல்லாம்

உய் வண்ணம் அன்றி மற்று ஓர் துயர் வண்ணம் உறுவது உண்டோ

மை வண்ணத்து அரக்கி போரில் மழை வண்ணத்து அண்ணலே உன்

கை வண்ணம் அங்குக் கண்டேன் கால் வண்ணம் இங்குக் கண்டேன்

img_2770.jpg (2448×2448)

படம்6.காட்டில் சுபாஹு, மாரீசனென்ற இரண்டு அரக்கர்கள் யாகசாலை மீது தாக்குகின்றனர். உடனே ராமன், சுபாஹுவைக் கொல்கிறான். மாரீசனைக் கடலில் தொலைவில் தூக்கி எறிகிறான்.

படம்7.கௌதம முனிவர் தனது மனைவி அகலிகையுடன் காட்டில் வசித்து வந்தார். அவர் வெளியே சென்ற பொழுது இந்திரன் , முனிவர் வேடத்தில் வந்து அகலிகையை மான பங்கப் படுத்துகிறான். இதனால் கோபமமடைந்த கௌதமர் தனது மனைவி கல்லைப் போல சித்தப் பிரமை பிடித்தவளாக இருக்குமாறு சபிக்கிறார். தான் தவறு செய்யவில்லை என்று மன்றாடுகிறாள். இந்துமதம் சத்தியத்தின் அஸ்திவாரத்தின் மீது அமைந்ததால் கடவுளே ஆனாலும் ஒரு சொல் சொன்னால், அதைத் திருப்பிப் பெற முடியாது;மாற்ற முடியாது. ஆனால் மாற்று வழி கண்டு பிடித்து அதன் மூலம் வெளியேற உதவலாம். ராமன் காலடி பட்டவுடனே, உனக்கு சாப விமோசனம் கிடைக்குமமென்று கௌதமர் கூறுகிறார். 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், இந்த சம்பவத்தை விளக்குமமோவியம் மதுரை- திருப்பறங்குன்றக் கோவிலில் இருந்ததாகச் சங்க இலக்கியம் செப்புகிறது.

img_26691.jpg (2448×2448)

படம்8.ராமனின் கை வண்ணத்தை தாடகை வதத்திலும், கால் வண்ணத்தை அகலிகை சாப விமோசனத்திலும் கண்டதைக் கம்பன் அழகாகப் பாடுகிறான். ராமன், பின்னொரு காலத்தில், தனது ஆஸ்ரமத்துக்கு வருவார், என்பதை முக்காலம் உணர்ந்த கௌதமர் முன்னரே அறிந்தது இந்த சம்பவத்தால் தெரிகிறது. நாம் ஒரு மலையின் மீது நின்று நதி ஓடுவதைப் பார்த்தால் நம்மைக் கடந்து சென்ற நதி, கடக்கும் நதியின் நீர், இனி நம்மை நோக்கி எதிர் வரப் போகின்ற நீர் ஆகியவற்ரைப் பார்ப்பது போல முனிவர்கள் காலத்துக்கு வெளியே சென்று “சென்ற காலம், நிகழ் காலம், வரும் காலம், ஆகியவற்றைப் பார்க்க முடியும். இது காலம் பற்றிய சார்பியல் கோட்பாட்டைக் கொடுத்த, ஐன்ஸ்டைனுக்கும் தெரியாத விஷயம்!!

img_2794.jpg (2448×3264)

படம்9.இராம லெட்சுமணர்களை ஜனகன் என்னும் விதேக நாட்டு மன்னனிடம் விசுவாமித்திரர் கூட்டிக் கொண்டு செல்கிறார். இந்த இளைஞன் என்னிடமுள்ள சிவ தனுஷை முறித்தால் அமிழ்தினும் இனிய எனது மகள் சீதையை மணம் முடிப்பேன் — என்கிறான் ஜனகன். ராமன் வில்லை எடுத்தவுடனே அதில் நாணேற்றி வெற்றி பெறுகிறார்.வில் முறிந்தும் போகிறது. “எடுத்தது கண்டனர், இற்றது கேட்டார்” — என்று கம்பன் பாடுகிறார். அதாவது வில்லை எடுத்ததைத் தான் மக்கள் பார்த்தனர். அடுத்த நிமிடம், அது முறிந்த சப்தம்தான் மக்களுக்குக் கேட்டது. அவ்வளவு வேகத்தில் ராமன் செயலைச் செய்து முடித்தார்.

img_2576.jpg (2448×2448)

படம்10.பரசுராமன், ஒரு பிராமணர். அவரது தந்தைக்கு, க்ஷத்ரியர்கள் தீங்கு இழைத்ததால், அவர் 21 முறை தாக்கி, அரசர்கள் எல்லோரையும் அழிக்கிறார். ராமரும் க்ஷத்ரியரென்பதால் கோபக் கனல் பொங்க, அவரை எதிர்க்கிறார். எல்லோரும் விட்டுவிடுங்கள்” – என்று கெஞ்சுகின்றனர். சிவ தனுஷென்னும் வில்லை முறித்த ராமன், என்னிடமுள்ள விஷ்ணு தனுஷென்னும் வில்லை முறித்தால் போய் விடுகிறேன் என்கிறார். இராமன் அதை நொடிப் பொழுதில் முடிக்கவே, அவர் வந்த வழியே போய் விடுகிறார்.

swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 13, 2015 • Permalink

Posted in சமயம், தமிழ்

Tagged அபூர்வ ராமர் படங்கள், பால காண்டம், ராமாயண படங்கள்

Posted by Tamil and Vedas on April 13, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/13/%e0%ae%85%e0%ae%aa%e0%af%82%e0%ae%b0%e0%af%8d%e0%ae%b5-%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%af%e0%ae%a3-%e0%ae%aa%e0%ae%9f%e0%ae%99%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%b3%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%ae%be/

Picture Ramayana: Bala Kanda

Written by London swaminathan

Post No. 1794; 12^th April 2015

Uploaded from London at 17-41

ORIGIN OF RAMAYANA: Sage Valmiki went to Tamasa River to bathe. He saw a hunter shooting two birds in love. One of them died. When Valmiki cursed him he burst into poetry in Anustubh metre. Brahma appeared before him and asked him to sing the glory of Rama. Thus came Ramayana, a timeless epic in Sanskrit with 24,000 slokas/couplets.

Dasaratha was advised by the seers to perform Puthra Kamaeshti Yajna to get children. They advised him to get the great sage Rishya Sunga to do it. He sent courtesans to bring him. Picture shows Rishyasrnga. Rishyasrnga means the seer with a horn. He had a projection on his head like a deer. There is lot of psychology and biology in his story. Sex is a human instinct is the message. Some People were born with some deformities in the Ramayana days. We know Ashtavakra (Eight Angled) from the Upanishads and Surpanaka (deformed ear like a winnowing pan) from Ramayana.

Dasaratha did Putra Kameshti Sacrifice (Yaga) with Rishyasrnga. On the last day of the Yaga, a Spirit appeared from the altar and gave Dasaratha a pot containing an elixir. After partaking this celestial food, Kausalaya gave birth to Rama, Kaikeyi to Bharata and Sumitra gave birth to the twins Lakshmana and Shatrugna.

Visvamitra came to Dasaratha and asked him to send Rama with him to fight with the demons. Dasaratha hesitated, but his Kula Guru Vasishta told him to send him. Rama and Lakshmana went with Visvamitra who taught them all old Puranic stories and gave them training in ultra modern arms. Not even America and Russia are able to find such arms until today. They are activated by sound. The vibrations will kill thousands at a second. More powerful than Brahmastra, the Indian nuclear weapon.

Sage Visvamitra (meaning Friend of the World) took Rama and his brother through thick tropical rain forest. Tadaka, a demoness, appeared before them. Visvamitra ordered him to kill her. Rama refused saying that Hindus can’t kill women even in the battlefield. Then Friend of the World=Visva mitra, explained she does not fall under the category of “woman”. Then Rama shot her dead with a single arrow according to Valmiki and Kamba Ramayana.

After killing demoness Tadaka, Rama and Lakshmana came to Vishvamitra’s hermitage (Leaf House, Thatched shed). Hardly Visvamitra started his fire sacrifice, Maricha and Subahu, with all the demon hosts, attacked the hermitage. Rama killed Subhahu, smote Maricha and hurled him afar off into the ocean. The rest of the evil spirits took to their heels.

Indra is running away as soon as Gautama arrives. Earlier he molested Gautama’s wife Ahalya. Since Indra came in the disguise of Gautama she was cheated. 2000 year old Sangam Tamil literature also mentioned this incident in Paripatal. There was a painting where Indra was escaping like a cat. This painting was in Tirupparankundram, near Madurai, according to Sangam book Paripatal.

Ahalya Sapa Vimochanam:–Gautama cursed his wife Ahalya for allowing Indra into her hermitage. Under the curse she was in a trance for long. Gautama told her that when Rama comes to the hermitage she would be delivered from the curse. As soon as Rama entered the hut she became normal. Hinduism is based on truth. Not even God can withdraw a word that was said. So Gautama gave her an exit strategy to get out of the mental depression. This shows that the Hindu seers know what is going to happen in future. Even before Rama left Ayodhya, Gautama knew what would happen to Rama. Seers are called Tri Kala Jnanis. That means they can see Future, Present and Past like we see a river from the top of a mountain.

Viswamitra (meaning Friend of the World) told Janaka that Rama is ready to bend the Siva Danush. Janaka said,” I have promised to give Sita in marriage to him, who can bend and wield the bow. Rama may try this fortune, if he likes”. (Sita means ploughshare. She was found in the field. Rig Veda has hymns on Sita, but not Ramayana Sita) At the order of Viswamitra Rama drew the bow string so far that the bow string burst asunder in the presence of thousands of men and women. Kamban in Tamil Ramayana says, people only saw Rama taking the bow. The next minute they only heard the noise of breaking of the bow; his action was so swift!!!

Parashurama humbled: Parashu means axe. This Axe Rama was anti- Kshatria (Ruling caste) because they killed his father. He invaded the Kshatrias 21 times and destroyed all of them. When he challenged Rama who was on his way back to Ayodhya, Dasaratha begged him to leave the teenage boy. Parashu (axe) rama told him that he would go if Rama could bend Vishnu danush like he did with Siva danush. Rama got it from Parashu and bent it and shot an arrow. Parashu bowed and went his own way. There is a big confusion about Parashu. He figures in Ramayana and Mahabaharata periods which is not possible. There were two Parashuramas. I am writing a separate research article about it in my blog.

Source: Picture Ramayana book.

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 12, 2015 • Permalink

Posted in Culture, Ramayana & Mahabajarata

Tagged Balakanda pictures, Ramayana in pictures

Posted by Tamil and Vedas on April 12, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/12/picture-ramayana-bala-kanda/

மொழி அழகு: ருதம், ம்ருதம், அம்ருதம், ப்ரம்ருதம், சத்யாந்ருதம்

பவதி பிக்ஷாம் தேஹி = தாயே பிச்சை போடுங்கள்

எழுதியவர்-லண்டன் சுவாமிநாதன்

ஆய்வுக் கட்டுரை எண்:1795; தேதி 12 ஏப்ரல்

இலண்டனில் பதிவு ஏற்றிய நேரம் –6-22 காலை

(இந்தக் கட்டுரையை ஏற்கனவே ஆங்கிலத்தில் வெளியிட்டுள்ளேன்)

ருதாம்ருதாப்யாம் ஜீவேத்து ம்ருதேன ப்ரம்ருதேன வா சத்யாந்ருதாப்யாமபி வா ந ஸ்வவ்ருத்யா கதாசன – மனு 4-4

பிராமணர்கள் எப்படிச் சம்பாதிக்கலாம் என்று கூறும் மனு ச்லோகத்தை எல்லோரும் படிக்க வேண்டும். ஏனென்றால் இது பல விஷயங்களை நமக்குச் சொல்லித் தருகிறது

முதலாவதாக நாம் எல்லோரும் இன்று சர்வ சாதாரணமாகப் பயன்படுத்தும் “நாய்ப் பிழைப்பு” என்பதை மனு பயன்படுத்துகிறார். பிராமணர்கள் நாய்ப்பிழைப்பு செய்யக் கூடாது ( ந ஸ்வ வ்ருத்யா கதாசன) — என்கிறார்.

இரண்டாவது சம்ஸ்கிருத மொழையின் அழகை ரசிக்க இது உதவும். ருதம் – ம்ருதம் – அம்ருதம் – ப்ரம்ருதம் – சத்யாந்ருதம் – என்று பல சொற்கள், இசை பாடுவது போல இருக்கும்.

தமிழிலும் இது போல உண்டு:

வாய்மை = சொற்களால் சத்தியத்தைக் கடைப்பிடிப்பது;

உண்மை = சிந்தனையால்/உள்ளத்தால் சத்தியத்தைக் கடைப்பிடிப்பது;

மெய்மை = உடலால் சத்தியத்தைக் கடைப்பிடிப்பது

இதை சம்ஸ்க்ருதத்தில் த்ரிகரண சுத்தி (மனம்,மொழி,மெய்) என்பர்.

மூன்றாவதாக மனுவின் ஸ்லோகம், பிராமணர்கள் என்றுமே பிறரைச் சார்ந்துதான் வாழவேண்டும் — ஆனால் வேத விதிப்படி வாழ வேண்டும் – என்று காட்டுகிறது. அவர்கள் மூன்று நாட்களுக்கு மேல் உணவைச் சேமித்து வைக்கக்கூடாது – பிறரிடம் புரோகிதம் செய்து வாழ வேண்டும் என்று காட்டுகிறது. இதனால்தான் சங்க காலம் முதல் 2000 ஆண்டுகளுக்குத் தமிழ் மன்னர்கள், பிராமனர்களுக்கு அள்ளிக் கொடுத்தனர். 80,000 க்கும் மேலான தமிழ்க் கல்வெட்டுகளில் பெரும்பாலனவை பிராமணர்களுக்கும் (பிரம்மதேயம்), கோவில்களுக்கும் (தேவதானம்) தானம் கொடுத்த செய்திதான் இருக்கிறது.

இப்பொழுது ஸ்லோகத்தின் செய்தியைக் காண்போம்:

பிராமணர்கள் கீழ்கண்ட வழிகளில் சம்பாதிக்கலாம்.

சிந்திய கதிர் நெல்லைப் பொறுக்குதல் சிலம் எனப்படும்.

சிந்திய தனி நெல்லைப் பொறுக்குதல் உஞ்சம் எனப்படும்.

இவ்விரண்டும் ருதம்;

யாசிக்காமல் (பிச்சை எடுக்காமல்/தானம் வாங்காமல்) உணவு பெறுவது அமிர்தம்

யாசித்து வரும் உணவு ம்ருதம்;

பயிரிட்டு வரும் உணவுப்பொருட்கள் ப்ரம்ருதம்;

வியாபாரம் செய்வது ஸத்யான்ருதம். இதுகூட சரியே.

ஆனால் மற்றவர்களிடம் சேவகம் செய்து பிழைப்பது நாயின் பிழைப்புக்கு சமம் என்பதால் அதை விட்டு விட வேண்டும் (மனு 4—4 முதல் 6 வரை).

ஆனால் இது எல்லாம் இப்போது பொருளற்றதாகிவிட்டது. எல்லா ஜாதியினரும் எல்லாத் தொழிகளையும் செய்கின்றனர். பழைய கால வரலாற்றை ஆராயும் போது இவைகளைப் பின்னனியாகக் கொண்டு பார்க்கவேண்டும்.

ஒரு ஏழை வீட்டில், ஏழ்மையைப் போக்க ஆதி சங்கரர் வேண்டியவுடன்

தங்க மழை பெய்தது; படத்தில் கனக தாரையைக் காணலாம்.

பவதி பிக்ஷாம் தேஹி

மனு பிச்சை எடுப்பதற்கான சங்கேதக் குறிப்புகளையும் கொடுத்திருக்கிறார்.

பிராமண பிரம்மச்சாரிகள் படிக்கும் காலத்தில் வீடு வீடாகச் சென்று பிச்சை எடுத்து சாப்பிட வேண்டும். இதைக் குருவுக்கும் தருவார்கள்.

ஒரு வீட்டு வாசலில் நின்று கொண்டு பிராமணப் பையன் “பவதி பிக்ஷாம் தேஹி” = தாயே! பிச்சை போடுங்கள் தாயே என்பான்.

உடனே வீட்டிலுள்ள வயதான பெண்மணி வந்து சுத்தமான அன்னத்தைப் பிச்சைப் (பிக்ஷை என்ற சம்ஸ்கிருதச் சொல்லின் தமிழ் வடிவம் = பிச்சை) பாத்திரத்தில் இடுவாள்.

(மதுரையில் நான் இருந்த கலத்தில் பக்கத்து வேத பாடசாலைப் பையன்கள் இப்படி எங்கள் வீட்டு வாசலிலும் குரல் கொடுத்ததுண்டு. உடனே எனது தாயார், பிச்சை (பிக்ஷை) போடுவாள்.

க்ஷத்ரியர்கள், பிச்சை எடுக்கையில் இந்த கோஷத்தைச் சிறிது மாற்றுகிறார் மனு. அவர்கள்

“பிக்ஷாம் பவதி தேஹி” என்று குரல் கொடுக்கவேண்டும்.

வைஸ்யர்கள் (வணிகர்கள்)

“தேஹி பிக்ஷாம் பவதி” என்று குரல் கொடுக்கவேண்டும்.

இதில் பவதி என்ற சொல் மூன்று வர்ணத்தாருக்கும் முதல், இரண்டாவது, கடைசி சொல்லாக வருவது ஏண் என்று தெரியவில்லை. ஆனால் அனதக் காலத்தில் பிராமண, க்ஷத்ரிய, வைஸ்ய சமூகத்தினர் மூவரும் குருகுல வாசம் செய்ததும், அவர்களும் மாணவப் பருவத்தில் பிச்சை எடுத்து உண்டதும் இதிலிருந்து தெரிகிறது.

யாரிடம் முதல் பிச்சை கேட்க வேண்டும் என்றும் மனு சொல்லுகிறார். மனு, மிகப்பெரிய மன இயல் நிபுணர்.

அவர் சொல்கிறார், ஒரு பையன், முதல் பிச்சையை தனது தாயாரிடமோ, சின்னம்மாவிடமோ (சித்தி), தன்னுடைய சகோதரியிடமோ, யார் மாட்டேன் என்று சொல்லமாட்டாரோ அவரிடம்தான் கேட்க வேண்டும் என்றும் சொல்லுகிறார் (2-49).

இதைப் படிக்கவே மிக உருக்கமாக இருக்கிறது. ஏழு வயது பாலகன், ஒரு வீட்டில் முதல் நாள் பிச்சை கேட்கப்போன போது, சீ, போ! என்று சொன்னால் அந்தப் பையனுக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்துவிடும். இதற்காக உளமார, நெஞ்சார வாழ்த்தும் தாய், சின்னம்மா, சகோதரி ஆகியோரிடம் முதல் பிச்சை கேட்கச் சொல்கிறார்.

உலகில் ஹமுராபி போன்றோர் எழுதிய சட்டப் புத்தகத்தில் இவ்வளவு நுணுக்கமான விஷயங்கள் பற்றிய குறிப்புகள் இல்லை. இதனால்தான் தமிழ் மன்னர்களும் கம்பன் போன்ற கவிஞர்களும் மனுவை இந்திரனே சந்திரனே என்று புகழ்கின்றனர். கம்பன் ஏராளமான இடங்களில் மனு நீதியைப் புகழ்கிறான். இது பற்றிய குறிப்புகளைத் தனிக் கட்டுரையாகத் தருவேன்.

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 12, 2015 • Permalink

Posted in சமயம். தமிழ்

Tagged அம்ருதம், கனக தாரா, பவதி பிக்ஷாம், மொழி அழகு, ருதம்

Posted by Tamil and Vedas on April 12, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/12/%e0%ae%ae%e0%af%8a%e0%ae%b4%e0%ae%bf-%e0%ae%85%e0%ae%b4%e0%ae%95%e0%af%81-%e0%ae%b0%e0%af%81%e0%ae%a4%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%b0%e0%af%81%e0%ae%a4%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%85/

Who are Vratyas (outlaws)?

Written by London swaminathan

Research Article No. 1794; 11^th April 2015

Uploaded from London at 21-37

“Persons whom the twice born (Brahmins, Kshatriyas and Vaisyas) beget on women of their own classes, but who omit the prescribed rites and have abandoned the Gayatri, are to be designed as Vratyas” – Manu 10-20.

In the days of Manu, people belonging to three castes Brahmins (Priests), Kshatriyas (Rulers) and Vaisyas (Business community) were reciting the most powerful and most respected Vedic mantra Gayatri (Rig Veda 3-62-10). Today not even all the Brahmins recite it three times a day. They have to do it before the sun rise, before the sunset and at noon.

In an earlier chapter Manu says the three castes must be initiated into the recitation of Gayatri before the age of 16 for Brahmins, 22 for Kshatriyas and 24 for Vaisyas. If they don’t do it then they are called Outlaws/Vratyas (Manu 2—38 and 39). In fact they were initiated well before this age. This was the maximum limit.

In another chapter he gives a long list of tribes who became Vratyas in course of time by dropping their prescribed rites.

Sangam Tamil literature also gives some details about Vratya Brahmins who were involved in conch and bangle making industries. Famous Brahmin poet Nakkirar belonged to this sect.

Vratyas in the Vedas

Atharva Veda, the Panchavimsa Brahmana and the Sutras describe certain rites intended for the Vratyas. They are used for the purification of Vratyas.

Panchavimsa Brahmana (17-1-4) says that there are four types of Vratyas:

1.The ‘hina’ who are described as depressed

2.Those who have become outcasts for some sin (nindita)

3.Those who have become outcasts at an early age, apparently by lving among outcasts or foregoing the prescribed rites

4.Those oldmen who, being impotent (sama-niicamedhra) have gone to live with the outcasts.

For all these four categories some “scholars” have given interpretations according to their whims and fancies without any rhyme or reason. They have no proof for their statements from any other sources. Foreigners have included Aryan and Non Aryan wherever they wanted, once again without any proof!!! They are notorious for their Divide and Rule Policy.

Manu is very clear and say that they all belong to three castes. In the Yajur Veda, Vratya is one of the victims in Purushameda Yajna (VS 30-8, TB3-4-5-1), where nobody knew what the term meant. What we gather from the descriptions of Vratyas in Tamil and Sanskrit sources is that they did not follow the scriptures and lead nomadic life. Vedas are very clear that they can become twice born again by performance of the ritual prescribed (Vratystoma like todays Ghar Vapasi rituals). This provision and Manu’s description clearly show that they are all children of the same family and not foreigners or outsiders.

When their group became big, they themselves elected a leader who wore a turban, carried a whip and a kind of bow. It looks like they had black uniform and owned a rough wagon. They wore silver jewellery. All these were handed over to the priests once they were taken back into the mainstream religion. This shows that the Vedic society was very democratic and had flexi rules for their children; they were not rigid even when their children went astray. They can be compared to Tamil Siddhas who were iconoclastic in their approach. But they had very high philosophy. They worshiped Shiva but did not follow the Agamic rituals. Orthodox Tamil Saivites treated them like outcasts.

The Atharva Veda (15-1-1) description of Vratyas is different. Fifteenth book of Atharva Veda deals with the Vratya, which is of mystical character, exalts the converted Vratya as a type of the perfect Brahmacharin and, in so far, of the divinity.

Brahmanas associate Vratyas with Rudra. They are described as wandering ascetics, but who don’t follow the scriptures.

Now we see Brahmin wrestlers in Gujarat, Brahmin actors in Kerala and Brahmins practising different professions in different parts of India. They were supposed to do only six things in the olden days 1.Performing fire sacrifices for others 2.for themselves 3.Accepting religious Dhana (donations, gifts) and 4.giving donations 5. Learning Vedas and 6.Teaching Vedas. Throughout 2000 year old Sangam Tamil literature, they are called performers of six tasks/jobs (Aru Thozilor).

A Kalyanraman, a scholar who have written two volumes of Aryatarangini with new interpretations on many subjects says, ”There was, in the region now known as North Punjab, Kashmir and Afghanistan, a powerful and enterprising community, ethnically and by broad religious heritage Aryan, but afflicted with impious practices, devious commercial methods and excessive materialistic outlook on life. The Panis were, what were technically known to Rishis as Vratyas, i.e. fallen Aryas. They could be reclaimed by a process of purification and conformist oath taking, known as Vratyastoma, whose details are elaborated in the sastras (scriptures).

Brahmin families, who for three generations, had failed to recite the Gayatri mantra became Vratyas – The Athrva Veda (XV-1) gives some lovely pictures of vagabond Vratyas “travelling in a bullock cart with concubines and musicians, messengers and footmen and professing Saivaite magic with fluency” (Page 99, Aryatarangini)

Source books

Vedic Index of Names and Subjects (Vol.II), Keith and Macdonell

Manu Smrti

Aryatarangini (Vol.I) by A Kalyanaraman

Cultural Index to Vedic Literature by N N Bhattacharya

swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 11, 2015 • Permalink

Posted in Culture, Religion

Tagged Manu, outcasts, vratyas, wandering ascetics

Posted by Tamil and Vedas on April 11, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/11/who-are-vratyas-outlaws/

கஞ்சக் கோமுட்டி, பேராசைப் பிராமணன் கதை

Compiled by London swaminathan

Article No. 1793;11^th April 2015

Uploaded from London at 5-34 am

ஒரு ஊரில் ஒரு கோமுட்டிச் செட்டி இருந்தார். அவர் மஹா கஞ்சன். அதே ஊரில் புரோகிதம் செய்யும் ஒரு பிராமணர் இருந்தார். அவர் மிகவும் பேராசைக்காரர். ஒரு ஆடி அமாவாசை அன்று எல்லோரும் நதிக்கரையில் நீத்தார் நினைவாக தர்ப்பணம்-திதி கொடுத்தனர். கோமுட்டி செட்டியாரும் அவ்வாறு செய்ய எண்ணினார். காலையில் போனால், ஐயருக்கு நாலு அணா தட்சிணை கொடுக்க வேண்டி இருக்கும், நாம் மெதுவாக உச்சிப் பொழுதில் போவோம் என்று உச்சிப் பொழுதில் நதிக் கரைக்குப் புறப்பட்டார்.

அப்போதுதான் பிராமணர் தர்ப்பைக்கட்டு எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கொண்டு வீட்டுக்குப் புறப்படத் தயாரானார். செட்டியாரைப் பார்த்தவுடன் மிகவும் மகிழ்ச்சி. வாங்கோ செட்டியார்வாள், என்ன தாமதம்? அதனால் என்ன, வாங்கோ, உங்களுக்கும் பண்ணி வைக்கிறேன் என்று தர்ப்பைக் கட்டை அவிழ்த்து ஆயத்தமானார்.

செட்டியார் பொம்மை (கொலுவில்)

செட்டியாருக்கு தர்ம சங்கடமான நிலை. பிராமணரிடம் மாட்டேன் என்று சொல்லி அவர் சாபத்துக்கு ஆளாக முடியாது. அடடா, இடுப்பில் பணத்தை முடிந்துகொள மறந்துவிட்டேனே, என்றார்.

அட, செட்டியார்வாள், உமது கிருஹம் (வீடு)தான் எனக்கு நன்றாகத் தெரியுமே. நாளை நானே வீட்டுக்க்கு வந்து தட்சிணை வாங்கிக் கொள்கிறேன் என்று சொல்லி அவருக்கு தர்ப்பணம் செய்துவைத்தார். செட்டியார் மனதில் பலா ஐடியாக்கள் உதித்தன. சரி என்று சொல்லி உட்கார்ந்து எல்லாம் முடிந்தபின்னர் விடை பெற்றுக் கொண்டார்.

அந்தப் பிராமணர், மறுநாள் அதிகாலையில் செட்டியார் வீட்டுக்குப் போய் கதவைத் தட்டினார். ஜன்னல் வழியாகப் பிராமணரைப் பார்த்தவுடன் மனைவியிடம், “நான் செத்துப் ஓய்விட்டேன் என்று சொல்லி விடு, அவர் பணம் வாங்க வந்திருக்கிறார்” என்று சொன்னார். மனைவியும் அழுத கண்ணீரும் சிந்திய மூக்குமாக வந்து கதவைத் திறந்து, ஐயஹோ, அவர் போய்விட்டாரே என்று கதறினார்.

பிராமணர் மனதில் கொஞ்சம் சந்தேகம் ஏற்பட்டது. அதற்கென்ன நானே காரியம் எல்லாம் செய்து முடிக்கிறேன், கவலைப் படாதீர்கள் என்று சொல்லி ஈமக் கிரியைகளுக்கு ஆட்களை ஏற்பாடு செய்தார். செட்டியார் கொஞ்சமும் பயப்படவில்லை. பிணமாகக் கிடந்தார். வீட்டின் முன்னால் பாடை தயாராகி, அவரைத் தூக்கி வைத்தனர். சங்கு ஊதியது, மணி அடித்தது, இறுதி ஊர்வலமும் புறப்பட்டது. ஐயர் முன்னே செல்ல நெருங்கிய உறவினர்கள் பின்னே வர, ஊர்வலம் சுடுகாட்டை அடைந்தது.

அந்தப் பிராமணர் எல்லா கிரியைகளையும் முடித்த பின்னர் சிதைக்குத் தீ மூட்டப்பட்டது. சுடுகாட்டில் பிணத்துக்கு தீ வைத்த பின்னர் யாரும் திரும்பிப் பார்க்கக்கூடாது என்ற சம்பிரதாயம் உண்டு. ஆகவே பிராமணர் திரும்பிப் பார்க்காமல் சென்று ஒரு மரத்தின் பின்னர் ஒளிந்து கொண்டார். சிதைத் தீ கொழுந்துவிட்டு எரியத் துவங்கியது. யாரும் இல்லை என்பதை ஓரக் கண்ணால் பார்த்த செட்டியார், தாவிக் குதித்து வெளியே வந்தார். அப்பாடா, அந்தப் பிராமணனுக்குக் காசு கொடுக்காமல் தப்பிக்க எவ்வளவு சிரமப் பட்டுவிட்டேன் என்று சொல்லி பெருமூச்சு விட்டார். மரத்துக்குப் பின்னால் ஒளிந்திருந்த பிராமணருக்குச் செட்டியாரின் குரல் தேன் போல ஒலித்தது. செட்டியார் முன்னால் தாவிக் குதித்து வந்து, எங்கே என் நாலணா? என்று கேட்டார்.

“கள்ளனுக்குக் குள்ளன்” — என்பது தமிழ்ப் பழமொழி

நீ பாய்க்கு அடியில் போனால் நான் கோலத்துக்கு அடியில் போவேன் என்பது – கன்னடப் பழமொழி!

swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 11, 2015 • Permalink

Posted in தமிழ்

Tagged கஞ்சன், கோமுட்டி, செட்டியார், பிராமணன், பேராசை

Posted by Tamil and Vedas on April 11, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/11/%e0%ae%95%e0%ae%9e%e0%af%8d%e0%ae%9a%e0%ae%95%e0%af%8d-%e0%ae%95%e0%af%8b%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%9f%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%ae%bf-%e0%ae%aa%e0%af%87%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%9a%e0%af%88%e0%ae%aa/

DIVINATION in The Vedas, Babylonian and Etruscan

Ashtamangala Prasnam (Prediction) in Kerala, India

Written by London swaminathan

Research Article No. 1792; Date: 10^th April 2015

From India’s Northernmost Himalayas to the Southernmost Kanyakumari, the beliefs were same. This is attested by the 2000 year old Sangam Tamil Literature and the earlier 3700 year old Vedic Sanskrit literature. They all believed that the behaviour of animals and birds as well as natural phenomena can predict future. Some of their beliefs have some scientific basis. We see the strange behaviour of animals and birds before natural catastrophes such as big storm or Tsunami or earth quakes. Hindus linked the black bird crow with the departed souls which is in Sangam Tamil literature and earlier Sanskrit literature. Tamils linked the arrival of the guests with crowing. When the housewives cook special dishes naturally the good smell will attract the crows around the house. But many of their beliefs cannot be explained scientifically. This type of belief is seen around the world.

Vedic Hindus used the fire of the Sacrifice, flight of birds, crying of animals, position of the planets, falling of comets and meteors, natural phenomena, sneezing, fluttering/twitching of eyes, etc. Mahabharata has got lot of references to the wind, meteors and the positions of the planets before the great Bharata war.

Babylonian Liver Prediction

Kausitaki Brahmana on crows:

When a ceremony is performed to win for a maiden a husband, the side from which the crow first appears is that from which her wooer will come ( KB 34-24)

Satapata Brahmana on Cows

The movement of the cow at a particular moment in the soma sacrifice shows the fortune of the sacrificer ( SB 4-5-8-11)

Hiranyakesi Grhyasutra on Owls

The owl is invoked to fly around the village and give signs for the future; it is a bird which flies to the dwelling of the gods, and the Rig Veda already knows birds of omen (HGS 1-17-3)

The hyena’s howl is uttered either of its own will, or on the prompting of other powers (HGS 1-17-1)

Gobhila Grhyasutra on Bride and Balls of Earth

The character of the bride can be judged by her choice of balls of earth taken from various places (G G S 2-1-3ff)

The sex of the future child believed to be by the fact whether the member of the body of the prospective mother, which a Brahmana boy touches accidentally has a masculine or feminine name (Keith 390-1)

Later Tamil and Sanskrit literature have hundreds of beliefs like this.

Dowsing Rod to find water and treasures

Sumerian, Babylonian Beliefs

Divination was widely used in Mesopotamia. It is based on the idea that to some extent the future is predetermined; it can be interpreted/divined by those with specialist knowledge. Sumerians used extispicy i.e.the liver, lungs or the colon spiral of specially slaughtered young ram were inspected for peculiarities during a nocturnal rite (Etruscans also used the liver for predictions).

The study of celestial omens was more popular and it survived for long. Observation of birds was practised like India and Italy/Etruscan. Divination played an important part in decision making. It was used before building a temple, military expedition, for king’s wellbeing and safety, fortune telling and weather forecasting.

(In my home town in Madurai, Tamil Nadu, even the rain and harvest are forecast by the colour of the dress the god Azakar/Perumal wears during Chitra festival).

Hittites also used Extispicy. Anatolians used old women like the Greeks and Tamils, for prediting.

Prasnam Predition by shels and cowries in Kerala

Following books are recommended for researchers

Magic and divination in Ancient Palestine and Syria by A. Jeffers, 1996

The act of Extispicy in ancient Mesopotamia by Assyriological miscellanies, 1980

The Interpretations of dreams in the Ancient Near East by A L Oppenheim , 1956

Rituals of the diviner Malibu, CA, 1983

Abhidana Cinatamani in Tamil give some information about Arootam and Sakunam in pages 137 and 541.

Etruscan Liver Diagram for predictions

ETRUSCAN CIVILIZATION

From my earlier article Etruscan-Hindu/Tamil Link posted on 28 July 2012

Birds Used for Prediction

Boulon is the word for bird. It is similar to PUl in Tamil.

Tamils believed that flights of birds or their sounds (calls) can predict good and bad things that is going to happen. Even today their traditional calendars (Panchang) publish those details every year. No two cultures in the world come so close as the Tamils and the Etruscans. Etruscans had such a calendar.

Etruscans believed that Gods speak to mortals through nature. They even interpreted thunder and lightning. This is in the Hindu Upanishads. The famous parable of Three “Da” sounds of Thunder is in the Upanishads. Another story about five elements trying to lift a blade of grass is also in the Upanishads.

Etruscans used livers of sacrificed animals to find their future. Mesopotamians had similar beliefs. Like Vastu Shastra allocate different corners for different Gods, they have different areas for different gods in the liver. A Bronze model of a sheep’s liver from Piacenza (150 BC) gives 52 names of divinities, mostly abbreviates. Many of them were repeated.

Oxford Water Diviner

Source Books

Dictionary of the Near East, British Museum Publication

A Cultural Index to Vedic Culture by N N Bhattacharya

My Previous articles (See the list below)

Leave a comment

by Tamil and Vedas on April 10, 2015 • Permalink

Posted in Astrology, Culture, Paranormal

Tagged Divination, sumerian divination, Vedic predictions

Posted by Tamil and Vedas on April 10, 2015

https://tamilandvedas.com/2015/04/10/divination-in-the-vedas-babylonian-and-etruscan/

Tamil and Vedas

All posts for the month April, 2015

Ships in the Rig Veda!

கண்டோம்! கண்டோம்!! கண்டோம்!!! கண்ணுக்கினியன கண்டோம்!! 2 குட்டிக் கதைகள்

Two Stories: Guru and Parrot; Guru and Birds

தள்ளி வைக்கப்பட்ட ஜாதிகள் யார் எவர்?

அபூர்வ ராமாயண படங்கள்: பாலகாண்டம்

Picture Ramayana: Bala Kanda

மொழி அழகு: ருதம், ம்ருதம், அம்ருதம், ப்ரம்ருதம், சத்யாந்ருதம்

Who are Vratyas (outlaws)?

கஞ்சக் கோமுட்டி, பேராசைப் பிராமணன் கதை

DIVINATION in The Vedas, Babylonian and Etruscan

Categories

Archives

Tag Cloud

Blog Stats

Follow Blog via Email

Click here to ‘Like’ this page on Facebook!

Bugscore