All posts in category சிலப்பதிகாரம்

தமிழ், சம்ஸ்கிருத இலக்கியங்களில் மங்கலச் சொற்கள் (Post No.2826)

08.08.67.earth.med

Research article written by London swaminathan

Date: 20 May 2016

Post No. 2826

Time uploaded in London :– 15-36

( Thanks for the Pictures)

DON’T REBLOG IT AT LEAST FOR A WEEK! DON’T USE THE PICTURES; THEY ARE COPYRIGHTED BY SOMEONE.

(for old articles go to tamilandvedas.com OR swamiindology.blogspot.com)

உலகில் வேறு எந்த இலக்கியங்களிலும் காணாத ஒரு வழக்கு இந்து மத இலக்கியங்களில் காணப்படுகிறது. சம்ஸ்கிருதம், தமிழ் ஆகிய இரண்டு மொழிகளும் சிவபெருமானிடமிருந்து பிறந்து அவனருளால் பாணினி, அகத்தியன் ஆகிய இருவரால் இலக்கணம் வரையப்பட்டதால் இந்த வழக்கு நீடிக்கிறது. இரண்டு மொழிகளும் இன்னென்ன சொற்களைக் கொண்டே ஒரு நூல் துவக்கப்பட வேண்டும் என்று சொல்லும். இது ஆயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளாக அப்படியே பின்பற்றப் பட்டு வந்துள்ளது.

தமிழும் சம்ஸ்கிருதமும் ஒரே மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவை. ஆரிய, திராவிட மொழிக் குடும்பம் என்பதெல்லாம் வெள்ளைக்கார ஆராய்ச்சியாளர்கள் எட்டுக்கட்டிய கட்டுக்கதை என்பதை மொழியியல் ரீதியாக முன்பே நிரூபித்துவிட்டேன்.

tricolour om

சம்ஸ்கிருத ஸ்லோகம் ஒன்று சொல்லும்:–

ஓம்காரஸ்ச அதசப்தஸ்ச த்வாவேதௌ ப்ரஹ்மண: புரா

கண்டம் பித்வா விநிர்யாதௌ தஸ்மான் மாங்கலிகாஉபௌ

–பாதஞ்ஜலதர்சனம்

பொருள்:– ஓம், அத என்ற இரண்டு சொற்களும் பிரம்மனின் திருவாயிலிருந்து வெளிவந்ததால் இரண்டும் மங்கலச் சொற்களாக கருதப்படும்.

பழங்கால சம்ஸ்கிருத நூல்கள் அனைத்தும் இவ்விரு சொற்களுடனேயே துவங்கும்.

‘அத ரிக் வேத:’

‘அத ஸ்ரீமத்பகவத் கீதா’

என்று நூல்கள் ஆரம்பமாகும். நூலின் உள்ளே கடவுள் வாழ்த்து என்ற துதி இருக்கும். அதில் கடவுளின் பல பெயர்கள் வரும். கடவுள் வாழ்த்தே இல்லாவிடினும்

‘அத யோகானுசாசனம்’ (பதஞ்சலி யோக சூத்ரம்)

‘அதாதோ ப்ரஹ்ம ஜிக்ஞாசா’ (பிரம்ம சூத்ரம்)

அமரகோசம் என்னும் நிகண்டும் ‘அத’ சப்தத்தை மங்கல சொல்லாகப் பட்டியலிட்டுள்ளது.

ஓம்காரம் மிகவும் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மூல மந்திரத்திலிருந்துதான் பிரபஞ்சமே உற்பத்தியாகியது. இதை மாண்டூக்ய உபநிஷத் நன்கு விளக்கும். நவீன விஞ்ஞாமும் சப்தத்திலிருந்து பிரபஞ்சம் எல்லாம் உருவானதை ஒப்புக் கொள்கிறது.

‘அத’ என்றால் ‘இப்பொழுது’ என்று பொருள். அ –என்னும் எழுத்துதான் உலகின் பழைய மொழிகளின் முதல் எழுத்து. ரிக் வேதம் முதலான புனித நூல்கள் அக்னி என்று அ- வில் துவங்கும் அல்லது ஓம் என்னும் மந்திரத்துடன் துவங்கும்.

பழங்காலத்தில் குருமார்கள் மேடையில் அமர்வர். சிஷ்யர்கள் கீழே அமர்வர். குரு, ‘அத வால்மீகி ராமாயண’, ‘அத மஹா பாரத’ என்று உபதேசிக்கத் துவங்குவார்.

முடிவில் ‘சுபம்’ என்றோ ‘சாந்தி’ என்றோ சொல்லி முடிப்பார். உலகில் வேறு எங்கும் காண முடியாத அற்புத இலக்கிய வழக்கு இது.

moon night

கடவுளை நேரிடையாக குறிப்பிடாவிட்டால், ‘லோகம்’, ‘விஸ்வம்’, ‘ஸ்வஸ்தி’ போன்ற மங்கலச் சொற்களைப் பயன்படுத்துவர்.

விஷ்ணு சஹஸ்ர நாமம், ஓம் ‘விஸ்வம்’ என்று துவங்கும்.

தமிழ் வழக்கு

சம்ஸ்கிருதம் தோன்றி சில ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் தோன்றிய தமிழும் இதை அப்படியே பின்பற்றுகிறது. ஆனால் தமிழில் பெரிய பட்டியல் உள்ளது.

ஆ.சிங்காரவேலு முதலியாரின் அபிதான சிந்தாமணி (தமிழ் என்சைக்ளோபீடியா) வழங்கும் பட்டியல்:–

சீர், எழுத்து, பொன், பூ, திரு, மணி, யானை, தேர், பரி, கடல், புகழ், மலை, மதி, நீர், ஆரணம்(வேதம்), சொல், புயல், நிலம், கங்கை, உலகம், பரிதி (சூரியன்), அமிர்தம் ஆகியனவும் இவை தொடர்பன சொற்களும்.

தமிழில் கிடைத்த மிகப் பழைய நூலான, கி.மு. முதல் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த தொல் காப்பியம் ‘எழுத்து’ என்ற சொல்லுடன் துவங்கும்.

ஆயினும் பெரும்பாலான நூல்கள் ‘உலகம்’ என்ற சொல்லுடன் துவங்கும். முன்காலத்தில் இதை ‘லோகம்’ என்ற சம்ஸ்கிருதச் சொல் என்று கருதினர். ஆனால் எனது ஆராய்ச்சியில் இது இரு மொழிகளுக்கும் பொதுவான சொல் என்பது கண்டறியப்பட்டுளது. (ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் சொற்கள் ஆங்கிலத்தில் இருப்பதற்கும் தமிழ்-சம்ஸ்கிருத மூல மொழியே காரணம்).

sheep, sun

‘உலகம் உவப்ப வலனேர்பு’

சங்கத் தமிழ் நூல்களில் ஒன்றான திருமுருகாற்றுப்படை ‘உலகம் உவப்ப வலனேர்பு திரிதரு பலர் புகழ் ஞாயிறு’ – என்று துவங்கும்

மற்ற நூல்களின் முதல் வரிகள்:–

‘உலகந்திரியா’ (மணிமேகலை),

‘உலகம் மூன்றும்’ (வளையாபதி),

‘உலகெலாம் உணர்ந்து’ (பெரிய புராணம்),

‘உலகம் யாவையும்’ (கம்ப ராமாயணம்)

‘நனந்தலை உலகம்’ (முல்லைப் பாட்டு),

‘மூவா முதலா உலகம்’ (சீவக சிந்தாமணி),

‘நீடாழி உலகத்து’ (வில்லி பாரதம்),

‘வையகம் பனிப்ப’ (நெடுநல் வாடை),

‘மணிமலைப் பணைத்தோண் மாநில மடந்தை’ (சிறு பாணாற்றுப்படை),

‘மாநிலஞ்சேவடியாக’ (நற்றிணை)

இப்படி பட்டியல் நீண்டு கொண்டே போகிறது.

மாநிலம், வையகம், உலகம் – ஆகியன ஒரு பொருளுடைத்து.

ஒரு நூலை மங்கலச் சொல்லுடனே துவங்க வேண்டும் என்பது,

“வழிபடு தெய்வ வணக்கம் கூறி, மங்கல மொழி முதல் வகுத்தெடுத்துக் கொண்ட, இலக்கண, இலக்கியம் இடுக்கணின்றி, இனிது முடியும் என்மனார் புலவர்” என்னும் சூத்திரத்தில் உளது.

swastik, om lamps, kotipali shivratri

பழங்கால சம்ஸ்கிருத, பிற்கால தமிழ் கல்வெட்டுகள் ‘ஸ்வஸ்தி’ என்ற மங்கலச் சொல்லுடன் துவங்கும்.

பழைய தமிழ் திரைப்படங்கள், நூல்கள் எல்லாம் ‘சுபம்’, அல்லது ‘ஓம் சாந்தி’, ‘ஓம் தத்சத்’ என்று முடியும்.

பிரிடிஷ் லைப்ரரியில் நான் காணும் நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தைய நாவல்கள், நாடகங்களிலெல்லாம் இதைக் காண்கிறேன். வடமொழி நாடகம் அனைத்தும் ‘ஸ்வஸ்தி’ வாசகத்துடன் முடிவடையும். காளிதாசன் போன்ற உலக மகா கவிஞனும் கூட கடவுள் வாழ்த்துடன் துவங்கி, ஸ்வஸ்தி வாசகத்துடன் முடிக்கிறான்.

தமிழ் வேதமாகிய திருக்குறள் ‘அகர’ என்ற மங்கலச் சொல்லுடன் துவங்கும். ‘அ’ – என்ற சொல் அவ்வளவு புனிதமானது. உலகிலேயே மிகவும் பழைய சமய நூலான ரிக் வேதம் அக்னி – என்ற ‘அ’-காரத்துடன் துவங்கும்.

நெஞ்சையள்ளும் சிலப்பதிகாரம் என்னும் காவியம், ‘திங்கள், ஞாயிறு, மாமழை’ — ஆகிய மூன்றையும் வாழ்த்தித் துவங்கும்.

தொல்காப்பிய சூத்திரத்தில் கடவுள் வாழ்த்து பற்றிக் கூறுகையில், “கொடிநிலை, கந்தழி, வள்ளியென்ற வடுநீங்கு சிறப்பின் முதலன மூன்றும் கடவுள் வாழ்த்தொடு கண்ணிய வருமே” என்பார். அந்தக் ‘கொடிநிலை’, ‘கந்தழி’, ‘வள்ளி’ இதுதான் என்று சில உரையாசிரியர் பகர்வர். எப்படியாகிலும் இம்மூன்றும் மங்கலச் சொல் பட்டியலில் உள்ள சொற்களே!

உலகில் வேறு எங்குமிலாத இந்த மங்கலச் சொல் வழக்கு இந்து இலக்கியத்தில் மட்டும் இருப்பது பாரதீயப் பண்பாட்டின் தனிப்பெரும் முத்திரை ஆகும்!

பொங்கும் மங்களம் எங்கும் தங்குக!

–சுபம்–

2 Comments

by Tamil and Vedas on May 20, 2016 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, மேற்கோள்கள், Quotations, Tamil, Uncategorized

Tagged கடவுள் வாழ்த்து, சுபம், தொல்காப்பியம், மங்கலச் சொற்கள், ஸ்வஸ்தி

Posted by Tamil and Vedas on May 20, 2016

https://tamilandvedas.com/2016/05/20/%e0%ae%a4%e0%ae%ae%e0%ae%bf%e0%ae%b4%e0%af%8d-%e0%ae%9a%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%b8%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%bf%e0%ae%b0%e0%af%81%e0%ae%a4-%e0%ae%87%e0%ae%b2%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%bf-3/

பிறவா யாக்கைப் பெரியோன் கோயில்!

Madurai Meeakshi Temple is considered as one of the 100 Wonders of the World

சிலப்பதிகாரக் கோவில்கள்

ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை: லண்டன் சுவாமிநாதன்
கட்டுரை எண்: 1215; தேதி 5 ஆகஸ்ட் 2014

சிலப்பதிகாரம் என்னும் தமிழ் காப்பியம், ஐம்பெரும் காப்பியங்களில் ஒன்று. 1800 ஆண்டுகளுக்கு முன் ‘’தமிழ் கூறு நல்லுலகம்’’ எப்படி இருந்தது என்பதைப் படம் பிடித்துக் காட்டும் அற்புத நூல் இது. படிக்கப் படிக்கத் தெவிட்டாது. இதில் இல்லாத விஷயங்கள் இல்லை. இது ஒரு இந்துமத கலைக் களஞ்சியம். இதற்கு அடியார்க்கு நல்லாரும் அரும்பத உரை ஆசிரியரும் எழுதிய உரைகளைப் பயிலுவோருக்கு இசை, நடனம், சமயம், கலை, பண்பாடு, ஒழுக்க சீலங்கள், கோவில்கள், இந்திர விழா, நாட்டுப் புறப் பாடல்கள், யாழ், தமிழ் நாட்டுக் கதைகள், நம்பிக்கைகள், வரலாறு, புவியியல், இசைக் கருவிகள் முதலியன பற்றி ஏராளமான விஷயங்கள் கிடைக்கும். தமிழ்நாட்டில் இன்று 38,000 கோவில்கள் உள்ளன. தமிழ் மொழி தெய்வத் தமிழ் என்று போற்றப்படுகிறது. ஆனால் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்த கோவில்களும் வழிபாட்டு முறைகளும் மாறிவிட்டன!

சேரன் செங்குட்டுவன் மஹா சிவ பக்தன். தலையில் சிவனின் பாதங்களைச் (காலணிகள்) சுமந்து கொண்டிருக்கையில் திருவனந்தபுரம் அனந்த பத்மநாப சுவாமி (பெருமாள்) கோவில் பட்டர்கள் ஓடிவந்து பிரசாதம் கொடுத்தனர். உடனே அதைத் தோளில் சுமந்தார். இதைப் பாடிய இளங்கோ, தலையில் சிவனின் பாதங்கள் இருந்ததால் தோளில் பெருமாள் பிரசாதத்தை வைத்தார் என்று சொல்வதில் இருந்து ஹரியையும் சிவனையும் ஒன்று என்று உணர்ந்த பெருந்தகை செங்குட்டுவன் என்பது விளங்கும்.

சிலப்பதிகாரத்தில், தமிழ் நாட்டுக் கோவில்கள் பற்றி ஐந்தாறு இடங்களில் அற்புதமான தகவல்கள் வருகின்றன. அவற்றில் எதுவும் இப்போது இல்லை. ஏனெனில் அந்தக் காலத்தில் செங்கல், சுண்ணாம்பு, மரம் ஆகியவற்றால் அவை எல்லாம் கட்டப்பட்டன. அவை கால வெள்ளத்திலும் கறையான் வாயிலும் விழுந்து அழிந்துவிட்டன. சில வழிபாடுகள் காலப் போக்கில் மறந்தும் மறைந்தும் போயின.
இளங்கோவின் பட்டியலில் எங்குமே பிள்ளையார் வழிபாடோ, கோவில்களோ குறிப்பிடப்படவில்லை என்பது இந்தக் காவியத்தின் காலத்தைக் கணிக்க உதவுகிறது. நாலாம் அல்லது ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் யாத்த காவியம் இது.

Srirangam Temple pillars

சில கோவில்களின் பட்டியலை இளங்கோவின் வாய் மொழியாகவே கேட்போம்:

கோவில் பட்டியல் 1 (இந்திரவிழவு ஊர் எடுத்த காதை)
பிறவா யாக்கைப் பெரியோன் கோயிலும்
அறுமுகச் செவ்வேள் அணிதிகழ் கோயிலும்
வால்வளை மேனி வாலியோன் கோயிலும்
நீலமேனி நெடியோன் கோயிலும்
மாலை வெண்குடை மன்னவன் கோயிலும்
……………………………………………………………..
அறவோர் பள்ளியும், அறன் ஓம்படையும்
புறநிலைக் கோட்டத்துப் புண்ணியத் தானமும்

பொருள்: 1)அவதாரம் என்ற பெயரில் ஒரு தாயின் வயிற்றிலும் பிறவாத மஹாதேவனாகிய சிவன் கோவிலும், 2)ஆறுமுகன் கோவிலும், 3)வெள்ளை நிற சங்கு போல உடலை உடைய பலதேவன் கோயிலும் (கிருஷ்ணனின் சகோதரன்), 4)நீலமேனி உடைய பெருமாள் கோயிலும், 5)முத்து மாலையும் , வெண்குடையும் உடைய இந்திரன் கோயிலும், 6)சமணர்களின் பள்ளியும், அறச் சாலைகளும், துறவிகள் வாழும் ஒதுக்குப் புறமான இடமும் பூம்புகாரில் இருந்தன.

கோவில் பட்டியல் 2 (கனாத் திறம் உரைத்த காதை)

அமரர்தருக் கோட்டம், வெள்யானைக் கோட்டம்
புகார் வெள்ளை நாகர்-தம் கோட்டம், பகல் வாயில்
உச்சிக்கிழான் கோட்டம், ஊர்க் கோட்டம், வேற் கோட்டம்
வச்சிரக் கோட்டம், புறம்பணையான் வாழ் கோட்டம்
நிக்கந்தக் கோட்டம் நிலாக் கோட்டம், புக்கு எங்கும்
தேவிர்காள்! எம் உறு நோய் தீர்ம் என்று மேவி
பாசண்டச் சாத்தற்கு பாடு கிடந்தாளுக்கு

பொருள்: 1)கற்பக மரம் உள்ள கோயில்,
2)ஐராவதம் (இந்திரன் வாகனம் வெள்ளையானை) உள்ள கோயில், 3)பலதேவன் கோயில்,
4)சூரியன் கோயில்,
5)சந்திரன் கோயில்,
6)ஊர்த் தேவதை கோயில்,
7)முருகன் கோயில்,
8)இந்திரனின் வஜ்ராயுதம் உள்ள கோயில்,
9)ஐயனார் கோயில்,
10)அருகன் கோயில்,
11)பாசண்டச் சாத்தன் கோயில்.

Lepakshi Temple sculpture

கோவில் பட்டியல் 3 (நாடுகாண் காதை)

அணிகிளர் அரவின் அறிதுயில் அமர்ந்த
மணிவண்ணன் கோட்டம் வலம்செயாக் கழிந்து
பணை ஐந்து ஓங்கிய பாசிலைப் போதி
அணிதிகழ் நீழல் அறவோன் திர்ருமொழி
அந்தரசாரிகள் அறைந்தனர் சாற்றும்
இந்திர விகாரம் ஏழ் உடன் போகி—
………………………….
ஐவகை நின்ற அருக தானத்து

பொருள்: 1)ஐந்து கிளை போதி மரத்தின் கீழ் உள்ள புத்ததேவனின் இந்திரவிகாரங்கள் ஏழு, 2)பஞ்ச பரமேஷ்டிகள் நிற்கும் அருகன் இடம்.

கோவில் பட்டியல் 4 (காடுகாண் காதை)

காடுகாண் காதையில் திருவரங்கம், திருப்பதி கோயில்கள் வருகின்றன.

1)ஸ்ரீரங்கத்தில்
திரு அமர் மார்பன் கிடந்த வண்ணமும்

2)திருப்பதியில்
செங்கண் நெடியோன் நின்ற வண்ணமும்
காணப் புறப்பட்டதாக மாங்காட்டு மறையோன் என்னும் பிராமணன் வாயிலாக இளங்கோ பாடுகிறார்.

3)ஐயைதன் கோட்டம் அடைந்தனர் ஆங்கு – என்
கோவலன், கண்ணகி, கவுந்தி அடிகள் என்ற சமண மதப் பெண் துறவி மூவரும் ஒரு துர்க்கை கோவிலில் ஓய்வு எடுத்தனர்.

Gold Towers are in Madurai, Tirupati, Srirangam, Chidambaram and several other temples

கோவில் பட்டியல் 5 ( ஊர் காண் காதை)
மதுரை நகரில் உள்ள கோவில்கள்

நுதல் விழி நாட்டத்து இறையோன் கோயிலும்
உவணச் சேவல் உயர்த்தோன் நியமும்
மேழி வலன் உயர்த்த வெள்லை நகரமும்
கோழிச் சேவற் கொடியோன் கோட்டமும்
அறத்துறை விளங்கிய அறவோர் பள்ளியும்
மறத்துறை விளங்கிய மன்னவன் கோயிலும்

பொருள்: 1)நெற்றிக் கண்ணன் (சிவன்) கோயில், 2)கருடக் கொடி வைத்திருப்பவன் (விஷ்ணு) கோயில், 3)கலப்பை வைத்திருப்பவன் (பலராமன்) கோயில், 4)கோழிக் கொடி வைத்திருப்பவன் (முருகன்) கோயில், 5)சமணர் பள்ளிகள், ராஜாவின் அரண்மனை (மன்னவன் கோயில்).

Alagarkoil near Madurai

Jain centres of Tamil Nadu

கோவில் பட்டியல் 6 ( குன்றக் குரவை)
முருகன் கோவில்கள்
சீர்கெழு செந்திலும், செங்கோடும், வெண்குன்றும்
ஏரகமும் நீங்கா இறைவன் கை வேலன்றே—
பாரிரும் பௌவத்தினுள் புக்குப், பண்டொருநாள்,
சூர் மா தடிந்த சுடர் இலைய வெள்வேலே

பொருள்: 1)திருச்செந்தூர், 2)திருச்செங்கோடு, 3)சுவாமிமலை, 4)திருவேரகம் ஆகிய தலங்களை முருகன் ஒருபோதும் விட்டுப் பிரிவது இல்லை.முன்னொரு காலத்தில் கடல் நடுவில் மாமர வடிவில் நின்ற சூரனை வென்ற சுடர்மிகு வேல் அவன் கையில் உள்ளது!

கோவில் பட்டியல் 7 ( கால்கோட் காதை)
ஆடக மாடத்து அறிதுயில் அமர்ந்தோன்
சேடம் கொண்டு சிலர் நின்று ஏத்த
ஆடக மாடம்= திருவந்தபுரம் அனந்த பத்மநாப சுவாமி கோவில்
நீர்ப்படைக் காதையிலும் வேறு சில இடங்களிலும் புத்த விஹாரங்கள் பாடப்படுகின்றன.

வாழ்க ‘தருமமிகு’ தமிழ் நாடு! வளர்க தெய்வத் தமிழ்!!

–சுபம்–

Leave a comment

by Tamil and Vedas on August 5, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, Temples & Vahanas

Tagged சிலப்பதிகார கோவில்கள், பழைய கோவில்கள்

Posted by Tamil and Vedas on August 5, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/08/05/%e0%ae%aa%e0%ae%bf%e0%ae%b1%e0%ae%b5%e0%ae%be-%e0%ae%af%e0%ae%be%e0%ae%95%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%af%88%e0%ae%aa%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%af%86%e0%ae%b0%e0%ae%bf%e0%ae%af%e0%af%8b%e0%ae%a9%e0%af%8d/

Temples of Ancient Tamil Nadu

Research article written by London Swaminathan
Post No.1214; Dated:- 4th August, 2014

Ancient Tamil Nadu had lot of Temples. Though Sangam literature mentioned about temples, images, painting of Gods etc. we did not have any archaeological evidence for temples. The reason is that all he old temples were constructed with bricks, wood and mortar. They could not have withstood the onslaught of time and weather. Only from the Pallava period we have temples built of stones. Today, Tamil Nadu can boast of 38,000 temples, big and small. Most of them belong to the later Chozas and later Pandyas.

Tamil epic Silappadikaram gives a better picture of temples that existed in second century CE in three major towns Pukar, Madurai and Vanji. It also mentioned other temples at Srirangam, Alagar koil, Lord Skanda shrines and Tirupati. It is very interesting to get all the information from one book. Ilango, author of the epic gives the lists at least in four places. Some of the temples have disappeared. Some of the worships (such as Balarama,Vajra,Indra) are also gone into history books! Nowhere Ilango mentioned the temple or worship of Lord Ganesh. It shows the antiquity of the epic.

Silappadikaram is an encyclopaedia of Hinduism. It gives details about Vahanas of gods (mounts of Gods), flags of gods, folk dances of gods and goddesses, Punya Theerthas/holy waters and the methods of worship.

Alakarkoil near Madurai

First List of Temples
Let me give some lists as produced by Ilango:-
The first list comes from ‘Indra Viza Uretutta Katai’. Joy prevailed everywhere on account of Indra’s festival in the temples of

1.Lord who was never born (Siva)
2.Temple of Six Faced Red Lord (Skanda)
3.Temple of Valiyon (Baladeva), with the complexion of conch shell
4.Temple of Netiyon (Vishnu)of the dark colour
5.Temple of Indra of the victorious umbrella and the pearl garland
6.Jaina Temples
7.Dharma institutions (Buddhist or Jain or Hindu)
(These are the temples of Pumpukar)

Temples of Pumpukar
In the Kana Tiram Uraitta Katai, Ilango gives a list of 11 temples of Ancient Tamil Nadu:
1.Temple of Kalpaka Vriksha (Divine Tree)
2.Temple of white elephant (Indra’s Airavata)
3.Temple of beautiful white god (Balarama)
4.Temple of the Sun
5.Temple of City God (one interpretation is Shiva Temple)
6.Temple of Vajra (Indra’s shrine or temple for his weapon)
7.Temple of Spear (of Murukan/Skanda)
8.Temple of Deity who dwells outside the city (Ayanar/Sastha)
9.Temple of Nigranthas (Jaina Temple)
10.Temple of the Moon
11.Temple of Sattan learned in the Pasanta sastras
12.Temple at Cremation ground (may be Yakshini or Chakravala Kottam of Manimekalai)
13.In the Natukan Katai Kovalan and Kannaki circumambulated the temple of Manivannan (Vishnu) at Srirangam and they passed by
14.Seven Viharas made by Indra (Buddhist Viharas).

Srirangam, Tirupati,Alakarkoil Ujjain (Madya Pradesh) and Madurai are mentioned.
15.Madurai temple is mentioned in Purancheri Irutta Katai.

Temples of Madurai
Urkan Katai gives another list of Temples in Madurai:
1.Temple of Siva with the forehead eye
2.Temple of Vishnu with Garuda flag
3.Temple of Baladeva with plough
4.Temple of Subramanya with cock flag
5.Jain centres

Temples of Lord Skanda Kartikeya
In the chapter Kundrakuravai, he gives the list of Murukan (Skanda) temples:
1.Sentil — Tiruchenthur
2.Senkotu_- Thiruchengotu
3.Venkunram – Swamimalai
4.Erakam – Tiruverakam

From Lepakshi Temple

Temple at Tiruvananthapuram

1.Adaka madam (Anantha Padmanabha Swamy Temple)
–Kalkot Katai,Silappadikaram
2.Buddha vihara
3.Indra vihara (Buddhist) in Neerpadaik Katai

One must remember that Silappadikaram is not a religious scripture and yet we find so much information about religion, particularly about Hinduism. For the first time, places of worship of Jains and Buddhists are also described in detail.

Contact swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on August 4, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, Religion, Temples & Vahanas

Tagged ancient Temples, Cilappadikaram, list of old

Posted by Tamil and Vedas on August 4, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/08/04/temples-of-ancient-tamil-nadu/

கோவலனும் இளங்கோவும் சம்ஸ்கிருத அறிஞர்கள் !!

image of Narayani

Research paper written by London Swaminathan
Post No.1213; Dated :- 4 August 2014.

சிலப்பதிகாரத்தை யாத்த இளங்கோவும் காவியத்தின் கதாநாயகனான கோவலனும் சம்ஸ்கிருத அறிஞர்கள் !! இது நான் கூறும் கருத்து மட்டும் அல்ல. சிலப்பதிகாரத்தை அழகிய ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்த வீ.ஆர் ராமசந்திர தீட்சிதரும், கோவலன் சம்ஸ்கிருதப் புலமை பெற்றவன் என்று எழுதி இருக்கிறார்.

நெஞ்சை அள்ளும் சிலப்பதிகாரம் ஒரு இந்து மதக் கலைகளஞ்சியம் ஆகும்.1939 ஆண்டில் இதை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்த வீ.ஆர். ராமசந்திர தீட்சிதர், பக்கம் தோறும் கொடுத்திருக்கும் அடிக் குறிப்புகளையும் அடியார்க்கு நல்லாரும் அரும்பதவுரையாசிரியரும் எழுதிய நீண்ட உரைகளையும் படிப்போருக்கு இது சொல்லாமலேயே விளங்கும்.

சிலப்பதிகாரம் — புகார், மதுரை, வஞ்சி — என்ற மூன்று மாபெரும் தமிழ் நகரங்களின் பெயரில் 3 காண்டங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது. அதில் 30 காதைகள் உள்ளன. ஆய்ச்சியர் குரவை என்ற பகுதியில் கண்ணன், இராமன் புகழையும் குன்றக் குரவை என்ற பகுதியில் முருகன் புகழையும் வேட்டுவ வரி என்ற பகுதியில் துர்க்கையின் புகழையும் விதந்து ஓதுகிறார் இளங்கோ.

சங்க இலக்கிய நூலான நற்றிணையின் கடவுள் வாழ்த்தில் எப்படி விஷ்ணு சஹஸ்ரநாம ஸ்லோகம் (பூ பாதௌ….) உள்ளதோ, அதே போல சிலப்பதிகாரத்தில் பல சம்ஸ்கிருத ஸ்லோகங்களின் மொழிபெயர்ப் புகளைக் காணலாம்.

கோவலனும் இளங்கோவும் சம்ஸ்கிருத அறிஞர்கள் என்பதற்கான சில எடுத்துக் காட்டுகளை காண்போம்:–

சான்று ஒன்று:–
குழந்தையைக் கொல்ல வந்த பாம்பைக் கொன்ற ஒரு கீரிப்பிள்ளை பெருமித உணர்வோடு வாசலில் காத்திருந்தது. தண்ணீர்க் குடத்துடன் வீட்டுக்குத் திரும்பிய பார்ப்பனி, கீரியின் வாய் முழுதும் ரத்தம் படிந்திருப்பதைப் பார்த்து, பதறிப் போய், கீரிதான் குழந்தையைக் கொன்றுவிட்டது என்று தவறாக எண்ணி கீரியின் தலையில் குடத்தைப் போட்டுக் கொன்ற பஞ்ச தந்திரக்கதை எல்லோருக்கும் தெரியும்.

இதில் ஒரு சுவையான விஷயத்தை நுழைக்கிறார் நுன்மாண் நுழைபுலம் மிக்க இளங்கோ! அந்த வீட்டுப் பார்ப்பனக் கணவன் கோபித்துக் கொண்டு அவளை விட்டுப் பிரிந்தான். எதற்காக? வடதிசை சென்று புண்ணியம் தேட! அப்படிப் போகையில், வட மொழி வாசகம் எழுதிய ஒரு ஓலையை அந்தப் பார்ப்பனப் பெண்ணிடம் கொடுத்து கற்றவரிடம் (அடைக்கலக் காதை) காட்டி உய்வு பெறு என்று சொல்லிப் போய்விடுகிறான். அந்தப் பிராமணப். பெண் கடைத் தெருவில் நின்று, குய்யோ முறையோ என்று ஓலமிட்டு அழுத போது, கோவலன் வந்து அந்த சம்ஸ்கிருத பாடலைப் படித்து அவளுக்கு வேண்டிய உதவிகளைச் செய்கிறான். அடியார்கு நல்லார் எழுதிய உரையில் அது என்ன சம்ஸ்கிருத ஸ்லோகம் என்பதையும் பஞ்ச தந்திரக் கதையிலிருந்து எடுத்துச் சொல்கிறார்.

இங்கே காலவழுவமைதி உள்ளதைச் சுட்டிக்காட்டிய தீட்சிதர், கோவலனை சம்ஸ்கிருதப் புலமை பெற்றவன் என்கிறார். காலவழுவமைதி= கோவலன் காலத்துக்கு முன்னர் நடந்த சம்பவம் இது!!

சான்று இரண்டு:–
கோவலனுக்கு மதுரைக்குப் போகும் காட்டு வழியை ஒரு மாங்காட்டுப் பிராமணன் (காடுகாண் காதை) சொல்வதாகக் கதை அமைத்துள்ளார் இளங்கோ. கோவலனும் கண்ணகியும் புகார் நகரில் இருந்து காட்டு வழியாக வருகையில் மாதவியின் நண்பி வசந்தமாலா போல வேஷம் போட்ட வனமோகினி கோவலனை இடைமறிக்க, மாங்காட்டு மறையவன் சொன்ன மோகினி விஷயங்கள் கோவலனுக்கு நினைவுக்கு வருகிறது. உடனே துர்க்கா தேவி மந்திரத்தை சொன்னவுடன் அந்த வன தேவதை ஓடிவிடுகிறது. இங்கே இளங்கோ பயன் படுத்தும் சொல் பாய்கலைப் பாவை மந்திரம். அதாவது பாயும் மான் என்னும் விலங்கை வாஹனமாகக் கொண்ட துர்க்காதேவியின் மந்திரம் (காடுகாண் காதை)
இதே பகுதியில் மாங்காட்டுப் பிராமணன் ஐந்தெழுத்து ( நமசிவாய) எட்டெழுத்து (நமோ நாராயண) மந்திரங்களின் பெருமையையும் பகர்கிறான். எல்லா இடங்களிலும் “மந்திரம்” என்னும் வடசொல்லைப் பயன்படுத்துகிறார் இளங்கோ!!

Mahishasuramardani in Mahabalipuram

சான்று மூன்று:–
1008 பெயர்களைக் கொண்ட சஹஸ்ரநாமம் எல்லா இந்துக் கடவுளர்க்கும் உண்டு. இளங்கோவுக்கு இந்த எண் மிகவும் பிடிக்கும். இந்திர விழா பற்றிய காதையில் 1008 மன்னர்கள் தங்கக் குடங்களில் புனித நீர் ஏந்தி இந்திர அபிஷேகம் செய்த்தைக் கூறுவார். சமண மதத்தினர் 1008 நாமம் சொல்வதாகக் கவுந்தி அடிகள் என்ற சமணப் பெண் துறவி வாயிலாகக் கூறுகிறார். ஊர்காண் காதையில் 1008 பொற்காசுகள் பற்றிப் பாடுகிறார் இளங்கோ. இதுவும் சம்ஸ்கிருத செல்வாக்கைக் காட்டும்.
சமணத் துறவி கவுந்தி அடிகள் வாய்மொழியாக சமண நாமாவளியில் பல சம்ஸ்கிருத நாமங்களைச் சொல்கிறார். இதில் பல சைவ (சிவன்) பெயர்களும் (நாடுகாண் காதை) உண்டு:

அறிவன் அறவோன் அறிவுவரம்பு இகழ்ந்தோன்
செறிவன், சினேந்திரன், சித்தன், பகவன்,
தரும முதல்வன், தலைவன், தருமன்
பொருளன், புனிதன், புராணன், புலவன்,
சினவரன், தேவன், சிவகதி நாயகன்
பரமன், குணவதன், பரத்தில் ஒளியோன்
தத்துவன், சாதுவன், சாரணன் காரணன்
……………………………………………
சங்கரன், ஈசன், சுயம்பு சதுர்முகன்

சான்று நான்கு:–
வேட்டுவ வரியில் வேடர்கள் ——– கொற்றவை என்றும் பாய் கலைப் பாவை என்றும் துர்கா தேவி என்றும் அழைக்கப்படும் தெய்வத்தை எப்படி எல்லாம் வணங்கினர் என்று நிறையவே சொல்கிறார் இளங்கோ:

அமரி, குமரி,கவுரி, சமரி
சூலி, நீலி, மால் அவற்கு இளங்கிளை (நாராயணி)
ஐயை, செய்யவள் வெய்யவாள் தடக்கைப்
பாய்கலைப் பாவை பைந்தொடிப் பாவை
ஆய்கலைப் பாவை அருங்கலைப் பாவை

இதில் கவுரி, நாராயணி என்ற சொற்கள் பல ஸ்தோத்திரங்களில் உள்ளன.

சர்வமங்கல மாங்கல்யே சிவே சர்வார்த்த சாதிகே
சரண்யே த்ரயம்பகே கௌரி நாராயணி நமோஸ்துதே

என்ற ஸ்லோகம் எல்லோருக்கும் தெரிந்தது.

‘அயிகிரி நந்தினி’– என்ற மஹிஷாசுரமர்தனி ஸ்லோகத்தில் வரும் எல்லா விஷயங்களையும் வேட்டுவ வரியில் சொல்கிறார் இளங்கோ. அத்தனை யையும் காட்ட இடமிருக்காது. இதோ ஒரு சில செய்யுள்கள்:

ஆனைத் தோல் போர்த்துப் புலியின் உரி உடுத்துக்
கானத்து எருமைக் கருந்தலைமேல் நின்றாயால்—-
வானோர் வணங்க, மறைமேல், மறையாகி
ஞானக் கொழுந்தாய், நடுக்கு இன்றியே நிற்பாய்!

வரிய வளைக்கை வாள் ஏந்தி மாமயிடற் செற்று,
கரியதிரி கோட்டுக் கலைமிசைமேல் நின்றாயால்—-
அரி, அரன், பூமேலோன், அகமலர் மேல் மன்னும்
விரிகதிர் அம்சோதி விளக்கு ஆகியே நிற்பாய்!

சங்கமும் சக்கரமும் தாமரைக் கையேந்தி
செங்கண் அரிமான் சினவிடைமேல் நின்றாயால்—-
கங்கை முடிக்கு அணிந்த கண்ணுதலோன் பாகத்து
மங்கை உருவாய், மறை ஏத்தவே நிற்பாய்!
–வேட்டுவ வரி

இதே போல பகவத் கீதையின் தாக்கத்தையும் பல இடங்களில் காணலாம். சம்ஸ்கிருத சொற்களின் ஆதிக்கமும் சங்க இலக்கியத்தைவிட பன்மடங்கு கூடுதலாகக் காணக்கிடக்கிறது. பின்னொரு சமயம் அவை பற்றிக் காண்போம்.

–சுபம்–

Leave a comment

by Tamil and Vedas on August 4, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு

Tagged இளங்கோ, கோவலன், சம்ஸ்கிருத அறிஞர்கள்

Posted by Tamil and Vedas on August 4, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/08/04/%e0%ae%95%e0%af%8b%e0%ae%b5%e0%ae%b2%e0%ae%a9%e0%af%81%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%87%e0%ae%b3%e0%ae%99%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%af%8b%e0%ae%b5%e0%af%81%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%9a%e0%ae%ae%e0%af%8d%e0%ae%b8/

Ilango and Kovalan were Sanskrit Scholars!!

Research paper written by London Swaminathan
Post No.1212; Dated :-3rd August 2014.

Who is Ilango? The author of Tamil Epic Silappadikaram
Who is Kovalan? The hero of the epic Silappadikaram.

Silappadikaram is the most popular Tamil epic. It is a Hindu encyclopaedia. There are three Kandams (cantos): Pukar Kandam, Madurai Kandam and Vanji Kandam, all named after three great cities. These cantos have 30 sections (Kaathai in Tamil) in addition to the foreword and concluding part. Every section gives amazing information about music, dance, Tamil Hindu folklore, Hindu religious and cultural beliefs, temples, history and geography of India in the context of Tamils.

The hero Kovalan was shown as a Master of Sanskrit language. The author of the epic shows his erudition in Hindu scriptures throughout the epic. His translations of Mahishasura Mardhani Sloka and Ardhanaree sloka and Durga sloka are excellent. His ‘namavalees’ of Jainism and Hindu Goddess serves as proofs for his knowledge in Sanskrit. He praised Rama and Krishna sky high in the ‘Aychiar Kuravai’, Lord Skanda/ Muruga in Kundra Kuravai and Goddess Durga in the ‘Vettuva Vari’. He also quoted Bhagavad Gita indirectly. All these led some scholars to state that he must have lived in the seventh century CE. But I strongly believe that the epic belongs to 4th or 5th century CE. The incidents in the epic happened during the second century CE.

Pallava sculpture from Mahabalipuram, Tamil nadu.

Proof 1: Kovalan read Sanskrit sloka
A Brahmin lady killed a mongoose by mistake thinking that it killed her child. Her husband became very angry. Before leaving the city, he wrote something in Sanskrit and asked her to show it to a well informed person and take it further. With this palm leaf in her hand the Brahmana lady went through the bazaars and cried loudly. At once Kovalan called her and relieved her of pain and worry by doing the atonement mentioned in the palm leaf.

VR Ramachandra Dikshitar who translated Silappadikaram in 1939 comments on this episode: “It bears testimony to the fact that Kovalan possessed a sound knowledge of Sanskrit. Atiyarkku nallar, the commentator gives a Sanskrit sloka from Panchatantra in this context, which was said to be on the palm leaf.

Proof 2: List of Jain Names

Ilnago was very familiar with ‘sahasranamam’ which means 1008 names of any god or goddess. In the Indra Festival 1008 kings bore on their heads gold pots filled with holy water and performed the bathing of Indra.
In the ‘Natukan Katai’ section Jain nun Kavunti says, “ my tongue will not say anything other than the 1008 names”. The Hindu concept of 1008 names is used for Jains here.
In the ‘Urkan Katai’, the poet sings of 1008 gold coins.
Most of the Jain names listed earlier are Sanskrit terms, some are common to Saivite Gods: Jinendra, Siddha, Bhagavan, Dharma, Punya, Purana, Deva, Sivgathi Nayaka, Thathva, Sarana, Karana, Kumara, Sankara, Isa, Swayambhu, Chathurmuka, Arka, Veda with the Tamil suffix ‘an’ (Eg. Nayaka will be Nayakan in Tamil).

Proof 3: Kovalan recites Durga Mantra

In the ‘Katukan katai’, Ilango talks about Vedic mantras of five letters – Namasivaya and eight letters – Om Namo Narayana. While Kovalan and Kannaki were passing through the jungle, a forest deity appeared before them in the guise of Vasantamala, Matavi’s friend in Pumpukar. Since the Brahmin who gave information about the dangers in the forest forewarned them, Kovalan immediately recited a mantra of Durga. This mantra was called ‘’Pay Kalai Pavai Mantra’’ meaning the mantra of the lady who rides a deer. Immediately the forest spirit disappeared. Durga worship was practised by all the hunting tribes throughout India. Here the author used the Sanskrit word Mantra. This verse shows us how well versed was Kovalan in Mantras. Eariler the Brahmin also spoke about Panchakshara (namasivaya) and Astakshara (Namo Narayana) Mantra.

Image of Narayani

Proof 4: Sanskrit Names of Durga Devi
In the Vettuva Vari section, Durga’s names are recited which are in Sanskrit: Amari, Kumari, Gowri, Samari, Suli, Neeli, Arya (Ayai). Other terms are translations of Sanskrit terms:
She who wore moon in her coiffure
She with Unwinking Eye in her forehead
Whose Throat darkened by poison (Neelakanthi)
Serpent Vasuki is her girdle
Her upper garment was lion or tiger skin
Holder of trident
Holding a sword
Riding a deer
Her left foot with Silambu (woman), right with Kazal (man)
Lady who stood on the head of the double bodied broad shouldered Asura

(Mahisasuramardani= demon with buffalo head, human body)

This section shows that Ilango was very familiar with the story of Ardhanareeswara and Mahisasuramardani.

Then the author describes her form as Narayani (goddess as Narayana holding conch and the wheel (Sanga, Chakra) riding a lion.

Mahisasuramaradani Dance

Ilango says in Tamil,

How is it that you, who receive the worship of all gods and stand undaunted as the sprouting wisdom in the Veda of all the Vedas, once stood upon the dark head of the wild buffalo, clad in a tiger’s skin and covering yourself with an elephant’s skin?

How is it that you, who stand as the shining light spreading its rays over the lotus heart of Hari, Hara and Brahma, also stood upon the stag with the dark twisted horns, after slaying Mahisasura, holding your sword in your bangled hands?

How is it that you, who stand praised by the Vedas as the consort of him who has an eye in his forehead and the Ganges in his coiffure, stood upon a fierce red eyed lion, holding a conch and discuss in your lotus hands?

The above three stanzas of Ilango are an imitation or translation of Sanskrit verses.

Sarva mangala mangalye Sive sarvartha sadike
Saranye Tryambake Devi Narayani Namostute (Durga Sapta sati)

One who reads ‘Vettuva vari’ of Ilango, will be reminded of Mahishasuramardani sloka and other Durga stotras. This section is a translation of Sanskrit slokas similar to the following two stanzas:

Sculpture at Ravanaphadi Cave

Ayi giri nandini, nandhitha medhini,
Viswa vinodhini nandanuthe,
Girivara vindhya sirodhi nivasini,
Vishnu Vilasini Jishnu nuthe,
Bhagawathi hey sithi kanda kudumbini,
Bhoori kudumbini bhoori kruthe,
Jaya Jaya hey Mahishasura mardini,
Ramya kapardini, shaila Suthe. 1

Victory and victory to you,
Oh darling daughter of the mountain,
Who makes the whole earth happy,
Who rejoices with this universe,
Who is the daughter of Nanda,
Who resides on the peak of Vindhyas,
Who plays with Lord Vishnu,
Who has a glittering mien,
Who is praised by other goddesses,
Who is the consort of the lord with the blue neck,
Who has several families,
Who does good to her family.
Who has captivating braided hair,
Who is the daughter of a mountain.
And who is the slayer of Mahishasura.

Jaya Jaya hey japya jayejaya shabda ,
Parastuti tatpara vishvanute ,
Bhana Bhanabhinjimi bhingrutha noopura,
Sinjitha mohitha bhootha pathe,
Nadintha nataartha nadi nada nayaka,
Naditha natya sugaanarathe,
Jaya Jaya hey Mahishasura mardini ,
Ramya kapardini, shaila Suthe. 9

Victory and victory to you,
Oh darling daughter of the mountain,
Oh Goddess , whose victory is sung,
By the whole universe,
Which is interested in singing her victory,
Oh Goddess who attracts the attention of Lord Shiva,
By the twinkling sound made by her anklets,
While she is engaged in dancing,
Oh Goddess who gets delighted ,
By the dance and drama by versatile actors,
Even while she is half of Lord Shiva’s body,
Oh Goddess who has captivating braided hair,
Who is the daughter of a mountain.
And who is the slayer of Mahishasura.

(Two stanzas from Mahishasuramardani Sloka)

V R Ramachadra Dikshitar has poined out that Tamil name Kovalan is the Tamil form of Gopala (cowherd) in Sanskrit. It is Lord Krishna’s name.
I will write separately about the number of Sanskrit words and the influence of Bhagavad Gita in Silappdikaram.

The best translation available on Silappadikaram is the one by VR Ramachandra Dikshitar: The Cilappadikaram, 1939.

Contact swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on August 3, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, Culture

Tagged buffalo demon, Ilango, Kovalan, mahishasura, sanskrit scholars

Posted by Tamil and Vedas on August 3, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/08/03/ilango-and-kovalan-were-sanskrit-scholars/

சாமியார் வேடத்தில் உளவாளிகள்!

ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை வரைபவர்: லண்டன் சுவாமிநாதன்
கட்டுரை எண்.:—1209; தேதி ஆகஸ்ட் 2, 2014.

இந்தியாவில் சாமியார் வேடத்தில் உளவாளிகள் இருப்பதை எல்லோரும் அறிவர். வெளி நாட்டுக்காரர்களில் உண்மையான பக்தர்களும் உண்டு. ஆனால் பலர் சமயத்தைப் பயன்படுத்தி எளிதாக உளவு வேலைகளில் ஈடுபடுவது வள்ளுவர் காலத்தில் இருந்து நடக்கிறது. வடமொழி நூல்களில் உலகப் பிரசித்தி பெற்ற அர்த்த சாஸ்திரமும் ஒன்று. அதை எழுதிய சாணக்கியன் என்ற பிராமணன், உளவுக் கலை பற்றி விரிவாக எழுதி இருப்பதை அறிஞர் உலகம் அறியும். ஆனால் மனு, வள்ளுவன், இளங்கோ, கம்பன் ஆகியோரும் பல சுவையான தகவல்களைத் தருவதை சிலரே அறிவர்.

சிலப்பதிகாரம் தரும் சுவையான தகவல்கள்

1.நான் வட இமயம் வரை என்று கண்ணகிக்கு சிலை செய்ய கல் எடுத்து வரப் போவதை கடிதம் வாயிலாக அறிவியுங்கள். அந்தக் கடிதத்தின் மீது வில், புலி, மீன் ஆகிய மூவேந்தர் முத்திரைகளைப் பொறியுங்கள் என்று வீர உரை ஆற்றுகிறான் செங்குட்டுவன். உடனே அழும்பில் வேல் எழுந்து மன்னர் மன்னா ! அதற்குத் தேவையே இல்லை. இந்த ஜம்பூத்வீப நாட்டின் எல்லா பகுதி உளவாளிகளும் நம் தலை நகர் வஞ்சியில் இருக்கின்றனர். நகர் எங்கும் முரசு அறைந்தால் போதும். நாடு முழுதும் செய்தி பறந்து விடும் என்கிறான்.

நாவலம் தண்பொழில் நண்ணார் ஒற்று நம்
காவல் வஞ்சிக் கடை முகம் பிரியா;
வம்பணி யானை வேந்தர் ஒற்றே
தஞ்செவிப் படுக்கும் தகைமைய அன்றோ?
அறைபறை என்றே அழும்பில்வேள் உரைப்ப
–(காட்சிக் காதை சிலப்பதிகாரம்)

இதிலிருந்து தெரிவதென்ன? அக்கலத்தில் உளவுத் துறை மிகவும் முன்னேறிய நிலையில் இருந்தது. இன்றும் கூட டில்லியில் உலக நாடுகளைச் சேர்ந்த உளவாளிகள் எல்லோரும் இருப்பதை அவ்வப்போது பத்திரிக்கைகளில் வரும் திடுக்கிடும் செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன.

2.இரண்டாவது விஷயம் கீரந்தை என்னும் பிராமணன் கதையில் வருகிறது. அந்தப் பிராமணன் மனைவியைக் காப்பாற்றுவதற்காக பாண்டிய மன்னன் கையையே இழந்தான். பொற்கைப் பாண்டியன் கதை எல்லோரும் அறிந்ததே. மன்னரே மாறுவேடத்தில் நாட்டை உளவு பார்த்தது இக்கதையில் தெரிய வருகிறது–(கட்டுரை காதை, சிலப்பதிகாரம்)

ராமாயணம் தரும் சுவையான தகவல்கள்
3.வால்மீகி ராமாயணத்திலும் கம்ப ராமாயணத்திலும் ராவணன் அனுப்பிய சுகன், சாரன் என்ற இரண்டு உளவாளிகள் பற்றி விரிவான பகுதி உள்ளது. யுத்த காண்டத்தில் கம்பன் இதற்கு ஒரு பெரிய படலத்தையே ஒதுக்கி உளவுக் கலை பற்றி அலசுகிறான். அந்த இரண்டு உளவாளிகளும் குரங்கு வேடம் போட்டு நடித்த போதும் விபீசணன் அவர்களைக் கையும் களவுமாகப் பிடித்து ராமனிடம் ஒப்படைக்கிறான். ராமனோ அவர்களை மன்னித்து, படை பலம் பற்றிய முழு தகவல்களையும் அளித்து ராவணனிடம் போய்ச் சொல்லுங்கள் என்கிறான். இறுதி வெற்றி ராமனுக்கே என்பது அவனுக்குத் தெரியும்!

புறநானூறு தரும் சுவையான தகவல்கள்

4.சங்க இலக்கிய நூலான புற நானூற்றில் (பாடல் 47) சுவையான சம்பவம் வருகிறது. இளந்தத்தன் என்ற புலவன் நெடுங்கிள்ளியிடம் வந்தான். அவன் அதற்கு முன் நலங்கிள்ளியிடம் பாடிப் பரிசில் பெற்றவன். நலங்கிள்ளியோ அவனுடைய எதிரி. ஆகையால் இந்தப் புலவன் உளவு பார்க்க வந்தான் என்று சொல்லி நெடுங்கிள்ளி, மரண தண்டனை விதித்து விடுகிறான். உடனே புத்திசாலிப் புலவர் கோவூர் கிழார் வந்து உண்மையை எடுத்துரைத்துப் புலவன் உயிரைக் காப்பாற்றுகிறார். “பழுமரம் நாடி ஓடும் பறவைகளைப் போல உன் போன்றவரை நாடி வரும் அப்பாவிப் புலவன் இவன். மறு நாளைக்குக் கூடச் சேர்த்து வைக்காமல் உறவினர்களுக்குக் கொடுத்து மகிழும் ஜாதி புலவர் ஜாதி. இவன் உனக்குத் தீங்கு செய்வானா? இல்லவே இல்லை. இவனை விடுவி” என்கிறார் கோவூர்க் கிழார்.
பெற்றது மகிழ்ந்து சுற்றம் அருத்தி
ஓம்பாது உண்டு, கூம்பாது வீசி
வரிசைக்கு வருந்தும் இப்பரிசில் வாழ்க்கை
பிறர்க்குத் தீதறிந்தன்றோ? இன்றே.

வள்ளுவர் தரும் சுவையான தகவல்கள்

5.ஒற்றாடல் என்னும் 59 ஆம் அதிகாரத்தில் பத்தே குறள்களில் இருபதே வரிகளில் உளவுக்கலை விஷயங்களைச் சாறு பிழிந்து கொடுக்கிறான் வள்ளுவன். “புல்லட் பாயிண்ட்” வள்ளுவன் கூறுவது:–
1.துறவி வேடத்தில் நாட்டு எல்லைகளைக் கடந்து உளவு பார் –(குறள் 586)
துறந்தார் படிவத்தராகி இறந்தாராய்ந்து
என்செயினும் சோர்விலது ஒற்று
2.மூன்று ஒற்றர்களை நியமி; ஒருவருக்கு மற்றவர் பற்றித் தெரியக் கூடாது. மூவரும் ஒரே மாதிரி சொன்னால் அதை நம்பு —(குறள் 589)
3.எல்லோருக்கும் முன்னால் ஒற்றர்களைப் பாராட்டாதே. உன் குட்டு வெளிப்பட்டு விடும். ‘’எங்கப்பன் குதிருக்குள் இல்லை’’ என்ற கதை ஆகிவிடும்!! —(குறள் 590)
4.நன்றாக வேஷம் போட வேண்டும். யாராவது சந்தேகமாகப் பார்த்தாலும் சமாளிக்க வேண்டும். ரகசியம் வெளியாகக் கூடாது. அவன் தான் நல்ல ஒற்றன் —(குறள் 585)
5.அரசு அதிகாரிகள், அரசனின் சொந்தக்காரர்கள், வேற்று நாட்டுப் பகைவர் அத்தனை பேரையும் வேவு பார்க்க வேண்டும் –(குறள் 584)
இப்படி முத்து முத்தாக உதிர்க்கிறான் வள்ளுவன்.

Noor Inayat Khan was Moscow born Indian Muslim, worked as a British agent and executed by Hitler

மனு தரும் சுவையான தகவல்கள்

மனு ஸ்மிருதியில் ஏழாவது ஒன்பதாவது அத்தியாயங்களில் ஒற்றாடல் பற்றிய குறிப்புகள் வருகின்றன. மனு சொல்லும் விஷயங்கள்:
1.ஒவ்வொரு ஊரிலும் ஒரு அதிகாரியை நியமிக்க வேண்டும். அவர் ஒற்றர் மூலம் தகவல் திரட்ட வேண்டும்
2.அந்தப்புரத்திலும், ரகசிய ஒற்றர் விஷயத்திலும் நடப்பனவற்றை நாள்தோறும் ஆராய வேண்டும்.
3.சந்தியாகால பிரார்த்தனைக்குப் பின்னர் ஒற்றர்களை ரகசிய அறைக்கு அழைத்துச் சென்று ‘’ரிப்போர்ட்’’ வாங்க வேண்டும்.
4.அரசனுக்கு இரண்டு கண்கள் ஒற்ற்ர்கள்தான். தெரிந்த திருடர்கள், தெரியாத திருடர்கள் ஆகியவர்களைப் பிடிக்கும் கண்கள் இவை.
5.குற்றவாளிகளை குற்றம் செய்யுமாறு உளவாளிகள் மூலம் தூண்ட வேண்டும். அப்போது அவர்களை வகையாகப் பிடித்து விடலாம்.
6 தன் வலி, மாற்றான் வலி – இரண்டையும் அறிய ஒற்றர்களப் பயன்படுத்த வேண்டும்.

சுமார் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன் நம்மவர் எழுதியது இன்றும் சாலப் பொருந்தும். தூதர் விஷயத்திலும், உளவுக் கலை விஷயத்திலும் நாம்தான் உலகிற்கே முன்னோடி. சம்ஸ்கிருத இலக்கியத்திலும், சாணக்கியனின் அர்த்தசாஸ்திரத்திலும் உள்ளதைப் போல உலகில் வேறு எங்கேயும் இல்லை. அவர் நூல் எழுதி 2300 ஆண்டுகள் உருண்டோடிவிட்டன.

Most famous woman spy executed in 1917 during First World War.

பல்கலைக்கழகங்களில் ஆராய்ச்சியாளர் போர்வைகளிலும் அறிஞர்கள் போர்வையிலும் உளவாளிகள் ஒளிந்திருப்பர். —-பத்திரிக்கையாளர்களில் பலர் உளவாளிகள்! —மடங்களில் நிறையவே உளவாளிகள் உண்டு. எளிதில் மற்றவர்களைப் பற்றியும், நாட்டைப் பற்றியும் அறியும் இடம் மத அமைப்புகள்தான்.— அரசியல் அலுவலகங்களில் உண்மையை உளறுபவர்கள் அதிகம் என்பதால் உளவாளிகளின் சொர்க்க பூமி அது.

பகலில் பக்கம் பார்த்துப் பேசு!! ராத்திரியில் அதுவும் பேசாதே !! என்று சும்மாவா சொன்னான் தமிழன்!!
–சுபம்–

Leave a comment

by Tamil and Vedas on August 2, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு

Tagged இளங்கோ, உளவாளி, உளவு, ஒற்றன், வேவு பார்

Posted by Tamil and Vedas on August 2, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/08/02/%e0%ae%9a%e0%ae%be%e0%ae%ae%e0%ae%bf%e0%ae%af%e0%ae%be%e0%ae%b0%e0%af%8d-%e0%ae%b5%e0%af%87%e0%ae%9f%e0%ae%a4%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%b2%e0%af%8d-%e0%ae%89%e0%ae%b3%e0%ae%b5%e0%ae%be%e0%ae%b3/

Spies! Disguised as Ascetics!

Research paper written by London Swaminathan
Post No.1208; Dated 1st August 2014.

Very interesting information about spying is available from Sanskrit and Tamil literature. Most of us know that the Brahmin Kautilya (Chankaya) has dealt with spying in detail in his Arthasastra. But not many people know what Manu Smriti, Tirukkural, Tamil epic Silappadikaram and Sangam Tamil Literature say about spying. There are a few real life stories in Valmiki Ramayana and Sangam literature.

The most interesting detail comes from the great Tamil Poet Thiruvalluvar, whose Tirukkural is praised as Tamil Veda:

“Spies disguise themselves as ascetics to gather secrets; they do not betray secrets under any threat” (Kural 586)

How true it is even today!! Our Ashrams are infested with foreign spies. Religion is the easy way to gather secrets about the government and the general public. If a politician approaches a Sanyasi (ascetic), that means he or she is in big trouble! Ascetic’s devotees boast about what happened in the Ashram. The spies there as Junior ascetics send information to all his enemies and foreign countries. Beware of “Sanyasis” frequenting foreigners or foreign countries!!

In ancient India ascetics can travel anywhere in India without Visa or a permit. They can enter the royal courts at any time without waiting. But they never misused their powers. If any king delays them the king will be cursed!

The second easy route for spying is Universities and Educational institutions. In the guise of a researcher you can fool anyone!! In the guise of a scholar, you can have access to inaccessible places!!! Beware of “visiting scholars”.

The third route is party offices or meetings. We read about spying in the news papers every day.

Story 1 from Sangam Tamil Literature

Purananuru, which is 2000 year old, gives a very interesting story about spying! Ilandattan was a genuine poet. He visited the royal court of the Choza king Nedunkilli. Immediately he was arrested and the king passed death sentence on him! The only crime he committed was that the previous day he was in the court of another Choza named Nalankilli. Both are closely related but had big enmity between themselves like a snake and a mongoose. So Nedunkilli suspected him of spying for Nalankilli and was about to execute him.

In ancient India, poets have very good influence and authority over kings. They were next in rank to the ascetics. There was a wise Tamil poet by name Kovur Kizar who already saved young children from the slaughter house of a king. He came to the rescue of this poet. Earlier two young children were about to be beheaded by the elephant and Kovur Kizar persuaded the Choza king to release them unconditionally (Purananauru verse 46).

Kovur Kizar saved poet Ilam Duttan as well. He went to the king told him,
“Look ! these poor poets are like birds seeking fruit laden trees. They pass very hard routes just to praise philanthropists like you and get something for their stomach. The beauty is that they never save for tomorrow. Whatever they get they give it to their friends and relatives. They never harm anyone. They defeat any scholar by the war of words. People like you must support them and not oppose” (Purananuru verse).
Heeding to the advice of Kovur Kizar he released the poet immediately.

This episode throws some light on spying. They can come in the guise of a poet/scholar, like we have spies in universities today. The second thing is they get death sentence if they are caught. It is same even today. While I am writing this, here in my city London, there is a big case going about poisoning a spy to death. Many spies “die” in simple accidents in western countries.

Most Famous Woman spy Mata Hari was executed in 1917 (World War 1)

Story 2 from Tamil epic Silappadikaram

There is another interesting story in the most famous Tamil Epic Silappadikaram. Two minor kings of North India ridiculed the Tamils. So the mighty Senguttuvan, wanted to teach them a lesson. Senguttuvan’s father caught the Yavanas (Greek or Romans or Arabians) and tied their hands at the back and poured oil on their heads. This is an ancient way of insulting enemies. In the Puranas, we read about King Sagara catching the Yavanas and shaving their heads off.

Senguttuvan ordered his commander in chief Alumpilvel to send the sealed letters to all the kings in the north. He made it clear that it was not an invasion, but a mission with a limited purpose, just to get a stone from the holy Himalayas, to bathe it in the holy Ganges, to make a statue for the holy woman Kannaki.

Immediately his commander told the king that there was no need to undergo such a trouble of putting the clay seal of Tiger, Fish and Bow (Cholza, Pandya, Chera emblems) on the letters and send them because his capital city Vanji has all the spies in the world. The minute something is tom-tommed in the capital the message will spread like wild fire though out India (Katchik Katai, Silappadikaram)

This episode reveals the fact that the capital city has spies of all the countries. We have spies in Delhi from all parts of the world!!

We taught the world about spying and ambassadors. No literature in the world has such detailed manuals on Embassies, Ambassadors and Spying like Sanskrit literature!!

Noor Inayat Khan, Muslim of Indian origin, born in Moscow, worked as a British agent, executed by Hitler (World War 2)

Story 3 from Tamil Epic Silappadikaram
I have given this story already in my earlier post “HOW DID A PANDYA KING GET A GOLDEN HAND?” posted on 22 October 2011.

An old Brahmin by name Keeranthai wanted to go on a pilgrimage. His wife got worried. He assured her nothing would go wrong in the Pandya kingdom. The king was listening to this conversation, who went in disguise to feel the pulse of his people. In other words he was spying on his own people just to ensure their safety and welfare. Later he paid special attention to that particular house and by mistake he knocked at the door one night. When the Brahmin street (Agraharam) reported the complaint next day he cut his hands off saying that he was the ‘’thief’’ who knocked at the door. Medical science had advanced to such an extent in those days that he was immediately operated upon and a new golden hand fixed. The reason for him knocking at the door of the Brahmin lady was that some noise he heard in the house. Actually it was her husband who came back late in the night from the pilgrimage!!

This episode shows that in ancient India, even kings went on spying in disguise.

Story No 4 from Tamil and Sanskrit Ramayanas

Valmiki Ramayana in Sanskrit and Kamba Ramayana in Tamil have a big chapter ( in Yuddha Kanda) on the spies sent by Ravana to estimate the strength of the monkey army of Lord Rama. They wore totem symbols like monkeys and pretended to be part of Rama’s army. But Vibhishana who came from Sri Lanka could easily identify the two spies Suka and Sara. They were caught red handed and presented before Rama. Rama deliberately gave them all the details of his army and pardoned them. Rama knew that they would report it back to Ravana.

Rama might have expected that it would unnerve Ravana and he would surrender and release Sita Devi. Alternately Rama did not bother about the spies because he knew the final result.
There are many more spy stories in Indian literature that would excel all the James Bond films.

Manu on Spying
Manu Smrti gives rules on spying in chapters
7-122,153, 154, 223 and 9-256, 261, 298.

Manu says
1.King should appoint one officer for every city who must collect all the information through spies.
2.King should spend some time everyday to find out what is happening in the harem and the movements of his secret agents.
3.After performing Sandhya rituals he must get the reports of secret agents in the inner chamber.
4.Spies are king’s two eyes to find out the open and concealed thieves
5.Spies can be used to incite the criminals to commit crimes so that they can be booked easily.
6.King should use the spies to measure his own strength and his enemies strength.

Tamil Poet’s Sound Advice
Tiruvalluvar in his Tirukkural has got ten couplets on spying. The salient features of this chapter 59.DETECTIVES or ON INTELLIGENCE SERVICES are:

1.The reports given by one spy must be tested and verified through another spy (couplet 588)
2.The spies must be sent one by one, apart. If three spies agree, the information shall be confirmed. They should not know one another (589).
3.The spy must not be rewarded publicly. That would expose the secret organisation (590).
In Western countries even their original identity is erased and new ID given. Very often they are located in a new area with a new name! They work for “some companies”.
4.Spies disguise themselves as ascetics to gather secrets; they do not betray secrets under any threat” (Kural 586)
5.He is a spy who can assume an unsuspecting disguise, be fearless of gaze, and capable of keeping a secret under all circumstances (585).

Tirvalluvar dealt with the need for spying, qualifications of a spy, his qualities and DOs and DONTs of spying in just 10 couplets! 20 lines!!
Brevity is the soul of wit!

Contact swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on August 1, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, Culture, History, Tamil Literature

Tagged 3 spies, arthasastra, ascetic spy, spies in india, spying

Posted by Tamil and Vedas on August 1, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/08/01/spies-disguised-as-ascetics/

Yavana (Mlecchas) Mystery in Tamil Literature

Yavana sculpture in Barhut, 2nd Century BCE

Research article by London Swaminathan
Post No. 1206; Dated:–31 July 2014.

1.A Tamil King poured oil on the heads of Yavanas and tied their hands at the back! We don’t know whether the Yavanas mentioned here are Greeks or Romans or Arabs! We knew for sure Romans did a roaring business at the time from Italy.
2.Another Tamil king ruled Yavana territory! We don’t know when and where!
3.Yavanas are described as men of harsh words by Ilango and a Brahmin poet Kumattur Kannanar and Mlechchas and Turks by commentator Adiyarkkunallar.
4.Ancestors of Tamil Chozas fought with “Black Yavana” during Lord Krishna’s time!
5.Vedic literature (Satapatha Brahmana) also described some people speaking Mlechcha language! Were they people of Middle East origin? Or Egyptians? Foreign “scholars” who did not know Tamil references made a mountain out of mole in the Indus and Vedic research!!! Those “scholars” conveniently hidden the Atharva Veda words in Sumerian literature ! ( Aligi, Viligi, Tiamat, Sumuka, Sammata etc)

Now let us go into the details:
VRR Dikshitar in his book ‘Cilappatikaram’ (1939) says,
“It would not be out of place to refer here to the Yavana nadu and the Malva region which find mention in the Cilappatikaram. According to the Patikam of the second ten of the Patirruppattu, Imayavarampan put the Yavanas to disgrace by pouring ghee over their heads.

The Yavanas are mentioned frequently in Tamil literature including the Cilappatikaram (Cantos 29, 28)”

While describing the lively Pumpukar, the port city of the Choza kingdom, Poet Ilango says, “The sun shone over the open terraces, over the warehouses near the harbour, and over the turrets with air holes, looking like the eyes of the deer. In different places of Pukar the onlooker’s attention was arrested by the SIGHT OF THE ABODES OF THE YAVANAS, whose prosperity was never on the wane” (Indiraviza Uretutta Katai).
Atiyarkkunallar, the commentator of Silappadikaram, interprets Yavanas as Milechas.

(National poet Subramanya Bharati used the word Milecha for iconoclastic foreign Muslim rulers of India; Freedom Fighters criticized the British Rulers as Mlechas)

Roman Lamp (Tamil literature refers to Yavana lamps)

Yavana in Puranas
Mucukunta was an ancient king, who the Chozas claim as their ancestor. Later inscriptions and Tamil literature claim Chozas belong to the solar race. Sibi, who ruled North West India was also an ancestor of the Chozas according to Sangam Tamil literature (Purananuru). Mucukunda was one of the three sons of Mandhata and Bindumati. His brothers are Purukutsa and Amabarisa (Bhagavatham Purana Book 9, Chapter 6, Stanza 38).

Hearing that Kalayavana (Black Yavana) was carrying destruction to the Devas, Mucukunda entered the cave, the residence of the Yavana, and slew him, to the wonder of the Devas. Indra offered him a place of honour in the heaven. But Mucukunda wanted to go on sleeping in that cave undisturbed for an unlimited period. Krishna blessed him and later he undertook penance at Badari Asrama. According to another version, Krishna was chased by a Black Yavana and Krishna tricked Kalayavana to enter the cave. Kalayavana mistook Mucukunda for Krishna and slapped him. Musukunda burnt him alive by his look.

My comments
Kala Yavanas are Arabs or people from the Middle East. Any foreigner that came from the west was a Yavana in Hindu literature. It looks like Krishna had to tackle lot of naval attacks from the sea pirates and Egyptians and the Arabs. I have explained it in my Post “Hindu Gods’ Naval Attacks” (Posted on 25th April 2012). Vedic Hindus had a mighty navy. Rig Veda says that there were 100 oared ships (RV1-116-5; 1-97-7).
Vedic people had contacts with Sumerians and Iranians. See Kanchi Pramacharya’s talk about Zoroaster going from Saurashtra/Gujarat to Iran.

Lamps from Greece (Ionian=Yavana)

Yavanas in Madurai
While describing the City of Madurai, capital of Pandya kingdom, poet Ilango says, “Kovalan then went through a street above a narrow passage constructed to admit elephants, leading from the moat with its vast expanse of sparklng waters, encircled by a well guarded defence forest. Unsuspected by the RANKS OF THE BEST OF THE YAVANA SWORDSMEN who guarded it, he next entered the forest gate, where flags waved in the westerly breeze (Urkan Katai, Silappadikaram).

Tamil commentator Adiyarkkunallar described them as Turks. Lot of Roman coins are found throughout Tamil Nadu. So there is definite evidence to show that Romans from Italy had trade relationship with the Tamils. After Alexander’s invasion North West India was ruled by Indo- Greeks. All the people from the West were called Yavanas.

Tamils Ruled Barbarous Yavana Country!
Madalan, the great Brahmin, who dominates in the Tamil epic Silappadikaram speaks about the mighty naval power of the Cheras. Unfortunately Tamils don’t have any details about these attacks. Madalan in ‘Natukar Katai’ of Silappadikaram says,

“With your army of lofty chariots, you fought a fierce battle on the sea pursuing the enemy for a long distance.

“Among your ancestors in this city one king distinguished himself by destroying the Katampu Tree of the seas.

“Another Cera penetrated the golden region of the high mountain in the fertile kingdom of the barbarous Yavanas.

(Tamils who used open lamps probably started using closed lamps from the West for safety.

My Comments
Katampu in the sea is a symbolic language. Tamil Lord Muruga (Skanda/ Kartikeya) also did this. Mango tree and Katampa tree were totem symbols of the pirate communities. They meant the destruction of the sea pirates ( I have explained it in my Post two years ago : “Hindu Gods’ Naval Attacks” (Posted on 25th April 2012).
Ramachandra Dikshitar in his translation of Cilappatikaram (1939 publication) says,” The Yavana country must have been somewhere in the Indus region. It is worthy of note that the learned author characterises them as MEN OF BARBAROUS WORDS. According to the Sanskritists they spoke the Mlecha tongue. Their kingdom is mentioned among the northern countries in Brahmanda Purana (chapter 16)

I think Dikshitar is wrong here because Madalan says “golden region of the high mountain in the fertile kingdom of the barbarous Yavanas”. It will remain a mystery till we find a place on the high mountain ruled by Yavanas. We have to consider Arabs, Egyptians, Greeks and Romans as Yavanas.

Alain Danielou in his translation Shilappadikaram (1965 ppublication) translated Yavanas as Greeks.
Ilango and the Brahmin poet Kumattur Kannanar used the epithet “Vansol” Yavana, meaning men of unmelodious, unharmonious, jarring, cruel, barbarous, ear piercing speech.

Pavai Vilakku in Tamil culture

It is very interesting that the same description is in the Satapatha Brahmana about men of barbaric speech. Supporters of Aryan – Dravidian Racist theory made a mountain out of a mole. Indus researchers “invented” new meaning! Tamils were also described as men of noisy language by their neighbours Telugus (Arava= noisy land= Tamil country). Hebrew Bible used the word ARAVA for the Arabs. Parliament member Seth Govinda Das criticized Tamil as language of big noise. “Put some stones in a tin and shake it and that is Tamil”, he said. For anyone, another language is a harsh one! So Ilango and Kmattur Kannanar called Yavanas as speakers of harsh words=van sol in Tamil! Grreks called all Non-Greeks as barbarians!!

To cut it short, Tamils are yet to find which Sera king ruled which Yavana territory! Who were the Yavanas punished by the mighty Chera King Imayavarampan Neduncheralathan?

Yavana in Sangam Literature
Yavana is a Sanskrit word. According to Tolkappiam, Tamil Grammar, no Tamil word can begin with the letter “Ya”. Yavana occurs in at least five places in Sangam Tamil literature:

Aka.149-9; Nedu.101; Pura. 56-18; Peru. 316; Mullai.61

The chief Sera port was Musiri, “The flourishing town of Musiri, where the large beautiful ships of the Yavanas which bring gold and take pepper, come disturbing the white foam of River Periyaru of Seras”.
Here Yavanas means Romans, not Greeks. Pepper was called ‘Yavanapriya’ in Sanskrit.
Yavanas also meant good architects, technical men in the later age. Yavana Thaksa (Yavana Thachar in Tamil) meant good architects or builders. Jeevaka Chintamani, one of the five Tamil epics, speaks about the mechanical devices invented by the Yavanas which were installed in the forts.
Sanagam work Perumpanatrupadai described a Yavana boat with a lamp. Tamil kings employed Yavanas as bodyguards and gate keepers according to other Sangam works.
Conclusion: Yavana means anyone from the West. People from the West were giving trouble to India from the Vedic days and they were called Mlechchas speaking a different language of harsh sound. Black Yavana who fought with Krishna may be people from the Middle East. It was easy for them to attack Dwaraka in Gujarat. Sangam literature used the term for the Romans. About Chera kings’ encounters with the Yavanas, we don’t have much information.

Mahabharata says Yavanas were serving in the army of Indian kings (2-50-18). The term Yavana is used by Manu in his Smriti (10-44). Manu says that those Kshatriyas (warrior class) who failed to perform the rituals sunk in the world to the rank of the servants and Dravidas and Yavanas were included in the list.

Yavanas in Vedic Days

Vedic King Turvasu is linked to the Yavanas in later literature. Vedic literature says that Yadus and Turvasus ruled distant lands. They may be linked to Jews and other peoples of West Asia. There was a king by name Yavanashwa in Mahabharata. But in all the references in the old Hindu literature they were shown as part of Hindu society who fell from their high status. The five Vedic tribes came from king Yayati. Two kings Yadu and Turvasu were born to Devayani and Yayati where as other three Druhyu, Puru and Anu were born to Yayati and Sharmishta.

Mahabharata called several kings who fought on the side of the Kauravas as Mlechas. They may be Yavanas from far off places – that is beyond the borders of holy Bharat.

Please read my earlier articles:
MLECHA: Most Misunderstood Word (Posted on 3 September,2012)
AYAS and ASVA : Most Misunderstood Words (Posted on 3 September,2012)
Both these articles are posted in Tamil as well.

Contact swami_48@yahoo.com

Leave a comment

by Tamil and Vedas on July 31, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, Culture

Tagged Yavana, yavana guards, yavana lamps, yavanas in Hindu literature

Posted by Tamil and Vedas on July 31, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/07/31/yavana-mlecchas-mystery-in-tamil-literature/

சேர நாட்டு ராஜா வந்தார்………கூடவே………

Jack Fruit (Palaa Pazam in Tamil)

ஆய்வுக் கட்டுரையாளர்: லண்டன் சுவாமிநாதன்
கட்டுரை எண்.:—1205; தேதி:- 31 ஜூலை, 2014

தமிழ் நாட்டில் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்த காட்சிகளை நம் மனக் கண்ணுக்கு முன்னே நிறுத்துவதில் சிலப்பதிகாரம் சிறந்த பங்களிக்கிறது. மஹாபாரதத்தில் சபா பர்வத்தில் யுதிஷ்டிரன் (தருமர்), ராஜ சூய யக்ஞம் செய்யும்போது அவருக்கு என்ன என்ன பொருட்களை கப்பம் கட்டும், திரை செலுத்தும் ராஜாக்கள் கொடுத்தனர் என்ற பட்டியல் இருக்கிறது. இதே போல வட இமயத்தை வெற்றி கொண்ட கரிகால் சோழனுக்குக் கிடைத்த மூன்று முக்கியமான பொருட்களை சிலப்பதிகாரம் சொல்கிறது. இதை எல்லாம் விட ஒரு நீண்ட பட்டியல் சிலப்பதிகார காட்சிக் காதையில் வருகிறது. இது மன்னர்கள் செலுத்திய கப்பம் அல்ல. அன்பின் காரணமாக கானக மக்கள் கொடுத்த அன்புப் பரிசுகள்.

சேர நாட்டு மன்னன் செங்குட்டுவன் தனது மனைவியிடம் கூறுகிறான் அன்பே! இன்றைக்கு ‘பிக்னிக்’ போவோமா? உன்னை நான் இன்று இயற்கை அழகு மிக்க இடத்துக்கு அழைத்துச் செல்கிறேன். அங்கே அருவிகள் ‘சோ’ என்ற இரைச்சலுடன் நீரைப் பொழியும். மேகங்கள் மலை மீது தவழ்ந்து செல்லும். அழகான சோலைகள் இருக்கும். புறப்படு என்கிறான்:

(Hill country Kerala, Malai Naadu/Chera Naadu in Tamil)

“துஞ்சா முழவின், அருவி ஒலிக்கும்
மஞ்சு சூழ் சோலை மலைவளம் காண்குவம் என ”

ராஜாராணி தங்கள் பரிவாரம் புடைசூழப் புறப்பட்டனர். அரசனும் அரசியும் வருவதை அறிந்த கானக மாக்கள் – குன்றக் குறவர்கள் – நிறைய பொருட்களை அன்புக் காணிக்கையாக கொண்டு வந்தனர். இதோ சுமார் 35 பொருட்களின் பட்டியல்:

யானையின் வெண்மையான தந்தங்கள்
அகில் கட்டைக் குவியல்
மான் மயிரால் கட்டிய சாமரம்/விசிறி
குடம் குடமாகத் தேன்
சந்தனக் கட்டை
சிந்தூரக் கட்டி
அஞ்சனத் திரள்
அழகிய அரிதாரம்
ஏலக் கொடி
கருமிளகுக் கொடி
கூவை நூறு (அரரூட் மாவு)
கவலைக் கொடியின் கிழங்குகள்
தென்னை நெற்றுகள்
இனிப்பான மாம்பழங்கள்
பச்சிலை மாலை
பலாப்பழம்
வெள்ளுள்ளி
கரும்பு
பூக்கள் நிறைந்த கொடிகள்
பாக்கு மர குலைத் தாறுகள்
வாழைப் பழக் குலைத் தாறுகள்
ஆளி, சிங்கம், புலி, யானை, குரங்கு, கரடி ஆகியவற்றின் குட்டிகள்
வரையாடுகள்
வருடை மான்கள்
மான் குட்டிகள்
கஸ்தூரி மான் குட்டிகள்
கீரிப் பிள்ளைகள்
ஆண் மயில்கள்
புனுகுப் பூணைக் குட்டி
கானக் கோழி
தேன் மொழி பேசும் கிளிகள்

(Musk Deer, Kasturi Maan in Tamil)

இவைகளைத் தலை மேல் சுமந்து வந்து கொடுத்தனர் என்கிறார் இளங்கோ. காடு வாழ் மக்களுக்கு எவ்வளவு அன்பு பாருங்கள். மலை நாட்டின் இயற்கை வளம் எத்தகையது என்றும் இதிலிருந்து உணர முடிகிறது. அருமையான இயற்கைக் காட்சிக்கு நடுவே இத்தனை பொருட்களும் குவிந்தன!!

யானை வெண்கோடும் அகிலின் குப்பையும்
மான் மயிர்க் கவரியும், மதுவின் குடங்களும்
சந்தனக் குறையும், சிந்துரக் கட்டியும்
அஞ்சனத் திரளும், அணி அரிதாரமும்
ஏல வல்லியும் இருங்கறி வல்லியும்
கூவை நூறும், கொழுங்கடிக் கவலையும்
தெங்கின் பழனும், தேமாங்கனியும்
பைங்கொடிப் படலையும் பலவின் பழங்களும்
காயமும் கரும்பும் பூமலி கொடியும்
கொழுந்தாட் கமுகின் செழுங்குலைத் தாறும்
பெருங்குலை வாழையின் இருங்கனித் தாறும்
ஆளியின் அணங்கும் அரியின் குருளையும்
வாள்வரிப் பறழும், மதகரிக் களபமும்
குரங்கின் குட்டியும் குடாவடி உளியமும்
வரையாடு வருடையும் மடமான் மறியும்
காசறைக் கருவும் ஆசறு நகுலமும்
பீலி மஞ்சையும் நாவியின் பிள்ளையும்
கானக் கோழியும் தேமொழிக் கிள்ளையும்
மலைமிசை மாக்கள் தலை மிசைக் கொண்டு
—–காட்சிக் காதை, சிலப்பதிகாரம்

வாழ்க இளங்கோ!! வளர்க தமிழ்!!!

–சுபம்—

contact swami_48@yahoo.com

(Black Pepper, Karu Milaku in Tamil)

Leave a comment

by Tamil and Vedas on July 31, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு, Nature

Tagged சேர நாடு, தமிழில் இயற்கை, மலைவளம், மிளகு

Posted by Tamil and Vedas on July 31, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/07/31/%e0%ae%9a%e0%af%87%e0%ae%b0-%e0%ae%a8%e0%ae%be%e0%ae%9f%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%af%81-%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%9c%e0%ae%be-%e0%ae%b5%e0%ae%a8%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%ae%be%e0%ae%b0%e0%af%8d/

பாண்டிய ராணி வந்தாள்…………கூடவே…….

ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை: – லண்டன் சுவாமிநாதன்
கட்டுரை எண்:— 1203; தேதி ஜூலை 30, 2014.

ஐம்பெரும் தமிழ் காப்பியங்களில் ஒன்றான சிலப்பதிகாரத்தில் பல சுவையான காட்சிகள் இருக்கின்றன. 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் நாம் தமிழ் நாட்டில் பிறந்திருந்தால் பார்த்திருக்கக் கூடிய ஒரு காட்சியை மட்டும் காண்போம்.

கண்ணகி, பாண்டிய அரசன் அவைக்குள் நுழைவதற்கு முன் பாண்டிய மஹாராணி கோப்பெருந்தேவிக்கு தீய கனவு வந்தது. பாண்டிய ராஜனிடம் இதைச் சொல்ல வேண்டும் என்று கவலையுடன் வருகிறாள் மஹாராணி. அப்போது அவளுடன்…………………..

சில அழகிகள் முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி ஏந்தி வந்தனர்
சிலர் அவளுடைய நகைகளக் கொண்டுவந்தனர்
சிலர் அரசியைப் பார்க்க அல்லவா போகிறோம் என்று நல்ல நகைகளைப் போட்டுக் கொண்டு வந்தனர்!

சிலர் பருத்தி ஆடை, பட்டு ஆடைகளை தட்டுகளில் கொண்டுவந்தனர்.
வெற்றிலைப் பெட்டிகளைக் கொண்டுவந்தனர்

இன்னும் சிலர் வர்ணங்கள், வாசனைப் பொடிகள், கஸ்தூரிக் குழம்பு கொண்டுவந்தனர்.
((இவை இந்தக் கால பெண்கள் கைப்பையில் கொண்டு போகும் லிப்ஸ்டிக், நெயில் பாலிஷ், பவுடர், பெர்Fயூம், கன்னத்துக்கான கலர் பூச்சு, மருதானி இவைகளுக்குச் சமமானவை. பெண்கள் அன்றும் இப்படிதான்!! இன்றும் அதே மாதிரிதான்!!))

(கஸ்தூரி என்பது ஒரு வகை மானிலிருந்து கிடைக்கும் வாசனைப் பொருள்)

சிலர் மாலை, கண்ணி, பிணையல் ஏந்தி வந்தனர் (மாலை, மலர் வளையம், பூச்செண்டு என்று கொள்ளலாம்)

பெண்கள் இரு பக்கங்களிலும் கவரி (விசிறி) வீசி வந்தனர்.
இன்னும் சிலர் சாம்பிராணி போடுவதுபோல அகில் புகையை எழுப்பி வந்தனர்.
அரசிக்குச் சேவகம் செய்ய கூன் முதுகு — (ராமாயணக் கூனி) — குள்ளப் பெண்கள், ஊமைகள் ஆகியோரும் வந்தனர். அந்தக் காலத்தில் மாற்றுத் திறனாளிகளுக்கு அரசவையில் எளிதில் வேலை கிடைத்தது. இவர்கள் மூலம் ரகசியம் வெளியாகும் வேகத்தைக் கட்டுப்படுத்தலாம். ஊமையோ, முடவனோ, கூனியோ வெளியே ஓடிப் போய் ரகசியத்தை வெளியிட முடியாது. மேலும் இத்தகையோருக்கு பாதுகாப்பு தருவது அரசாங்கத்தின் கடமை என்பதால் வட இமயம் முதல் தென் குமரி ஈறாக இந்த வழக்கம் இருந்ததை இதிஹாச புராணங்கள், நீதி நூல்கள் மூலம் அறிய முடிகிறது.

நரை முடி உடைய பல வயதான பெண்கள் வாழ்க! வாழ்க!! பாண்டிய மஹாராணி வாழ்க! கோப்பெருந்தேவி வாழ்க!!! என்று கோஷம் போட்டுக் கொண்டே வந்தனர்.

(இன்றைய அரசியல் தலைவர்கள் பின்னால் இப்படி ஒரு கூட்டம் வருவதற்கு முன் மாதிரி இது)

பாண்டிய மன்னன் இருந்த அவைக்குச் சென்று அவனிடம் தான் கண்ட தீய கனவைச் சொல்லத் துவங்கினாள்! அவன் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருந்தான்.

அந்த நேரத்தில், அரண்மனை வாசலில் பெரிய சப்தம்! தலை விரி கோலமாக கண்ணகி வந்து சத்தம் போடத் துவங்கினாள்.

ஆடி ஏந்தினர், கலன் ஏந்தினர்,
அவிர்ந்து விளங்கும் அணி இழயினர்
கோடி ஏந்தினர், பட்டு ஏந்தினர்,
கொழுந்திரையலின் பட்டு ஏந்தினர்,
மான் மதத்தின் சாந்து ஏந்தினர்,
கண்ணி ஏந்தினர், பிணையல் ஏந்தினர்,
கவரி ஏந்தினர், தூபம் ஏந்தினர்,
கூனும் குறளும், ஊமும் கூடிய
குறுந்தொழில் இளைஞர் செறிந்து சூழ்தர;
நரை விரை இய நறுங்கூந்தலர்,
உரை விரை இய பலர் வாழ்த்திட;
ஈண்டு நீர் வையம் காக்கும்
பாண்டியன் பெருந்தேவி வாழ்க! என,
ஆயமும் காவலும் சென்று
அடியீடு பரசி ஏத்தக;
கோப்பெருந்தேவி சென்று, தன்
தீக்கனாத் திறம் உரைப்ப —
அரிமான் ஏந்திய அமளிமிசை இருந்தனன்,
திருவீழ் மார்பின் தென்னவர் கோவே – இப்பால்

(வழக்குரை காதை, சிலப்பதிகாரம்)

–சுபம்—

Leave a comment

by Tamil and Vedas on July 30, 2014 • Permalink

Posted in சிலப்பதிகாரம், தமிழ் பண்பாடு

Tagged அரச ஊர்வலம், பாண்டிய அரசி, ராணி

Posted by Tamil and Vedas on July 30, 2014

https://tamilandvedas.com/2014/07/30/%e0%ae%aa%e0%ae%be%e0%ae%a3%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%ae%bf%e0%ae%af-%e0%ae%b0%e0%ae%be%e0%ae%a3%e0%ae%bf-%e0%ae%b5%e0%ae%a8%e0%af%8d%e0%ae%a4%e0%ae%be%e0%ae%b3%e0%af%8d/

Tamil and Vedas

All posts in category சிலப்பதிகாரம்

தமிழ், சம்ஸ்கிருத இலக்கியங்களில் மங்கலச் சொற்கள் (Post No.2826)

பிறவா யாக்கைப் பெரியோன் கோயில்!

கோவலனும் இளங்கோவும் சம்ஸ்கிருத அறிஞர்கள் !!

Ilango and Kovalan were Sanskrit Scholars!!

சாமியார் வேடத்தில் உளவாளிகள்!

Spies! Disguised as Ascetics!

Yavana (Mlecchas) Mystery in Tamil Literature

சேர நாட்டு ராஜா வந்தார்………கூடவே………

பாண்டிய ராணி வந்தாள்…………கூடவே…….

Categories

Archives

Tag Cloud

Blog Stats

Follow Blog via Email

Click here to ‘Like’ this page on Facebook!

Bugscore