Research Article Written by London swaminathan

Date: 12 December 2016

Time uploaded in London:-11-26 am

Post No.3441

Pictures are taken from different sources; thanks.

contact; swami_48@yahoo.com

மாணிக்கவாசகரின் திருவாசகத்திற்கு உருகார், வேறு ஒரு வாசகத்துக்கும் உருகார்.

பாரதியின் பாட்டில் மகிழார், வேறு ஒரு பாட்டிலும் மகிழார்.

தெவிட்டாத இன்பம்தரும் பாரதி பாடல்!

பாரதி பாடல்களில் தேவார மூவரையோ, திருவாசகம் தந்த மாணிக்கவாசகரையோ நேரடியாகக் குறிப்பிடவில்லை. ஆயினும் சைவத் திருமுறைகளில் திருவாசகமே அவரது உள்ளத்தைக் கொள்ளைகொண்டது என்பதற்குப் பல சான்றுகள் உள.

மாணிக்கவாசகர் என்னென்ன செய்தாரோ அதை இவரும் செய்துள்ளார்.

ஓம்காரம்

திருவாசகத்தின் முதல் பாடலிலும் (சிவபுராணம்), கடைசி பாடலிலும் ஓம்காரம் ஒலிக்கும்

இதே போல பாரதியின் பாஞ்சாலி சபதமும் ஓம் காரத்தில் துவங்கி ஓம்காரத்தில் முடியும்

1.உய்ய என்னுள்ளத்துள் ஓம்காரமாய் நின்ற மெய்யா விமலா விடைப்பாகா வேதங்கள் ஐயா என வோங்கி ஆழ்ந்தகன்ற நுண்ணியனே (சிவபுராணம்)

2.உய்யுநெறிகாட்டுவித்திட்

டோங்காரதுட்பொருளை (அச்சோபதிகம்)

இனி பாரதியார், பாஞ்சாலி சபதம் நூலைத் துவக்கி முடிக்கும் முறையினைக் காண்போம்:

1.ஓமெனப் பெரியோர்கள்- என்றும்

ஓதுவதாய் வினை மோதுவதாய்

தீமைகள் மாய்ப்பதுவாய் – துயர்

தேய்ப்பதுவாய், நலம் வாய்ப்பதுவாய்

–பாஞ்சாலி சபதத்தின் துவக்கப்பாடல்

2.ஓமென்றுரைத்தனர் தேவர்- ஓம்

ஓமென்று சொல்லி உறுமிற்றுவானம்

–பாஞ்சாலி சபதத்தின் முடிவுப்பாடல்

xxxx

மாணிக்க வாசகர் குயில்பத்து பாடினார்

பாரதியார்  குயில்பாட்டு பாடினார்.

xxxx

மாணிக்கவாசகர் அச்சோபதிகத்தில்

சாதல், காதல் என்று பாடுவது போலவே, பாரதியும் குயில்பாட்டில்

காதல் காதல் , காதல்

காதல் போயின் சாதல் என்று பாடுகிறார்.

ஆண்டவன் மீது திருப்பள்ளி எழுச்சி பாடினார் மாணிக்கவாசகர்.

பாரதமாதா மீது திருப்பள்ளி எழுச்சி பாடினார் பாரதியார்.

xxx

திருவண்டப் பகுதியில் மாணிக்கவாசகர் — எண்ணற்ற பலகோடி நட்சத்திர மண்டலங்களிருப்பது பற்றி பாடி வியக்கிறார்:

அண்டப்பகுதியின் உண்டைப் பிறக்கம்

அளப்பருந்தன்மை வளப்பெருங்காட்சி

ஒன்றனுக்கொன்று நின்றெழில் பகரின்

நூற்றொருகோடியின் மேற்பட விரிந்தன

—திருவாசகம்

பாரதியும் ,

நக்கபிரானருளால் இங்கு

நடைபெறும் உலகங்கள் கணக்கிலவாம்

தொக்கன அணடங்கள் வளர்

தொகைபல கோடிபல் கோடிகளாம்

இக்கணக்கு எவர் அறிவார் – புவி

எத்தனை உளதென்பது யார் அறிவார்

என்று பாடி வியக்கிறார்.

xxxx

திருத்தசாங்கம் பாடினார் மாணிக்கவாசகர்.

பாரதியும் திருத்தசாங்கம் பாடினார்

இருவரும் கிளியிடம் பேசுவதாகப் பாடியிருப்பதால் சொற்களிலும் அதிக ஒற்றுமை கானப்படுகிறது

xxxx

மாணிக்கவாசகர்  போற்றித் திரு அகவல் பாடினார்.

பாரதியும் “போற்றி அகவல், கபிலர் அகவல்” முதலியன பாடினார்.

இவையெல்லாம் மேம்போக்கான ஒற்றுமைகள். இன்னும் சொல்லாராய்ச்சியில் இறங்கினால் எந்த அளவுக்கு மாணிக்கவாசகரும் அவர்தம் திருவாசகமும் பாரதி மீது தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது என்று அறியலாம்.

–Subham–

Article Written by S NAGARAJAN

Date: 5 December 2016

Time uploaded in London: 5-59 AM

Post No.3418

Pictures are taken from various sources; thanks. They are representational.

contact; swami_48@yahoo.com

சென்ற வார பாக்யா இதழில் வெளிவந்த கட்டுரை

மகாகவி பாரதியார் பிறந்த தேதி டிசம்பர் 11. மஹரிஷி அரவிந்தர் மறைந்த தேதி டிசம்பர் 5. இருவரின் அழியா நட்பும் ஆன்மீக ரீதியிலானது. இந்த இருவரையும் பற்றிய சிறப்புக் கட்டுரை.

அரவிந்தரின் கண்களில் அரும்பிய நீர்!

ச.நாகராஜன்

விடுதலைப் போரில் ஈடுபட்டு அலிபூர் சிறையில் உயரிய ஆன்மீக அனுபவம் பெற்ற பின்னர் மஹரிஷி அரவிந்தரின் மனம் ஆன்மீக சிந்தனையில் ஊறித் திளைத்தது. ஒரு புதிய அரும் பெரும் சக்தியை பூவுலகில் இறக்குவதற்கான யோகத்தில் அவர் மனம் விழைந்தது.

இதையொட்டி அவர் உள் மனதில் ஒரு குரல் ஒலித்தது: ‘பாண்டிச்சேரிக்குப் போ’ என்று.!

அந்தக் குரலின் கட்டளையை ஏற்று அரவிந்தர் புதுவைக்கு ஒரு படகில் விரைந்தார்.

அப்போது புதுவையில் இருந்த சுதேசிகளான மகாகவி பாரதியார், ஸ்ரீநிவாசாச்சாரி, கிருஷ்ணமாச்சாரி ஆகியோருக்கு அரவிந்தர் வருகை இரகசியமாக ஒருவர் மூலமாக அறிவிக்கப்பட்டது.

ஆனால் அவர்கள் அந்த தூதர் கொண்டு வந்த செய்தியை நம்பவில்லை.

ஆங்கிலேய் அரசின் சூழ்ச்சிகளில் இதுவும் ஒரு திட்டமே என நம்பினர்.

இருந்தாலும் கூட அவர் ஒருவேளை வந்து விட்டால் அவர் தங்குவதற்கென சர்க்கரை செட்டியார் என்ற அன்பரின் வீடு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

அரவிந்தர் 1910ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 4ஆம் தேதி புதுவை வந்து சேர்ந்தார். பாரதியார் அவரை வரவேற்றார்.

அன்றிலிருந்து ஒரு அற்புதமான நட்பின் அபூர்வ விளைவுகளாக வேத ஆராய்ச்சி, அரவிந்தர் தமிழ்க் கவிதைகளை இரசித்து, ஆண்டாள், பாசுரத்தை (To the Cuckoo, I dreamed a dream) ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தது, பாரதியார் அவரை  தினமும் சந்தித்துப் பல்வேறு விஷயங்கள் குறித்து விவாதிததது என்று ஏராளமான நற் பணிகள் நடைபெற ஆரம்பித்தன.

அரவிந்தர் மேல் பேரன்பு கொண்டிருந்த மகாகவி, அவரைப் புகழ்ந்து,

“ஆதிசிவன் மேலிருக்கும் நாகப் பாம்பே  – எங்கள்

அரவிந்தப் பேர் புனைந்த அன்புப் பாம்பே!

சோதிப்படத் தூக்கி நட மாடி வருவாய்! – அந்தச்

சோலை நிழலால் எமது துன்பம் ஒழிவோம்!”

என்று பாடினார்.

ஒரு நாள் மண்டயம் ஸ்ரீநிவாஸாசசாரியார் வீட்டிற்கு வந்த பாரதியார் சரஸ்வதி ஸ்தோத்திரமான எங்ஙனம் சென்றிருந்தீர் என்று தான் புனைந்த பாடலை பாடிக் காட்டினார். அப்போது அங்கு வ.வே.சு ஐயரும் வந்தார்.

அப்போது நடந்த உரையாடலை ஸ்ரீநிவாஸாசசாரியாரின் புதல்வியான யதுகிரி அம்மாள் ‘பாரதி நினைவுகள்’ என்ற தனது நூலில் இப்படிக் குறிப்பிடுகிறார்:

ஸ்ரீநிவாஸாசசாரியார் : ஒரு பதத்தில் நூறு பொருள்களை அடக்கும் சக்தி பாரதி தவிர வேறு யாருக்கும் வராது.

பாரதி: நம் நால்வருக்குள் நம் குண விசேஷங்கள் அடங்கி விட்டன. நான் நன்றாகப் பாடுகிறேன் என்கிறீர் நீர். உம்மைப் போன்ற எழுத்தாளர் இல்லை என்கிறேன் நான். ஐயரைப் போன்று மொழிபெயர்ப்பு நிபுணர் கிடையாது என்று நாம் சொல்கிறோம். பாபுவைப் போல் (அரவிந்தரைப் போல்) பழைய வேதங்களை இங்கிலீஷில் மொழிபெயர்த்து அடுக்குபவர் கிடையாது என்கிறோம். நாலு பேர் நாலு பக்கத்திற்கு.

ஸ்ரீநிவாஸாசசாரியார் : காலம் வரும். அவசரப்பட வேண்டாம். இது சோதனைக் காலம்.

ஐயரும் ஆறுதல் கூறினார் பாரதியாருக்கு. மஹாகவியாக இருந்தும் வறுமையில் ஆழ்ந்திருந்தது, உலகினர் தன்னை அறியாதிருந்தது அவரை வேதனைப் படுத்தியது.

புதுவையில் அடிக்கடி ஆங்கிலேயரின்  சூழ்ச்சித் திட்டங்கள் அரங்கேறும்.

இந்த சூழ்ச்சியின் ஒரு பகுதியாக புதுவையை ஆங்கிலேயருக்கு பிரெஞ்சுக்காரர்கள் விற்று விடுவதாகப் பேச்சு நடந்தது. அதைப் பற்றி பாரதியாரின் புதல்வியான சகுந்தலா பாரதி, ‘என் தந்தை’ என்ற நூலில் விவரமாகக் குறிப்பிடுகிறார் இப்படி:

“ ஒரு சமயம் புதுவை நகரை பிரெஞ்சுக்காரர்கள் ஆங்கிலேயருக்கு விற்றுவிடுவதாகப் பேச்சு நடந்தது. அப்பொழுது அங்கிருந்த ‘ஸ்வதேசிகளை’ ஆங்கிலேயரிடம் காட்டிக் கொடாமல், பிரெஞ்சுக்காரருக்குச் சொந்தமான அல்ஜேரியாவுக்கு அனுப்புவதாக பிரெஞ்சு கவர்னர் ஒப்புக்கொண்டார். அவ்வாறே போவதற்கு ஸ்ரீ வ.வே.சு. ஐயர், ஸ்ரீ அரவிந்தர், ஸ்ரீ ஸ்ரீநிவாஸாசசாரியார்  எல்லோரும் சம்மதித்து விட்டார்கள். என் தந்தை மட்டும், தன் மனைவி மக்களையும் தன்னுடன் வர அனுமதித்தால் தான் போக முடியும். இல்லாது போனால் விதிப்படி நடக்கட்டுமென்று ‘நான் புதுவையிலேயே தங்கியிருப்பேன்’ என்று கூறினார். அவ்வாறே அனுப்பவும் பிரெஞ்சுக்காரர்கள் சம்மதித்து விட்டார்கள். கடவுளின் அருளால் புதுவையை விற்கவுமில்லை. நாங்கள் பாலைவனத்திற்குப் போக வேண்டிய அவசியமும் நேரவில்லை”

இந்தக் கால கட்டத்தில் தினமும் பாரதியார் சகுந்தலாவிற்கு பாலைவனக் கதைகள் சொல்வாராம்

ஆனால் நல்ல வேளையாக அல்ஜீரியா பாலைவனத்திற்கு அரவிந்தர், பாரதியார் உட்பட்ட யாரும் போகவில்லை.

புதுவை வாழ்க்கை சகிக்க முடியாத ஒரு நிலை ஏற்படவே பாரதியார் சென்னைக்குத் திரும்ப முடிவு செய்தார்.

கடைசியாக அரவிந்தரிடமிருந்து விடை பெறும் நாளும் வந்தது.

அந்த நாளைப் பற்றி சகுந்தலா பாரதி தனது நூலில் இப்படி விவரிக்கிறார்:

“ஸ்ரீ அரவிந்தரிடம் என் தந்தை விடை பெறுவதற்காகச் சென்றார். நாங்களும் போயிருந்தோம். அந்தாளில் ஸ்ரீ அரவிந்தரின் ஆஸ்ரமத்திற்கு இப்போதுள்ளது போன்ற கட்டுக் காவல் கிடையாது. எங்களுக்கு விருப்பமானபோதெல்லாம்,ஸ்ரீ அரவிந்தரின் மாளிகைக்குச் செல்வதுண்டு. அங்கு ஸ்ரீ அரவிந்தரும், என் தந்தையாரும், ஸ்ரீ வ.வெ.சு ஐயரும் பல விஷயங்களைச் சம்பாஷிப்பார்கள். குழந்தைகளாகிய நாங்கள் சிறிது நேரம் கேட்டிருப்போம். பின்பு அவரது மாளிகையைச் சூழ்ந்த விசாலமான தோட்டத்தில் விளையாடியும், ஸ்ரீ அரவிந்தருடன் வசித்து வந்த அவரது சிஷ்யர்களுடன் பேசியும் சில நேரம் கழிப்போம்……

கடைசிமுறையாக் என் தந்தை அரவிந்தரிடம் விடை பெறப் போனபோது அவர்கள் தனியறையில் சம்பாஷணை நடத்தியதால் அதன் விவரம் எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் விடைபெற்றுத் திரும்புகையில் ஸ்ரீ அரவிந்தரின் சாந்தி நிறைந்த ஞானவொளி வீசும் கண்கள் கண்ணீரால் மங்கியிருந்தன. என் தந்தையின் வீர விழிகளில் கண்ணீர் ததும்பி நின்றது. அது மட்டும் தான் நான் கண்டேன்.

ஸ்ரீ அரவிந்தரது ஆசீர்வாதத்தைப் பெற்று வீடு திரும்பினோம். அவரது சீடர்கள் எங்களுடன் வீடு மட்டும் வந்தார்கள்.நண்பர்கள் யாவரையும் பிரிய மனமில்லாமல் பிரிந்து புதுவையிலிருந்து புறப்பட்டோம்.”

சகுந்தலா பாரதியின் புதுவை வாசம் இப்படி உருக்கமுடன் கண்ணீருடன் முடிகிறது.

ஆங்கில சாம்ராஜ்யத்தையே ஆட்டுவித்த மகாவீரர், ஆன்மீக சிகரத்தில் ஏறி புதிய யோக சக்தியைப் பூவுலகில் இறக்கியவர் அரவிந்தர்.

தன் பாட்டுத்திறத்தாலே இந்த வையத்தைப் பாலித்திட வந்தவர் தமிழ்க் கவிஞர் பாரதியார். வாராது வந்த மாமணி. வீயாச் சிறப்புடையவர்.

இவர்களின் கண்களில் பிரிவினால் அரும்பியது நீர் என்றால் அது புனித நீர் அல்லவா!

கொடுத்த வைத்த புதுவை பூமி சரித்திரத்தில் புனித பூமியாக நிரந்தர இடம் பெற்று விட்டது!

******

Compiled by London Swaminathan

Date: 8 October 2016

Time uploaded in London: 8-44 AM

Post No.3231

Pictures are taken from various sources; thanks.

பாரதியாரின் அற்புத வேத மொழிபெயர்ப்பு-  Part 2

ரிக் வேதத்தின்   சில சூக்தங்களை மொழிபெயர்த்த பாரதியார், இந்திரன் என்பது விஞ்ஞான சக்தி என்றும் விருத்திரன் என்பது இருள் என்றும் விளக்குகிறார். அவருக்கு 100 ஆண்டுகளுக்கு முன் வேதத்தை மொழிபெயர்க்கத் துவங்கிய வெள்ளைக்காரர்களுக்கு நமது கலாசாரத்தில் தொடர்பு இல்லையாதலால், விருத்திரன் என்பது பாம்பு என்றும், அவர்கள் இந்தியாவை ஆண்ட பூர்வகுடிமக்கள் என்றும் தத்துப் பித்து என்று உளறி வைத்துள்ளனர். வேதத்தின் முழு சூக்தத்தைப் படிப்போருக்கு உண்மைப் பொருள் எளிதில் விளங்கும்.

நல்ல சக்திகளை ஒளி என்றும் தீய சக்திகளை இருள் என்றும் பாம்பு என்றும் வருணிப்பது பல கலாசாரங்களில் இருக்கிறது. இது தெரியாத வெளிநாட்டு “அறிஞர்கள்” விருத்திரன், அஹி என்பதை நாகர்களாகவும் இந்தியாவின் பூர்வ குடிகளகவும் சித்தரித்தனர். இன்னும் சிலர் இந்திரன் என்பது ஒரே ஆளையோ தெய்வத்தையோ குறிக்கும் என்று மொழிபெயர்த்தனர்.

பாரதியாரின் அருமையான மொழிபெயர்ப்பு இதோ:-

–suBham–

எழுதியவர்:–  ச.நாகராஜன்

Date: 10 November 2015

Post No:2316

Time uploaded in London :– காலை- 4-56

( Thanks for the Pictures  ) 

DON’T REBLOG IT AT LEAST FOR A WEEK!  DON’T USE THE PICTURES; THEY ARE COPYRIGHTED BY SOMEONE.

பாரதி இயல்

மஹாகவி பாரதியார் பற்றிய நூல்கள்! – 11

ச.நாகராஜன்

பாரதி நான் கண்டதும் கேட்டதும்

பாரதியைச் சந்திக்கும் பேறு பெற்றவர்களின் ஒருவரான பி.ஶ்ரீ எழுதிய நூல் இது. 195ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் முதல் பதிப்பாக வெளி வந்த இந்த நூல் பின்னர் தொடர்ந்து 1963, 1966 என மேலும் பதிப்புகளைக் கண்ட சுவையான நூல்.

பி.ஶ்ரீ பற்றி அறியாத தமிழர்கள் இருக்க மாட்டார்கள். கவிதைச் சுவையை ரஸித்து ரஸித்து அனுபவிப்பவர். மற்றவரை அனுபவிக்கச் செய்பவர்.

முத்தான பத்து அத்தியாயங்கள்

இந்த நூலில் உள்ள அத்தியாயங்கள்:- கவிஞர் திரும்பினார், இதுவோ தமிழ், பாரதியின் நாட்டுப் பற்று, பாரதியாரின் தோழர்களுடன், கடைச் சங்கத்தில் புரட்சிக் கவிஞர், விருந்தும் மறு விருந்தும், பாரதியாரும் டாக்டர் நண்பரும், ஒரு நாளும் இல்லாத திருநாள், பாரதி சித்தாந்தம், மனம் வெளுக்கும் சாணை ஆகிய அருமையான பத்து அத்தியாயங்களை 116 பக்கங்களில் தருகிறது இந்த நூல்.

பாரதியார் பாடும் விதம்

முதல் கட்டுரையில் பாரதி பாடும் விதத்தை பி.ஶ்ரீ குறிப்பிடுகிறார் இப்படி: “இவர் பாட ஆரம்பித்து விட்டால் ஒரே வியப்பு – உணர்ச்சி மேலிட்டு நிற்கும். பாடப் பாட வசீகர சக்தி அதிகரித்துக் கொண்டே போகும். பராசக்தி வீர முரசு கொட்டிக் கோழைகளுக்குத் தைரியத்தை ஊட்டுவது போலவும், தரும முரசு கொட்டி அதருமத்தை வீழ்த்துவது போலவும் தோன்றும். பொதுவாகப் பாரதியாரின் தேசீய கீதங்களையெல்லாம் ஒரு வகையில் ’முரசுப் பாட;ல்கள்’ என்றே குறிப்பிடலாம்.

அடுத்த கட்டுரையில் அவர் பாரதியாரின் தமிழ் பற்றி ‘இதுவோ தமிழ்’ என வியக்கிறார். அவரது சொற்களைப் பார்ப்போம்: “பால கங்காதர திலகர், விபின சந்திரபாலர், லாலா லஜபதிராய் ஆகிய மூவரையும் தேசீய மும்மூர்த்திகளாகத் தமிழ் இளைருலகத்திற்குக் காட்டியவர் பாரதியார். லஜபதி ராய் ‘நாடு கடத்தப்பட்ட’தும் அது குறித்துப் பாரதியார் பாடிய பாட்டை ஒரு மாணாக்கன் இசையோடு உருக்கமாய்ப் பாடக் கேட்ட பின், ‘இதுவோ தமிழ்’ என்று வியந்து போனேன்.

தோழருடன் பாரதியார்

‘பாரதியாரின் தோழர்களுடன்’ என்ற கட்டுரையில் பி.ஶ்ரீ வையாபுரி பிள்ளையின் அனுபவத்தைப் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார்:

‘என் குருநாதர் பாரதியார்’ என்ற நூலின் பதிப்புரையில் வையாபுரிப் பிள்ளை பின்வருமாறு கூறுகிறார்… பேசிக் கொண்டிருக்கும்போதே ஒரு சிறு சம்பவம் நிகழ்ந்தது. பாரதியாருக்குத் தாகம் அதிகமாயிருக்கிறதென்பதைக் குறிப்பால் உணர்ந்தேன். உடனே ‘ஐஸ்’ இட்டு ஆரஞ்சு நீர் கொண்டு வரும்படியாக ஒருவனை அனுப்பினேன். இதைத் தெரிந்து கொண்டு, ‘தண்ணீர் போதுமானது’ என்று அவர் கூறினார். அக்கம்பக்கத்திலுள்ளவர்கள் அந்தணர்கள் அல்லரென்று சொன்னேன். பாரதி கண்ணில் தோன்றிய ஓர் அபூர்வமான ஒளி என்னை வாட்டிற்று. தாம் அவ்வாறான சாதி வேறுபாடுகளைக் பாராட்டுவதில்லையென்று சிறிது கடுமையாக எனக்குத் தெரிவித்தார்.

‘பார்ப்பானை ஐயரென்ற காலமும் போச்சே’ என்றும் ‘எல்லோரும் ஒன்ரென்னும் காலம் வந்ததே’ என்றும் அவர் தமது சுதந்திரப் பள்ளிற் பாடியுள்ளமை என் நினைவிற்கு வந்தது. முடிவில் நான் கொண்டு வரச் சொன்ன பானத்தையே பருகி நீர் வேட்கையைத் தணித்துக் கொண்டார்.

பாரதியின் சித்தாந்தம்

இன்னொரு நிகழ்ச்சியை ‘பாரதி சித்தாந்தம்’ என்ற கட்டுரையில் பி.ஶ்ரீ விவரிக்கிறார். அதில் முக்கியமான ஒரு பகுதி:-“கவிதை என்றால் என்ன? அதனால் என்ன பயன்?’ என்று ஒரு கேள்வி போட்டார் டாக்டர் சஞ்சீவி. பாரதியார் கேள்விக்குப் பதில் சொல்லாமலே ‘ஜயமுண்டு, பயமில்லை’ என்று பாடத் தொடங்யே, ‘பயனுண்டு பக்தியினாலே’ என்று அனுபல்லவியிலேயே தமது சித்தாந்தத்தை வெளியிடத் தொடங்கி விட்டார்…

இப்படியெல்லாம் நாங்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே பாரதியார் சிற்றுண்டிச் சாலையிலிருந்து திரும்பி வந்தார். வந்ததும், எங்கள் பேச்சை நிறுத்தி விட்டோம். டாக்டர் சஞ்சீவி கவிஞரை நோக்கி, ‘அந்தப் பாட்டை மறுபடியும் கேட்க ஆசைப்படுகிறோம். பாடுவீர்களா?” என்று வெகு வினயமாய்க் கேட்டார். இந்தத் தடவையும் பாரதியார் பாட்டைக் கமாஸிலேயே பாடிக் கொண்டு வந்தார். ஆனால் ஏதோ ஓர் இராணுவ கீதம் பாடுவது போலத் தோன்றியது. ‘இதை’ பாடிக்கொண்டே எங்கேயோ ஏதோ ஒரு போருக்குப் புறப்பட்டுப் போகலாமென்று தோன்றுகிறதே!’ என்றார் டாக்டர் சஞ்சீவி.

‘ஆம்; சோர்வுடன் போர், பயத்துடன் போர், அவநம்பிக்கையுடன் போர்; மூட நம்பிக்கையுடன் போர்; வறுமையுடன் போர்; செல்வச் செருக்குடன் போர்: தீமையுடன் போர் – இப்படி எத்தனையோ போர்களுக்குப் பட்டாளம் திரட்டி நடத்திக் கொண்டு போக வேண்டியிருக்கிறதே, அது தான் என் தொழில்!” என்றார் பாரதியார்.

இப்படி பல சுவையான நிகழ்ச்சிகளை பி.ஶ்ரீ தனக்கே உரித்தான பாணியில் அழகுறச் சொல்கிறார்.

பி.ஶ்ரீ. யார்?

இனி பி.ஶ்ரீயைப் பற்றி சில விவரங்களைப் பார்ப்போம்.

பி.ஶ்ரீயைப் பற்றி பிரபல எழுத்தாளர் தேவன் அவர்கள் பம்பாய் கோரேகான் தமிழ்ச் சங்க மலருக்காக எழுதிய ‘நான் கண்ட பி.ஶ்ரீ.’ என்ற கட்டுரையில் குறிப்பிடுவது (இந்தக் கட்டுரையை, சென்னை தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கம் 1959ஆம் ஆண்டு நடந்த மாநாட்டை ஒட்டி வெளியிட்ட சிறப்பிதழில் மறு பிரசுரம் செய்தது)

தமிழ் உலகத்திற்குக் கம்பன் கவிதா நயத்தை திராக்ஷா பாகமாக எடுத்துக் கொடுத்தவர் பி.ஶ்ரீ. அவர்கள் எத்தனை முறை கம்பனைத் திரும்பத் திரும்பச் சொன்னாலும் தெவிட்டாத சுவையுள்ளது ராம காதை என்பதை இன்றும் எடுத்துக்காட்டி வருகிறவரும் அவர் தான்…..

கவி பாரதியாருடன் 1918ம் வருஷம் முதல் மூன்றாண்டுகள் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டு வந்தார். பாரதியார், பி.ஶ்ரீ அவர்களின் இல்லத்திற்கு வருவது வழக்கம் என்பதை நான் அவரிடமிருந்தே கேட்டறிந்திருக்கிறேன். தவிர, பாரதியாரின் இளமைப் பருவத் தோழரான வேதநாயகம் பிள்ளை இல்லத்திலும் வேறு பல இடங்களிலும், பாரதியாரே தம் பாடல்களைப் பாடக் கேட்டுக் கேட்டுப் பரவசமாகி இருப்பதாகவும் கூறியிருக்கிறார்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக பி.ஶ்ரீ. தம்மை “தமிழின் ஆயுள் மாணவன்” என்று சொல்லிக் கொள்வதில் மிகுந்த திருப்தியும், பெருமையும் கொள்வார்.”

*

தேர்ந்த ஒரு தமிழ் இலக்கிய ரஸிகர், உலக மகாகவி ஒருவரைப் பற்றி எழுதி இருக்கும் இந்த நூலை பாரதி ஆர்வலர்கள் படிக்க வேண்டும்; தம் இல்லத்தில் உள்ள நூலகத்திலும் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்!

*****************

Written by S NAGARAJAN

Date : 31 July 2015

Post No. 2030

Time uploaded in London : 7-51 am

By ச.நாகராஜன்

பாரதியாரின் “சிவாஜி” கவிதை

1910 பிப்ரவரி முதல் தேதியிட்ட விஜயா இதழில் பாரதியாரின் முஸ்லீம்கள் பற்றிய கருத்துக்களைப் பார்த்தோம்.

இதற்கு முன்பாகவே 1906ஆம் ஆண்டு இந்தியா இதழில் தொடர் கவிதையாக வெளியிடப்பட்டக் கவிதைத் தொடர் தான் ‘சத்ரபதி சிவாஜி தனது சைநியத்தாருக்குக் கூறியது’ என்ற கவிதைத் தொடர்.

1906ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 17, 24, டிசம்பர்1, 6 ஆகிய தேதியிட்ட இந்தியா இதழ்களில் தொடராக இது வெளி வந்தது.

இன்னும் வரும் என்ற குறிப்புடன் வெளி வந்த இதன் தொடர்ச்சி வெளிவரவில்லை.

190 வரிகள் உள்ள கவிதையில் பாரத நாட்டின் சிறப்பு, துருக்கரின் அதர்மச் செயல்கள், அவர்கள் இன்னல்கள் தருவது அவர்களை வெல்லும் புனிதப் போரில் பங்கு கொள்ள –மிலேச்சரை வெற்றி கொள்ள – தூயவரையும், வீரர்களையும் அழைப்பது, அநாரியத் தன்மையை அடையாதே, ஈடிலாப் புகழினோய், எழுகவோ எழுக என அர்ஜுனனை கண்ணபிரான் கீதையை உபதேசித்து விழிப்புறச் செய்து பற்றலர் தமையெலாம் பார்க்கிரையாக்கியது என வரிசையாக விவரிக்கும் அற்புத நடையைக் காண்கிறோம்.

சிவாஜியின் வீர உரை என்றும் இந்திய நாட்டினருக்குப் பொருந்தும் வகையில் கவிதை வரிகள் ஒளிர்கின்றன.

அவுரங்கஜீபின் அழிவுக்குக் காரணம் அதர்மம் என்று மகாகவி கூறியுள்ளதை நோக்கி விட்டு அந்த அதர்மங்கள் முகலாயர் காலத்தில் என்னென்ன என்பதைப் பட்டியலிட்டுக் காட்டுகிறார் மகா கவிஞர்.

“ஆலயம் அழித்தலும், அருமறை பழித்தலும்,                                    

பாலரை, விருத்தரைப் பசுக்களை ஒழித்தலும்                                       

மாதர் கற்பழித்தலும் மறையவர் வேள்விக்                                            

கேதமே சூழ்வதும் இயற்றி நிற்கின்றார்                                                

 சாத்திரத் தொகுதியைத் தழல்படுக்கின்றார்                                   

கோத்திர மங்கையர் குலங் கெடுக்கின்றார்                                              

எண்ணில, துணைவர்காள், எமக்கிவர் செயுந் துயர்                                    

 கண்ணியம் மறுத்தனர், ஆண்மையுங் கடிந்தனர்,                               

பொருளினைச் சிதைத்தனர், மருளினை விதைத்தனர்                                  

திண்மையை அழித்து பெண்மையிங் களித்தனர்                                               

பாரதப் பெரும்பெயர் பழிப் பெயராக்கினர்                                                 

சூரர் தம்  மக்களைத் தொழும்பராய்ப் புரிந்தனர்                                                    

வீரியம் அழிந்து மேன்மையும் ஒழிந்து நம்                                                       

ஆரியர் புலையர்க் கடிமைகள் ஆயினர்”

அதர்மத்தின் முழுப் பட்டியலை இதை விட வேறு யாரால் இப்படிச் சொல்ல முடியும்?

எழுகவோ எழுக!

“மற்றிதைப் பொறுத்து வாழ்வதோ வாழ்க்கை?”        

என்ற சிவாஜி மஹாராஜாவின் வார்த்தைகளில் தன் கருத்தை ஏற்றிக் கூறுகிறார் மகா கவிஞர்.

“மொக்குள் தான் தோன்றி முடிவது போல                                      

மக்களாய்ப் பிறந்தோர் மடிவது திண்ணம்”

என்பதைச் சுட்டிக் காட்டும் கவிஞர் “எழுகவோ எழுக” என அறைகூவல் விடுக்கிறார்.

அற்புதமான இந்தக் கவிதை பாரதியார் இந்தியா எப்படி எழ வேண்டும் என்ற தன் உள்ளக் கிடக்கையைத் தெளிவாக விளக்கும் ஒரு கவிதை.

தர்ம பாரதம்

அதர்மப் பட்டியலுக்கு எதிராக தர்ம நாடு பாரதம் எப்படி இருக்கும்?

ஆலயங்கள் உயிர்ப்புடன் வாழும், அருமறை தழைக்கும்,                                    

பாலரும், விருத்தரும் போற்றப்பட்டு வாழ்வர்                                      

  பசுக்கள் வாழ்விக்கப்படும்                                                                 

மாதர் கற்புடன் இருக்க மறையவர் வேள்வி எங்கும் நடக்கும்                                                                          சாத்திரத் தொகுதி தழைக்கும்                                                         

கோத்திர மங்கையர் குலம் ஓங்கும்                                                                                   

கண்ணியம் இருக்கும், ஆண்மை ஓங்கும்,                                                     

பொருள் செழித்து வளரும், மருள் ஒழியும்                                      

திண்மை பெருகும் ஆண்மை மிளிரும்                                               

பாரதப் பெரும்பெயர் உலகெங்கும் போற்றப்படும்                                                 

 சூரரின் வீரியம் கூடும் மேன்மை பெருகும்                                                                

நம் ஆரியர் உலகத் தலைமை கொள்வர்

என்றல்லவா இப்படி தர்ம பாரதம் விளங்கும்!

ஆனால் துருக்கர் விதைத்த மருள் இன்னும் இந்த நாட்டை விட்டு நீங்காமல் இருப்பது நமது தவத்தின் குறைவே ஆகும்!

இந்தக் கவிதையின் குறிப்பில் மகாகவி ஹிந்துக்களும் மகமதியர்களும் ஒரு தாய் வயிற்றுக் குழந்தைகள் போல நடந்து கொள்ள வேண்டுமென்பதை பலமுறை வற்புறுத்தியுள்ளதை நினைவு கூர்கிறார்.

சிவாஜி கூறியுள்ள வீர வசனங்களை நியாயப் படுத்தும் விதமாக மகாகவி பாரதியார் இந்தக் குறிப்புரையில் கூறியுள்ளதை அடுத்த கட்டுரையில் பார்ப்போம்.

அத்தோடு அதர்மத்தின் கோரப் பிடியில் ஹிந்து சொத்துக்கள் கொள்ளை போன விவரத்தையும் ஒரு சிறிது நோக்குவோம்.

இதைப் படிக்கும் நேயர்கள் 190 வரிகள் கொண்ட இந்தக் கவிதையை ஒரு முறை படித்து கவிதை கூற வரும் பாரத சக்தியைத் தம்முள் ஏற்றிக் கொண்டால் இனி  வருவதை நன்கு படிக்க ஏதுவாகும்.

                                      –தொடரும்

டிசம்பர் 11 மஹாகவி பாரதியாரின் ஜன்ம தினம். அதையொட்டிய சிறப்புக் கட்டுரை இது!

மஹரிஷி கவிஞன் பாரதி!

Wriiten by ச.நாகராஜன்
Post No.1472; Dated 10th December 2014

செய்யு(ள்) நலம் சீரழிந்து செந்தமிழும் வாடுகையில்
உய்யு(ம்) நலம் காட்டியவன் ஓர் கவிஞன் – நெய்யுமொரு
கூட்டிற்கோ தேன் கூடு கொட்டு தமிழ்ச் சந்த மொழிப்
பாட்டிற்கோ பாரதியே தான் – ச.நாகராஜன்

தமிழ் தவம் இருந்து பெற்ற கவிஞன்
தமிழ் தவம் இருந்து பெற்ற பிள்ளை பாரதியார். தேசத்தையும் தெய்வத்தையும் ஒன்றாகப் போற்றி தமிழால் பாடி உயர்ந்த சிந்தனைகளை உலகிற்கு அளித்த மகாகவி அவன்.
தேசமும் தெய்வமும் ஒன்றே என்பதைப் பல இடங்களில் அவன் குறிப்பிடுகிறான்.
எடுத்துக்காட்டாக இரு இடங்களைக் குறிப்பிடலாம்.

குரு கோவிந்த சிங் கூறுவதாக வரும் பின் வரும்வரிகள் அவன் தன் கருத்தைத் தெளிவாகத் தெரிவிப்பது கண்கூடு:

“காளியும் நமது கனக நன்னாட்டுத் தேவியும்
ஒன்றெனத் தேர்ந்த நல் அன்பர்காள்!”

இன்னொரு பாடல் :
“முன்னை இலங்கை அரக்கர் அழிய
முடித்த வில் யாருடை வில்?
எங்கள் அன்னை பயங்கரி பாரத தேவி
நல் ஆரிய ராணியின் வில்”

தேசத்தையும் தெய்வத்தையும் தமிழால் பாட அவன் ஏன் முன் வந்தான்?

அதற்கும் அவனே பதில் கூறுகிறான்:
“யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ் மொழி போல் இனிதாவதெங்கும் காணோம்!”
உலக மகா கவிஞர்களை எல்லாம் பின்னுக்குத் தள்ளி அவன் முன்னணியில் இருப்பதற்கான காரணம் கவிதையை ரஸானுபாவத்திற்காக மட்டும் பாடாமல் தேச எழுச்சிக்கும் சமுதாய உயர்வுக்கும் பெண் விடுதலைக்கும் இன்னுமுள்ள பிற நல்ல காரணங்களுக்காகவும் பயன்படுத்தி தன் தனித்தன்மையை உறுதிப்படுத்தியது தான்! உயர்ந்த சிந்தனையிலிருந்து ஒருபோதும் கீழே வராமல் இருந்த கவிதை ரிஷி அவன்.

ஆனால் காலத்தின் மாறுதலுக்கேற்ப யுகாவதார கவியாய் அவனை ஏன் சுட்டிக் காட்ட வேண்டி இருக்கிறது எனில், இது வரை தோன்றிய அனைத்துக் கவிஞர்களிடமிருந்தும் மாறுபட்டு புதிய நடையில் புதிய சிந்தனையுடன் புதிய லட்சியங்களுக்காக புதிய யுகம் தோன்றுவதற்காக அவன் பாடியது தான்.
போகின்ற பாரதத்தை போ போ போ என்று தூற்றித் தள்ளி விட்டு வருகின்ற பாரதத்தை

“ஓளி படைத்த கண்ணினாய் வா வா வா
உறுதி கொண்ட நெஞ்சினாய் வா வா வா”

என்று அவன் வரவேற்ற பாங்கே தனி! இந்தப் பாடலை முழுவதுமாகப் படித்தால் புதிய மந்திரத்தைத் தரும் புது மஹரிஷி கவிஞன் பாரதி என்பதை உணர முடியும்.
பழைய புதிய கவிதா இலக்கணத்தின் சங்கமம்!

அதற்காக சம்பிரதாயமான கவிதை ருசியை அவன் தராமல் இல்லை.
கம்பன் அலை புரண்டு ஓடி வரும் தெள்ளிய கோதாவரி ஆற்றைக் கவிதையுடன் ஒப்பிட்டு இப்படிக் கூறுகிறான்:

“சவியுறத் தெளிந்து தண்ணென்று ஒழுக்கமும் தழுவிச்
சான்றோர் கவியெனக் கிடந்த கோதாவரி”
(ஆரணிய காண்டம் சூர்ப்பணகைப் படலம்,1)

ஒரு கவிதை என்றால் அதில் ஒளி, தெளிவு, குளுமை, ஒழுக்கம் ஆகிய பண்புகள் இருக்க வேண்டும் என்பது கம்பனின் கவிதைக் கொள்கை.

பாரதியின் பாடல்கள் அனைத்தும் கோடி சூரிய பிரகாசம் கொண்ட ஒளிப் பாடல்கள். அதில் தெளிவு பற்றிச் சொல்லவே வேண்டாம். எந்த ஒரு பண்டிதரின் உதவியும் அதைப் புரிந்து கொள்ளத் தேவை இல்லை. சிறு குழந்தை கூட அதைப் படித்துத் தெளிந்து உத்வேகம் பெற முடியும். மனதிற்கு இதமான குளுமையைத் தருவதோடு உயர்ந்த சிந்தனையை மனதில் ஏற்றும் ஒழுக்கம் உள்ள பாடல்கள் அவனுடையவை.

உலகின் ஒப்பற்ற கவிதா வரிகள்
உதாரணத்திற்கு இரு பாடல் வரிகளை இங்கு குறிப்பிடலாம்;
ஆசை முகம் மறந்து போச்சே – சொற்றொடரே எளிமையானது; புதுமையானது; மனதின் உருக்கத்தை வெளிப்படுத்துவது.

ஆசை முகம் மறந்து போச்சே – இதை
யாரிடம் சொல்வேனடி தோழி
நேசம் மறக்கவில்லை நெஞ்சம் –எனில்
நினைவு முகம் மறக்கலாமோ?

பாடலை ஒரு முறை மனம் தோய்ந்து படித்துப் பார்த்தால் இனம் புரியாத ஒரு மேலான உணர்வு தோன்றுகிறது, இல்லையா! இதைத் தொடர்ந்து வரும் வரிகளைப் பார்ப்போம்.

தேனை மறந்திருக்கும் வண்டும் – ஒளிச்
சிறப்பை மறந்துவிட்ட பூவும்
வானை மறந்திருக்கும் பயிரும் – இந்த
வையம் முழுதுமில்லை தோழி” -ஆசை முகம் மறந்து போச்சே!!!

இதற்கு ஈடான வரிகள் உலக இலக்கியத்தில் எங்கும் இல்லை என உறுதிபடக் கூறலாம்! தேன் – வண்டு, ஒளிச் சிறப்பு – பூ, வான் – பயிர், இப்படி ஒரு அருமையான தொடர் வரிசையை மாபெரும் கவிஞன் ஒருவனால் மட்டுமே பளிச் பளிச் என மின்னல் போலத் தர முடியும். இதில் ஒளி, தெளிவு,குளுமை, ஒழுக்கம் ஆகியவற்றைக் காண முடிகிறது அல்லவா!

இன்னொரு பாடலான கண்ணம்மா என் காதலியில் வரும் அமர வரிகளுக்கு ஈடு இணை உண்டா, என்ன?

பாயு மொளி நீ யெனக்குப் பார்க்கும் விழி நானுனக்கு;
தோயும் மது நீ யெனக்குத் தும்பியடி நானுனக்கு;
வாயுரைக்க வருகுதில்லை; வாழிநின்றன் மேன்மை யெல்லாம்;
தூயசுடர் வானொளியே! சூறையமுதே! கண்ணம்மா!

வீணையடி நீ யெனக்கு, மேவும் விரல் நானுனக்கு;
பூணும் வடம் நீ யெனக்கு, புது வயிரம் நானுனக்கு;
காணுமிடந்தோறும் நின்றன் கண்ணி னொளி வீசுதடி!
எத்தனை நாட்கள் வேண்டுமோ இதன் சிறப்பினை எடுத்துக் கூற! வேதம் ஆழ்ந்து உரைக்கும் மிக மேலாம் சிந்தனைகளை இதில் காணலாம்!

என்னென்று சொல்வது பாரதியாரின் புகழை!

மஹரிஷி கவிஞன் பாரதியை முழுவதுமாகப் பல முறை படித்தவர்கள் அவன் புகழை முற்றிலும் உரைக்க நாள் ஆயிரமும் நா ஆயிரமும் போதா என்றே கூறுவர். என்றாலும் ஹா.கி, வாலம் அம்மையார் பாரதியின் புகழைக் கூறும் சில வரிகளை இங்கே நினைவு படுத்திக் கொண்டு மகிழ்வோம்:

வீரக் கனல் பொங்கும் வெற்றி மணிச் சிங்கம்!
விண்ணாடு மண்ணாடு வியந்து பணி தங்கம்!
கோரப் பகை அடிக்கும் கொடிய மணிக் கதிர்வேல்! ‘
கொடியவர்கள் கொட்டமழி நெடிய மணி நேமி

ஆருக்கும் அஞ்சாத ஆரமர் செல்வன்
அன்புக்கு என்பு தரும் அருளாளன் அண்ணல்

போருக்கு ரகுராமன்! புலமைக்கு வாணி!
பொற்புக்கும் நட்புக்கும் புண்ணியக் கண்ணன்
என்னென்று சொல்வேன் என்னென்று சொல்வேன்”

என்று அவர் பாரதியின் புகழை நெஞ்சாரக் கூறி மகிழ்கிறார்.
பாரதியின் கவிதா வரிகளில்

“சுவை புதிது பொருள் புதிது வளம் புதிது சொற் புதிது
அது ஜோதி மிக்க நவ கவிதை எந்நாளும் அழியாத மஹா கவிதை

பாரதியைக் கற்போம்

கற்பார் பாரதி அல்லாது வேறொன்றைக் கற்பாரோ, என்ன!

ஆயுள் முழுவதும் பாரதியைக் கற்போம்; உயர்ந்த மஹரிஷிகளின் சிந்தனையைப் பெறுவோம். தேசமும் தெய்வமும் ஒன்று எனத் தெளிந்து தமிழால் பாடி நலம் பெறுவோம் வளம் பெறுவோம்!

******